Antiphon (hatip)

Rhamnouslu Antiphon ( /ˈæntəˌfɒn, -ən/; Grekçe: Ἀντιφῶν ὁ Ῥαμνούσιος) (MÖ 480 - 411), on Attik hatipten en eskisiydi ve beşinci yüzyıl Atina siyasi ve entelektüel yaşamında önemli bir şahsiyetti. Bir Sofistti ve Sokrates'in çağdaşı idi.

Antiphon (hatip)
Tam adı Rhamnouslu Antiphon
Doğumu Αντιφών ο Ραμνούσιος
MÖ 480
Rhamnous
Ölümü MÖ 411
Atina
Çağı Antik Yunan
Okulu Presokratik felsefe, Sofizm
İlgi alanları Politika, felsefe, matematik

Antiphon'un Sofist eserlerinin ve Düşlerin Yorumlanması (Interpretation of Dreams) hakkındaki bir incelemenin de hatip Aniphon tarafından mı yoksa sofist Antiphon olarak bilinen ayrı bir adam tarafından mı yazıldığı konusunda uzun zamandır süren bir belirsizlik ve bilimsel tartışmalar vardır. Problem, bu dönemde yaşamış Antiphon adında bir Sofist filozof olup olmadığı ya da iki tane olup olmadığı ya da bazı uzmanların iddia ettiği gibi üç farklı Antiphon olup olmadığı etrafında dönüyor gibi görünmektedir. Bu makale yalnızca hatip Aniphon'un biyografisini ve hitabet çalışmalarını tartışmaktadır.

Rhamnuslu Antiphon

Antiphon, retoriği meslek olarak benimseyen bir devlet adamıydı. Atina'da siyasi meselelerde faaldi ve oligarşik partinin gayretli bir destekçisi olarak, 411'de Dört Yüzler'in kurulmasından büyük ölçüde sorumluydu (bkz. Theramenes); Kısa süre sonra demokrasinin yeniden tesis edilmesi üzerine vatana ihanetle suçlandı ve ölüme mahkum edildi.[1] Thukydides, Antiphon'un becerilerini, etkisini ve itibarını ünlü bir şekilde karakterize etti:

“ ... [411 darbesinin] bütün olayını düzenleyen ve felaketin yolunu hazırlayan ve bu konuyu en çok düşünen kişi, Atina'da zamanının en iyi adamlarından biri olan Antiphon'du; ölçülere uyacak bir kafa ve bunları tavsiye edecek bir dil ile, mecliste veya herhangi bir kamusal sahnede isteyerek öne çıkmayan, zekâ konusundaki ününden dolayı kalabalık tarafından kötü bakılan; ve mahkemelerde veya meclis önünde en iyi yardım edebilecek tek kişi kimdi, onun görüşüne ihtiyaç duyan talipler. Nitekim, daha sonra kendisi de bu hükümeti kurmakla ilgilenmekle suçlanarak yaşamı için yargılandığında, Dört Yüzler devrildiğinde ve asil olmayanlar tarafından zorlukla ele alındığında, o zamana kadar bilinen en iyi savunmayı yaptı. „

—Thucydides, Histories 8.68[2]

Antiphon, siyasi hitabetin kurucusu olarak görülebilir, ancak yargılanması dışında hiçbir zaman halka hitap etmedi. Daha sonra konuşmasının parçaları, politikasını savunmak için teslim edildi (adı Grekçe: Περὶ μεταστάσεως) J. Nicole (1907) tarafından bir Mısır papirüsünden düzenlenmiştir.[1]

Başlıca işi bir logograficilikti (Grekçe: λογογράφος), bu profesyonel bir konuşma yazarı olduğu anlamına gelmektedir. Uzman yardımı olmaksızın kendi davalarını yürütme konusunda beceriksiz hissedenler için yazdı - tüm tartışmacılar bunu yapmak zorunda kaldı. Antiphon'un on beş konuşması günümüze ulaşmıştır: on iki tanesi hayali vakalarla ilgili okul alıştırmalarıdır, dörtlemelere (tetralojilere) bölünmüştür ve her biri kovuşturma ve savunma için iki konuşma içermektedir -suçlama, savunma, cevap, karşı cevap; üçü gerçek yasal süreçlerle ilgilidir. Hepsi cinayet vakalarıyla ilgilenir (Grekçe: φονικαὶ δίκαι). Antiphon'un ayrıca bir Grekçe: Τέχνη veya Retorik sanatı oluşturduğu söyleniyor.[1]

Çalışmaları

Mevcut konuşmalarının listesi

Antiphon tarafından yapılan mevcut konuşmaların bir listesi aşağıda yer almaktadır:

