Uçamayan kuş

Uçamayan kuşlar, evrime bağlı olarak uçma kabiliyetlerini yitirmiş kuşlardır.[1] Karinasız kuşların (devekuşu, emu, tepeli devekuşu, nandugiller ve kivi) ve penguenlerin de dahil olduğu 60'dan fazla hala yaşayan uçamayan kuş türü bulunmaktadır.[2] Uçamayan en küçük kuş Inaccessible Adası sutavuğudur (uzunluk 12.5 cm, ağırlık 34.7 g). Hem uçamayan kuşlar, hem de diğer tüm kuşlar arasında en büyük, en ağır ve en uzun olan kuş ise 2,7 m boyu ve 156 kilogram ağırlığı ile devekuşudur. Devekuşları dekoratif tüyleri, etleri ve dericilikte kullanılan derileri için yetiştirilir.

Penguenler, uçamayan kuşların iyi bilinen bir örneğidir.

Evcil tavuk ve evcil ördekler gibi pek çok evcil kuş, uzun süreli uçma kabiliyetini yitirmiş olsa da, ataları olan Kırmızı orman tavuğu ve yeşilbaş, uzun uçuş yeteneğine sahiptir. Geniş Göğüslü Beyaz hindi gibi kanatlara ve uçuşa engel olacak kadar büyük göğüs eti üretmek için yetiştirilmiş bazı kuşlar, yapay seçilim sonucu tamamen uçamaz hale gelmiştir.

Uçamama birçok farklı kuşta bağımsız olarak gelişmiştir. Şu an nesli tükenmiş ve yaşarken karada avlanmaya odaklanmış Phorusrhacidae gibi uçamayan kuş aileleri var olmuştur. Soyu tükenmiş terör kuşları (ve akrabaları Bathornithidae), eogruidler, geranoidler, gastornithiformlar ve dromornithidler birbirleri ile yakından akraba olmayan farklı ailelere mensup olmalarına rağmen, uzun bacaklı, uzun boyunlu ve büyük kafalı olmaları gibi benzer vücut şekilleri geliştimiştir. Ayrıca, bu özelliklerin birçoğu günümüzde yaşayan ve akraba olmayan karinasız kuşlar ile de benzerdir.[3][4]

Ek resimler

Kaynakça
  1. "New Zealand Ecology – Moa". TerraNature. 30 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2007.
  2. "The Bird Site: Flightless Birds". 13 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2007.
  3. Harshman, J.; Braun, E. L.; Braun, M. J.; Huddleston, C. J.; Bowie, R. C.; Chojnowski, J. L.; Hackett, S. J.; Han, K. L.; Kimball, R. T.; Marks, B. D.; Miglia, K. J.; Moore, W. S.; Reddy, S.; Sheldon, F. H.; Steadman, D. W.; Steppan, S. J.; Witt, C. C.; Yuri, T. (2 Eylül 2008). "Phylogenomic evidence for multiple losses of flight in ratite birds". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 105 (36). ss. 13462-13467. doi:10.1073/pnas.0803242105. PMC 2533212 $2. PMID 18765814.
  4. Holmes, Bob (26 Haziran 2008). "Bird evolutionary tree given a shake by DNA study". New Scientist. 14 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2019.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.