İstanbul Boks Şampiyonası

İstanbul Boks Şampiyonası, boks sporunda her sezon İstanbul'un sıkletlerinde en başarılı boksörlerinin ve şampiyon kulübün belirlendiği spor organizasyonu.

Şampiyonanın gelişimi

Başlangıç yılları

İstanbul'da boks sporu 1910'lu yıllardan itibaran muhtelif Türk ve azınlık kulüplerine mensup sporcular arasında giderek gelişme gösterdi ve İstanbul'un İşgali yıllarında (1918-1923) işgal kuvvetlerine mensup sporcuların da katıldığı müsabakalarla heyecanlı bir hal aldı.

1903 yılında kurulan Beşiktaş'ın ilk uğraştığı spor dalları arasında boks da yer alıyordu. Dönemin ünlü boksör ve güreşçisi Kenan Bey'in Serencebey'deki antrenmanlara gelerek güreş ve boks hareketleri göstermeye başlamasıyla bu branştaki faaliyetler daha düzenli bir hal almıştır[1]. 1907 yılında kurulan Fenerbahçe ise başta Tıbbiyeli Ali Sami olarak, 1913 yılından itibaren boks dalında gösterdiği bireysel çalışmaları, 1914 yılında taşındığı Kuşdili'ndeki lokalin büyük salonunda dönemin başkanı Sabri Toprak'ın kurdurduğu ringde kalabalık bir kadro ile genişletmiştir[2]. Galatasaray Lisesi’nde ise okulun Fransız beden eğitimi öğretmeni Jouvery öğrencilerine bu sporu öğretmeye başlamıştır[3].

Özellikle İngilizlerin ve Amerikalıların 1919 yılından itibaren Beyoğlu’nun Skating, Chante Claire, Varieté Sineması, Tepebaşı Tiyatrosu, Halep Çarşısı'ndaki Winter Palace ve Spring Field lokallerinin kapalı salonlarında yaptıkları müsabakalar büyük ilgi görürken, azınlık ve Türk gençleri de yavaş yavaş bu etkinliklere katılmaya başlamışlardır. İlk boks ihtisas kulübü ise Musevi Adil Akşiyot tarafından 1920 yılında kurulmuştur[4]. Adıgeçen, 1919-20 kışında, Fransız Boks Federasyonu himayesinde olarak, İstanbul’da topladığı bir grupla Taksim çeşmesi yanındaki Chante Claire salonunu kiralamış ve ilk kez müsabakalar tertiplemeye başlamıştır. Görülen büyük ilgi, boksun İstanbul’da yayılmasını ve bu sporla bir süredir meşgul olan Beşiktaş ve Fenerbahçe'den sonra, Galatasaray, Kumkapı ve Vefa kulüplerinde de başlayan çalışmaların semt kulüplerine de sıçramasını sağlamıştır. Giderek artan seyirci ilgisi müsabakaların Taksim Stadı'na taşınmasına neden olmuştur [2].

