Joseph Goebbels

Dr. Paul Joseph Goebbels (29 Ekim 1897, Rheydt (Mönchengladbach) - 1 Mayıs 1945, Berlin), 1933 ilâ 1945 yılları arasında Halkı Aydınlatma ve Propaganda Bakanlığı yapmış Alman politikacı, Nazi Almanyası'nın ikinci şansölyesi. Adolf Hitler'in en yakın arkadaşlarından biri ve en sadık yandaşıydı. Kendisi coşkulu ve enerjik hitabet yeteneği, sert anti-semitik görüşleri ve kitlesel propagandanın Büyük Yalan olarak bilinen tekniğini kullanmadaki ustalığıyla bilinirdi.

Joseph Goebbels
Berlin Gau Yöneticisi
Görev süresi 9 Kasım 1926 - 1 Mayıs 1945
Halkı Aydınlatma ve Propaganda Bakanı
Görev süresi 13 Mart 1933 - 30 Nisan 1945
Yerine geldiği	Makam oluşturuldu
Yerine gelen	Makam kaldırıldı
Almanya Şansölyesi
Görev süresi 30 Nisan 1945 - 1 Mayıs 1945
Yerine geldiği	Adolf Hitler (Führer olarak)
Yerine gelen	Lutz Graf Schwerin von Krosigk
Kişisel bilgiler
Doğum	29 Ekim 1897 Rheydt, Alman İmparatorluğu
Ölüm	1 Mayıs 1945 (47 yaşında) Berlin, Almanya
Milliyeti	Alman
Partisi	Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (1926-1945)
Evlilik(ler)	Magda Goebbels
Mesleği	Politikacı
İmzası

Goebbels ailesi: ön sıra, soldan sağa: Helmut, Hedwig, Heidrun, Joseph, Holdine, ortada: Magda, arka sıra, soldan sağa: Hildegard, Harald Quandt (Günther Quandt ve Magda'nın oğlu) ve Helga

İlk yılları

Mönchengladbach'ta bir muhasebecinin oğlu olarak, dindar bir Katolik ailesinde dünyaya geldi.[1] 1917'de liseden mezun oldu. Bedensel engelli oluşu nedeniyle savaş hizmetine uygun bulunmadı ve kısa süreliğine Vaterlandisches Hilfswerk'te büro askeri oldu. Alman filolojisi, tarih ve antik filoloji okudu. 1921 yılında Heidelberg Üniversitesi'nde 18. yüzyıl romantik draması üzerine yazdığı tezle felsefe doktorasını tamamladıktan sonra, 1922'de Dr. Phil. unvanını aldı ve Westdeutsche Landeszeitung gazetesinde gönüllü olarak çalıştı. 1923'te banka memuru ve borsacı olarak çalıştı. Sonra işsiz kaldı. Ayrıca roman ve oyunlar da yazdı ancak yazdıkları yayınevleri tarafından beğenilmedi.

Nazi Partisi kariyeri

Goebbels Nazi Partisi'yle ilk defa 1923 yılında tanıştı. 1924'te Rheinland'da Nasyonal Sosyalist Özgürlük Partisi'nin kurucularından olarak Völkische Freiheit gazetesinin yayın yönetmeni oldu. 1925'te Nazi Partisi'ne girdi (No: 876, resmî olarak 1926'da kabul edildi, 22. üyelik numarası verildi). Kısa zamanda yeteneği ve zekâsıyla parti içinde hızla yükseldi. Nisan 1926'da Adolf Hitler'le başbaşa görüştükten sonra partinin Berlin bölge liderliğine atandı.[1] NSDAP'nin Rheinland-Kuzey bölgesinden sorumlu idari amiri oldu. Bu görevi sırasında propaganda yeteneklerini sonuna kadar kullandı. Nazi gazeteleri ve SA'nın yardımlarıyla yerel sosyalist ve komünist partilerle mücadele etti. Nationalsozialistische Briefe gazetesinin yazı işleri müdürü oldu. 28 Ekim 1926'dan itibaren NSDAP'nin Berlin Brandenburg Gau Yöneticisi ve Der Angriff gazetesinin yayın yönetmeni oldu.

