İstihbarat Genel Müdürlüğü (Suriye)

İstihbarat Genel Müdürlüğü (Arapça: إدارة الأمن العام - İdare el-Muhaberat al-Ama), Suriye'nin en önemli sivil istihbarat servisi. İç muhalefeti bastırmakta önemli bir rol oynamıştır.[1][2]

İstihbarat Genel Müdürlüğü
إدارة الأمن العام
Genel bilgiler
Kuruluş tarihi 1971
Türü İstihbarat teşkilatı
Bağlılığı Suriye Hükümeti
Üst kuruluş İçişleri Bakanlığı
Adres Şam, Suriye
Yönetici(ler)
  • Muhammed Dib Zaitoun (2012 - günümüz), Yönetici
  • Zouheir Hamad (2012 - günümüz), Yönetici yardımcısı

Örgütlenme

İstihbarat Genel Müdürlüğü, İçişleri Bakanlığı yetkisi altındadır.[3] Bu üç kola ayrılır:

  • İç Güvenlik Bölümü
  • Dış Güvenlik Bölümü
  • Filistin İşleri Bölümü[2]

İç Güvenlik Bölümü nüfusun iç gözetiminden sorumludur. Dış Güvenlik Bölümü yabancı istihbarat çalışmalarından sorumludur ve, Filistin İşleri Bölümü Suriye ve Lübnan'daki Filistinli grupların faaliyetlerinin izlenmesinden sorumludur.[4]

Hişam Bekhityar İçişleri Bakanı oldu, Ali Hammoud'un değiştirilmesi ile, 2001 yılında İstihbarat Genel Müdürlüğü Başkanı oldu.[5] General Bahtiyar, Beşşar Esad'ın ölen kardeşi Asıf Şevket'in yakınıydı.[6] 20. yüzyılın sonlarında ise Bnb. Gen Ali Houri İstihbarat Genel Müdürlüğü müdürü oldu.[4] Hizmet 20. yüzyılın sonlarında Idarat el-Amn el-Siyasi ile rekabet içinde oldu.[6] General Ghazi Kanaan muhtemelen 20. yüzyılın sonlarında İstihbarat Genel Müdürlüğünü uluslararası güvenlik sorunlarına yöneltti.[4]

Devlet Başkanı Beşar Esad'ca Haziran 2005'te atanan General Ali Memluk İstihbarat Genel Müdürlüğü komutanı oldu.[7] Altı yıl sonra Nisan 2011'de, ABD hükûmeti sivillere karşı şiddet kullanımı da dahil olmak üzere insan hakları ihlallerinden sorumlu olduğunu söyleyerek, Ali Memlûk üzerinde yaptırımlar uyguladı. Onun yönetiminde, iç muhalefet bastırılmış bireysel vatandaşlar ve protestocular izlenir olmuş, Suriye güvenlik servisleri tarafından Deraa'da siviller öldürülmüş ve Suriye hükümetleri eylemlere dahil olmuştu. Gelecek ay içinde, AB de hükûmet karşıtı protestocuları bastırmak için çabalara dahil olmuş olduğunu söyleyerek, Ali Memlûk üzerinde yaptırımlar uyguladı. Bir Sünni olarak onun yardımcıları bir zamanlar Hava Kuvvetleri İstihbarat ve Siyaset Emniyet Müdürlüğü başkanları vardı, Suriye'nin istihbarat teşkilatlarının tümünün iyi şartlarda olduğu söyleniyor. O Beşar Esad'ın yakın çevresindendir.

İstihbarat Genel Müdürlüğü başkanları
  • Adnan Babagh (1971 - )[8]
  • Ali Hadani (1970'ler)[8]
  • Nazih Zirayr (? - 1983)[9]
  • Fu'ad Absi (1983 - 1987)[9]
  • Majid Sa'id (1987 - 1994)[9][10]
  • İç şube: Mohammed Nasif Kheirbek (past - 1999)[10][11]
  • Bashir an-Najjar (1994 - 1998)[10]
  • Ali Houri (1998 - 2001)[4][5]
  • Vekil yardımcısı: Mohammed Nasif Kheirbek (1999 - Haziran 2005)[1][4]
  • İç şube (251): Bahjat Suleiman (1999 - Haziran 2005)[12]
  • Dış şube: Ayyad Mahmud (1999 - )[13]
  • Ali Hammoud (Ekim - Aralık 2001)[5]
  • Hisham Ikhtiyar (2001 - Haziran 2005)[14]
  • Ali Mamlük (Haziran 2005 - 2010), Avrupa Birliği "Suriye ayaklanması sırasında göstericilere karşı şiddet" yaptırımı.[14][15][16]
  • Vekil yardımcısı: Hassan Khallouf (Haziran 2005 - )[7][12]
  • İç şube (251): Fouad Nasif Kheir Bek (June 2005 - )[7][12][17]
  • Vekil yardımcısı: Jamil Hassan (önce - 2009)[15][18]
  • Bilgi şubesi: Zouheir Hamad ( - Temmuz 2010)[18]
  • Zouheir Hamad (Temmuz 2010 - Temmuz 2012), Avrupa Birliği'nin "Suriye İç Savaşı sırasında Suriye genelinde sindirme ve protestoculara işkenceyle şiddet kullanımına" hakkında karşı yaptırımı.[15][16]
  • Vekil yardımcısı: General Nazih (önce - Temmuz 2012), Avrupa Birliği'nin "Suriye ayaklanması sırasında Suriye genelinde şiddet ve sindirme ve protestoculara işkence kullanımından sorumlu olmak" hakkında karşı yaptırımı.[1][16]
  • Bilgi şubesi: Ghassan Khalil (Temmuz 2010 - günümüz), Avrupa Birliği'nin "Suriye ayaklanması esnasında Suriye'de sivil halka karşı baskı ve şiddete müdahil olma" hakkında karşı yaptırımı.[15][16][18]
  • Mohammed Dib Zaitoun (Temmuz 2012 – günümüz)[1][19]
  • Vekil yardımcısı: Zouheir Hamad (Temmuz 2012 - günümüz)[1]
  • İç şube (251): Tawfiq Younes (2011), Avrupa Birliği'nin "Suriye ayaklanmaları sırasında göstericilere karşı şiddete müdahil olma" hakkında karşı yaptırımı.[16]

