Germanus (I. Justinianus'un kuzeni)

Germanus (Modern Yunanca: Γερμανός; ö.550), İmparator I. Justinianus'un (h. 527-565) önde gelen komutanlarından biri olan Doğu Roma (Bizans) generaliydi. Germanus imparatoru Justinianus'un kuzeni ve iktidar hanedanının bir üyesiydi. Trakya, Kuzey Afrika ve Doğu'da Perslere karşı komuta etti ve Ostrogotlara karşı yapılan son Bizans seferi komutasında bulunmak üzere seçildi. İkinci eşi Got Amali hanedanından Matasuntha ile evlendiğinde ve seçkin bir hizmet kaydı nedeniyle, ani ölümünün olduğu dönemde, İmparator Justinianus'un varisi olarak kabul ediliyordu.

Germanus
Ölüm	550 Serdica
Bağlılığı	Bizans İmparatorluğu
Rütbesi	magister militum per Thraciae

Hayatı

Kökeni ve erken dönem kariyeri

İmparator I. Justinianus

Germanus, 505 yılından önce İmparator I. Justinus'un (h. 518-527) yeğeni ve böylece İmparator I. Justinianus'un kuzeni olarak doğdu, sıklıkla yanlışlıkla belirtildiği gibi Justinianus'un yeğeni değildir.[1][2] Jordanes'in Getica'sında bulunan bir açıklamaya göre, Germanus, Anicii'nin asil Roma klanının soyundan gelir. Bununla birlikte, bağlantının kesin yapısı, asil kökenini göstermek için edebi bir araçtan başka bir şey değilse, açık değildir. Theodor Mommsen, annesinin Anicia Juliana'nın kızı olabileceğini önermişti.[3] İmparator I. Justinus'un hükümdarlığı sırasında, yüksek makama çıktı (Papa Hormisdas tarafından ona gönderilen 519 tarihli mektupta vir illustris olarak kaydedilmiştir), sonunda magister militum per Thraciae olarak atandı. Bu kapasitede, Antaların istilası üzerine ezici bir zafer kazandı. [4]

536'ya kadar onursal konsül ve patricius rütbesine yükseltildi ve magister militum praesentalis görevine devam etti. O yıl, Stotzas liderliğindeki Bizans birliklerinin geniş çaplı bir isyanını bastırmak üzere Solomon'un yerine askeri komutan olarak Kuzey Afrika'ya gönderildi.[2][4] Procopius'un açıkladığı görev süresi, kapsamlı bir başarıydı.[5] Uzlaştırmaya karar vererek ve borçlarını ödeyerek, çalkantılı ordunun büyük bir bölümünü kazandı. Daha sonra 537 baharında Scalas Veteres Muharebesi'ndeki Stotzas komutasında geriye kalan isyancıları mağlup etti ve birlikleri arasında başka bir komplo (cf. Maximinus) bastırarak ve disiplini düzelterek durumu kararlı hale getirdi.[4][6]

Germanus 539 yılında İmparator Justinianus tarafından geri çağrıldı ve 540'ta Sasani İmparatorluğu ile yapılan Lazika Savaşı'nın başlangıcında Antakya'ya gönderildi. Persler sayıca fazla olduğu için Kilikya'ya geri çekildi ve aynı yıl Antakya'nın felaket ile sonuçlanan yağmalanmasını önleyemedi. Ertesi yıl, Belisarius Doğu'yu yönetmeye başlarken Germanus, Konstantinopolis'e geri döndü.[4][7]

Artabanes'in komplosu

548 yılına gelindiğinde, İmparator Justinianus'un akrabalarının en etkilisi ve mirasçısı olduğu kabul edildi, ancak bu hiç resmi olarak kabul edilmedi. O yıl, ondan şiddetle nefret eden İmparatoriçe Theodora'nın ölümü ile konumu daha da güçlendirildi.[8] Saraydaki gücü, memnuniyetsiz General Artabanes ve onun yakını Arsaces tarafından imparator Justinianus'a suikast düzenlenmesi ve Germanus ile değiştirilmesi için komploda ortaya çıktı. Komplocular, İmparator Justinianus'un yakın tarihte ölen kardeşi Boraides'in arzusunun yerine getirilmemesinden memnun olmayan, Germanus'un planlarına uyacağını düşündü.[9]

Komplocular ilk önce Germanus'un büyük oğlu Justinus'e niyetlerini anlattılar. Bunun üzerine, sonra comes excubitorum, Marcellus'u danışman tutan babasını bilgilendirdi. Onların niyetlerini daha fazla anlamak için Germanus, Marcellus'un güvenilir bir yardımcı Leontius adında biri yakınında saklanıp dinlerken, komplocularla yüz yüze görüştü.[10] Marcellus daha sonra İmparator Justinianus'u bilgilendirdi ve komplocular tutuklandı, ancak onlara olağanüstü hoşgörüyle davranıldı. Marcelus ile komutanlar Constantianus ve Bouzes'in ifadeleri onları aklayıncaya kadar ilk başlarda Germanus ve oğullarından da şüphelenildi.[11][12]

Yüksek komuta ve ölümü

Bu arada, İtalya'da Ostrogotlara karşı yapılan Gotlar Savaşı, Bizans İmparatorluğu için kötü gidiyordu; Got kralı Totila, yarımadanın çoğunu Bizans birliklerinden almıştı. 549'da İmparator Justinianus, başında Germanus olacak şekilde İtalya'ya büyük bir sefer kuvveti göndermeye karar verdi. Ancak kısa sürede, kararını değiştirdi ve yerine patricius Liberius'u atadı, sonra seferi de iptal etti.[13]

