Zosimus

Zosimus (Modern Yunanca: Ζώσιμος Modern Yunanca telaffuz: [ˈzosimos]; ayrıca Latince ismi Zosimus Historicus, "Tarihçi Zosimus" olarak da bilinir; fl. 490lar–510lar) Bizans İmparatoru I. Anastasius (h. 491-518) döneminde Konstantinopolis'te yaşamış Yunan tarihçidir. Fotios'a göre bir comes idi ve imparatorluk hazinesinin "avukatı" olarak görev yapıyordu.[1] Zosimus, I. Konstantin'in geleneksel çok tanrılı dini reddetmesini kınamasıyla da bilinir.

Historia Nova

Zosimus'un Historia Nova (Ἱστορία Νέα, "Yeni Tarih") eseri Yunanca olarak altı kitap halinde yazılmıştır. 238 ile 270 arasındaki dönem için, görünüşe göre Dexippus'u; 270'den 404'e kadar olan dönem için Eunapius'u; ve 407'den sonra Olympiodorus'u kullanmıştır. Kaynaklarına olan bağımlılığı, Eunapian ve Olympiodoran bölümleri arasındaki ton ve üslup değişikliği ve aralarında bırakılan boşlukla netleşir. Örneğin Eunapian bölümünde karamsar ve Stilicho'yu eleştirir; Olympiodoran bölümünde Latince'den kesin figürler ve harf çevirileri sunar ve Stilicho'yu över.[2]

İlk kitap, Augustus'tan Diocletianus'a erken Roma imparatorlarının tarihini kısaca özetlemektedir (305); ikinci, üçüncü ve dördüncü kitaplar, I. Constantius ve Galerius'un tahta çıkmalarından I. Theodosius'un ölümüne kadar olan dönemi daha kapsamlı bir şekilde ele alır;[1] beşinci ve altıncı kitaplar Priscus Attalus'un tahttan indirildiği 395 ile 410 arasındaki dönemi kapsar; bu dönem için günümüze ulaşan en önemli dini olmayan kaynaktır. Altıncı kitabın başında 410 yazında aniden kesintiye uğrayan eserin 498-518'de yazıldığına inanılır.

Tarz, Fotios tarafından özlü, açık ve saf olarak nitelendirilir.[1] Tarihçinin amacı, Roma İmparatorluğu'nun çöküşünü pagan bakış açısıyla açıklamaktı. Zosimus, bildirdiklerinin çoğu için Hristiyan olmayan tek kaynaktır.

Roma İmparatorluğu'nun yükselişini anlatan Polibios'un aksine Zosimus, çöküşüne neden olan olayları ve nedenleri belgeler.[3] Roma İmparatorluğu'nun çöküşü Zosimus'un birincil konusu olmasına rağmen, Pers ve Yunan tarihi ile bağlantılı olayları, belki de Polibios'u taklit ederek tartışır. Fotios ve Evagrius'un günümüze ulaşandan daha fazla Zosimus eserine sahip olmadığı açıktır. Yine de muhtemelen eserin bir kısmı kaybolmuştur veya daha büyük olasılıkla Zosimus eseri bitirmeye ömrü yetmemiştir; Zosimus'un bizzat kendisinin tartışmak istediğini söylediği tüm alanları kapsamıyor.[4] Rahiplerin ve diğer din adamlarının, eserin vücutlarının kötü etkilerine daha özel olarak değinilecek olan eserin bu kısmını bastırmayı başardıkları varsayımında pek bir olasılık görünmüyor.[5] Eğer çalışma bu şekilde eksik bırakılırsa, bu durum, burada ve orada görünen bazı üslup dikkatsizliğini açıklayacaktır. İlk bakışta bazı zorluklar görünebilir, ancak, Fotios'un ifadesinde, eserin kendisine ikinci bir baskı gibi görünmesi onu gördüğü biçimiyle ortaya çıktı. Ama görünen o ki, Fotios biraz yanlış anlaşılıyordu. El yazmalarında Historia Nova olarak adlandırılır (hangi anlamda tam olarak net değildir). Bu belki de Fotios'u yanıltmış olabilir. Kendisi ilk baskıyı görmediğini söylüyor.

