3. Muhafız Tank Ordusu

3. Muhafız Tank Ordusu (Rusça: 3-я гвардейская танковая армия), II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu'ya bağlı olarak görev almış bir Sovyet tank ordusudur. 1942 yılında kurulmuştur. Sovyetler Birliği'nin güney bölgelerinde ve Polonya'da, daha sonra Almanya ve Çekoslovakya'da 1945 yılında Almanya yenilene kadar savaşmıştır. Savaş sonrası, Doğu Almanya'da işgal birlikleri olarak görev yapan ordu, birkaç isim değişikliğine uğradı ve sonunda 1969'da devre dışı bırakıldı.

3. Muhafız Tank Ordusu
3. Muhafız Mekanize Ordu (1946-1957)
18. Muhafız Ordusu (1957-1964)
Etkin 1942 - 1969
Ülke Sovyetler Birliği
Bağlılık Kızıl Ordu
Tipi Tank Ordusu
Görevi Derin Operasyonlarda Atılım ve Sömürü
Büyüklük 500 - 800 tank
Savaşları

II. Dünya Savaşı

Komutanlar
Ünlü
komutanları		 General Albay Pavel Rıbalko

Tarihi

Birinci oluşumu
Almanya'daki ordu tankları, 1945

3. Tank Ordusu, Mayıs 1942'de Moskova Askerî Bölgesi'ndeki 58. Ordu temelinde Yüce Yüksek Komuta Rezervinin (RVGK, Stavka rezervi) bir parçası olarak kuruldu. Teğmen General Prokofy Romanenko komutasına yerleştirildi. İlk kompozisyonu 12 ve 15.Tank Kolordusu, bir motorlu tüfek bölümü ve iki tüfek bölümü oldu. Sovyet Batı Cephesi'nin bir parçası olarak 3. Tank Ordusu, Ağustos 1942'de Alman İkinci Panzer Ordusu'na başarılı bir karşı saldırı gerçekleştirdi. Daha sonra, Eylül 1942'de Romanenko, ordunun savaştan geri kalanını, onları emreden Albay General Pavel Rıbalko'ya teslim etti.

Voronej Cephesi'nin bir parçası olarak Mart 1943'te Harkov için verilen savaşa taahhüt edilen 3. Tank Ordusu, daha sonra Alman kuvvetleri tarafından kuşatıldı ve neredeyse imha edildi. Ordudan geriye kalanlar 57. Ordu olarak yeniden düzenlendi.

İkinci oluşumu

Mayıs 1943'te ordu, 9. Mekanize Kolordusu, 12 ve 15. Tank Kolordularını da içinde bulunduracak şekilde 3. Muhafız Tank Ordusu olarak yeniden kuruldu. 1943 yılında Orel taarruzuna katılarak Voronej ve 1. Ukrayna Cephesi'ne atandı ve Sol Banka Ukrayna'nın kurtuluşunda başrol oynadı. Orel taarruzu sırasında 12 ve 15. Tank Kolordusu, sırasıyla 6 ve 7. Muhafız Tank Kolordusu oldu. Ordu, Ekim 1943'te Dinyeper Nehri'ne ulaşan ilk Sovyet birlikleri arasındaydı. 1944 yılında Proskurov-Chernovits ve Lvov-Sandomierz taarruz operasyonlarında yer aldı. Ordu daha sonra güney Polonya, Silezya ve Berlin Muharebesi'nde savaştı. 21 Nisan 1945 tarihinde Alman Doğu Cephesi operasyonlarının merkezi Zossen'deki OKH komuta görevini geçersiz kıldı. Sonunda ordu 9 Mayıs'ta o şehre girerek Prag'a gitti.

Soğuk Savaş

Savaşın bitiminden kısa bir süre sonra 6 ve 7. Muhafız Tank Kolorduları, aynı numaralara sahip tank bölümlerine ve 9. Mekanize Kolordu ise 9. Mekanize Bölüme dönüştürüldü. 1946 yılına gelindiğinde ordu, 3. Muhafız Mekanize Ordusu olarak yeniden atandı ve ordunun merkezi Almanya'daki Sovyet Kuvvetleri Grubu'nun bir parçası olarak Doğu Almanya'daki Luckenwalde'de kuruldu. 3. Muhafızlar Mekanize Ordusu, Doğu Almanya'daki 1953 ayaklanmasının bastırılmasında kullanılan, 6. Muhafız Tank Bölümünü Dessau ve Wittenberg'e ve 9. Mekanize Bölüm'ü Lübben, Cottbus ve Spremberg'e taşıyan Sovyet ordularından biriydi.[1] 29 Nisan 1957 tarihinde 3. Muhafız Mekanize Ordusu, 18. Muhafız Ordusu oldu.[2] Aynı zamanda 14. Muhafız Mekanize Bölümü, 14. Muhafız Motorlu Tüfek Bölümü oldu. 1958 yılında eski 9. Mekanize Kolordusu 82. Motorlu Tüfek Bölümü, dağıldığı Karpat Askerî Bölgesi'ndeki Slavuta'ya çekildi. 1964 yılına kadar II. Dünya Savaşı sırasında kendisine hizmet eden iki formasyonu korudu: 6. ve 7. Muhafız Tank Bölümleri (eski adıyla Tank Kolorduları).[3]

