Deve kuşu
Devekuşu, Afrika kökenli uçamayan kuş türlerinden birisidir. Struthio cinsinin yaşayan tek üyesidir. Bazı analizler göstermiştir ki, Somali devekuşu, bayağı devekuşlarından ayrı bir tür olarak ele alınabilmektedir fakat taksonomistlerin çoğu Somali devekuşunu bir alttür olarak göstermektedir. Devekuşları kivi, emu ve diğer ratitlerle aynı altsınıfta bulunurlar (Struthioniformes). Görünüşünden ayırt edilebilir. Uzun bir boynu ve uzun bacakları vardır. Saatte 97,5 km (60,6 mph) hızla koşabilme yeteneği ile en hızlı koşan kuştur.[1][2] Devekuşları, yaşayan kuşlar içerisinde en büyük yumurtalara sahip canlılardır (Madagaskar’da yaşamış ve soyu tükenmiş olan fil kuşları ve Yeni Zelanda’da yaşamış ve yok olmuş dev moaların yumurtaları daha büyüktü). Kendileri de yaşayan en büyük kuşlardır. Devekuşlarının diyetleri genel olarak bitkilerden oluşur. Fakat omurgasızları da yiyebilmektedirler. Beş ila elli arasında birey içeren göçebe sürüler hâlinde yaşarlar. Tehlike anında ya kendilerini toprağa uzanarak saklar ya da kaçarlar. Köşeye sıkıştıklarında güçlü bacaklarıyla tekme savurabilirler. Çiftleşme düzenleri coğrafik bölgelere göre değişiklik gösterir. Aynı bölgede yaşayan erkekler iki ila yedi dişiden gruplar için kavga ederler. Kafalarıyla rakiplerine vurduklarında kolaylıkla ölebilirler. Devekuşları dünyanın her yerinde çiftliklerde üretilmektedir. Çoğunlukla dekoratif toz alıcı olarak kullanılan tüyleri için yetiştirilirler. Derileri deri endüstrisinde kullanılır.[3] Eti ise ticari amaçlı kullanılır.[4]
Deve kuşu | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Korunma durumu | ||||||||||||||
Bilimsel sınıflandırma | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Linnaeus, 1758 | ||||||||||||||
Yaşam bölgesi | ||||||||||||||
Özellikleri
Devekuşlarının kütleleri genelde 63 – 130 kg (140 – 290 Ib) arasında değişir.[5][6] Ender bazı erkekler 156 kiloya (346 Ib) kadar çıkabilir.[6] Yetişkin erkeklerde tüyler genelde siyah, kanatlar ve kuyruk beyaz olur. Buna rağmen bir alttürün kuyruğu devetüyü rengidir. Dişiler ve genç erkekler gri – kahverengi ve beyaz renktedir. Erkeklerde de dişilerde de boyun keldir fakat hafif bir tüy katmanı vardır.[5][6] Dişilerin boyun ve kalçaları pembemsi gridir,[6] erkeklerin ise alttürlere göre mavimsi, gri veya pembe olabilir.