Zosimus bir pagan idi ve hiçbir şekilde Hristiyan imparatorların yanlışlarından ve suçlarından kaçınmıyordu. Bunun sonucu olarak, güvenilirliği birkaç Hristiyan yazar tarafından şiddetle saldırıya uğradı ve bazen sadece tarihi Hristiyan hizbindeki birçok önde gelen kişinin itibarını sarsma eğiliminde olduğu için savunuldu. Bu soru, bazen sanıldığı gibi, Zosimus'un takip ettiği tarihçilerin inanılırlığına dayanmaz, çünkü o, olaylara ve karakterlere ilişkin yargılarına her durumda bağlı kalmamıştır. Örneğin, Zosimus 270-404 döneminde Eunapius'u takip etse de, Stilicho ve Serena hesabında Eunapius'tan tamamen farklıydı. Modern yazarlardan Caesar Baronius, Lelio Bisciola, Kaspar von Barth, Johann Daniel Ritter, Richard Bentley ve G. E. M. de Ste. Croix, aşağılayıcı tarafı ele aldı. Özellikle Bentley, Zosimus'tan büyük bir küçümseme ile bahseder.[6] Öte yandan, tarihsel otoritesi Leunclavius, G. B. von Schirach, J. Matth. Schrockh ve Reitemeier tarafından devam ettirilir.

Edisyonlar

Zosimus'un tarihi ilk olarak Leunclavius'un Latince tercümesinde, tarihçinin savunmasıyla birlikte basılmıştır (Basel, 1576, fol.). Leunclavius'un tercümesiyle Yunanca ilk iki kitap, Herodian'ın baskısında H. Stephanus tarafından basılmıştır (Paris, 1581). Zosimus'un Yunanca metninin ilk tam baskısı Friedrich Sylburg'a aittir (Scriptores Hist. Rom. Min., Cilt iii., Frankfurt, 1590). Daha sonraki baskılar Oxford'da (1679) Zeitz ve Jena'da yayınlanan, Cellarius tarafından kendisinin ve diğerlerinin açıklamalarıyla (1679, 1713, 1729) yayınlanmıştır. Bir sonraki baskı, yeni el yazmalarına başvurmamış olmasına rağmen, Heyne ve diğer bilim adamlarının eleştirel düşüncelerini iyi bir şekilde kullanan Reitemeier tarafından yapılmıştır (Leipzig, 1784). Bekker, 1837'de Bonn'da güvenilir bir baskı üretti. Seybold ve Heyler tarafından Almanca tercümesi ve ayrıca İngilizce ve Fransızca tercümesi bulunmaktadır. (Schöll, Gesch. d. Griech. Lit. vol. iii, p. 232; Fabric. Bibl. Graec. vol. viii. p. 62.)

Vatikan Kütüphanesi'ndeki (MS Vat. Gr. 156) tek iyi el yazması, ilk kitabın sonucundan ve ikinci kitabın başlangıcından yoksun olmasına rağmen, 19. yüzyılın ortalarına kadar akademisyenler için mevcut değildi. Ludwig Mendelssohn (Leipzig 1887) ilk güvenilir metni düzenledi. Modern standart baskı, Fransızca çevirisi, giriş ve yorumu olan F. Paschoud Zosime: Histoire Nouvelle'dir (Paris 1971). Daha sonraki bir İngilizce baskısı olan Zosimus: New History, Ronald T. Ridley tarafından yorumlanmış bir çeviri, Avustralya Bizans Araştırmaları Derneği tarafından 1982'de yayınlandı.

Kaynakça
  1. Bu maddenin bazı bölümleri, şu anda kamu malı olan "Encyclopædia Britannica'nın on birinci baskısından" çevrilmiştir.
  2. Sorek, Susan (2012). Ancient Historians: A Student Handbook (İngilizce). A&C Black. s. 211. ISBN 9781441179913.
  3. i. 57
  4. iv. 59. §4, 5, i. 58. §9, iv. 28. §3
  5. v. 23. §8; Harles. ad Fabr. vol. viii. p. 65; comp. Voss. de Hist. Gr. p. 312
  6. Bentley, Remarks upon a late Discourse of Freethinking, Part. ii. p. 21

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.