Çek edebiyatı
Çek edebiyatı çoğunlukla Çek dilinde yazılmış olan edebiyattır. Modern zamana yakın dönemlerde Çekçe kullanılsa da tarihte Latince ve Almanca gibi diller de kullanılmıştır. Çek dilinde yazılmış en eski edebî eserler 14. yüzyıla dayanır. Modern edebiyat ise üç döneme ayrılır:
• Savaş arası dönemin yenilikçileri (1918-1939)
• Komünizm ve Prag Baharı altındaki yıllar (1948-1990)
• Komünizm sonrası Çek Cumhuriyeti edebiyatı (1992-günümüz)
Başka bir deyişle "Çek edebiyatı"; Eski Kilise Slavcası, Orta Latince ya da Almancadaki eserler de dahil olmak üzere, dilden bağımsız olarak, "Çekler tarafından yazılmış edebiyat" anlamına gelmektedir.
Orta Latince eserler
Bohemya, 9. ve 10. yüzyılın sonlarında Hıristiyanlaştırıldı ve Bohemya Krallığı ile ilgili en eski yazılı çalışmalar, 12-13. yüzyıllarda yazılmış Orta Latince eserlerdir. Bu dönemdeki eserlerin çoğu, kronikler ve hagiografilerdir. Bohemyalı azizler hakkında pek çok efsane de yabancı yazarlar tarafından yazılmasına rağmen, Bohemya hagiografileri sadece Bohemya azizlerine (St. Ludmila, Wenceslas, Procopius, Cyril ve Methodius ve Adalbert) odaklanmıştır. Dönemin en önemli kroniği, Kosmas tarafından yazılan Chronica Boemorum (Bohemian Chronicle) idir bununla birlikte konulara çağdaş politikaları akılda tutarak yaklaşır ve iktidardaki hanedanı meşrulaştırmaya çalışır. Kosmas'ın çalışması, 12. yüzyılın sonlarında ve 13. yüzyılda birkaç yazar tarafından güncellenmiş ve genişletilmiştir.
13. yüzyılın ilk yarısında, Bohemya'nın Přemyslid yöneticileri, politik ve ekonomik etkilerini batıya doğru genişletmiş ve Batı Avrupa'nın politik ve kültürel krallıklarıyla temas etmişlerdir. Bu kültürel değişime kanıt olarak 13. yüzyılın ikinci bölümünde Alman nezaket şiirinin, Minnesang, edebiyatta yer alması gösterilebilir. III. Wenceslas'In öldürülmesinden ve 1306'daki krallıktaki ayaklanmalardan sonra, Bohemyalı soylular kendilerini Alman kültüründen uzaklaştırdılar ve kendi dillerindeki edebiyata yoğunlaştılar. Buna rağmen, Almanca 19. yüzyıla kadar Bohemya'da önemli bir edebi dil olmaya devam etti. Çekçedeki bu yeni edebiyat, büyük ölçüde iki türden epik şiirden oluşuyordu: hem İncil'den uydurma masallara hem de önceki dönemlerin hagiografik efsanelerine dayanan efsane ve şövalye destanı. Düzyazı da ilk olarak bu dönemde gelişmiştir.
Reformasyon
15. yüzyılın Hussite devrimi, Çek edebiyatının edebi evriminde kesin bir kopuş yarattı ve Çek edebiyatı içinde kendi ayrı tarihini oluşturdu. Bu edebiyatın temel amacı, belirli bir dini doktrin için iletişim kurmak ve tartışmaktı ve biçimi genellikle düz yazıydı. Jan Hus'un teolojik yazımı ilk olarak 15. yüzyılın başında ortaya çıkar. Önce Latince daha sonra Çekçe yazdı ve bu ayrım daha sonraki dönemlerin çoğunda böyle kaldı. Şiir ve entelektüel düzyazıda öncelikle Latince kullanılırken popüler düzyazı Çekçe veya Almanca yazılmıştır. Hus'un yazıları teknik, teolojik sorular üzerine odaklanmıştır ve bununla birlikte, bir dizi vaazını Çekçe yayımlamış ve 17 ile 18. yüzyıllarda modern Çekçenin temellerini oluşturmak için kullanılacak olan yazım ve dilbilgisi kurallarını yaratmıştır.
Poděbrady'li George'un Hussite savaşlarının ardından Çek tahtına seçilmesinden sonra yeni bir kültürel dalga Bohemya'ya sürüklendi. Hümanizm, antik çağ klasiklerinde edebiyat ve kültür için ideal bir yerdi. Bu dönemin edebiyatının temel özelliği Latin alfabesinde yazılan Katolikler arasındaki rekabettir. Gutenberg'in baskı makinesi, kitapların ve broşürlerin daha erişilebilir olmasını sağladı ve bu da edebiyatın toplumdaki statüsünü yavaş yavaş değiştirdi.
