Marcelo Torcuato de Alvear
Máximo Marcelo Torcuato de Alvear Pacheco (Buenos Aires, 4 Ekim 1868 - Don Torcuato, 23 Mart 1942) Arjantinli bir avukat ve politikacıydı ve 12 Ekim 1922 ve 12 Ekim 1928 arasında Arjantin'in Fransa büyükelçisi, meclis üyesi ve cumhurbaşkanı olarak görev yaptı. Buenos Aires belediye başkanı Torcuato de Alvear'ın oğlu ve Buenos Aires belediye başkanı Carlos Torcuato de Alvear'ın erkek kardeşi ve Carlos María de Alvear'ın torunu.
| Marcelo Torcuato de Alvear | |
|---|---|
 | |
| 20. Arjantin Devlet Başkannı | |
| Görev süresi 12 Ekim 1922 - 12 Ekim 1928 | |
| Başkan Yardımcısı | Elpidio González |
| Yerine geldiği | Hipólito Yrigoyen |
| Yerine gelen | Hipólito Yrigoyen |
| Seçim Bölgesi | Buenos Aires |
| Milletvekili | |
| Görev süresi 3 Mayıs 1912 - 3 Mayıs 1916 | |
| Başkan | Roque Sáenz Peña |
| Başkan Yardımcısı | Victorino de la Plaza |
| Arjantin'in Fransa Büyükelçisi | |
| Görev süresi 1917 - Eylül 1922 | |
| Başkan | Hipólito Yrigoyen |
| Başkan Yardımcısı | Pelagio Luna (1917-1919) |
| Yerine geldiği | Enrique Larreta |
| Yerine gelen | Federico Álvarez de Toledo |
| 4. Radikal Yurttaş Birliği Komite Başkanı | |
| Görev süresi Aralık 1931 - 23 Mart 1942 | |
| Yerine geldiği | José María Martínez |
| Yerine gelen | Gabriel Oddone |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | Máximo Marcelo Torcuato de Alvear Pacheco Buenos Aires, Arjantin |
| Ölüm | 23 Mart 1942 (73 yaşında) Don Torcuato, Arjantin |
| Yattığı yer | La Recoleta Mezarlığı |
| Milliyeti | Arjantin |
| Partisi | Yurttaş Birliği Radikal Yurttaş Birliği |
| Evlilik(ler) | |
| Akraba(lar) | Carlos María de Alvear, Carlos Torcuato de Alvear, Torcuato de Alvear, Diego de Alvear y Ponce de León, Emilio de Alvear, Diego de Alvear |
| Yaşadığı yer | Buenos Aires, Arjantin |
| Bitirdiği okul | Buenos Aires Üniversitesi |
| Mesleği | Avukat |
| İmzası |  |
1890 ve 1893 yıllarında meydana gelen radikal devrimlere aktif olarak katıldı, Radikal Yurttaş Birliği’ne yol açacak olan Yurttaş Birliği’ne katıldı, Arjantin aristokrasisinin popüler bir partinin görevlerine entegre üyelerinden biri oldu. Orada ilk sekreteri ve ikincinin silahlarının vaftiz babası olan Leandro N. Alem ve Hipólito Yrigoyen gibi dönemin önde gelenleriyle arkadaş oldu. 1912'de Sáenz Peña yasasının seçim reformundan sonra yapılan yasama koltuklarının yenilenmesi seçimlerinde, Alvear iki yıl boyunca elinde tuttuğu milletvekiliğine seçildi. Yrigoyen 1916'da cumhurbaşkanlığını devraldığında, Alvear'ı Fransa büyükelçiliğin atadı. Yrigoyen, UCR komitesine başkanlık etmesi için Alvear'a desteğini verdi ve böylece Alvear, ülkesini Fransa'da temsil ederken cumhurbaşkanı seçildi. Cumhurbaşkanlığı devraldıktan kısa bir süre sonra, Alvear’ın atadığı bakanların Yrigoyen’i destekleyen kesimden olmaması nedeniyle radikalizm içinde Alvear ile Yrigoyen arasındaki ilişkiyi bozan iç çekişme yaşanmaya başladı.
