Arapçanın lehçeleri

Arapçanın lehçeleri İslam'dan önce kelimeler, kalıplar ve tamlamalar konusunda farklılık gösteriyordu. Ve yazılı eserler içinde (şiirler, anlaşmalar ve belgeler.) ortak bir dil kullanılıyordu. Antere bin Şeddad'ın şiirleri üzerinden 1500 sene geçmesine rağmen anlaşılabilmektedir. Bu ortak lehçe İslam'ın ortaya çıkışından sonra da devam etmiştir.

Arap dünyasında çeşitli lehçeler

Günümüzde ise Arapçanın birçok Ammice lehçesi bulunuyor. Bu Ammice lehçelerinin bir sözlüğü, dil bilgisi kuralı veya bir müfredatı yoktur.

Bazı Ammice lehçeleri Fasih Arapçaya yakındır. Hijazi lehçesi Haile, Kasımıye, Bedevi Necidi lehçesi, Bedevi Libya ve Levanten lehçesi, Suriye, Lübnan, Yemen (Suudi Arabistan güneyini ve  Umman batısını) ve Doğu (ralli parçaların Doğu, Suudi Arabistan, Kuveyt, Arap Emirlikleri, Umman, Ürdün, Bahreyn, Katar , Mısır, Cezayir, Fas, Tunus, Libya, Irak, Sudan ve Filistin.

Arapçanın lehçelerini ülkelere göre değil köylere ve şehirlere göre sınıflandırmak gerekir. Örnek olarak Kahire'de konuşulan lehçe, İskenderiye'de konuşulan lehçe, Saide konuşulan lehçe ve doğu'da konuşulan lehçe tamamen birbirinden farklıdır.

Lehçelerin sınıflandırılması

Arapçanın lehçeleri arasındaki en büyük fark; bedevi lehçesi ile, köylerin ve şehirlerin lehçeleri; Doğudaki şehirlerin lehçeleri ile, batıdaki şehirlerin lehçeleri arasındadır. 

Arapçanın ammice lehçeleri dil bilgisi, harflerin çıkış yerleri bakımından değişir. (Bu farklılık Fasih Arapçada yoktur.) Örneğin: Şam lehçesinde fiil " be" ("ب") harfi ile başlar. Olumsuz yaparken ise "ma" ("ما") yapısı kullanılır. (أنا ما بعرف، أنت ما بتعرف،) Güney Afrika ülkelerinde ise" şin"( "ش") harfi eklenir. Mısır ve Sada lehçesinde cümleyi olumsuz yapmak için fiillerin başına gelen "be"( "ب") harfinden sonra kullanılır.(أنا ما بعرفش).[1]

Doğu'nun ve Batı'nın bedevi  lehçeleri her iki yerde de şehir lehçeleri ile farklılık gösterir. Ancak her iki yerde Bedevi lehçeleri halk şiirleri bakımından benzerlik gösterir. Bu bedevilerin ortak mirasıdır.

Arapçanın lehçeleri halen çoğunlukla anlaşılması kolaydır. Çoğunlukla kelimeler bakımından benzerdirler.  Mısır, Suriye ve Lübnan'ın televizyon programları ile de bu lehçeler yeni nesil arasında yayılmıştır.[2]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Bassiouney, 2009, s. 29.
  2. delikleri, 1995, s. 294.

Kaynaklar
  • إسلام ويب
  • Holes, 1995, p. 294.
  • Abu-Haidar, 1991.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.