72. Koğuş

72. Koğuş, Orhan Kemal'in 1954 yılında önce uzun hikâye formunda yazdığı, daha sonra oyunlaştırdığı eseridir.[1][2]

Başlığın diğer anlamları için 72. Koğuş (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
72. Koğuş
Yazar Orhan Kemal
Ülke Türkiye
Dil Türkçe
Tür Hikâye
Yayım 1954

Eser, II. Dünya Savaşı yıllarında Türkiye'de bir cezaevinde yoğun sefaletin yaşandığı bir koğuşu ve bu koğuşta kalan Ahmet Kaptan adlı naif karakterli mahkûmun trajedisini anlatır. Orhan Kemal’in 1940 yılında Bursa Hapishanesinde kaldığı dönemde yakından tanıdığı tutukluluk yaşamı 72. Koğuş'a yansımıştır.[3][4]

Hikâye, 1987 ve 2011’de filme alınmıştır. 1987 yılında çekilmiş "72. Koğuş" filminin yönetmeni Erdoğan Tokatlı; 2011 yılında çekilmiş "72.Koğuş" filminin yönetmesi ise Murat Saraçoğlu'dur.

Özet

Romanın kahramanı Ahmet Kaptan, cezaevinde en fakir mahkûmların yaşadığı, en pis koğuş olan 72. Koğuş 'ta kalmaktadır. Mahkûmların yere serdikleri çimento çuvallarının üzerinde uyuduğu, çok yoğun bir sefaletin yaşandığı bu berbat koğuşta tüm olumsuzluklara rağmen kendi saf iç dünyasını korumayı başarmıştır. Annesinin kendisine o günler için hatırı sayılır bir para olan 150 lira göndermesi sayesinde yaşam koşulları değişecektir. Başka bir koğuşa geçmek yerine 72. Koğuşun koşullarını hem kendisi hem de koğuş arkadaşları için iyileştirmeye çalışır.

Cezaevinin ayrıcalıklı mahkûmu ve müdürün adamı olan Bobi Niyazi, Ahmet Kaptan'ın parasına göz dikmiştir; sonunda onu kumara oynamaya ikna eder. Kaptanın meydancısı Kaya Ali, Kaptan'ın kumar oynamasını doğru bulmaz ama ona “kumar oynama” diyemez. Başlangıçta Kaptan'ın attığı zarlar şanslı gelir ve cezaevindeki diğer ağaların paralarını ellerinden alır. Ahmet Kaptan'ın parası sayesinde 72. Koğuş’ta yaşam koşulları düzelmeye devam eder.

Sürekli kendini sevecek bir kadın hayalini kuran Kaptan’ın bu düşünü Meydancı Bobi ve Kaptan'a sırf parasından ötürü yaşanıp sağ kolu olan Berbat sömürür. Bobi, Kadınlar koğuşundaki Fatma 'ya Kaptan'ın çamaşırlarını yıkatır ve Fatma hakkında anlattıkları ile Ahmet Kaptan'ın ona aşık olmasını sağlar. Fatma’dan haber taşıyarak ve Fatma’nın ağzındanmış gibi mektuplar yazarak Kaptan’dan para sızdırır.

Kumarda şansı dönen ve kaybetmeye başlayan Kaptan, elindeki paraları yitirir ama onun aklı sadece Fatma’ya duyduğu kara sevdadadır; deliliğin sınırlarındadır. Fatma hapisten çıktıktan sonra bile Kaptan onu unutmaz, yolunu gözlemeye devam eder. Bir kış günü demir parmaklıkların önünde soğuktan donarak ölür.

Kaynakça
  1. "72. Koğuş – Orhan Kemal "İnsan Onurunun Sesi". 26 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2013.
  2. "Orhan Kemal'in Oyunları". 24 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2013.
  3. "Funda Masdar, Türk Sineması'nda Orhan Kemal Uygulamaları: Yedi Örnek, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Van, 2011" (PDF). 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2014.
  4. "Ayşegül Savaşta, Mapushaneden İnsan Manzaraları, Birgün gazetesi, 28.07.2007". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.