  1. Zehirlenme için Üvey Anneye Karşı, Against the Stepmother for Poisoning (Grekçe: Φαρμακείας κατὰ τῆς μητρυιᾶς)
  2. İlk Tetraloji: Cinayet İçin Anonim Kovuşturma, The First Tetralogy: Anonymous Prosecution For Murder (Grekçe: Κατηγορία φόνου ἀπαράσημος )
  3. İkinci Tetraloji: Kaza Sonucu Cinayet için Kovuşturma, The Second Tetralogy: Prosecution for Accidental Homicide (Grekçe: Κατηγορία φόνου ἀκουσίου )
  4. Üçüncü Tetraloji: Öz Savunmayı İddia Eden Birinin Öldürülmesi Davası, The Third Tetralogy: Prosecution for Murder Of One Who Pleads Self-Defense (Grekçe: Κατηγορία φόνου κατὰ τοῦ λέγοντος ἀμύνασθαι)
  5. Herodes Cinayeti Üzerine, On the Murder of Herodes (Grekçe: Περὶ τοῦ Ἡρῷδου φόνου)
  6. Görevler Üzerine, On the Choreutes (Grekçe: Περὶ τοῦ χορευτοῦ)

Felsefe ile ilgili çalışmaları
Antiphon'un Peri aletheias Bk I'ine atfedilen bir MÖ 3. yüzyıl papirüsü.

Antiphon, diğer yazarların yazılarındaki eserlerden bazı alıntılarla birlikte keşfedilen az sayıda parça dışında kaybolan felsefe üzerine bir dizi eser yayınladı. Bu eserler arasında On Truth, On Concord, The Statesman ve On Interpretation of Dreams sayılabilir. On Truth (Hakikat Üzerine) adlı eser, tek bir gerçek olduğuna ve birçok şeyin görünen dünyasının gerçek olmadığına inanan Parmenides'in görüşlerini desteklemek için yazılmıştır. Bu çalışmada Antiphon, Elealı Zeno'nun paradokslarıyla desteklediği aynı felsefi fikirleri savunuyor.

On Concord adlı eserde Antiphon aşağıdakileri dile getirmiştir:[3]

“ ... anarşiye karşı bir koruma olarak toplumun otoritesini savunur ve hem topluluklar içinde hem de bireysel ruh içinde uyum ve kendini sınırlama ideallerini önerir. Muhtemelen bir şehrin yasalarını, bireyin "doğal" ihtiyaçlarını karşılayıp karşılamadığını sorarak eleştirmekle ilgileniyordu. „

Hobbs ise aşağıdakileri dile getirmiştir:[4]

“ ... bazıları aynı adamın On Truth ve On Concordun geleneksel gnomik ifadelerini yazıp yazamayacağından şüphe etti. „

Bu iki felsefi eser için en azından aynı yazarı desteklemek için üç neden belirtilmiştir:[4]

  1. On Truth göründüğü kadar radikal değil, sadece yasal reform için bir taleptir;
  2. Doktrinleri, radikal olmasına rağmen, Antiphon tarafından desteklenmemektedir;
  3. Antiphon fikrini değiştirdi.

Son olarak, Antiphon tarafından hangi eserlerin yazıldığını tartışırken, bazı tarihçilerin Antiphon'un kendisine atfedilen diğer iki eseri (The Stateman ve On Interpretation of Dreams) yazdığı fikrini reddettiğini belirtmekte fayda vardır.

Matematik ile ilgili çalışmaları

Antiphon, daireyi kareyle çevreleme problemini çözmeye çalışırken matematiğe erken ve önemli bir katkı yaptı. Bunu yaparken, kendi önerisini ne kadar iyi anladığı tam olarak belli olmasa da, bir tüketme yöntemi öneren ilk kişi oldu. Alanlardaki farkın eninde sonunda tükenmesi için, bir daire içine çizilmiş bir düzgün çokgenin kenarlarının sayısını art arda ikiye katlamayı önerdi.

Çalışmalarını Aristoteles ve yorumcuları aracılığıyla biliyoruz. Aristoteles, bir geometricinin eğer bunlar geometriye dayanıyorlarsa yalnızca yanlış argümanların yanlış olduğunu göstermesi gerektiğini, aksi takdirde onları görmezden gelebileceğini savundu. Aristoteles Fizik (Physics) kitabında şöyle yazar:[5]

“ ... böylelikle bölümler aracılığıyla kare yapmanın aksini ispat etmek geometrinin görevidir, ancak ama Antiphon'unkinin aksini ispat etmek onun işi değildir. „

Aristoteles'in 'bölümler aracılığıyla kare yapma' ifadesiyle, o zamanki Hipokrat ayı yöntemini kastettiği neredeyse kesindir.