Görev süresi savaş sonrası dünya krizinin sona ermesiyle tam olarak aynı zamana denk gelmesiyle ülkenin ekonomisi iyileştirmeye başladı.
Cumhurbaşkanlığı sırasında o zamana kadar Arjantin’de görülmeyen ekonomik refah hüküm sürdü. Özellikle ülkedeki petrol rezervlerinin kullanıma açılması ve ülkede otomotiv endüstrisi gelişmesiyle kişi başına düşen GSYİH bazında Arjantin 1928 yılında dünyanın 6. en zengin ülkesi oldu.
Aynı dönemde Arjantin yarım milyon göçmeni kabul etse de ülkedeki orta sınıf genişledi, gerçek ücretlerde bir artış, grevlerde ve benzeri çatışmalarda bir azalma vardı. Öte yandan, dış borçta önceki radikal hükümete göre daha büyük bir artış oldu.
Cumhurbaşkanlıktan ayrıldıktan sonra Fransa’ya yerleşen Alvear 1931’de partisini yeniden birleştirmek ve ikinci kez cumhurbaşkanı olmaya çalışmak için ülkeye döndü, ancak adaylığı José Félix Uriburu’nun askeri rejimi tarafından engellendi.
Biyografi
Ailesi
4 Ekim 1868'de Buenos Aires'te doğan Máximo Marcelo Torcuato de Alvear, İspanyol kökenli zengin ve uzun bir siyasi kariyere sahip olan bir aileden gelmiştir: Büyük büyükbabası Diego de Alvear y Ponce de León 13 Kasım 1749’da İspanya’da doğup, İspanyol İmparatorluğu’nun Brezilya ile sınırların belirlenmesine katılmış ve 1770'de Kraliyet Donanması'nda Tuğgeneral olmuştu. 1804'te İspanya'ya dönerken İngiliz gemileri tarafından saldırıya uğradıkları için kendisi ve oğlu Carlos María dışında tüm aile üyeleri öldü.
Büyükbabası Carlos María de Alvear, Río de la Plata Kral Vekili ve Brezilya’ya karşı olan savaşta Ulusal Ordunun komutanı oldu. Endülüslü bir kadınla evliliğinden on çocuğu vardı, bunlardan yedincisi Marcelo'nun babası olan Torcuato de Alvear’dı. 1822'de Montevideo'da doğan Torcuato, Buenos Aires şehrinin ilk belediye başkanı oldu.
1854'te Torcuato de Alvear, General Ángel Pacheco'nun kızı María Elvira Dolores Pacheco ile olan evliliğinden üçü bebekken ölen yedi çocuğu oldu. Hayatta kalan çocuklara sırasıyla Carmen, Ángel, Carlos ve Marcelo adları verildi. Carlos Torcuato de Alvear, babası gibi Buenos Aires belediye başkanlığı yaptı.