Uzun boyun ve bacakları sayesinde kafalarını 1,8 – 2,75 metre (6 – 9 ft) yüksekliğe kadar çıkarabilirler. Gözleri ise kara omurgalıları içerisindeki en büyük gözlerdir ve çapları 50 mm olması sayesinde yaklaşan avcıları büyük bir mesafeden fark edebilirler.[7] Ayrıca gözleri, güneş ışığından korunmak amacıyla gölgelendirilmiş bir yapıdadır.[8][9]
Cilt renkleri alttürlere göre değişkenlik gösterir. Devekuşunun güçlü bacakları çıplaktır, tarsustan itibaren (ayak bileği) pullarla kaplanmaya başlar. Bu pullar erkeklerde pembe, dişilerde ise siyahtır.[6] Her bir ayakta sadece iki parmak bulunur (çoğu kuşta dörder tanedir). İç tarafta ve diğerinden daha büyük olan parmaktaki tırnak, toynağı andırır. Dıştaki parmakta tırnak yoktur.[10] Parmak sayısındaki azlık, koşmaya yardımcı olmak amacıyla oluşmuş bir adaptasyondur. Devekuşları saatte 70 km’nin üzeri hızlarda 30 dakika durmadan koşabilirler. Açıklığı iki metreyi bulan kanatları çiftleşme gösterilerinde ve yavruları güneşten korumak amacıyla kullanılır.[11] Tüylerinde, uçabilen kuşların harici tüylerini bir arada tutan kancalardan yoktur. Bu nedenle yumuşak ve pofuduktur, sadece yalıtım amaçlı kullanılır. Kuyruklarında 50 – 60 tüy bulunur. Kanatlarında 16 birincil tüy, dört alular ve 20 – 23 ikincil tüy bulunur.[6] Devekuşunun göğüs kafesi (sternum) düzdür, uçabilen kuşlarda kanat kaslarının bağlandığı omurgadan yoksundur.[12] Gagası düz, geniş ve ucu yuvarlaktır.[5] Diğer bütün ratitler gibi devekuşlarının da kursakları yoktur.[13] Ayrıca safra keseleri de yoktur.[14] Üç adet mideleri bulunur ve kör bağırsakları (caecum) 71 santimetredir. Yaşayan bütün diğer kuşlardan farklı olarak, idrarını ve dışkısını ayrı depolar. Diğer bütün kuşlar idrar ve dışkılarını coprodeumda birlikte depolarken, devekuşları dışkılarını kalın bağırsağın sonunda depolar.[15] Ayrıca bağırsaklarını tutmak için gelişmiş özgün kasık kemikleri bulunur. Birçok kuşun tersine, erkek devekuşlarının 20 cm’ye ulaşabilen çiftleşme organları vardır. Damak yapısı diğer ratitlerden farklıdır. Çünkü sfenoid ve damak kemikleri bağlantılı değildir.[6]
Cinsel olgunluk dönemlerinde (iki ila dört yıl yaş arası) erkek devekuşları 1,8 – 2,8 metre uzunluğuna, dişiler ise 1,7 – 2 metre uzunluğuna ulaşabilir.[6] Yaşamlarının ilk yılında yavrular ayda 25 cm uzarlar. İlk yılın sonunda 45 kiloya ulaşırlar. Ömürleri yaklaşık 40 – 45 yıldır. Dişi bir devekuşu, birleşik bir yuvada kendi yumurtalarını diğer yumurtalardan ayırt edebilir.
Taksonomi
Devekuşu, ilk olarak 18. yüzyılda Linnaeus tarafından Systema Naturae adlı çalışmada günümüzdeki binomial ismiyle kullanılmıştır.[16] Bilimsel adı Latince’den türetilmiştir, struthio serçe demektir (ostrich) ve camelus da deve (camel) demektir. Deve denmesinin sebebi habitatının kuru olmasıdır.[17]
Devekuşu, ratitler de denilen Struthioniformes altsınıfına aittir. Diğer üyeleri nandu, emu, kasovari, moa, kivi ve şu an soyu tükenmiş en büyük kuş olan fil kuşudur. Ratitleri sadece bir altsınıfta toplamak her zaman sorgulanmıştır. Struthioniformes altsınıfını devekuşu ile sınırlandıran alternatif sınıflandırmalar önerilmiştir. Günümüzde moleküler kanıtların doğruluğu şüphelidir çünkü paleobiyocoğrafik ve paleontolojik faktörler çoklu-altsınıf düzeninin desteğini almaktadır.
Alttürler
Beş adet alttür belirlenmiştir.
