Agil Guliyev

Agil Sahib oğlu Guliyev (Azerice: Aqil Quliyev; d. 19 Eylül 1963, Sisian, Ermenistan SSC, SSCB – ö. 25 Şubat 1992, Hocalı, Azerbaycan), Azerbaycan'ın Ulusal Kahramanı.

Agil Guliyev
Doğum 19 Eylül 1963(1963-09-19) -->
Sisian, Ermenistan SSC, SSCB
Ölüm 25 Şubat 1992 (28 yaşında) -->
Hocalı, Azerbaycan
Mezar yeri Bakü Şehitleri Hiyabanı
Bağlılığı  Azerbaycan
Hizmet yılları 1988-1992
Rütbesi Teğmen
Savaşları/Çatışmaları Karabağ Savaşı
Madalyaları
Ailesi
Çocukları: 1

Hayatı

İlk yılları

Agil Sahib oğlu Guliyev 19 Eylül 1963'te Ermenistan'ın Sisian Rayonunun (Karakilse) Urud köyünde (Vorotnavan) doğdu. 1980'de ortaokul mezunu oldu, daha sonraysa Azerbaycan Devlet Petrol ve Sanayi Üniversitesine girdi. Üçüncü kurstan askere çağrıldı. Askerlik görevini tamamladıktan sonra 1982'de Harkov Yüksek Polis Okulu'na girdi. Onur derecesi ile mezun olduktan sonra, 1988'de Ulusal Ordu karargahına girdi ve askerlik görevine başladı. O yıl Harkov'da Karabağ savaşının başladığını duyduktan sonra Bakü'ye geri döndü.[1]

Karabağ Savaşı

Guliyev 1988'de teğmendi ve Azerbaycan Silahlı Kuvvetleri'nin karargahına gelip cepheye gönderilmek istedi. Genelkurmay Başkanı Arif Salahov, isteğini dikkate alarak Agil Guliyev'le birlikte 45 savaşçının ön plana çıkmasını sağladı. Guliyevin kardeşi Nesimi onun Karabağ'a gidiş gününü biliyordu. Nesimi gönüllü olarak habersiz bir şekilde cepheye gider. Birkaç gün sonra, onlar helikopterle Ağdam'a giderler.[1]

Ağdam'da 11 kişinin Umudlu köyüne gönderileceğine karar verildi. Geri kalan kısım savaşın daha şiddetli olduğu Hocalı'ya gönderildi. Guliyev ve kardeşi Nesimi Hocalı'yı savunmaya gönderilmiştiler.[1]

1991 yılı sonunda, cephedeki en korkutucu nokta Hocalı'ydı. Guliyev 21 savaşçı ve Hocalı Havalimanı lideri Elif Hacıyev'in taburuyla Hocalı'yı savunuyordular. Fakat onların askeri ve ekonomik tedarikleri çok azdı. Bu yüzden Hocalı halkına hitap ettiler, Hocalılarsa havalimanındaki savaşçıların yiyecek tedariklerini sağladılar.[2]

Durum kötüye gidiyordu. Ermeni saldırısı ihtimali her geçen gün artmaktaydı. Agil Guliyev, Hocalı tabur Komutanı Tevfik Hüseynov ile bir araya gelerek konumunu pekiştirmeye çalıştı. Guliyev BDT birliklerine saldırmış ve yiyecek, 13 askeri rehin, 3 BRDM, 2 UAZ arabasını götürdü. Rehinleri serbest bırakıp Ağdam'a gönderdiler. Daha sonra, BDT birlikleri Hocalı milis kuvvetlerine saldırdı. Birkaç kişiyi öldürdüler ve lider yardımcısını rehin aldılar. Bunu gören Guliyev hemen düşmanın BRDM savaş aracına saldırdı ve el koydu ve rehin aldığı personeli Azeri üssüne gönderdi.[1]