Gençliği
Alvear o zamanın aristokrasi için tipik bir gençlik yaşadı. Vaktinin çoğu Buenos Aires şehrinin merkezindeki şöhretli tiyatrolarından köhne gece hayatı mekanlarında geçti.[1]
1879'da bir lise olan Buenos Aires Ulusal Koleji'ne girdi. Lise öğrenimi çok düzensizdi. İkinci ve üçüncü sınıf derslerini bir yılda 1881'de bitirdi. İki yıl sonra, dördüncü ve beşinci sınıf derslerini bir senede bitirerek lise öğrenimini 1885 yılında Rosario Ulusal Koleji’nde tamamladı.[2]
Şubat 1886'da Buenos Aires Üniversitesi Hukuk Fakültesi dekanı Dr. Manuel Obarrio'dan kendisini Hukuk okumak için normal öğrenci olarak kaydetmesini istedi. Hukuk Fakültesi’ne girdikten sonra ilk yıl dersi olan Hukuk’a giriş sınıfından kalan Torcuato, uluslararası kamu hukukunu geçti. Diğer dersleri ve özellikle de medeni hukuk dersleri düzenli, gecikmesiz ve yüksek notlarla geçti. Nihayet 1891 yılında babasının ölümünden bir yıl sonra hukuk diplomasını aldı.[3]
Genç Alvear lise ve üniversite öğrencilik yıllarında aralarında geleceğin radikal politikacıları olacak José Luis Cantilo, Fernando Saguier ve Tomás Le Breton’un da yer aldığı arkadaş grubuyla kötülüğü ve ortalığı karıştırmasıyla ün salmıştı. Arkadaş grubundaki bazı üyeler çıkardıkları sorunlar neticesinde hapse bile atılmıştı.[1]
Alvear, 1 Eylül 1889'da Florida bahçesindeki toplantıyı organize etmekten sorumluydu.[1] Bu toplantı Leandro N. Alem'in popülerleşmesine yardımcı oldu ve Park Devrimi'nin tasarlandığı yerdi.[1]
19. yüzyılın sonunda, Alvear pek çok genç gibi Şili ile yapılan 1881 Antlaşması’nın sonucunda yaşanan gerilim nedeniyle Şili ile nihai silahlı çatışmasına hazırlıklı olmak için askeri tatbikatlara katıldı. Ancak hiç bir zaman silahlı çatışma olmadı.[1]
Ordudaki kısa görevinde yarbay rütbesine ulaştı.[1] Ayrıca, 1896-1897 yılları arasında her biri sekiz yüz askerden oluşan 1. ve 2. taburun oluşturduğu 4. Piyade Alayı'nın komutanlığına geldi.[1]
Siyasi kariyeri
Alvear 1880'lerden beri siyasi hayatından emekli olmuş olan Leandro N. Alem'in Buenos Aires'in gençleri arasında popülerleşmesine yardımcı olan Park Devrimi’nin tasarlandığı toplantıyı başarıyla organize ederken gösterdiği olağanüstü performans yüzünden Alem'in sekreteri olarak çalışmaya başladı.[4]
1890'da Yurttaş Birliği'nin kurulmasından sonra ona eşlik etti. Sırasıyla, Socorro Kulübü'nün bir üyesi ve daha sonra başkanı, Yurttaş Birliği Komisyonu'nun sekreteriydi.[5]
Park Devrimi Cumhurbaşkanı Miguel Ángel Juárez Celman’ın istifasına ve yerine Başkan Yardımcısı Carlos Pellegrini’nin gelmesine sebep oldu.[6] Devrimin arifesinde Aristóbulo del Valle Buenos Aires şehrinin polis şefi görevine Alem’in bir akrabası olan ve komiser olan Hipólito Yrigoyen'ı önerdi.[7] Böylece Yrigoyen, Alvear, Le Breton, Apellániz ve Senillosa sürekli temas halinde kaldılar.[8]
Regina ve Fransa’da geçirdiği yıllar
Regina ve Fransa'da geçirdiği yıllar Casa del Teatro'nun kurucusu Regina Pacini, kocası Başkan Marcelo T. de Alvear, Mar del Plata, 1925 ile birlikte.
1898'de Alvear, gelecekteki eşi olacak Portekizli soprano Regina Pacini ile Buenos Aires'te General San Martín Belediye Tiyatrosu'nda tanıştı. Alvear’ın Regina’yı etkileme girişimi başarısız oldu.
Portekizli soprano Avrupa’ya döndüğü zaman, Alvear onun peşinden gitti ve sekiz yıl boyunca Regina’yı takip edip etkilemeye çalıştı.