1920 yılında Kadıköy Kuşdili Salonu'nda ilk kez bir şampiyonluk düzenlenmiş, yabancı sporcuların da katıldıkları bu organizasyonda Fenerbahçe’den Ziya Boyer, daha sonra 1962-1966 yılları arasında Fenerbahçe Spor Kulübü başkanlığı da yapacak olan İsmet Uluğ ve Sait Mısırlı sıkletlerinde şampiyon olmuşlardır. Yine Fenerbahçeli sporculardan, uğraştığı her spor dalında büyük başarılar elde ettiği için Yedibela lakabıyla anılan, Fahri Ayad ve ilk Türk ajanlarından olup, İngiliz Kemal olarak tanınan ve hem de Türk Kurtuluş Savaşı'nda verdiği nice hizmetten dolayı Mustafa Kemal Atatürk'ün "Aferin Türk evladı" diyerek alnından öptüğü ve İstiklal Madalyasıyla taltif ettiği Esat Tomruk da dönemin öndegelen ve ringlerde yabancılara karşı galibiyetler kazanan Türk boksörleriydi. Yine 1920 yılının Aralık ayında Taksim Stadı'nda yapılan ilk şampiyonada Fenerbahçe'den 63 kiloda mücadele veren İsmet Uluğ, Beşiktaş'tan 70 kilo gelen Suphi Bey’i beşinci raundda yenerek şampiyon oldu. İsmet Uluğ 1921 yılında Tepebaşı Tiyatrosu’nda Fenerbahçe Spor Bayramı’nda, yine Beşiktaşlı Hikmet Bey’i birinci raundda nakavtla yenerek sarı-lacivertli formanın şampiyonluğunu sürdürmüştür. 1922-1923 yıllarında İstanbul horoz sıklet (54 kilo) şampiyonluğunu elinde tutan bir diğer Fenerbahçeli boksör Nuri Kadıköylü'nün 9 Aralık 1923 akşamı Spring Field Salonu’nda, Rumların meşhur şampiyonu Havrios’u beşinci raundda nakavt etmesi Türk seyircilerde muazzam bir coşkunluk yaratmıştır.

Fenerbahçeli boksörlerin İstanbul'da düzenlenen şampiyona ve turnuvalardaki başarıları 1928 yılına kadar sürmüştür. Anılan yıl Türkiye boksta ilk resmi uluslararası temasını gerçekleştirirken dönemin İstanbul şampiyonları bu ilk ulusal takıma alınmışlardır. 1928 Kasım ayında Moskova ve Bakü'de Rus ve Azerbaycan millî takımlarına karşı dövüşen beş kişilik Türk millî takımı şu sporculardan oluşmaktaydı: Rıza Nemlioğlu (Fenerbahçe), Necmi (Galatasaray), Rauf (Beşiktaş), Sıtkı Piran (Fenerbahçe), Büyük Selami (Fenerbahçe)[2].

Durgun yıllar ve yeniden canlanma

1929 yılından itibaren Fenerbahçe'de bu spora dönük ilginin azalması sonucunda Galatasaray, Bahriye, Vefa ve Kumkapı gibi kulüpler ön plana çıkmaya başlamışlardır. Lise bünyesindeki salonunu boks müsabakalarına da açan Galatasaray bu spordaki ilk şampiyonluğunu 14 Haziran 1929 tarihinde düzenlenen Şampiyonada kazanmış, 7 sıkletin tamamında sarı-kırmızılı sporcular birinci olmuştur[5]. Ancak sporcu sayısının azlığı 1933 yılına kadarki şampiyonaları bazen sadece bir ya da iki kulübün sporcularının katıldığı, bazen de aynı sıklette iki boksörün bile bulunmadığı organizasyonlara dönüştürmüştür. Esasen, 1933 yılındaki İstanbul Şampiyonası'na Vefa ve Kumkapı'dan 5 sıklette sadece 12 boksörün katılması bu spordaki faaliyetlerin sönüklüğüne işaret eder niteliktedir[6]. 1924 yılında Eşref Şefik başkanlığında kurulan Türkiye Boks Federasyonu da bu sporda düzenli bir organizasyon kurmayı başaramamış, bu nedenle boks sporu Güreş Federasyonu'na bağlanmıştır. Sönük geçen 1933 şampiyonasında itibaren İstanbul Boks Şampiyonası'nın 1940'lı yılların ortasına kadar düzenlenmesi bile mümkün olmamıştır.

İstanbul Boks Ajanlığı 9 Mart 1940 tarihinde bir tebliğ yayınlayarak "terkedilmiş vaziyette bulunan boks şubelerinin yeniden ve canlı bir surette faaliyete geçirilmesi için" kulüplerin her sıkletteki sporcularını bildirmelerini istemiş; bu çağrıya Galatasaray, Alemdar, Galata ve Demirspor gibi kulüpler yanıt vermiştir. 1942 yılında Türkiye Boks Federasyonu'nun da kurulmasıyla bu sporda nihayet bir hareketlenme başlamıştır. Bu bağlamda; İstanbul, Ankara ve İzmir'den boksörlerin katılımıyla bir Türkiye Şampiyonası düzenlenmesine karar verilmiştir. Bu şampiyonaya katılacak İstanbul karmasını belirlemek üzere 22-23 Mayıs 1942 tarihlerinde 9 yıl sonra düzenlenen İstanbul Şampiyonası'nda ise 8 sıklette Alemdar İdman Yurdu, Galata Gençlik Kulübü ve Galatasaray ikişer, Beşiktaş ve İstanbul Güreş İhtisas Kulübü birer birincilik almışlardır[7].

