Günther von Kluge

Hans Günther von Kluge (d. 30 Ekim 1882; Posen - ö. 19 Ağustos 1944; Metz, Lothringen), Almanya'nın subayı ve Nazi Almanyası'nın Generalfeldmarschall'i.

Günther von Kluge
Takma adı Kluge Hans
Doğum 30 Ekim 1882(1882-10-30)
Posen
Ölüm 19 Ağustos 1944 (61 yaşında)
Metz, Lothringen
Bağlılığı
Hizmet yılları 1901-1944
Rütbesi Generalfeldmarschall
Komuta ettiği 4. Ordu
Merkez Ordular Grubu
OB West
Savaşları/Çatışmaları I. Dünya Savaşı
II. Dünya Savaşı
Madalyaları

Hayatı

General Max von Kluge'ın oğlu olan Günther von Kluge, 1901'de Prusya Ordusu'na katılmış ve 46. Topçu Alayı'nda görev yapmıştır. I. Dünya Savaşı sırasında, bir kurmay subayı oldu ve 1916 yılında Verdun Muharebesi'nde idi ve savaştan sonra Reichswehr'de kaldı.

1936'da Korgeneraldi ve 1937 yılında Altıncı Ordu Grubu'nun komutasını devraldı. Altıncı Ordu Grubu komutanı olarak, Alman Dördüncü Ordusunu komutasını da aldı. Kluge 1939 yılında Polonya Seferi'ne Altıncı Ordu ile katıldı.

Polonya ve Fransa'nın işgali
Günther von Kluge.

Kluge, 1939'da 4. Ordu komutanı olarak Polonya istilasına katıldı. Danzig'deki Polonya Postane Savunması kapsamında 28 polis mahkûma ölüm cezası verilmesinde merkezi bir rol oynadı. Fransa'ya saldırılması için onaylanan ilk Alman planına karşı çıkmasına karşın, Dördüncü Ordu'yu Fransa'nın yıkılışında doruğa ulaşan Ardenler'deki saldırıyı yönetti. Kluge, Temmuz 1940'ta feldmareşalliğe terfi etti.

Sovyetler Birliği

Kluge, Barbarossa Operasyonunun başlangıcında 4. Ordu'ya komuta etti ve burada, Heinz Guderian'ın emirlerine sık sık itaatsizlik ederek, onu kendisine karşı gelmekle suçlamada bulunan taktiksel konularda Heinz Guderian ile gergin bir ilişkide oldu. 29 Haziran 1941'de Kluge, Üniformalı kadınlar vurulacak emrini verdi.[1]

Fedor von Bock, 1941 sonlarında Merkez Ordu Grubu komutanlığı görevinden alındığında, Kluge, Ekim 1943'te yaralanana kadar ordu grubuna liderlik etti.

30 Ekim 1942'de Kluge, Hitler'den gelen muazzam bir rüşvetin parçası oldu. Hitler, kendisine Alman hazinesinden yapılan büyük meblağlı bir çekle beraber iyi niyet mektubu gönderdiğini ve mülkünü restore edebilmek için gereken her şeyin Alman hazinelerine fatura edilebileceğine dair bir söz verdi.[2] Parayı Kluge aldı ama kurmay başkanı Henning von Tresckow'dan sert eleştiriler aldıktan sonra kendisini yolsuzlukla suçladı. Kasım 1942'de Carl Friedrich Goerdeler ile görüşmeyi kabul etti.[3] Kluge, Goerdeler'e Hitler'i Doğu Cephesine geldiğinde tutuklayacağına söz verdi; ancak daha sonra Hitler'den bir başka "hediye" aldıktan sonra fikrini değiştirdi ve sadık kalmaya karar verdi.[4] Kluge'nin liderliğinden memnun olmadığını duyan Hitler, "hediye" lerini Kluge'nin sadakatini güçlendirici olarak gördü.[4]

27 Ekim 1943'te arabası Minsk-Smolensk yolunda devrildiğinde Kluge ağır yaralandı. Temmuz 1944'e kadar görevine geri dönemedi. İyileşmesinden sonra Batı'daki Alman kuvvetlerinin komutanı oldu (Oberbefehlshaber West) ve Gerd von Rundstedt'in yerine geçti.

Kluge ve 20 Temmuz suikasti

Günther von Kluge Rusya'ya yapılan Barbarossa Harekâtı'nda Merkez Orduları komutanıydı. Adolf Hitler'e yapılan 20 Temmuz suikast girişimi'nde adı karıştığı için Batı Cephesinde komutanlık görevinden alındı. Onun yerine Walter Model geçti. Darbenin başarısız olmasının ardından Hitler'le görüşmesi için Berlin'e geri çağrıldı; Hitler'in onu komplocu olarak cezalandıracağını düşünerek, 19 Ağustos'ta iki gün sonra Metz yakınlarında siyanür (zehir) alarak intihar etti. Hitler'e bir mektup bırakarak müttefiklerle barış yapmasını ve "umutsuz bir mücadeleyi sona erdirmek için gerekli olan büyüklüğü" göstermesini önerdi. Hitler mektubu Alfred Jodl'a teslim etti ve "Kluge'nin intihar etmediğinden şüphelenilecek güçlü nedenler var, yine de tutuklansın" şeklinde yorum yaptı.[5] SS görevlisi Jürgen Stroop, Kluge'yi komplo olayına dahil etmekle görevli olduğu konusunda övünç içindeydi. Feldmareşaline intihar etme fırsatı sunduğunu iddia etti, ancak Kluge reddetti. Daha sonra şahsen kendisini vurduğunu iddia etti ve Himmler, kendisine Kluge'nin intihar ettiği duyurmasını emretti.[6]

Kaynakça
  1. Nor, Johnathan, Soviet Prisoners of War: Forgotten Nazi Victims of World War II, http://www.historynet.com/wars_conflicts/world_war_2/3037296.html 30 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. Wheeler-Bennett 1953, p. 529.
  3. Wheeler-Bennett 1953, pp. 529–530.
  4. Wheeler-Bennett 1953, p. 530.
  5. Shirer 1990, pp. 1076–77.
  6. Moczarski 1981, p. 226–234.

Ayrıca bakınız
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.