Marcelo'nun erkek kardeşi Ángel de Alvear, Tomás Le Breton'dan erkek kardeşinin "bir şarkıcıyla" evlenmesini engellemesi için yardım istedi. Aynı zamanda Buenos Aires sosyetesinin de Regina'ya karşı belli bir düşmanlığı vardı. Bu düşmanlık General Julio Argentino Roca’nın çifti evine onur konukları olarak davet etmesiyle sona erdi.
Nihayet tanıştıktan 9 yıl sonra, Alvear ve Regina 29 Nisan 1907 Cumartesi günü sabah yedide Lizbon’da bulunan Nuestra Señora de la Encarnación adlı kilisede evlendiler. Evlendikten sonra, Alvear birkaç yıl Hipólito Yrigoyen ve diğer Radikal Yurttaş Birliği üyeleri ile iletişimini sürdürdüğü Paris'te yaşadı.33 Evlilik, Paris'in batısındaki Louveciennes’de bulunan ve Alvear'ın eşi Regina'ya düğün hediyesi olan verdiği Coeur Volant adlı malikaneye yerleşti. O andan itibaren, Alvear'ın sahip olduğu büyük miras sayesinde çift çalışmadan yaşadı.
Lizbon şehrinde Rúa de Loreto'da doğan ve İtalyan ve Endülüs kökenli olan Regina, kocasının Arjantin Cumhurbaşkanlığı sırasında kültürel alanda önemli bir rol oynayacaktı.
Milletvekili ve büyükelçi
1912'de Radikalizm’in uzun süredir talep ettiği evrensel, gizli ve mecburi oy kullanma yasası olan Sáenz Peña yasası kabul edildi. Böylece UCR ülkedeki seçimlerdeki geleneksel çekimserliğini kaldırmaya karar verdi. Seçimlerde Santa Fe eyaletinde ve Buenos Aires şehrinde radikalizm kazandı. Milletvekili adayları listesinde, o sırada Pariste ikamet etmesine ve kampanyaya katılmamasına rağmen 1912-1916 yılları arasında koltuğu kazanan Alvear üçüncü sırada yer aldı. Ülkeye döndükten sonra Jokey Kulübü başkanı olarak atandı.
Milletvekilliği süresince medeni kanunun düzenlenmesi için projeler sundu, ordunun örgütlenmesi üzerine tartıştı, Juan Félix Cafferata tarafından teşvik edilen düşük maliyetli evleri teşvik eden (9677 sayılı Cafferatta kanunu olarak bilinen) ve iş kazaları için sorumluluklar ve tazminat getiren (9688 sayılı Kanun) yasa taslaklarını destekledi. Aynı zamanda, yardımcıları Carlos Saavedra Lamas, Julio Argentino Pascual Roca, Lisandro de la Torre ve José Félix Uriburu ile birlikte, bir Jandarma teşkilatı oluşturmak yasa taslağı hazırladı.