İstanbul Boks Şampiyonası'nın düzenli hale gelmesi

Bu şampiyonanın ardından İstanbul'daki boks faaliyetleri giderek canlanmış ve kısmen de olsa düzenli bir hal almaya başlamıştır. Bu bağlamda, İstanbul Şampiyonaları da sadece ferdi şampiyona statüsünde değil aynı zamanda puanlı kulüp müsabakaları şeklinde yapılmaya başlanmıştır. Bu ilk Kulüplerarası Şampiyonada 1941 yılında kurulan İETT takımı büyük varlık göstererek şampiyon oldu. 1945 yılında İstanbul Kulüplerarası Atletizm Şampiyonası'nda şampiyonluğa ulaşan, 1972-1974 arasında ise üç yıl üst üste Türkiye Erkekler Voleybol Ligi şampiyonluğunu elinde tutan İETT tarihindeki ilk şampiyonluğunu bu sayede 1944 yılında boks sporunda kazanmış oldu[8]. Bu şampiyonada madalyalar da şu şekilde paylaşıldı[9]:

Sıklet	Altın	Gümüş	Bronz
Sinek sıklet (51 kg)	Cevat (İETT)	Adil (Kasımpaşa)	Yaşar (Anadolu)
Horoz sıklet (54 kg)	Recep (Kasımpaşa)	Halit (Galatasaray)	Yavuz (Beşiktaş)
Tüy sıklet (57 kg)	Adnan (Galatasaray)	Mehmet (İETT)	Ahmet (Galatasaray)
Hafif sıklet (60 kg)	Ali (İstanbul Güreş)	Abdi (Beşiktaş)	Nedim (İETT)
Yarı orta sıklet (71 kg)	Abdullah (Galatasaray)	Halil (Kasımpaşa)	Özdemir (İETT)
Orta sıklet (75 kg)	Cevdet (İETT)	Raşit (İETT)	Mustafa (Beşiktaş)
Yarı ağır sıklet (81 kg)	Hamit (İETT)	Yok	Yok
Ağır sıklet (+81 kg)	Kadri (İETT)	Feyzi (Galatasaray)	Hamit (İETT)

Boksta ezeli rekabet dönemi

İETT'nin 1960 yılına kadar süren hegemonyasını sadece Türk sporunun iki büyüğü sarsabildiler. 1948-50 yıllarında iki sezon üst üste Galatasaray şampiyonluğa ulaşmasına rağmen bu başarıların devamını getiremedi. Buna karşılık 1955 yılında boks şubesini kalıcı bir şekilde kuran Fenerbahçe 1957-58 sezonunda ilk şampiyonluğunu yaşarken sonraki yıllarda bu başarısının tesadüfî olmadığını kanıtladı. Anılan sezon sporun üç büyüklerinin Kulüplerarası Boks Şampiyonasında yarıştıkları son müsabaka oldu ve şampiyona sonunda şu sıralama oluştu:

Sıra	Takım	Puan
1.	Fenerbahçe	24
2.	İETT	20
3.	Galatasaray	9
4.	Beşiktaş	5

Bu sezondan sonra Galatasaray boks sporundan uzaklaşmıştır. 1960'lı yılların başlarında şampiyon boksörleri kadrosunu katan Denizgücü ve Agaspor şampiyon olmuşlarsa da, 1962 yılından 1970'e kadar Fenerbahçe tam bir hakimiyet kurmuştur. Eski şampiyon boksörü İsmet Uluğ'un 1962-1966 yılları arasındaki başkanlığı döneminde parlayan sarı-lacivertli takımın 1970'lere kadar en büyük rakibi ise Feriköy oldu.

