August von Mackensen

Anton Ludwig August von Mackensen (6 Aralık 1849 - 8 Kasım 1945), Alman mareşal. Generaloberst Eberhard von Mackensen'in babasıdır. I. Dünya Savaşı sırasında başarılarından dolayı Alman İmparatorluğu'nun en önde gelen askeri liderlerinden biri hâline geldi.[2]

Anton Ludwig August von Mackensen
Takma adı	"Son Süvari"[1]
Doğum	6 Aralık 1849 Haus Leipnitz, Saksonya, Prusya
Ölüm	8 Kasım 1945 (95 yaşında) Burghorn, Almanya
Bağlılığı	Alman İmparatorluğu
Hizmet yılları	1869-1919
Rütbesi	Generalfeldmarschall
Madalyaları
Ailesi	Çocukları: Eberhard von Mackensen
İmza

Anton Ludwig August von Mackensen

I. Dünya Savaşı öncesi

Gönüllü olarak 1869 yılında askerliğe başladı. Fransa-Prusya Savaşı sırasında teğmenliğe terfi etti ve İkinci Sınıf Demir Haç madalyası aldı.[3] Halle Üniversitesi'nde okumasına rağmen 1873 yılında Alman ordusuna geri döndü. 1901 - 1903 yılları arasında Süvari Tugayı (Leib-Husaren-Tugayı) komutanlığını, 1903-1908 yılları arası Danzig'de 36. Tümenine komuta etti. 1906'da emekli olan Alfred von Schlieffen'in olası halefi olarak gösterildi. 1908 yılında, 27. Kolordu komutasını devraldı ve bu kolordu komutanlığını I. Dünya Savaşı'nın başına kadar sürdürdü.[4]

I. Dünya Savaşı

1914 yılında savaş patlak verdiğinde altmış beş yaşındaydı. İlk olarak General Maximilian von Prittwitz'in komutası altında ve daha sonra General Paul von Hindenburg'un komutası altında, 8. Alman Ordusu'nun parçası olarak 27. Kolordu komutanı olarak kaldı. 19 Ağustos 1914 tarihinde öğleden sonra Doğu Prusya işgal onun kolordu Rus İmparatorluk Ordusu'na karşı savaştı.[5] Daha sonra Ruslara karşı Gumbinnen ve Tannenberg muharebelerinde kolordusuyla beraber büyük başarılar gösterdi.

2 Kasım 1914 tarihinde Doğu Başkomutanı (Oberbefehlshaber Ost) olan Hindenburg'un yerine 9. Ordu komutanlığına atandı. 27 Kasım 1914'te ordusuyla Łódź ve Varşova'yı ele geçirdi. Bu başarısı nedeniyle Prusya'nın en yüksek askerî nişanı olan Pour le Mérite ile ödüllendirildi. Daha sonra Galiçya Cephesi'nde Przemyśl ve Lemberg'in ele geçirilmesinde önemli rol oynadı. 11. Ordu ve Kiev Ordular Grubu (Heeresgruppe Kiev)'nun komutasını aldı. Ayrıca Nisan 1915'e kadar 9. Ordu'ya komuta etti. O 3 Haziran 1915 tarihinde Meşe Yapraklı Pour le Mérite ile ödüllendirildi. 22 Haziran 1915 tarihinde mareşal rütbesine terfi etti ve Prusya'nın en yüksek nişanı olan Siyah Kartal Şövalyelik Nişanı ile ödüllendirildi. 4 Haziran 1915'te aynı zamanda Bavyera Krallığı'nın en yüksek askerî nişanı olan Max Joseph Büyük Haç Askeri Nişanı dahil olmak üzere diğer Alman devletleri ve Almanya'nın müttefiklerinden çok sayıda ödül verildi.

