Yakın hava desteği
Yakın hava desteği, taktik bombardıman, avcı uçağı, avcı-bombardıman uçaklarıyla kara birliklerinin ileri harekâtını ve ateş gücünü desteklemek için, kara birliklerinin harekât gereksinimleriyle bütünleşmiş tarzda, düşman kara hedeflerinin imha edilmesidir. Yakın hava desteği sağlayan hava unsurları, belirli düşman kara hedeflerini, yakın mesafeden, direkt olarak vurmak durumundadırlar. Bu şekliyle yakın hava desteği, top ya da tanksavarın, hedef gözeterek yaptığı yakın topçu desteği ile benzer bir işlev görmektedir.
Yakın hava desteği, taarruz halindeki düşman hava ya da kara unsurlarının karşılanması, önlenmesi için girişilen harekâttan farklıdır. Çünkü hava unsurlarının bu amaçla kullanılmasında kara unsurlarının gereksinimleriyle bir bütünleşme, eşgüdüm gerekmemektedir.
Yakın hava desteği kara unsurlarıyla üstün bir eşgüdüm gerektirmektedir. Günümüzde bu eşgüdüm elektronik savaşın tüm teknik olanaklarının kullanıldığı bir dizi teknikle sağlanmaktadır.
Hava unsurlarının yakın hava desteği olarak ilk kullanımı I. Dünya Savaşı yıllarında olmuştur. Ancak savaş süresince yakın hava desteğinin etkisi psikolojik olmanın ötesine geçememiştir.
Yakın hava desteğinin sistemli olarak uygulanması II. Dünya Savaşı yıllarında ortaya çıkmıştır. Savaş öncesinde Luftwaffe, diğer türlere göre uçaksavar ateşinden daha az etkilenmesi nedeniyle pike bombardıman uçakları geliştirmeye öncelik vermiştir. Bu geliştirme çalışmaları sonucunda Junkers Ju 87, Stuka pike bombardıman uçağı geliştirilmiştir. Bu uçakların savaş alanında ilk test edilişi İspanya İç Savaşı sırasında olmuştur. Stukalar, II. Dünya Savaşı boyunca da Yıldırım savaşı taktiklerinin bir unsuru olarak hem taktik bombardıman, hem de yakın hava desteği amaçlı olarak kullanılmışlardır.