Barok dönem
Beyaz Dağ Muharebesi'nden sonra Çek Protestanlarının ölümü, Çek edebiyatının gelişimini kesinlikle etkilemiştir. Bohemya'nın yeniden Katolikleştirilmesi ve Almanlaştırılması ve buna müteakip müsadere ve sınırdışılar, Protestan orta sınıflarını neredeyse ortadan kaldırmış ve edebiyatı iki kısma bölmüştür. yerli Katolik ve émigré Protestan kolu. Çek göçebe barok yazılarının en büyük kişiliği, gençliğini Bohemya'da geçiren ama daha sonra sürgüne zorlanan John Comenius'dur. Pedagog, teolog, eğitim reformcu ve filozof olan Comenius'un yapıtları gramer, eğitim üzerine teorik yollar ve teoloji üzerine çalışmalardı. 17. yüzyılın sonlarında ölümüyle, Çek dilinde Protestan edebiyatı neredeyse ortadan kalktı.
Aydınlanma
18. yüzyılın sonunda Bohemya toprakları kayda değer bir değişiklik geçirdi. Habsburg imparatoru II. Josef, feodal sisteme son verdi ve yeni bir din ve ideolojik hoşgörüyü destekledi. Rasyonel bilimi prensiplerini günlük yaşamın tüm yönlerine uygulamak isteyen aydınlanmış klasisizm ortaya çıktı. Bir ülkenin kendi ulusal dilinde bir ulusal kültür ve edebiyat, bir ulusun birleşmesi için bir ön koşul olarak görülmeye başlandı. Edebiyatta bu durum yeni bir ilgi oluşturdu ve okur kitlesi değişti. Bununla birlikte Bohemya ve Moravya, Avusturya ve Alman kültürel nüfuzu içinde kaldı. Yeni ulusal edebiyat, ilk olarak popüler Alman türlerini taklit etti ve daha sonra bağımsız bir yaratıcı çabaya dönüştürebildi.
19. yüzyıl
Ön-romantizm, aydınlanmış klasizm ve romantizm arasındaki geçişi oluşturdu. Bu dönemde, Bernard Bolzano'nun iki dilde ve iki kültürlü bir Çek-Alman devleti vizyonunun reddi olarak gerçekten ulusal bir edebiyat ve kültür fikri gelişti. Bu dönemin belki de en büyük figürü, dünya edebiyatının birçok klasiğini tercüme eden ve yaşamını Çek edebiyatının gelişmesine adayan, ciddi ve zengin bir edebiyat olarak kuran Josef Jungmann'dır. František Palacký ve Pavel Jozef Šafárik, Çek tarihini yeniden gözden geçirme zorluğunu üstlendi.
1830'larda Çek edebiyatının temelleri atıldı ve yazarlar artık çalışmalarının sanatsal değerlerine daha çok odaklanmaya başladılar. Bu süre zarfında iki ana tip literatür üretildi: okurları eğitmek ve Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'na sadık olmaya teşvik etmek için çabalayan Biedermeier literatürü ile bireyin özgürlüğünü vurgulayan ve öznelliğe ve bilinçaltına odaklanan romantizm.
1848 yılında Karel Hynek Mácha'yı takip eden yeni nesil Çek yazarlarını ön plana çıktı. Bu yazarlar, tamamen ulusal bir kültürün dar idealini reddettiler ve Çek edebiyatını Avrupa kültürüne dahil eden ve Çek toprakları dışında yapılan ilerlemeden ilham alan edebiyatı tercih ettiler. Mayıs kuşağını, romantik gelenekte devam eden, aynı zamanda daha çağdaş tarzları birleştiren neo-romantikler izledi: realizm, sembolizm ve dekadan. Neo-romantiklerle sohbet ederken yeni nesil yazarlar, gerçekçilik ve natüralizme, sıradan ve banal olmaya yöneldiler.
19. yüzyılın son edebi kuşağı, geçmişle ve modernizmin ortaya çıkışıyla kararsızlığa işaret etti. Bu kuşağın yazarları arasındaki ortak bağ, kendi sesleri üzerinde belirli bir üslupta bağlılıkları ve önceki kuşakların çalışmaları üzerindeki çoğu zaman eleştirel perspektifleridir.
20. yüzyıl
20. yüzyılda Çek edebiyatında büyük bir değişiklik meydana geldi. Fransa, Kuzey Avrupa ve Rusya'ya yöneliş yoğunlaştı. Yeni nesil şairler kendilerini hem neo-romantiklerden hem de modernistlerden uzaklaştırdılar.
Çağdaş Çek yazarlar
- Michal Ajvaz
- Jan Balabán
- Josef Formánek
- Ivan Martin Jirous
- Jiří Hájíček
- Emil Hakl
- Petra Hůlová
- Milan Kundera
- Patrik Ouředník
- Sylvie Richterová
- Jaroslav Rudiš
- Pavel Řezníček
- Petr Stančík
- Michal Šanda
- Jáchym Topol
- Miloš Urban
- Jaroslav Velinský
- Michal Viewegh
- Radka Denemarková
- Jaroslav Čejka[1] (* 1943)
Kaynakça
- "Slovník české literatury po roce 1945 – Jaroslav ČEJKA". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2018.