- Bayağı Devekuşu (S. Struthio)
- S. c. australis, Güney devekuşu. Güney Afrika. Zambezi ve Cunene nehirlerinin doğusunda yaşarlar. Cape eyaletindeki Little Karoo’da önceleri tüyü için üretiliyordu.[18]
- S. c. camelus, Kuzey Afrika devekuşu veya Kırmızı boyunlu devekuşu. Kuzey Afrika. Geçmişte en geniş habitata sahip devekuşu alttürüydü. Habitatları doğuda Etiyopya’dan Sudan’a, batıda Sahel’den [19] Senegal ve Moritanya’ya, kuzeyde Mısır’a ve Fas’ın güneyine kadar uzanırdı. Günümüzde yaşam alanları çokça daralmıştır.[20] Eskiden yaşadığı 18 ülkeden bugün sadece 6’sında bulunmaktadır. Bu nedenle Kritik Tehdit Altında statüsündedir.[21] En büyük alttürdür. Boyları 2,74 metreye ve kütleleri 154 kilograma kadar çıkabilir.[22] Boyunları pembemsi kırmızıdır. Erkeklerde tüyler siyah beyaz, dişilerde ise gri renktedir.[22]
- S. c. massaicus, Masai devekuşu. Doğu Afrika. Kafasında kısa tüyler bulunur. Boynu ve kalçası pembedir. Çiftleşme döneminde erkeklerin boynu ve kalçalarının rengi parlaklaşır. Habitatları Güney Kenya, Doğu Tanzanya,[19] Etiyopya ve Güney Somali’nin bazı bölümleri ile sınırlıdır.[22]
- S. c. syriacus, Arap devekuşu veya Orta Doğu devekuşu. Orta Doğu. Eskiden Arap Yarımadası, Suriye[19] ve Irak’ta çok yaygın olarak bulunurdu. 1966’da soyları tükendi.
- S. c. molybdophanes, Somali devekuşu. Güney Etiyopya, Kuzeydoğu Kenya ve Somali.[19] Boyun ve kalçalar mavimsi gridir. Çiftleşme döneminde erkeğin boynu ve kalçaları parlaklaşır ve mavileşir. Dişiler, diğer alttürlere göre daha kahverengidir.[22] Genellikle sürüden ziyade çiftler hâlinde veya tekli dolaşırlar. Habitatları Kuzeydoğu Kenya’da S. c. massaicusun habitatı ile kesişir.[22]
Bazı analizler Somali devekuşunun ayrı bir tür olarak alınması gerektiğini göstermektedir. Ama bu konuda uzmanlar arasında görüş birliği yoktur.
Kasuar Deve Kuşu, Avustralya ve Yeni Gine' de yaşarlar. Miğferli, Altın Boyunlu ve Bennet olmak üzere üç alt türü vardır. 3 parmakları bulunur. Orta parmağıyla ölümcül darbeler savurabilir. Boyun kısmında meme benzeri iki et parçası bulunur. 6-8 yumurta yaparlar ve 2 ay kuluçka süreleri vardır.
Kivi Deve Kuşu, Yeni Zelanda ormanlarında yaşarlar. Uzunlukları 48-84 cm, boyları 35 cm ve ağırlıkları 1,25-4 kg' dir. Horoz büyüklüğündedir.
Üreme
Erkek devekuşları cinsel olgunluğa (2 ila 4 yaşları) 1.8-2.7 m, dişi devekuşları ise 1.7 -2 m yüksekliğe ulaşınca girer. Yaşamın ilk yıllarında civcivler her ay 25 cm kadar büyür. Bir yıl sonunda devekuşları 45 kg ağırlığa ulaşır.
- Karoo yarı çöl bölgesindeki devekuşları, Oudtshoorn, Batı Cape Bölgesi, Güney Afrika
- Cape of Good Hope yakınlarındaki yabani kuşlar, Güney Afrika
Kaynakça
- Özel
- Doherty, James G. (1974)
- "trails.com". 20 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2011.
