Seniha Sultan

Seniha Sultan (d. 5 Aralık 1851 - ö. 15 Eylül 1931), Osmanlı padişahı Abdülmecid'in kızı,[1] ilk Türk sosyologlardan Prens Sabahaddin'in annesidir.

Seniha Sultan
Eş(leri) Damat Mahmud Celaleddin Paşa
Çocukları Prens Sabahaddin
Ahmet Lütfullah
Hanedan Osmanlı Hanedanı
Babası Abdülmecid
Annesi Nalândil Hanım
Doğum 5 Aralık 1851(1851-12-05)
Eski Çırağan Sarayı, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm 15 Eylül 1931 (79 yaşında)
Nice, Fransa
Defin Şam Sultan Selim Camii, Şam, Suriye
Dini İslam

Erken yaşamı

Seniha Sultan 5 Aralık 1851'da Eski Çırağan Sarayı'da doğdu.[2][3][4] Babası Sultan Abdülmecid ve annesi Nalândil Hanım,[5] Prens Natıkhu Bey Çıpakue'nin kızıdır.[6] Babasının on yedinci kızı ve annesinin en büyük çocuğuydu. Şehzade Mehmed Abdüssamed'in kendisinden bir yaş küçük bir erkek kardeşi ve kendisinden üç yaş küçük bir kız kardeşi Şehime Sultan'ı yaptı.[7][8] Her iki ebeveyni de çocukken öldü.[4]

Evlilik

1876'da kardeşi Sultan II. Abdülhamid onu iki yaş küçük ve gelecek vadeden Asaf Mahmud Celaleddin Paşa ile nişanladı,[9][4] ve Amiral oğlu Damat Gürcü Halil Rifat Paşa.[2] Evlilik sözleşmesi 5 Aralık 1876'da Yıldız Sarayı'nda imzalandı. Ancak ablası Behice Sultan'ın ölümü nedeniyle düğün ertelendi. Düğün nihayet 10 Şubat 1877'de gerçekleşti.[10] 1878'de ilk oğlunu Sultanzade Sabahaddin Bey ve bir yıl sonra da dünyaya getirdi ikinci oğlu Sultanzade Ahmed Lütfullâh Bey.[11][4]

Seniha, bilinmeyen nedenlerden dolayı Abdülhamid'le arası iyi değildi [12] ve dolayısıyla 1878'de o ve kocası ve kardeşleri dahil kardeşleri Ahmed Kemaleddin Efendi ve Süleyman Selim Efendi ve kız kardeşi Fatma Sultan, Ali Suavi olayına restorasyon amacıyla katıldılar.[13] Ekim 1898'de[14] İmparator II. Wilhelm ile ikinci kez İstanbul'u ziyaret ettiğinde Yıldız Sarayı hareminde Alman İmparatoriçesi Augusta Victoria ile bir araya geldi.[15]

Seniha Sultan'ın kocası, kardeşi Abdülhamid'in yönetimini çok eleştirdi ve hiçbir zaman konuşma fırsatını kaçırmadı. Sonunda yeterince takip edildi ve gözetlendi, bu yüzden 1899'da iki oğlunu da Avrupa'ya götürdü ve burada dört yıl sonra Belçika 'da öldü ve Paris' e gömüldü. Oğulları ancak 1908'de, ikinci anayasanın ilanından sonra İstanbul'a dönebildiler.[4] Bu nedenle sarayda pek hoş karşılanmadı.[16]

Karakter

Seniha, politik düşüncelere sahip bir kadın ve birçok yönden zamanının ötesinde bir kadın olarak tanımlandı.[17]

Resmi günlerde başındaki tacı ile en muhteşem kumaştan elbiseler giyerdi ve aynı zamanda arkasına yayılan Avrupa tarzında uzun trenlerin olduğu önlükler giyerdi. Bir şekilde, tamamen kısıtlanmamıştı. Üvey kız kardeşi Mediha Sultan gibi sık sık kahkahalar atardı ve hızla ve derin bir sesle konuşurdu. Bu iki kız kardeş, ağabeyleri Abdülhamid'le sohbet ederken hem gülerler, hem de onu eğlendirmeye çalışırlardı ve sanki birbirleriyle yarışıyormuş gibi gülümsetirlerdi.[18]