Ancak Simplicius, Antiphon'un ne yaptığını tam olarak anlayamadı. Antiphon'un daireyi kareyle çevrelediğini iddia ettiğini düşünüyordu. Bu konuda aşağıdaki ifadeyi yazdı (Heath'in çevirisi ile[5]):

“ Antiphon, bu şekilde çemberin alanının kullanılacağını ve tükeneceğini düşündü ve bir süre sonra çemberin içine kenarları küçük olmaları nedeniyle dairenin çevresi ile örtüşen bir çokgene sahip olmalıyız diye düşündü. Ve herhangi bir çokgene eşit bir kare yapabildiğimiz için ... bir kareyi bir daireye eşit yapacak konumda olacağız. „

Ancak Heath'e göre Antiphon'un iddia ettiği şey bu değildi:[5]

“ Bu nedenle Antiphon, geometri tarihinde saygın bir yeri hak ediyor, çünkü bir alanı sürekli artan sayıda kenarlı düzgün çokgenler aracılığıyla tüketme fikrini ortaya çıkardı, bu fikir üzerine Eudoxus'un çığır açan tüketme yöntemini kurdu. „

Kerferd, Antiphon'un bir çemberi çok sayıda kenarı olan bir çokgen olarak kabul etmiş olabileceğini öne sürüyor:[4]

“ Modern zamanlarda, Antiphon'un, herhangi bir yaklaşımın, ancak çok sayıda kenarı olan bir çokgen ile eğri bir dairenin sürekli olarak kavisli bir çevresi arasında bir tesadüf anlamına gelebileceğini varsayarak, geometride kötü bir hata yaptığı varsayılmıştır. ... Bu, alınacak doğru görüş olmayabilir. Görünüşe göre Antiphon, kendi yöntemiyle tam bir tesadüfün başarılabileceğine inanıyordu ... Bu, Antiphon'un daireyi çok büyük (veya muhtemelen sonsuz) sayıda kenarı olan bir çokgen olarak gördüğü anlamına gelebilir. „

Notlar
  1. Bu maddenin bazı bölümleri, şu anda kamu malı olan "Encyclopædia Britannica'nın on birinci baskısından" çevrilmiştir.
  2. Richard Crawley tarafından çevrildi, Robert Strassler tarafından düzenlendi, 1996
  3. Kerferd, G.B. (1970). "Antiphon" (PDF). Dictionary of Scientific Biography. 1. New York: Charles Scribner's Sons. ss. 170-172. ISBN 0-684-10114-9.
  4. E. Craig (ed.), Routledge Encyclopedia of Philosophy 1 (London-New York, 1998), ss.301-303.
  5. T. L. Heath, A History of Greek Mathematics (2 Vols.) (Oxford, 1921).

Kaynakça
  • Eduard Maetzner yorumuyla basılan versiyon (1838)
  • Friedrich Blass tarafından yazılan (1881)
  • R. C. Jebb, Attic Orators
  • Ps.-Plutarch, Vitae X. Oratorum veya Lives of the Ten Orators
  • Philostratus, Vit. Sophistarum, i. 15
  • Frank Louis Van Cleef, Index Antiphonteus, Ithaca, N.Y. (1895)
  • "Antiphon" at Swansea University's website.
  • Michael Gagarin, Antiphon the Athenian, 2002, U. of Texas Press. Sofist Antiphon'un ve Rhamnuslu Antiphon'un kimliğini tartışıyor.
  • Gerard Pendrick, Antiphon the Sophist: The Fragments, 2002, Cambridge U. Press. Sofit Antiphon ve Rhamnuslu Antiphon'un iki farklı kişi olduğunu savunuyor ve Sofist'e atfedilen parçaların yeni bir baskısını ve yorumunu sunuyor.
  • David Hoffman, "Antiphon the Athenian: Oratory, Law and Justice in the Age of the Sophists/Antiphon the Sophist: The Fragments", Rhetoric Society Quarterly, 2006 yazı. Gagarin 2002 ve Pendrick 2002'nin bir incelemesi.
  • Jordi Redondo, 'Antifont. Discursos I-II', Barcelona, Fundació Bernat Metge, 2003-2004 (84-7225-822-X et 84-7225-840-8). Her iki yazarın kimliği için tartışmalar.

Dış bağlantılar

İlave okumalar
  • J. Barnes, The Presocratic Philosophers (London, 1979).
  • E. Bignone, The Sophists (Oxford, 1954).
  • F. D. Caizzi, Antipho, in Corpus dei papiri filosofici greci e latini I (Florence, 1989), 176-234.
  • D. Furley, Antiphon's case against justice, in G. B. Kerferd (ed.), The Sophists and their Legacy (Cambridge, 1989), 81-91.
  • Furley, D.J. Antiphon’s Case against Justice (1981) in Cosmic Problems: Essays on Greek and Roman Philosophy of Nature. (Cambridge, 1989). ss. 66-76
  • E. Bignone, Die ethischen Vorstellungen des Sophisten Antiphon (Auszug) (1917) ss. 493-516
  • J. S. Morrison, The Truth of Antiphon (1963) ss. 519-536
  • S. Luria, Antiphon der Sophist (1963) ss. 537-542
  • Moulton, Carroll (1972), "Antiphon the Sophist, on Truth" (PDF), Transactions and Proceedings of the American Philological Association, The Johns Hopkins University Press, cilt 103, ss. 329-366, doi:10.2307/2935980, JSTOR 2935980
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.