- "Ostrich Leather". British Domesticated Ostrich Association. 25 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2011.
- "Ostrich Meat". British Domesticated Ostrich Association. 23 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2011.
- Gilman, Daniel Coit; et al. (1903).
- Davies, S. J. J. F.& Bertram, B. C. R. (2003)
- Brown, L. H., et. al (1982)
- Martin, G. R. and Katzir, G (2000)
- Martin, G. R., Ashash, U. and Katzir (2001)
- Fleming, John (1822).
- Donegan, Keenan (2002).
- Nell, Leon (2003).
- Brand, T. S.; Gous, R. M. (2006).
- Marshall, Alan John (1960).
- Skadhauge, E.; et al. (2003)
- Linnaeus, Carolus (1758)
- Gotch, A. F. (1995)
- Stöcker, Friedrich W.; Dietrich, Gerhard (1995)
- Clements, J. (2007)
- Thiollay, J.M. 2006. Severe decline of large birds in the Northern Sahel of West Africa: a long-term assessment. Bird Conservation International 16: 353-365.
- Sahara Conservation Fund: Ostrich Conservation, Niger. 20 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 16 Mart 2011'de erişilmiştir.
- Roots, Clive (2006)
- Genel
- BBC News (Mart 2003). "Ostriches".
- Best, Brendan (2003). "Ostrich Facts". The New Zealand Ostrich Association.
- Bezuidenhout, Cornelius Carlos (1999). "Studies of the population structure and genetic diversity of domesticated and 'wild' Ostriches (Struthio camelus)". PhD thesis.
- Bibi, Faysal; Shabel, Alan B.; Kraatz, Brian P.; Stidham, Thomas A. (2006). "New Fossil Ratite (Aves: Palaeognathae) Eggshell Discoveries from the Late Miocene Baynunah Foramation of the United Arab Emirates, Arabian Peninsula" (PDF). Palaeontologia Electronica. 9 (1). s. 2A. ISSN 1094-8074. 27 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- BirdLife International (2010). "Ostrich Struthio camelus - BirdLife Species Factsheet". Data Zone. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- BirdLife International (2010). "The BirdLife checklist of the birds of the world, with conservation status and taxonomic sources". 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (xls) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Bradley, John H. (Haziran 2009). "Riding and racing Ostriches in Oudtshoorn, South Africa". Cape Town to Cairo Website. CapeTowntoCairo.com. 11 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009.
- Brands, Sheila (14 Ağustos 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification, Genus Struthio". Project: The Taxonomicon. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
- Brown, L. H.; Urban, E.K.; Newman, K. (1982). "Ostriches and to Birds of Prey". Curry-Lindahl, Kai (Ed.). The Birds of Africa (İngilizce). I. London, UK: Academic Press. ss. 32-37. ISBN 9780121373016.
- Canadian Museum of Nature (Aralık 2010). "Ostrich". Natural History Notebooks. Canadian Museum of Nature. 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Canadian Ostrich Association (Nisan 2008). "Cooking Tips". 12 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Davies, S.J.J.F. (2003). "Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins". Hutchins, Michael (Ed.). Grzimek's Animal Life Encyclopedia (İngilizce). 8 (2 bas.). Farmington Hills, MI: Gale Group. ss. 99-101. ISBN 0 7876 5784 0.
- Davies, S. J. J. F.; Bertram, B. C. R. (2003). "Ostrich". Perrins, Christopher (Ed.). Firefly Encyclopedia of Birds (İngilizce). Buffalo, NY: Firefly Books, Ltd. ss. 34-37. ISBN 1-55297-777-3.
- Desert USA (1996). "Ostrich". Digital West Media. 7 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Doherty, James G. (March 1974). "Speed of animals". Natural History.
- Donegan, Keenan (2002). "Struthio camelus". Animal Diversity Web. University of Michigan Museum of Zoology. 4 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Ethridge, Tim (18 Temmuz 2009). "King of the Roxy seeks another crown at Ellis". Evansville Courier & Press. 31 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2009.