Sırbistan Seferi

Ekim 1915 yılında, (11. Alman Ordusu, 3. Avusturya-Macaristan Ordusu ve 1. Bulgar Ordusu) yeni kurulan Mackensen Ordular Grubu komutanlığına atandı. Sırbistan'a düzenlediği seferle bu ülkeyi büyük ölçüde savaş dışı bıraktı. Belgrad'a girerken kuvvetli Sırp direnişiyle karşılaştıysa da şehir İttifak kuvvetlerinin eline geçti.

Romanya Seferi

1916 yılında General Erich von Falkenhayn komutası altında Romanya'ya karşı başarılı bir sefer düzenledi. Bulgar, Türk ve Alman birliklerinden oluşan çok uluslu ordunun komutanıydı. Buna rağmen yaptığı taarruzlarıyla karşılaştığı her orduyu yenerek Romanya'yı büyük ölçüde savaş dışı bıraktı. 9 Ocak 1917 tarihinde, I. Dünya Savaşı'nda sadece 5 kişinin aldığı Büyük Demir Haç ile ödüllendirildi.

1917'den itibaren Merkezi Güçler kontrolündeki Romanya (özellikle Eflak) parçalarının askeri valisi oldu. Onun son seferi Kerenski Taarruzu olmuştu. Bu seferle Rumen ordusunu yok etmeyi ve ülkenin geri kalanı (kuzey-doğu kısmı) işgal etmekti. Ama girişimi Marasesti Muharebesi'nde her iki tarafın ağır kayıplar vermesi ve Rumen ordusunun direnişi nedeniyle başarısız oldu. Savaşın sonunda General Louis Franchet d'Esperey komutasındaki Müttefik ordusuna teslim oldu. Kasım 1919'a kadar Macaristan'ın Futog şehrinde esir olarak tutuldu.

Emeklilik

1920 yılında ordudan emekli oldu. Yeni kurulan cumhuriyet sistemine karşı kampanyalar başlattı. 1924 civarında fikrini değiştirdi ve muhafazakâr, monarşik grupları desteklemek için "savaş kahramanı" imajını kullanmaya başladı. Askeri muhafazakâr kuruluşlarda, özellikle Stahlhelm ve Schlieffen Topluluğu'nda çok aktif oldu.

Alman hükûmeti ya da Nazi Partisi tarafından yapılan bazı kamu etkinliklerde siyah üniformasıyla görünse de, Haziran 1934'teki Uzun Bıçaklar Gecesi tasfiyesi sırasında, Generaller Ferdinand von Bredow ve Kurt von Schleicher cinayetlerine ve Eylül 1939'daki Polonya Seferi sırasında işlenen zulümlere karşı çıktı. 1940'lı yılların başında Adolf Hitler ve Joseph Goebbels, Mackensen'in sadakatsizliğinden şüphelendiler ama hiçbir şey yapmadılar. Kararlı bir monarşist olarak kaldı ve Kayzer II. Wilhelm'in 1941'deki cenazesinde (Doorn, Hollanda) üniformalı olarak hazır bulundu.

Eşiyle birlikte 1945 yılının başlarında, Kızıl Ordu'dan korunmak için Aşağı Saksonya'ya kaçtı. 8 Kasım 1945 tarihinde, doğum gününden 1 ay önce, 95 yaşında öldü ve Celle şehir mezarlığında toprağa verildi.

Kaynakça

1. Fox, Edward Lyell. Wilhelm Hohenzollern. 1917
2. Some historians refer to him as "Anton Mackensen", but this is unusual. See Lamar Cecil, "The Creation of Nobles in Prussia, 1871-1918" in The American Historical Review, Vol. 75, No. 3. (February, 1970), pp. 794; Gerard E. Silberstein, "The Serbian Campaign of 1915: Its Diplomatic Background" in The American Historical Review, Vol. 73, No. 1. (October, 1967), 60
3. Showalter, D. E., Tannenberg: Clash of Empires. Hamden: Archon, 1991. p 177
4. Wegner, Stellenbesetzung, 80
5. Showalter 1991, s. 178.