Neslişah Sultan'a göre, her zaman siyah giyinmiş, zayıftı, aslında çok zayıftı ve cildi kurudu, yeğeni Sabiha Sultan teyzesinin sefil bir durumda yaşadığı için gerçekten çok üzgündü. Bir şekilde, onu her ziyaret ettiğinde elini öptü ve ona büyük bir saygı gösterdi.[19]

Sürgün ve ölüm

1924 yılının Mart ayında imparatorluk ailesinin sürgünü sırasında Seniha, yetmiş üç yaşındaki en yaşlı Osmanlı prensesiydi. Kendine ait parası yoktu ve oğulları işleriyle ilgilenemeyecek kadar meşguldü, bu yüzden tek başına sürgüne gitti.[20] Üvey kardeşi, tahttan indirilen Sultan San Remo'da yaşamaya giden VI. Mehmed, 1926'da ölümüne kadar yaşadığı evi Villa Magnolia'ya sığındı. Mehmed'in ölümünden sonra vermedi. Kendi başına bir ev kiralamak için yeterli parası var ve Cimiez, Nice'in kamu bahçelerinde uyudu, bir şekilde küçük oğlu Lütfullah annesinin yaşam tarzını anladı ve Nice'e geldi ve annesini tavan arasında bir oda veren II. Abdülmecid'in Köşkü'ne götürdü. Sefil bir şekilde yaşadığı yer.[20]

Seniha Sultan 15 Eylül 1931'da yetmiş dokuz yaşındayken Nice, Fransa öldü ve Şam 'daki Selimiye Camii'ne gömüldü.[9][21][22]

Popüler kültürdeki yeri

TRT 1'de 2017'de yayın hayatına başlayan Payitaht: Abdülhamid dizisinde Selen Öztürk tarafından canlandırılmaktadır.

Kaynakça
  1. Sicil-i Osmani, Mehmet Süreyya Bey, Tarih Vakfı Yurt Yayınları, ISBN 975-333-038-3 İstanbul, 1996.
  2. Uluçay 2011, s. 227.
  3. Sakaoğlu 2008, s. 626.
  4. Bardakçı 2017, s. 120.
  5. Brookes 2010, s. 289.
  6. Açba, Harun (2007). Kadın efendiler : 1839-1924. Profil. s. 66.
  7. Uluçay 2011, s. 212.
  8. Uluçay 2011, s. 229.
  9. Brookes 2010, s. 290.
  10. Sakaoğlu 2008, s. 628.
  11. Brookes 2010, s. 144.
  12. Brookes 2010, s. 59.
  13. Brookes 2010, s. 76 ve n. 51, 52.
  14. Hidden, Alexander W. (1912). The Ottoman Hanasty: A History of the Sultans of Turkey from the First Authentic Record to Bugüne, Halkın Görgü ve Gelenekleri Üzerine Notlar. N. W. Hidden. s. 417.
  15. Brookes 2010, s. 165.
  16. Brookes 2010, s. 144 n. 12.
  17. Taglia, Stefano (24 Nisan 2015). Osmanlı İmparatorluğunda Aydınlar ve Reform: Modernitenin Zorlukları Üzerine Jön Türkler. Routledge. s. 80. ISBN 978-1-317-57863-5.
  18. Brookes 2010, s. 142-44.
  19. Bardakçı 2017, s. 122.
  20. Bardakçı 2017, s. 121.
  21. Sakaoğlu 2008, s. 630.
  22. Bardakçı 2017, s. 123.

Dış bağlantılar
  • M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
  • Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.
  • The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. 978-0-292-78335-5.
  • Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: Son Osmanlı Prensesi. Oxford University Press. ISBN 978-9- 774-16837-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.