Boks Şampiyonalarının ikiye çıkması

1964-65 sezonu İstanbul Boks Şampiyonası açısından önemli bir dönüm noktası oldu. 1944'ten o sezona kadar her yıl sadece tek İstanbul Boks Şampiyonası düzenlenir ve hem bireysel şampiyonlar hem de takım şampiyonları belirlenirdi. Takım şampiyonlukları belirlenirken puan sistemi uygulanır; bu bağlamda eleme turlarındaki galibiyetlere 1, yarı finalde 2 ve finaldeki galibiyetlere 3 puan vermek suretiyle en çok puanı toplayan takım birinci ilan edilirdi. 1964-65 sezonunda ise Türkiye Kulüplerarası Boks Şampiyonası'nın düzenlenmesine karar verildi. 1942 yılında ilk kez düzenlendikten sonra bir süre kesintiye uğrayan, ancak 1949'dan beri düzenli olarak yapılan Türkiye Ferdi Boks Şampiyonası'nın yanına ikinci bir Türkiye Şampiyonasının düzenlenmesinde Türkiye'nin her yanında boks kulüplerinin sayısının artması ve 1950'lerden itibaren Türkiye'nin karayolu ağının da gelişmesiyle deplasmanların kolaylaşması da etkili olmuştur.

Türkiye Kulüplerarası Boks Şampiyonası'na her ilden katılacak takımın belirlenmesi için de İstanbul Kulüplerarası Boks Şampiyonası'nın düzenlenmesine karar verildi. Bunun sonucunda her sezon İstanbul Ferdi Boks Şampiyonasının yanı sıra bir de İstanbul Kulüplerarası Boks Şampiyonası düzenlenmeye başlandı. 1964-65 sezonunda 19-20 Ekim 1964 tarihlerinde düzenlenen İstanbul Ferdi Boks Şampiyonası'nda Fenerbahçe, rakipleri Fatih'in 9 ve Feriköy'ün 8 puanına karşı 27 puanla şampiyon olmuştu[10]. 5-6 Ocak 1965 tarihlerinde düzenlenen İstanbul Kulüplerarası Boks Şampiyonası'nda ise Fenerbahçe, 5 birincilik almasına rağmen, Zeki İlkyaz'ın sakatlanıp final maçına çıkamaması sonucunda sadece üç birincilik alan Feriköy'e puansal olarak geçildi ve ikincilikte kaldı. Bunun sonucunda 17-18 Ocak 1965 tarihlerinde Konya'da düzenlenen ilk Türkiye Kulüplerarası Boks Şampiyonası'nda İstanbul'u Feriköy temsil etti ve ikinci oldu.

1969 yılından sonra ise bu rekabete boksun eski yuvalarından Beşiktaş da katıldı. Çeşitli dönemlerde varlık gösteren, ancak hiç şampiyonluk kazanamamış bulunan Beşiktaş, 17-18 Aralık 1969 tarihlerindeki İstanbul Ferdi Boks Şampiyonası'nda dört birincilikle tarihindeki ilk şampiyonluğuna ulaştı; 24-25 Haziran 1971 tarihlerinde ise tarihindeki ilk İstanbul Kulüplerarası Boks Şampiyonası birinciliğini, 25 puanlı Fenerbahçe'nin önünde kazandı[11]. Fenerbahçe'nin tüm amatör branşlarda yatırımı kıstığı ve gerilediği 1970'lerin ilk yarısında Beşiktaş 1975 yılına kadar üstünlüğünü sürdürdü.

