Antik Roma mimarisi

MÖ 1. ve MS 4. yüzyıllar arasında merkezi İtalya olmak üzere Roma imparatorluğunun egemen olduğu Akdeniz havzası ve çevresini etkileyen bir mimaridir. Kökeni Etrüsk mimarisine dayanan bu mimari tür, MS 4. yüzyılda Hristiyanlığın resmen kabulü ile bir "Hristiyan mimarisi" halini almış, Roma İmparatoluğu'nun ikiye ayrılmasından sonra 15. yüzyıla kadar yaşayan Doğu Roma mimarisi ise Bizans mimarisi adı ile tanınmıştır.

Soyut güzellik ve nispet arayan Yunan mimarisine karşılık, Roma mimarisi faydacılık ve anıtsallık gibi, özellikleri ile dikkati çeker. Yunan mimarisinin en önemli eseri mâbed iken roma mimarisinin en gösterişli eserleri tiyatrolar ve hamamlar olmuştur.

Malzeme olarak beton ve tuğlanın, strüktür olarak, kemer ve kubbenin kullanılması roma mimarisinin başlıca özelliklerindendir. Bu özellikler Romalılara çok katlı ve büyük iç mekanlara sahip anıtsal yapılar inşa etme imkânını vermiştir.