23 Ocak 1992 tarihinde Agil Guliyev, Hikmet Nazarlı ile birlikte Bakü'ye geldi ve Hocalı'yı kurtarmak için cumhurbaşkanı ile görüşmek istedi. Bazı liderler onlarla görüşmek istemediler, hatta onları engellediler. Cephede başarısızlık nedenleri üzerine konuşan Agil Güleriyev, Cumhurbaşkanı Ayaz Mutallibov'un kayıtsız tavrı ile öfkesini şu sözlerle dile getirdi:

Şahin Musayev ile tanışan Guliyev 80 kurşun almayı başardı. Ayrıca Hikmet Nazarlı'nın yardımıyla Azerbaycan Cumhuriyeti İçişleri Bakanlığından dört araba kadar silah ve mühimmat alabildi. Mühimmat, bir yolcu helikopteri tarafından Ağdam'dan Hocalı'ya teslim edilecekti. Hainler tarafından Ermeni kuvvetlerine verilen bilgiler, helikopterin düşman tarafından saldırıya uğramasına neden oldu.[1]

Şubat 1992 başında, Agil Guliyev önderliğindeki 366. Motorize Piyade Alayına saldırmış ve onların altı BMP aracına el koyuldu ve rehinler alındı. Aracın personeli arasında bir Rus albayı da vardı. Guliyev Azeri rehinlerin Ermeni ve Rus rehinlerle değiştirilmesi için yönetime telefon eder. Tehdit ve çağrıların ciddi olacağını düşünen Guliyev, Rus albayıyla bir diyaloğa girer. Guliyev Ruslardan 1 BMP, 1 Kristal füze tüfeği, çoklu askeri mühimmat ve 1 araba kadar yiyecek alır. Daha sonra rehinelerin geri gönderimesiyle alakadar yönetimi bilgilendirir. Rehinelerin geri gönderilmesinden sonra, Ermeni kuvvetleri Rus askerleri ile birlikte Hocalı'yı kuşattı. 18 Şubat tarihinde Agil Guliyev kadınları, çocukları ve yaşılıları kurtarmak için 11 savaşçıyla Hocalı'ya gider ve kuşatmayı yok etmek için Ermeni üssüne saldırır. Guliyev ve askerleri saldırı sırasında hiçbir kayıp yaşamadan 21 Ermeni askerini öldürür.[1]

Ermeni üssüne girdiğinde arkadaşı İlgar Musayev vurulur. Agil Guliyev onu güvenli bir yere götürmeğe çalışırken bacağından vurulur. Ölüm tehlikesindeyken diğer Azeri askerler üsse girip savaşmaya başladı. Yaralı askerler Azerbaycan üssüne zorlukla geri döndüler. Agil Guliyev acil ameliyat ihtiyacındaydı. Ancak o anda, bir doktor çağırmak ya da Agil Quliyev'i hastaneye göndermek olanaksızdı. Akil Guliyev'in cesedi, 2 Mart'ta beş gün sonra olay mahallinden çıkarıldı.

1992'de Bakü Şehitleri Hiyabanında gömüldü.

Miras

Bakü'nün Sabail Rayonu'nda Agil Guliyev'in adını taşıyan bir sokak var. Guliyev'in Bakü'nün Nesimi Rayonu'ndaki evinin önünde bir anma plaketi var.[4]

Ödüller

Agil Güliyev, ölümünden sonra 7 Haziran 1992 tarihli ve 883 sayılı Azerbaycan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Vekili İsa Gember'ın kararnamesiyle "Azerbaycan'ın Ulusal Kahramanı" adını almıştır.[5]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. "Vətənin qəhrəman oğlu..." www.sherg.az. www.sherg.az. 2 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2016.
  2. "İşgəncəyə dözməkdənsə ölməyi arzulayırdım". www.anl.az. www.anl.az. 28 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2016.
  3. "Soyqırıma yol açan xəyanətlər" (PDF). www.anl.az. www.anl.az. 28 Haziran 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2016.
  4. "Nəsimi rayonunda Xocalı soyqırımı qurbanlarının xatirəsi anıldı". www.anl.az. www.anl.az. 28 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2016.
  5. "Qəhrəmanlar unudulmur". www.anl.az. www.anl.az. 28 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2016.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.