Ancak kulüp takımlarının özellikle 1973 Petrol Krizi, 1974 Kıbrıs Harekâtı sonrasında Türkiye'ye uygulanan silah ambargosu ve 1979 Petrol Krizi nedeniyle ekonomisi bunalıma sürüklenen Türkiye'nin içinde bulunduğu duruma paralel olarak amatör branşlarda müessese takımlarının yarattığı piyasada giderek daralan bütçeleriyle mücadele etmek zorunda kalmaları nedeniyle, İstanbul boksunda rekabet Tekel ve Büyükdere Boronkay külüplerine kaldı.

Şampiyonaların düzensizleşmesi

Ünlü Fenerbahçe tarihçisi Rüştü Dağlaroğlu sarı-lacivertli kulübün tarihini anlattığı Fenerbahçe Spor Kulübü Tarihi (1907-1987) adlı kitabında boks tarihçesini irdelerken İstanbul şampiyonaları hakkında şu saptamayı yapmıştır: Ancak, Boks Federasyonunun istikrarsız tutumu, şampiyonluklardaki düzensizlik ve belirli bir yöntem uygulanmaması sonuçların da düzensiz olmasını doğurmakta ve kulüpler arası bir kıyaslama yapılmasını zorlaştırmaktadır. Bu düzensizlik son yıllara kadar sürdü..[2]. Gerçekten de 1987 yılında yapılan bu saptamanın 2016 yılı itibarıyla hala geçerli olduğunu ileri sürmek mümkündür.

Nitekim, 1981-82 sezonundan itibaren Türkiye Kulüplerarası Boks Şampiyonası'nın kesintiye uğramasıyla, İstanbul'da da Kulüplerarası Boks Şampiyonası kesintiye uğramıştır. İstanbul Ferdi Boks Şampiyonası devam ederken, kulüplerarası şampiyona 1985-1989 ve 2011-2013 yılları arasında yeniden canlandıysa da süreklilik sağlayamadı.

1980 yılından itibaren İsmet Atıcı'nın antrenörlüğe getirilmesiyle Fenerbahçe yeniden atılım yaptı. 1982-83 sezonunda İstanbul Şampiyonluğunu yeniden eline geçiren sarı-lacivertliler bu üstünlüklerini 1998-99 sezonuna kadar sürdürdüler. Bu dönemde sarı-lacivertli takım Türkiye'nin de en güçlü takımı hüviyetini korurken, 2001 sezonundan itibaren kulübün sonradan vatandaşlığa geçirilen boksörlere kapısını kapamasıyla bir dönem üstünlüğünü Beşiktaş ve Tekel'e kaptırdı. 1999-2000 sezonunda siyah-beyazlılar yaklaşık çeyrek yüzyıl sonra yeniden şampiyonluğa kavuşurken, 19 yıl sonra şampiyon olan Tekel'in birincilikleri ise 2006'ya dek iki yıl sürdü. Sarı-siyahlı kulübün faaliyetleri Tekel firmasının özelleştirilmesiyle 2008 yılında darbe yedi ve bir süre sonra durdu[12]. Beşiktaş'ın da kulüp olarak mali krize girmesi nedeniyle 2010'dan sonra amatör branşlarında yaşanan genel çöküş hali boksa da yansıdı ve Fenerbahçe 2007-08 sezonundan itibaren eski üstünlüğünü yeniden kurdu.

