Aliye Rona
Aliye Dilligil Rona (1921 – 29 Ağustos 1996), Türk sinema ve tiyatro oyuncusu. Sayısız karakter rolünde oynamış, özellikle sert Anadolu kadınlarını canlandırmıştır.
Aliye Rona | |
---|---|
Doğum |
Aliye Dilligil 1 Ocak 1921 Dera, Fransız Suriye Mandası |
Ölüm |
29 Ağustos 1996 (75 yaşında) İstanbul, Türkiye |
Meslek | Oyuncu |
Etkin yıllar | 1947–1993 |
Evlilik | Zihni Rona |
Ödüller |
Altın Koza Film Festivali Altın Koza Film Festivali Ankara Uluslararası Film Festivali En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu 1969 – Hepimiz Kardeşiz |
Yaşamı
1921'de Suriye'nin Dera kentinde dünyaya geldi. Avni Dilligil'in kızkardeşidir. Beyoğlu Akşam Kız Sanat Okulu'nda okudu. 1930'ların sonlarında Kadıköy Halkevi'nde amatör olarak tiyatro oyunculuğuna başladı. Ulvi Uraz, Avni Dilligil ve Arena tiyatrolarında sahneye çıktı. İzmir Şehir Tiyatrosu'nda birlikte çalıştığı Zihni Rona ile evlendi.
Sinema oyunculuğuna 1947 yılında Kerim'in Çilesi filmiyle başlayan Aliye Rona, Türk sinemasında uzun yıllar karakter rollerinin değişmez ismi oldu. Uzun yıllar dublaj da yapan Rona, sinemada çilekeş, direnen, dikbaşlı, hakkını hukukunu arayan, kavgacı, töreci köylü kadını ve ana rollerini canlandırdı.
Yaklaşık yarım asırlık sanat hayatı boyunca 204 filmde rol aldı. 1965'te Hepimiz Kardeşiz, 1967'de Zalimler, 1968'de Son Gece ile Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde "En Başarılı Yardımcı Kadın Oyuncu" ödüllerini aldı. 1969 Adana Altın Koza Film Festivali'nde Kuyu filmiyle "En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu" seçildi.
Ömrünün son yıllarında sağ tarafına felç inen ve tekerlekli sandalyeye mahkûm olan Rona, Pendik'te bulunan bir huzurevinde kalıyordu. Bu huzurevinde yaşanan sağlık ve şiddet olayları televizyon haberlerinde gündeme gelmiş ve Aliye Rona burada kötü bir hâlde bulunmuştur. Yine bu huzureviyle ilgili haberler sırasında son isteğinin "Atatürk'ün annesi Zübeyde Hanım'ı oynamak" olduğunu belirtmiştir.[1] 29 Ağustos 1996 tarihinde kaldığı huzurevinde geçirdiği beyin kanaması nedeniyle vefat eden sanatçı Karacaahmet Mezarlığı'nda aile kabristanına defnedildi.
Oynadığı Filmler
|
|
Kaynakça
- Nedim Şener "Uğur Dündar: İşte Hayatım" Doğan Kitap, İstanbul, 2011, s. 230