Bakara Suresi

Bakara Sûresi (Arapça: سورة البقرة), Kur’an’ın ikinci suresidir.[1] Kur'anın en uzun sûresi olan Bakara suresi, 286 ayetten oluşur.[2]

Bakara Suresi
سورة البقرة
Sınıfı Medenî
İsmin anlamı Sığır/İnek (67-71. ayetleri ile alakalıdır) Bakara kelimesi Bakar'dan gelmektedir ki sığır demektir. Kelimenin sonundaki te, tekil için kullanildiginda bir tek sığır demek olur.
Geliş zamanı Hicretin 1 ve 2. yıllarında Medine'de inmiştir. Yalnız 281. ayeti Veda Haccında, Mekke'de nazil olmuştur.
Sayısal bilgiler
Sure numarası 2
Âyet sayısı 286
Kelime sayısı 6144
Harf sayısı 25613

Adlandırma

Bakara suresi, ismini surenin 67-73 ayetlerinde geçen ve Arapça sığır inek anlamına gelen bakara kelimesinden almıştır.[3]

Tarihçe

Mısır toprakları Büyük Sahra Çölü'nün bir parçası olduğundan kum denizi hükmündeki bu topraklara hayat veren Nil nehridir. Böyle verimsiz ve çorak bir çölün yanıbaşında Nil nehrinin sularıyla hayat bulan son derece verimli cennet gibi yerlerin bulunması, Musa zamanında çiftçilik ve ziraatı Mısır halkı için son derece cazip hale getirmişti. Çiftçilik ve ziraat oranın halkının karakterlerinin bir parçası haline gelmiş, o devirde Mısır halkı ziraatı, ziraat vasıtası olan "bakar"ı (sığır) ve öküzü kutsal saymış, hatta ona tapacak kadar bir kutsiyet vermişlerdi.[4] O zamanlar İsrailoğulları da o kıtada yaşıyor ve aynı inanışın tesirinde kalıyordu.

İsrailoğulları Firavun'dan kurtulup Sina Çölü'ne yerleştikleri zaman buzağı hadisesi yaşanmıştır. Musa Sina Dağı'na çıkmış ve orada bir süre kalmıştı. İsrailoğulları da bu esnada Samiri'nin yaptığı altından bir buzağıya tapmaya başlamışlardı.

Bakara suresi, Musa'nın, peygamberliğiyle İsrailoğullarının tabiatına işlemiş olan ineğe tapma inancını kesip öldürdüğünü, bir sığırın boğazlanması hadisesiyle anlatmıştır.[5][6]

Özellikler

Medine döneminde hicretten hemen sonra vahyedilmeye başlanmış ve takriben on yıla yayılan bir süreçle tamamlanmıştır. Kur’an’ın en uzun suresi olup, İslam hukukunun ana konuları hakkında çeşitli hükümler içermektedir.[7] Hacim itibarıyla Kur’an’ın 1/12’sini teşkil eder. Kur’an’ın, ayrıntılı bir özeti durumundadır.

Bahsi geçen konular

Sure'nin 65-66. ayetleri Cumartesi çalışma yasağını çiğneyen bir Yahudi topluluğuna Allah tarafından verilen cezayı konu alır. Surenin 102. ayeti Babil, Sümer mitolojileriyle Tevrat ve Avesta gibi dini kaynaklarda birbirine yakın telaffuzlarla (tevratta Merodach) anılan Harut ve Marut kıssası ile ilgilidir. Mitolojide tanrı (Marduk) veya tanrısal varlıklar olarak anlatılan Harut ve Marut, Yahudi ve Hristiyan kaynaklarında Babilin "düşmüş melekleri" Kur'anda ise insanlara sihir öğreten iki melek olarak geçmektedir.

Ayrıca bakınız
Önce nüzûl eden sure:
Mutaffifin Suresi		 Bakara Suresi'nin tam metni Sonra nüzûl eden sure:
Enfal Suresi
Mushaf sırasına göre sureler

Kaynakça
  1. "Arşivlenmiş kopya". 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2019.
  2. "Arşivlenmiş kopya". 28 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2019.
  3. "Arşivlenmiş kopya". 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2019.
  4. "Arşivlenmiş kopya". 29 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2014.
  5. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2016.
  6. "Arşivlenmiş kopya". 5 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2016.
  7. "Arşivlenmiş kopya". 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2019.

Dış bağlantılar
Önce nüzûl eden sure:
Fatiha Suresi		 Bakara Suresi'nin tam metni Sonra nüzûl eden sure:
Âl-i İmrân Suresi
Mushaf sırasına göre sureler
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.