Kıraât

Kıraât (Arapça: قراءة Okuma, okuyuş), Kuran-ı Kerim'in serbest okunuşunu Kıraat-ı Aşere'ye göre içeren ve her defasında farklı okunan ve tonu ve içeriği de değiştiren bir yöntemdir. Normal musikide sadece tek bir metin olmasına rağmen Kuran'ın okunuşundaki 10 (Arapça: aşere) çeşit okunma ve farklı anlamla insan sesinin piyanoyla veya kanunla akort edilmesi sayesinde geniş olanaklara sahiptir.

Kıraat imamlarından her birinin, rivayet ve tariklarının ittifak ile temsil ettiği okuyuşa kıraat yedi veya on kıraattan her birinin kendisine dayandırıldığı kimseye de imam denir. Bir İmam'a ait Raviye (talebesine) nispet edilen kıraat farklılığına Rivayet; bu rivayeti nakleden, yani kıraat imamlarından birisinden kıraat rivayet eden kişiye de Ravi denilmiştir. Ravilerin ravileri arasındaki farklı nakillere de Tarik tabiri kullanılmıştır. Kıraatları bilen kimseye kurra; bunları sözlü olarak nakledip okutan kimseye de mukri denilmiştir.

Kıraat-ı Seba (Yedi Kıraat)

İslam dünyasında ünlü olan yedi okunuş şeklinin imamları şunlardır:[1]

1. Nâfi bin Abdurrahmân (698-785)
2. Ebu Mabed İbn Kesir (665-738)
3. Ebu Amr bin Alâ (689 -771)
4. Ebu Amr İbn Zekvan (789 -857)
5. Asım bin Behdele (-745)
6. Hamza bin Habib (699 -773)
7. Ali bin Hamza Kisaî (738 -805)

Kıraat-ı Aşere (On Kıraat)

Yedi okunuş şekline daha sonra üç okunuş şekli daha eklenmiş ve buna da Kıraat-ı Aşere denmiştir. Bu üç yeni okunuşun imamları ise şunlardır.[1]

1. Halef b.Hişam el-Bezzâr (-844)
2. Ebû Ca’fer Yezid b.el-Ka’ka el-Mahzûmî el-Medeni (-748)
3. Ebû Muhammed Ya’kub b.İshak el-Hadremî el-Basrî

Kaynakça

1. Ergün, Mustafa. "Medreselerde Okutulan Dersler ve Ders Kitapları". Afyon Kocatepe Übiversitesi. 12 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2012.