Ağustos 1964'te 18. Muhafız Ordusu'nun merkezi, Türkistan Askerî Bölgesi'nin operasyon grubu haline gelen Almatı'ya taşındı. 6 ve 7. Muhafız Tank Bölümleri ve 14. Muhafız Motorlu Tüfek Bölümü, GSFG içindeki diğer birimlere devredildi.[4] Operasyonel grup 4 Mart 1969'da 18. Muhafızlara geri döndü (Muhafızlar ataması olmadan), ancak 24 Haziran'da Orta Asya Askerî Bölgesi merkezini etkinleştirmek için kullanıldı.[5][6]

Komutanlar

3. Tank Ordusuna aşağıdaki subaylar komuta etmiştir:[7]

  • Korgeneral Prokofy Romanenko (25 Mayıs - 24 Eylül 1942)
  • Tümgeneral (19 Ocak 1943'te Korgeneral'e yükseldi) Pavel Rybalko (25 Eylül 1942 - 26 Nisan 1943)

3. Muhafız Tank Ordusu, 3. Muhafız Mekanize Ordu ve 18. Muhafız Ordusuna aşağıdaki subaylar komuta etmiştir:[4]

  • Korgeneral (30 Aralık 1943'te Albay General'e, 1 Haziran 1945'te Tank Birlikleri Mareşali'ne yükseldi) Pavel Rıbalko (14 Mayıs 1943 - Şubat 1947)
  • Korgeneral Vasily Mitrofanov (Şubat 1947 - Mayıs 1950)
  • Korgeneral Vasily Butkov (Mayıs 1950 - 30 Eylül 1953)
  • Korgeneral (8 Ağustos 1955'te Albay General'e yükseldi) Viktor Obukhov (30 Eylül 1953 - 15 Nisan 1958)
  • Tümgeneral (25 Mayıs 1959'da Korgeneral'e yükseldi) Sergey Sokolov (15 Nisan 1958 - 21 Ocak 1960)
  • Tümgeneral (7 Mayıs 1960'ta Korgeneral'e yükseldi) Georgy Anishchik (22 Ocak 1960 - 28 Ağustos 1964)

Kaynakça
  1. "17. Juni 1953 – Situation Report from Andrei Grechko and A. Tarasov". 17juni53.de. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2020.
  2. Feskov et al 2013, s. 130.
  3. Feskov et al 2013, ss. 61-63, 163, 386.
  4. Feskov et al 2013, s. 386.
  5. Feskov et al 2013, s. 131.
  6. Holm, Michael. "18th Guards Combined Arms Army". ww2.dk. 20 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2017.
  7. Beloborodov 1963, s. 530.

Daha fazla okuma
  • Beloborodov, Afanasy, (Ed.) (1963). Военные кадры Советского государства в Великой Отечественной войне 1941 – 1945 гг [Military Leaders of the Soviet State in the Great Patriotic War 1941 –1945] (Rusça). Moskova: Voenizdat. 21 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2020.
  • Bonn, Keith E. (ed.) Slaughterhouse. Bedford: Aberjona Press, 2005. 0-9717650-9-X.
  • Feskov, V.I.; Golikov, V.I.; Kalashnikov, K.A.; Slugin, S.A. (2013). Вооруженные силы СССР после Второй Мировой войны: от Красной Армии к Советской [The Armed Forces of the USSR after World War II: From the Red Army to the Soviet: Part 1 Land Forces] (Rusça). Tomsk: Scientific and Technical Literature Publishing. ISBN 9785895035306.
  • Glantz, David M. Companion to Colossus Reborn. Lawrence: University Press of Kansas, 2005. 0-7006-1359-5.
  • Poirier, Robert G., and Conner, Albert Z. The Red Army Order of Battle in the Great Patriotic War. Novato: Presidio Press, 1985. 0-89141-237-9.
  • Shein, Dmitry (2007). Танки ведет Рыбалко. Боевой путь 3-й Гвардейской танковой армии [Rybalko's Tanks Lead: Combat Path of the 3rd Guards Tank Army]. Красная армия. Элитные войска [Red Army Elite Troops] (Rusça). Moskova: Yauza/Eksmo. ISBN 978-5-699-20010-8. 19 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2020.
  • Zvartsev, Alexander, (Ed.) (1982). 3-я гвардейская танковая. Боевой путь 3-й гвардейской танковой армии [3rd Guards Tank: Combat Path of the 3rd Guards Tank Army] (Rusça). Moskova: Voenizdat. OCLC 9829836.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.