Sezonlar ve şampiyonlar

	Ferdi Boks Şampiyonası		Kulüplerarası Boks Şampiyonası
Sezon	Tarih	Şampiyon	Tarih	Şampiyon
1920-21	Aralık 1920	Belirlenmedi	Yapılmadı
1921-22	?	Belirlenmedi	Yapılmadı
1922-23	?	Belirlenmedi	Yapılmadı
1923-24	Kasım 1923	Belirlenmedi	Yapılmadı
1924-27	???
1927-28	Şubat 1928	Fenerbahçe	Yapılmadı
1928-29	15 Haziran 1929	Galatasaray	Yapılmadı
1929-30	22 Ağustos 1930	Belirlenmedi	Yapılmadı
1930-31	24 Temmuz 1931	Belirlenmedi	Yapılmadı
1931-32	25-26 Ağustos 1932	Vefa Kumkapı	Yapılmadı
1932-33	6 Mayıs 1933	Belirlenmedi	Yapılmadı
1933-41	Yapılmadı
1941-42	23 Mayıs 1942	Belirlenmedi	Yapılmadı
1942-43	Yapılmadı
1943-44	Yapılmadı		1-2 Ocak 1944	İETT
1944-45	Yapılmadı		Şubat 1945	İETT
1945-46	Yapılmadı		2 Aralık 1945	İETT
1946-47	Yapılmadı		16 Aralık 1946	İETT
1947-48	Yapılmadı		?	?
1948-49	Yapılmadı		20-21 Kasım 1948	Galatasaray
1949-50	Yapılmadı		23-25 Nisan 1950	Galatasaray
1950-51	Yapılmadı		7-8 Nisan 1951	İETT
1951-52	Yapılmadı		Mart 1952 (?)	?
1952-53	Yapılmadı		Mayıs 1953 (?)	İETT
1953-54	Yapılmadı		10-11 Mayıs 1954	İETT
1954-55	Yapılmadı		16-17 Ocak 1955	İETT
1955-56	Yapılmadı		11-12 Aralık 1955	İETT
1956-57	Yapılmadı		10-11 Şubat 1957	İETT
1957-58	Yapılmadı		7-8 Aralık 1957	Fenerbahçe
1958-59	Yapılmadı		11-12 Ocak 1959	İETT
1959-60	26-27 Ağustos 1959	İETT	26-27 Kasım 1959	İETT
1960-61	Yapılmadı		14-15 Aralık 1960	Denizgücü
1961-62	Yapılmadı		8-9 Ocak 1962	Denizgücü
1962-63	Yapılmadı		8-9 Kasım 1962	Fenerbahçe
1963-64	Yapılmadı		21-22 Kasım 1963	Agaspor
1964-65	19-20 Ekim 1964	Fenerbahçe	5-6 Ocak 1965	Feriköy
1965-66	26-27 Kasım 1965	Fenerbahçe	4 Şubat 1966	Fenerbahçe
1966-67	8 Şubat 1967	Fenerbahçe	15-16 Aralık 1966	Fenerbahçe
1967-68	27-28 Aralık 1967	Fenerbahçe	11-12 Ekim 1967	Feriköy
1968-69	Kasım 1968	Fenerbahçe	23-24 Ocak 1969	Fenerbahçe
1969-70	17-18 Aralık 1969	Beşiktaş	18-19 Kasım 1969	Feriköy
1970-71	8-9 Aralık 1970	?	22-23 Mart 1970	Fenerbahçe
1971-72	23-24 Kasım 1971	Beşiktaş	24-25 Haziran 1971	Beşiktaş
1972-73	7-11 Aralık 1972	Beşiktaş	26-27 Ekim 1972	Beylerbeyi
1973-74	15-16 Kasım 1973	Beşiktaş	17 Aralık 1973	Beşiktaş
1974-75	27-29 Aralık 1974	Beşiktaş	12-14 Kasım 1974	Beşiktaş
1975-76	5-7 Ocak 1976	?	Eylül 1975	Büyükdere Boronkay
1976-77	10-11 Ekim 1976	?	4-5 Kasım 1976	Büyükdere Boronkay
1977-78	7-9 Temmuz 1977	Tekel	3-4 Kasım 1977	Tekel
1978-79	11-13 Ağustos 1978	Tekel	23-25 Ekim 1978	Tekel
1979-80	2-3 Ağustos 1979	Büyükdere Boronkay	22-23 Kasım 1979	Büyükdere Boronkay
1980-81	24-26 Eylül 1980	?	26-28 Kasım 1980	Tekel
1981-82	13-14 Mayıs 1982	?	Yapılmadı
1982-83	23-24 Mart 1983	Fenerbahçe	Yapılmadı
1983-84	10-12 Nisan 1984	Karagücü	Yapılmadı
1984-85	16-18 Mart 1985	Fenerbahçe	Yapılmadı
1985-86	7-9 Mart 1986	Tekel	4 Ağustos 1986	Fenerbahçe
1986-87	9-10 Nisan 1987	Tekel	20-21 Haziran 1987	Fenerbahçe
1987-88	9-10 Haziran 1988	Fenerbahçe	17-18 Mart 1988	Fenerbahçe
1988-89	?	?	23-24 Mart 1989	Fenerbahçe
1989-90	14-16 Haziran 1989	Fenerbahçe	Yapılmadı
1990-91	15-16 Ağustos 1990	Fenerbahçe	Yapılmadı
1991-92	20-21 Temmuz 1991	Fenerbahçe	Yapılmadı
1992-93	Ağustos 1992	Fenerbahçe	Yapılmadı
1993-94	16-17 Haziran 1993	Fenerbahçe	Yapılmadı
1994-95	22-24 Kasım 1994	Fenerbahçe	Yapılmadı
1995-96	Eylül 1995	Fenerbahçe	Yapılmadı
1996-97	23-24 Nisan 1996	?	Yapılmadı
1997-98	Temmuz 1997	Fenerbahçe	Yapılmadı
1998-99	27-28 Haziran 1998	Fenerbahçe	Yapılmadı
1999-00	4-5 Aralık 1999	Beşiktaş	Yapılmadı
2000-01	29-30 Ekim 2000	?	Yapılmadı
2001-02	19-21 Ekim 2001	Beşiktaş	Yapılmadı
2002-03	22-24 Haziran 2002	Beşiktaş	Yapılmadı
2003-04	28-30 Aralık 2003	Beşiktaş	Yapılmadı
2004-05	25-27 Eylül 2004	Beşiktaş	Yapılmadı
2005-06	22-25 Eylül 2005	Tekel	Yapılmadı
2006-07	20-22 Eylül 2006	Tekel	Yapılmadı
2007-08	25-27 Ekim 2007	Fenerbahçe	Yapılmadı
2008-09	22-25 Ekim 2008	Beşiktaş	Yapılmadı
2009-10	22-25 Ekim 2009	Fenerbahçe	Yapılmadı
2010-11	4-6 Kasım 2010	Fenerbahçe	Yapılmadı
2011-12	11-13 Kasım 2011	Fenerbahçe	24-25 Eylül 2011	Fenerbahçe
2012-13	9-11 Kasım 2012	Fenerbahçe	28-30 Eylül 2012	Fenerbahçe
2013-14	3-6 Ekim 2013	Fenerbahçe	Yapılmadı
2014-15	15-17 Ağustos 2014	Fenerbahçe	Yapılmadı
2015-16	17-21 Eylül 2015	Fenerbahçe	Yapılmadı

