Brezilya Bağımsızlık Savaşı
Brezilya Bağımsızlık Savaşı, 1820 Liberal Devrim'inden hemen sonra Brezilya İmparatorluğu ile Portekiz, Brezilya ve Algarve Birleşik Krallığı arasında meydana gelen savaş. Savaş, ilk çatışmaların meydana geldiği Şubat 1822'den Montevideo'daki Portekiz garnizonunun teslim olduğu Mart 1824 tarihine kadar devam etmiştir. Deniz ve kara muharebelerinin meydana geldiği savaş sırasındaki kayıpların net miktarı ile ilgili bilgiler muğlak olmakla birlikte, uzmanların tahminlerine göre savaş sırasında hayatını kaybedenlerin sayısı 5.700 ila 6.200 arasındadır.
| Brezilya Bağımsızlık Savaşı | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 I. Pedro'nun bağımsızlık ilanı ve imparator ilan edilmesi. | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
|
| ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
 Pierre Labatut |
 José Maria de Moura | ||||||
| Güçler | |||||||
|
| ||||||
| Kayıplar | |||||||
| |||||||
.svg.png.webp){kind=small}
Savaşın Başlangıcı ve Devamındaki Süreç
19. yy'ın ilk çeyreğinde Koloni Brezilya'sının nüfusu yaklaşık 3,4 milyondu. Bu nüfusun çoğu Portekizli olmak üzere % 60'ı özgürlerden, geriye kalan % 40'lık kısım ise kölelerden oluşmaktaydı.
1822 yılı başında politik karışıkların baş göstermeye başladığı ülkede isyanlar iç bölgelere kadar hızlıca yayıldı. Portekiz'den gönderilen silahlı ek destek birliklerine rağmen, bağımsızlık yanlılarının özgürleştirdikleri köleleri orduya dahil etmeleri ve yerli halkın da büyük desteğiyle ülkenin tamamı ve özellikle büyük şehirlerinde kontrolü ellerine almayı başardılar.
Deniz Mücadelesi
Hali hazırda Brezilya'da bulunan gemiler bakımsızdı. Bu sebeple bağımsızlık yanlılarının Portekiz Donanması'nın hakimiyetine son verebilmek için modern silah ve donanımlara sahip gemilere ihtiyaçları vardı. Bu noktada, o sıralarda Londra'da bulunan Brezilya'lı bir ajan vasıtasıyla gemi tedarik edilmesi için arayışlar başlatıldı. İmparatorun şahsi teminatı ile tedarikçilerle anlaşmaya varılabilmesi sonrası, yerel donanma içerisindeki Portekiz kökenli mürettebat olası bir ihanet ve isyana karşı tasviye edildi. Yerlerine çoğu eski kölelerden oluşan Brezilya'lı yerli birlikler ile İngiliz ve Amerikalı paralı askerler getirildi. Thomas Cochrane'in öncülüğündeki güçlenen Brezilya Donanması, kıyılardaki Portekiz hakimiyetine son verdi
Barış Antlaşması ve Sonrasındaki Süreç
Brezilya'daki hegemonyasını kaybeden Portekiz, bu ülkenin Avrupa'lı devletlerce tanınmaması için elinden geldiğince çok efor sarf etti.
1824 yılında anayasasının kabul edilmesi ile birlikte, Brezilya İmparatorluğu'nu ilk tanıyan ülke Amerika Birleşik Devletleri oldu. Devamındaki süreçte Britanya İmparatorluğu'nun baskıları sonucu başta Portekiz olmak üzere birçok Avrupalı devlet Brezilya'nın bağımsızlığını kabul etti.
Brezilya'nın bağımsızlığının Portekiz tarafından kabul edilmesi sonrası, Rio de Janeiro'da kaleme alınan barış antlaşması, 30 Ağustos 1825'de Brezilya İmparatoru ve 15 Kasım 1825 tarihinde Portekiz Kralı'nın onaylarıyla yürürlüğe girmiş oldu. Ancak Portekiz'in uğradığı zararı tazmin etme şartı ile antlaşmayı kabul etme ısrarı sonrası Avrupa'lı devletlerin ancak Portekiz'le Brezilya arasında normal diplomatik ilişkilerin olması halinde yeni kurulan devletin bağımsızlığını tanıyacaklarını beyanıyla Brezilya İmparatorluğu Portekiz'in bu talebini kabul etmek zorunda kaldı. Bunun sonucu, Britanya İmparatorluğu'nun teminatı ile iki milyon Paund'luk savaş tazminatı Portekiz'e Brezilya tarafından ödendi.
Anlaşma ile birlikte Güney Amerika kıtasındaki varlığını tamamiyle yitiren Portekiz, ekonomisini dengede tutabilmek adına odak noktasını Afrika'daki Angola ve Mozambik gibi sömürgelerine yöneltti.