İstihbarat Genel Müdürlüğü bölgesel başkanları
  • Şam şubesi: Hafez Makhlouf (2011), Avrupa Birliği'nin "Suriye ayaklanmaları sırasında göstericilere karşı şiddete müdahil olma" hakkında karşı yaptırımı.[16]
  • Humus (şube 318): Tuğgeneral Firas Al-Hamed (2012) "sınırlama veya insanlığa karşı suç işlemekle" suçlandı.[20]
  • Lazkiye şubesi: Tuğgeneral Khudr Khudr (2012) "sınırlama veya insanlığa karşı suç işlemekle" suçlandı.[20]
  • Dera şubesi: Tuğgeneral Ahmed Dibe (2011).[21]

Diğer Suriye istihbarat teşkilatları
  • Siyasi Güvenlik Müdürlüğü (Suriye)
  • Askeri İstihbarat Müdürlüğü (Suriye)
  • Hava Kuvvetleri İstihbarat Müdürlüğü (Suriye)

Kaynakça
  1. "Bashar al-Assad's inner circle". BBC News. 18 Mayıs 2011. 21 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.
  2. "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.
  3. John Pike. "Syria Intelligence and Security Agencies". Globalsecurity.org. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2012.
  4. MEIB (Temmuz 2000). "Syria's Intelligence Services: A Primer". Middle East Intelligence Bulletin. 2 (6). 28 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2011.
  5. Gambil, Gary (Şubat 2002). "The Military-Intelligence Shakeup in Syria". Middle East Intelligence Bulletin. 4 (2). 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2011.
  6. "Arşivlenmiş kopya". 24 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.
  7. Phares, Robert G. Rabil ; foreword by Walid (2006). Syria, the United States, and the war on terror in the Middle East (İngilizce). Westport (Conn.): Praeger security international. s. 215. ISBN 9780275990152.
  8. Rathmell, Andrew (Sonbahar 1997). "Syria's Intelligence Services: Origins and Development". Journal of Conflict Studies. XVI (2). 18 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2011.
  9. Seale, Patrick (1990). Asad of Syria: the struggle for the Middle East (İngilizce). s. 430. ISBN 0-520-06976-5.
  10. Zisser, Eyal (Eylül 1995). "The Succession Struggle in Damascus". The Middle East Quartly. 2 (3). ss. 57-64. 10 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2011.
  11. Bar, Shmuel (2006). "Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview" (PDF). Comparative Strategy. Cilt 25. s. 425. doi:10.1080/01495930601105412. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2011.
  12. "SyriaComment.com". 3 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014.
  13. Leverett, Flynt (2005). Inheriting Syria Bashar's trial by fire. [Online-Ausg.] Washington, D.C.: Brookings Institution Press. s. 93. ISBN 0815752040.
  14. Bar, Shmuel (2006). "Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview" (PDF). Comparative Strategy. Cilt 25. s. 424. doi:10.1080/01495930601105412. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2011.
  15. "Syria's Assad 'reshuffles security chiefs'". UPI. 21 Ekim 2010. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2011.
  16. "Joint Proposal for a COUNCIL REGULATION concerning restrictive measures in view of the situation in Syria and repealing Regulation (EU) No 442/2011". EuroLex. Cilt 52011PC0887. 2011. 12 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
  17. "Cable Viewer". 5 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014.
  18. "Stratfor report on Syrian Security, Intelligence Leaders (Corrected)". 1 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014.
  19. "Arşivlenmiş kopya". 23 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.
  20. "Torture Archipelago". Human Rights Watch. 8 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2012.
  21. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.