Ancak 550 yılında İmparator Justinianus, sonunda Germanus'u bir İtalyan seferi komutanı olarak atadı. Üssünü Serdica'ya (modern Sofya, Bulgaristan) kurarak bir ordu oluşturmaya başladı. Prokopius'a göre şöhreti öyle yüksekti ki hem Bizans hem de barbar askerler bayrağına akın ettiler. Selanik'e yönelen bir Slav işgali bile, Trakya'nın komutasını alması haberi üzerine Dalmaçya'ya yöneldiğini iddia etti.[13] Germanus, Ostrogotlar ile yüzleştiğinde alacağı direnci önemli ölçüde azaltmak ümidiyle bir adım daha attı: İkinci eşi, Teoderik'in torunu olan Gotların eski kraliçesi ve kraliyet Amal hattının kalan son mirasçısı Matasuntha oldu.[14] Dönemin kayıtlarında, bu hareketin, kapsamlı hazırlıkların haberi ile birlikte, İtalya'daki Gotlar arasında ve ayrıca aralarında yer alan çok sayıda Bizanslı sığınmacılar da bir etki yarattığı, bazılarının gelişi üzerine Bizans'a bağlı kalmaya söz veren mesajlar gönderdiğini ileri sürülür.[14]

Buna ek olarak İmparator Justinianus tarafından da desteklenen bu evlilik, Germanus'u hem Doğu Roma hem de Got tahtlarının mirasçısı olarak işaretledi.[2] Bununla birlikte, ordu yerine getirilmeden yalnızca iki gün önce, 550 yılının sonbaharında hastalandı ve öldü.[14] Sonunda, Got ve Roma'nın İtalya'da uzlaşmaları yönündeki umutlar bozuldu ve yarımadanın Bizans tarafından kesin bir şekilde fethedilene kadar, daha sonraki yıllarda kan dökülmeye devam etti.[3]

Germanus, Prokopius'un çalışmalarında çok olumlu ele alınır, açık bir şekilde onun erdemini, adaletini ve cömertliğini, ayrıca enerji ve kabiliyetini hem asker hem de yönetici olarak över.

Ailesi

Germanus'un Boraides adında bir kardeşi ve belki de Justus adlı bir kardeşi daha vardı. Passara adlı bir hanım ile olan ilk evliliğinden iki oğlu ve bir kızı vardı:[1][15]

• Justinus, muhtemelen yaklaşık 525/530 yılında doğdu, 540 yılında konsül ve Justinianus'un hükümdarlığının sonlarına doğru general oldu.
• Justinianus, general.
• Justina, yaklaşık 527 yılında doğdu ve 545 yılında general ve asi Vitalian'ın yeğeni İoannis ile evlendi.

Daha sonraki Matasuntha ile evliliğinden, Germanus olarak adlandırılmış ve ölümünden sonra (geç 550/erken 551) doğmuş bir oğlu olmuştur. Muhtemelen, imparator Mauricius'un (h. 582-602) hükümdarlığında, kızı imparatorun en büyük oğlu Theodosius ile evlenen dönemin önde gelen senatörü patricius Germanus ile özdeşleşmiş olmasına rağmen, kesin olarak onunla ilgili başka hiçbir şey bilinmemektedir.[16] Michael Whitby, II. Tiberius ve Ino Anastasia'nın damadı Germanus ile genç Germanus'u tanımlar.[17]

Kaynakça

Özel

1. Martindale, Jones & Morris 1980, s. 505.
2. Kajdan 1991, s. 846.
3. Bury 1958, s. 255.
4. Martindale, Jones & Morris 1980, s. 506.
5. Procopius. De Bello Vandalico, II.XVI–XIX.
6. Bury 1958, ss. 144–145.
7. Bury 1958, ss. 96–97.
8. Martindale, Jones & Morris 1980, ss. 506–507; Bury 1958, ss. 70–71.
9. Bury 1958, s. 67.
10. Bury 1958, ss. 67–68.
11. Bury 1958, s. 68.
12. Martindale, Jones & Morris 1992, s. 336.
13. Martindale, Jones & Morris 1980, s. 507.
14. Bury 1958, s. 254.
15. Bury 1958, s. 20.
16. Martindale, Jones & Morris 1980, ss. 505–506; Martindale, Jones & Morris 1992, ss. 528, 531–532.
17. Whitby 1988, s. 7.

Genel

• Bury, John Bagnell (1958). History of the Later Roman Empire: From the Death of Theodosius I to the Death of Justinian, Volume 2. Mineola, New York: Dover Publications Incorporated. ISBN 0-486-20399-9. 10 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2017.
• Kajdan, Aleksandr (1991). Alexander Kazhdan (Ed.). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
• Martindale, John Robert; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, J., (Edl.) (1980). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume II: A.D. 395–527. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20159-9.
• Martindale, John Robert; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, J., (Edl.) (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: A.D. 527–641. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5. 1 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2017.
• Whitby, Michael (1988), The Emperor Maurice and his Historian: Theophylact Simocatta on Persian and Balkan Warfare, Oxford, United Kingdom: Oxford University Press, ISBN 0-19-822945-3, 29 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 10 Kasım 2017