- Fluker, Meryn (Temmuz 2007). "Canterbury brings the Middle East to the Midwest". Southwest Newspapers. 24 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2009.
- Freitag, Stefanie; Robinson, Terence J. (1993). "Phylogeographic patterns in mitochondrial DNA of the Ostrich (Struthio camelus)" (PDF). Auk. 110 (3). ss. 614-622. 5 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Folch, A. (1992). "Family Struthionidae (Ostrich)". del Hoya, Josep; Sargatal, Jordi (Edl.). Handbook of the Birds of the World (İngilizce). 1, Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions. ss. 76-83. ISBN 84-87334-09-1.
- Gilman, Daniel Coit; Peck, Harry Thurston; Colby, Frank Moore, (Edl.) (1903). "Ostrich". The New International Encyclopædia. XIII. New York, NY: Dodd, Mead and Company. ss. 497-498. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.
- Hedding, Judy (2008). "Ostrich Festival". About.com. 15 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2009.
- Kruszelnicki, Karl (Kasım 2006). "Ostrich head in sand". ABC Science: In Depth. Australian Broadcast Company. 27 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2011.
- Laufer, B. (1926). "Ostrich Eggshell Cups of Mesopotamia and the Ostrich in Ancient and Modern Times". Anthropology Leaflet. Cilt 23. Chicago, IL: Chicago Field Museum of Natural History,.
- Martin, G. R.; Ashash, U.; Katzir, Gadi (2001). "Ostrich ocular optics". Brain Behavior and Evolution. 58 (2). ss. 115-120. doi:10.1159/000047265.
- Martin, G. R.; Katzir, G. (Aralık 2000). "Sun Shades and Eye Size in Birds". Brain Behavior and Evolution. 56 (6). ss. 340-344. doi:10.1159/000047218.
- "'They're Off!' Thrills of the Turf in Ostrich Racing". Mechanix Illustrated. 1929. 11 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2009.
- O'Shea, Michael Vincent; Foster, Ellsworth D.; Locke, George Herbert, (Edl.) (1918). Ostrich. 6. Chicago, IL: The World Book, Inc. ss. 4422-4424. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2009.
- Palosaari, Ben (19 Temmuz 2008). "Extreme Race Day at Canterbury Park". City Pages. 18 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2009.
- Skadhauge, E.; Erlwanger, K. H.; Ruziwa, S. D.; Dantzer, V.; Elbrønd, V. S.; Chamunorwa, J. P. (2003). "Does the ostrich (Struthio camelus) have the electrophysiological properties and microstructure of other birds?". Comparative Biochemistry and Physiology - Part A: Molecular & Integrative Physiology. 134 (4). ss. 749-755. doi:10.1016/S1095-6433(03)00006-0.
- Stöcker, Friedrich W.; Dietrich, Gerhard, (Edl.) (1996). "Ostrich". Concise Encyclopedia Biology (İngilizce). Walter de Gruyter. s. 1149. ISBN 3-11-010661-2. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2009.
- Texier, P. J.; Porraz, G.; Parkington, J.; Rigaud, J. P.; Poggenpoel, C.; Miller, C.; Tribolo, C.; Cartwright, C.; Coudenneau, A. (2010). "A Howiesons Poort tradition of engraving ostrich eggshell containers dated to 60,000 years ago at Diepkloof Rock Shelter, South Africa" (PDF). PNAS. 107 (14). ss. 6180-6185. doi:10.1073/pnas.0913047107. PMC 2851956 $2. PMID 20194764.
- Thompson, Dorothy Burr (1955). "A Portrait of Arsinoe Philadelphos". American Journal of Archaeology. 59 (3). ss. 199-206. doi:10.2307/500319. JSTOR 500319.
- Trails.com (1999). "Amazing Bird Records". 20 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2011.