Yakıt hücreli otomobil

Yakıt hücreli otomobil, elektrik motorunu çalıştırmak için bir yakıt hücresi kullanan veya bir akü veya süper kapasitörle birlikte kullanan bir elektrikli otomobil türüdür. Araçlardaki yakıt hücreleri, genellikle havadan oksijen ve sıkıştırılmış hidrojen kullanarak motora güç vermek için elektrik üretir. Çoğu yakıt hücreli araç, yalnızca su ve ısı yayan sıfır emisyonlu araçlar olarak sınıflandırılmaktadır. İçten yanmalı taşıtlarla karşılaştırıldığında, hidrojenli taşıtlar, hidrojenin tipik olarak reforme edilmiş doğal gazdan türetildiği hidrojen üretimi sahasında kirleticileri merkezileştirmektedir. Hidrojenin taşınması ve depolanması da kirletici maddeler yaratabilir.[1]

2015 Toyota Mirai

Yakıt hücreleri, forkliftler dahil çeşitli araçlarda, özellikle temiz emisyonlarının hava kalitesi için önemli olduğu iç mekan uygulamalarında ve mekan uygulamalarında kullanılmıştır. Ticari olarak üretilen ilk hidrojen yakıt hücreli otomobil, Hyundai Tucson FCEV, 2013 yılında tanıtıldı,[2] bunu 2015 yılında Toyota Mirai takip etti ve ardından Honda da Clarity modeliyle bu pazara girdi. Yakıt hücreleri, otomobillerin yanı sıra kamyonlarda, otobüslerde, teknelerde, motosikletlerde ve bisikletlerde de geliştirilmekte ve test edilmektedir.

2017 itibarıyla, sınırlı miktarda hidrojen altyapısı bulunmaktaydı. ABD'de halka açık olan otomobiller için 36 hidrojen yakıt istasyonu bulunmakta olup özellikle Kaliforniya'da daha fazla hidrojen istasyonu planlanmaktadır. Japonya, Avrupa ve başka yerlerde de yeni istasyonlar planlanmaktadır. Eleştirmenler, diğer sıfır emisyon teknolojilerine kıyasla, hidrojenin otomobiller için verimli veya uygun maliyetli olup olmayacağından şüphe etmektedirler.

Kaynakça
  1. "How Do Hydrogen Fuel Cell Vehicles Work?", Union of Concerned Scientists, 8 Mart 2019 tarihinde erişilmiştir.
  2. "The World’s First Mass-Production of FCEV" 18 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 8 Mart 2019 tarihinde erişilmiştir.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.