Cumhurbaşkanlığı
Kabine
 Hükümeti'nin Bakanları | ||
|---|---|---|
| Bakanlık | Bakan | Dönem |
| İçişleri Bakanı | José Nicolás Matienzo Vicente Carmelo Gallo José Pascual Tamborini |
12 Ekim 1922—26 Kasım 1923 12 Aralık 1923—27 Haziran 1925 5 Ağustos 1925—12 Ekim 1928 |
| Dışişleri Bakanı | Ángel Gallardo | 12 Ekim 1922—12 Ekim 1928 |
| Ekonomi Bakanı | Rafael Herrera Vegas Víctor M. Molina |
12 Ekim 1922—8 Ekim 1923 9 Ekim 1923—12 Ekim 1928 |
| Eğitim Bakanı | Celestino Marcó Antonio Sagarna |
12 Ekim 1922—19 Ekim 1923 22 Ekim 1923—12 Ekim 1928 |
| Tarım Bakanı | Tomás Le Breton Emilio Mihura |
12 Ekim 1922—1 Eylül 1925 1 Eylül 1925—12 Ekim 1928 |
| Bayındırlık Bakanı | Eufrasio Loza Roberto Marcelino Ortiz |
12 Ekim 1922—13 Ocak 1925 13 Ocak 1925—12 Ekim 1928 |
| Savuna Bakanı | Agustín Pedro Justo | 12 Ekim 1922—12 Ekim 1928 |
| Deniz Kuvvetleri Bakanı | Manuel Domecq García | 12 Ekim 1922—12 Ekim 1928 |
Cumhurbaşkanlığı'ndan sonraki hayatı
Son yılları
1930'ların sonunda Alvear'ın sağlığı, iyileşmesinin zor olduğu bir grip ve ülkenin o yıllarda yaşadığı siyasi durum nedeniyle kötüleşti. Ulusal Komite toplantısında Alvear sürpriz istasını Tamborini'nin önünü açmak için anons etti. Komite'deki Bir heyet, heyetin istifasını reddettiğini bildirmek için Don Torcuato'daki evine gitti. Alvear, sağlık durumunun hassas olması nedeniyle onları içeri almadı, ancak sekreteri aracılığı ile ziyaret için teşekkür etti ve "Ben çok hastayım, bir ayağım mezarda" dedi.
23 Mart 1942'de kalp krizi geçiren Marcelo Torcuato de Alvear, Don Torcuato'daki evinde eşi Pacini'nin yanında öldü. O günkü kuvvetli yağmura rağmen, önemli sayıda insan eski başkana veda etmek için Don Torcuato'ya geldi. Ertesi gün, naaşı Casa Rosada'ya transfer edilerek "resmi" makamlar tarafından, tam da başkanlığa erişimini seçim sahtekarlığı yoluyla engelleyenler tarafından gözetlendi. Dolandırıcılık sayesinde kazanan Roberto Marcelino Ortiz, Agustín Pedro Justo ve Rodolfo Moreno gibi birkaç lider, Alvear'a övgüde bulundu.209 Cenazesi sırasında, bir kalabalığın cenaze ayininden tabutu zorla çalması olayları meydana geldi. Casa Rosada'da düzenlenen resmi; cajon, hükümete karşı sloganlar atan kişiler tarafından La Recoleta Mezarlığı'na taşındı.210
La Recoleta Mezarlığı'ndaki aile türbesinde, dedesi Carlos María de Alvear ve babası Torcuato de Alvear'ın yanında 1905 yılında Alejandro Christophersen tarafından tasarlanan türbeye defnedildi.
Kaynakça
- Galasso, Norberto (2019). Historia de la Argentina, vol. I&II (İspanyolca). Buenos Aires: Colihue. ISBN 978-950-563-478-1.
- Turner, Frederick (1983). Juan Perón and the reshaping of Argentina (İngilizce). Pittsburgh, PA: University of Pittsburgh Press. ISBN 978-0822984900.
- Larson, Carolyne (20 Kasım 2020). The conquest of the desert: Argentina's indigenous peoples and the battle for history (İngilizce). Albuquerque: University of New Mexico Press. ISBN 978-0826362063.
- Fresán, Rodrigo (20 Temmuz 2009). Historia argentina (İspanyolca) (Edición corregida y aumentada bas.). Barcelona: Editorial Anagrama. ISBN 978-8433975850.
- Balmaceda, Daniel (2012). Historias insólitas de la historia argentina (İspanyolca). Buenos Aires, Arjantin: Editorial Sudamericana. ISBN 978-9500738699.
- Saborido, Jorge (2006). Breve historia de la Argentina (İspanyolca). Madrid: Alianza. ISBN 978-8420660547.
- Rock, David (1987). Argentina, 1516-1987: From Spanish colonization to the Falklands war (İngilizce) (Rev. and expanded bas.). Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0520061781.
- Balmaceda, Daniel (2010). Belgrano: El gran patriota argentino (İspanyolca). Buenos Aires: Emecé. ISBN 978-9500763684.