Gevheri Kadınefendi
Gevheri Kadınefendi (d. 8 Temmuz 1856 - ö. 6 Eylül 1884, doğum adı Emine Svanba), Osmanlı padişahı Abdülaziz'ın beşinci eşi.
Gevheri Kadınefendi | |
---|---|
Eş(leri) | Abdülaziz |
Çocukları |
Esma Sultan Mehmed Seyfeddin Efendi |
Hanedan |
Svanba (doğuşan) Osmanlı Hanedanı (evlilikle) |
Babası | Salih Svanba |
Annesi | Şaziye Tsamba |
Doğum |
8 Temmuz 1856 Gudauta, Abhazya |
Ölüm |
6 Eylül 1884 (28 yaşında) Feriye Sarayı, Ortaköy, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
Defin | Cedid Havatin Türbe, Yeni Camii, İstanbul |
Dini | İslam |
Erken yaşamı
Gevheri Kadınefendi 8 Temmuz 1856'da Gudauta, Abhazya'da doğdu[1]. Emine Svanba olarak doğdu, Abhaz asil ailesi Svanba'ya aitti. Babası Salih Bey Svatnba, annesi Prens Osman Bey Tsamba'nın kızı Prenses Şaziye Hanım Tsamba idi.[2] Fatma Hanım adında bir kız kardeşi vardı (1858 - 1925).[3]
Küçük bir çocukken İstanbul'a getirilmişti, burada babası onu imparatorluk haremine emanet etti. Daha sonra Sultan Abdülaziz'in annesine Pertevniyal Sultan hizmet verdi ve burada Osmanlı mahkemesinin geleneklerine göre adı Gevheri olarak değiştirildi. [2]
Evlilik
Gevheri, Dolmabahçe Sarayı 'nda Abdulaziz 1872 ile evlendi.[2] İnsanlar zarafetinden ve güzelliğinden etkilendi.[2][4] Evlilikten bir yıl sonra, 21 Mart 1873'te, ilk çocuğu, bir kızı, Esma Sultan.[5][6] 21 Eylül 1874'te ikinci çocuğunu, bir oğlu Mehmed Seyfeddin Efendi doğurdu. [7][8] 1875 yılında kendisine "Dördüncü Kadınefendi" unvanı verildi.[9]
Abdulaziz, 30 Mayıs 1876'da bakanları tarafından görevden alındı, yeğeni V. Murad Sultan oldu.[10] Abdulaziz'in mahallesi kadınları Dolmabahçe Sarayı'ndan ayrılmak istemedi. Böylece elle yakalandılar ve Feriye Sarayı'na gönderildiler. Bu süreçte baştan ayağa arandılar ve değerden her şey onlardan alındı.[11] 4 Haziran 1876'da [12] Abdulaziz gizemli koşullar altında öldü.[13]
Ölüm
Gevheri, 6 Eylül 1884 yirmi sekiz yaşında'te Feriye Sarayı, Ortaköy, [14]'da öldü ve Yeni Cami, İstanbul'deki Cedid Havatin türbesine gömüldü. [1][15]
Çocuklar
Gevheri ve Abdulaziz'in iki çocuğu vardı:
- Esma Sultan (İstanbul, Dolmabahçe Sarayı, 21 Mart 1873 - 7 Mayıs 1899, gömülü Yeni Camii, Eminönü İstanbul) 1889 yılında evli ve bir çocuk babası;
- Mehmed Seyfeddin Efendi (İstanbul, Dolmabahçe Sarayı, 21 Eylül 1874 - Nice, Fransa, 19 Ekim 1927)'de, Sultan Selim Camii, Şam'da gömülü olarak evlendi;
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- Sakaoğlu 2008, s. 642.
- Açba 2007, s. 94.
- Açba 2007, s. 94 n. 55.
- Uluçay 2011, s. 233.
- Uluçay 2011, s. 235.
- Sakaoğlu 2008, s. 645.
- Bey, Mehmet Sürreya (1969). Osmanlı devletinde kim kimdi, Cilt 1. Küğ Yayını. s. 269.
- Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: Son Osmanlı Prensesi. Oxford Üniversite Yayınları. s. 116. ISBN 978-9-774-16837-6.
- Uluçay 2011, s. 233-4.
- Shaw, Stanford J.; Shaw, Ezel Kural (1976). Osmanlı İmparatorluğu Tarihi ve Modern Türkiye: Cilt 2, Reform, Devrim ve Cumhuriyet: Modern Türkiye'nin Yükselişi 1808-1975, Cilt 11. Cambridge Üniversitesi Yayınları. s. 164. ISBN 978-0-521-29166-8.
- Brookes 2010, s. 40.
- Davison, Roderic H . (8 Aralık 2015). Osmanlı İmparatorluğu'nda Reform, 1856-1876. Princeton University Press. s. 341. ISBN 978-1-400-87876-5.
- Brookes 2010, s. 43.
- Açba 2007, s. 95.
- Uluçay 2011, s. 234.
Dış bağlantılar
- Açba, Harun (2007). Kadın efendiler: 1839–1924. Profil.
- M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
- Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.
- The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. 978-0-292-78335-5.