Şampiyonluk sayıları

Takım	Ferdi Boks Şampiyonası	Kulüplerarası Boks Şampiyonası	Toplam
Fenerbahçe	26	12	38
Beşiktaş	11	3	14
İETT	1	12	13
Tekel	6	3	9
Büyükdere Boronkay	1	3	4
Feriköy	0	3	3
Galatasaray	1	2	3
Denizgücü	0	2	2
Agaspor	0	1	1
Beylerbeyi	0	1	1
Karagücü	1	0	1
Vefa Kumkapı	1	0	1

Kaynakça

1. "Beşiktaş JK resmi sitesi". 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2014.
2. Dağlaroğlu, Rüştü; "Fenerbahçe Spor Kulübü Tarihi 1907-87", İstanbul (1988)
3. Burhan Aytekin blogu "Atatürk ve Boks Sporu"
4. Türkiye Boks Federasyonu resmi sitesi, "Türkiye Boks Tarihçesi"
5. Cumhuriyet, 16 Haziran 1929
6. Cumhuriyet, 6 Mayıs 1933
7. Cumhuriyet, 24 Mayıs 1942
8. İETT tarihçesi
9. Cumhuriyet, 3 Ocak 1944
10. Cumhuriyet, 21 Ekim 1964
11. "Milliyet, 26 Haziran 1971". 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2014.
12. Radikal, 4 Şubat 2010