Karahüyük, Kalecik
Karahüyük, Ankara ilinin Kalecik ilçesine bağlı bir mahalledir.
| Karahüyük | |
|---|---|
| |
| Ülke |
 Türkiye |
| İl | Ankara |
| İlçe | Kalecik |
| Coğrafi bölge | İç Anadolu Bölgesi |
| Nüfus (2000) | |
| • Toplam | 502 |
| Zaman dilimi | UTC+03.00 (UDAZD) |
| İl alan kodu | 0312 |
| İl plaka kodu | 06 |
| Posta kodu | 06870 |
Karahüyük Köyü’nün adının nereden geldiği kesin olarak bilinmemektedir. Ancak mahallenin ilk kurulduğu yerde “Hüyük” adı verilen bir toprak yığını olmasından dolayı köye Karahüyük adının verildiği tahmin edilmektedir. Mahallenin yaşlılarından Hatip Mehmet Yıldırım’ın (1902-1998) anlattıklarına göre; Karahüyük Köyü’nü ilk kuran kişi Selçuklular döneminde kervancılıkla uğraşan bir Türk’müş. Bu kişi kervancılık yaparken buranın sulak ve yeşil olması nedeniyle yazları burada 2-3 ay konaklarmış. Daha sonra buraya bir kervansaray yaptırmış. Kervansarayın olduğu bölgeye zamanla bir köy kurulmuş ve böylece Karahüyük Mahallesinin ilk temelleri atılmış. Mahallenin ilk yerleşim yerinde bulunan taşlardaki şekiller ve yazılardan da anlaşıldığına göre burayı Türk olmayan farklı uluslar da yerleşim yeri olarak kullanmıştır. Köyümüzün ilk kurulduğu yer, mahallenin şimdiki yerleşim alanını 1 km batısında yer alan eski yıkıklar dediğimiz Çörten Pınar’ında bulunduğu bölgedeymiş. Eski yerleşim yerinden, sivrisineğin çokluğu ve o tarihte birçok insanın ölümüne neden olan sıtma hastalığı nedeniyle, şu anki yeri olan Dede Gırağı Tepesinin batıya bakan eteğine 1928 yılında devletimizin de teşviki ile taşınmıştır. Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde yaşanan savaşlara, mahallesimüzden eli silah tutanlar katılarak çoğu şehitlik mertebesine ulaşmış bir kısmı esir düşmüştür. Kurtuluş savaşı yıllarında köy halkı tüm Anadolu’da olduğu gibi üzerine düşen vazifeyi yapmış mahallede kalanlar cepheye mühimmat ve ikmal yardımında bulunmuşlardır. Mahallede toplanan yardımlar kağnılarla Ankara’ya kadar götürülerek teslim edilmiştir.
Mahallede okul ilk olarak 1939 yılında açılmıştır. Mevcut okul binası ise; 1960 yılında yapılmıştır. Hayırsever Karahüyük’lü Seyit Ahmet ATEŞ tarafından 2001 yılında okulun bakım ve onarımı yapılmıştır. Mahallede eğitim veren 2 öğretmen vardır. Yine bu hayırsever vatandaşımızca 1953 yılında yapılan eski camiimizin yerine 1996 yılında yenisi yaptırılarak ibadete açılmıştır.
Eskiden yörede bayanlar tarafından “üç etek” adı verilen bir giysi giyilirmiş. Üç eteğin altına şalvar, içine basmadan gömlek, üzerine de sırmalı yelek giyilirmiş. Başa takke takılarak üzerine de yemeni bağlanırmış. Alna ise; gümüş veya altın liralar dizilirmiş. Erkekler ise; şalvar, gömlek, yelek, ceket, nakışlı yün çoraplar ve çarık giyerlermiş. Mahallede düğünler ise; oğlan (damat) evinde Cuma günü başlamakta, Pazar günü gelinin eve getirilmesiyle sona ermektedir. Kız evinde ise cumartesi günü öğle vakti oğlan evinin gelmesiyle şenlik yapılır, yemekler yenilir ve oğlan evine dönülür. Cumartesi akşamı kız evine tekrar gidilir ve “ Kına Gecesi” yapılır. Ayrıca artık günümüzde pek oynanmasa da Cuma ve cumartesi geceleri Mahallenin erkeleri genişçe bir meydan da toplanarak ortaya bir ateş yakar ve daire oluşturarak sırayla üzerinden atladıkları “sinsin” denen, davul ve zurna eşliğinde bir oyun oynarlar. Düğün Pazar günü gelinin törenle evinden alınarak oğlan evine getirilmesi ile sona erer. Düğünlerde enstrüman olarak genellikle davul zurna ve saz kullanılır.
Karahüyük Köyü İç Anadolu bölgesinde Ankara’nın kuzeydoğusunda bulunan Ankara ilinin Kalecik ilçesine bağlı şirin bir mahalledir. Ankara’ya uzaklığı 60 km. dir Ankara Çankırı karayolunun Baykuşbeli Geçidi’nden 6 km kuzeye düşer. İlçemiz Kalecik mahallesimüzün güneybatısında yer alır ve köye uzaklığı 17 km.dir. Köy kırsal ve geniş bir araziye sahip olup, mahallenin bulunduğu alan engebeli bir yapıya sahiptir. Bu daha çok plato niteliğindedir. Kuzeyde Değirmenkaya ve Hasayaz kuzeybatıda Yılanlı, batıda Akçataş, güneybatıda Elecik, güneyde Çiftlik köyleri ile komşudur. Her ne kadar dağlık bir araziye sahip olsa da İmircik, Karagöl, Kuyular, çay, Akçataş altı, çorak, ambar tepe, yazı bağlar, gibi verimli arazilere sahiptir. Mahallenin batısında üzerinde “iğdeli Dede” isimli yatırında bulunduğu Dede Gırağı tepesi vardır. Köy karasal iklim özelliklerine sahiptir. Yazları sıcak ve kurak, kışları ise soğuk ve yağışlıdır. Bitki örtüsü bozkırdır. Civar köylere oranla arazisi bir hayli geniş olan mahallede tarım başlıca geçim kaynağıdır. Arpa, buğday, nohut, fiğ, ay çekirdeği, fasulye ticaret maksadı ile domates, biber, fasulye, patlıcan, soğan, sarımsak, kabak, marul, ıspanak, tere, maydanoz, turp, havuç ve patates kendi ihtiyaçlarını karşılamak maksadı ile yetiştirilmektedir. Tarımı hayvancılık izlemektedir. Genelde Büyükbaş hayvancılık yapılır. Mahallede manda, inek, koyun, keçi, tavuk, kaz, ördek, hindi ve güvercin, gibi hayvanlar beslenmektedir. Son yıllarda arıcılık da mahallesimüzde gelişme göstermiştir, yine son zamanlarda mahallesimüzün eski geçim kaynağı olan bağcılık ve meyve ağacı dikimine yönelik bahçecilikte hız kazanmıştır. Mahallede iklime uygun olarak; akçakavak, söğüt, elma, armut, kayısı, erik, kiraz, vişne, iğde, ayva, ceviz ve badem yetiştirilmektedir.
Nüfus
| Yıllara göre mahalle nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | |
| 2000 | 502 |
| 1997 | 448 |