Joseph Goebbels 9 Kasım 1926'da NSDAP'nin Büyük Berlin Bölgesi Gau Yöneticisi olup partide hızla yükselerek 20 Mart 1928'de Parlamento'ya (Reichstag) girdi, böylelikle en göze çarpan üyelerden biri oldu. 1930'dan itibaren NSDAP'nin Reich Yöneticisi rütbesinde Reich Propaganda Sorumlusu olmuştur.

1933 yılında Nazilerin iktidara gelmelerinin ardından 13 Mart 1933'te "Kamuoyunu Bilgilendirme ve Propaganda Bakanı" oldu. İlk işlerinden biri Yahudiler ve Nazi karşıtı yazarlar tarafından yazılmış 20 binden fazla kitabı 10 Mayıs 1933'te Berlin'in Bebel Meydanı'nda yaktırmak oldu.[1] Sonrasında zamanla Almanya'daki bütün haber kaynakları üzerinde tam kontrol sağladı.

II. Dünya Savaşı yılları

Savaşın ilk ve en istekli savunucularından olan Goebbels Alman halkını büyük ölçekli bir askeri çatışmaya hazırlamak için elinden gelen her şeyi yaptı. II. Dünya Savaşı sırasında diğer Nazi liderleri ile değişen ittifaklar kurarak gücünü ve nüfuzunu artırdı. Reich Kültür Odası ve Reich Kültür Senatosu başkanlığını yürüttü. 1942'den itibaren Büyük Berlin bölgesi Reich Savunma Komiseri görevini aldı. 1943'te Hava Savaşı Sivil Savunma Önlemleri Reich Müfettişi oldu. 1943 yılı sonlarında savaşın Almanya aleyhine dönmesinden sonra propagandalarını artırdı.

Goebbels savaşın son yıllarında ilan edilen topyekûn savaş projesinin de mimarıdır. 25 Eylül 1944'te Büyük Berlin bölgesinde Deutscher Volkssturm komutanı oldu. Goebbels son ana kadar Hitler ile Berlin'de kaldı.

Yenilgi ve ölümü

Savaşın son aylarında, Goebbels’in konuşmaları ve makaleleri giderek daha kıyamet bir ton aldı.[2] 1945'in başlarında, Oder Nehri ve Batı Müttefiki Sovyetlerin Ren Nehri'ni geçmeye hazırlanırken, artık yenilginin kaçınılmaz olduğunu ifade etti.[3] Berlin, tahkimat veya topçu yolunda çok az şey yaptı ve neredeyse her şey ve herkes cepheye gönderildiği için Volkssturm birimleri bile yetersiz kalıyordu.[4] Goebbels, 21 Ocak'ta günlüğünde milyonlarca Alman'ın batıya doğru kaçmakta olduğunu belirtti. Tarihsel olarak Hitler’le Batı müttefiklerine barışı önemseme konusunu tartıştı ancak Hitler bunu yine reddetti. Özel olarak, Goebbels, Führer'in güvenini kaybetmek istemediği için Hitler'le çatışmaktan kaçındı.[5]

Diğer Nazi liderleri Hitler'i Berlin'den ayrılmaya ve Bavyera'daki Ulusal Redoubt'ta yeni bir direniş merkezi kurmaya çağırdıklarında, Goebbels, Berlin'deki son kahramanlık tavrını savunarak buna karşı çıktı.[6] Ailesi (Luftwaffe'de görev yapan ve Müttefikler tarafından ele geçirilen Magda'nın oğlu Harald hariç), sonunu beklemek için Berlin'deki evlerine taşındı.[4] O ve Magda, 27 Ocak gecesi uzun bir toplantıda intiharı ve küçük çocuklarının kaderini tartıştılar.[7] Dış dünyanın rejimin işlediği suç eylemlerini nasıl göreceğini biliyordu ve kendini bir davanın “havasına” maruz bırakmak istemiyordu.[8] 18 Nisan gecesi özel kağıtlarını yaktı.[9]

Goebbels, Hitler'in fantezileriyle nasıl oynayacağını biliyordu ve ABD Başkanı Franklin D. Roosevelt'in 12 Nisan'da ölümü sayesinde yardım görmeye teşvik etti.[10] Hitler'in bu olayı Goebbels'in ilan ettiği gibi bir dönüm noktası olarak görüp görmediği bilinmiyor.[11] Bu zamana kadar Goebbels, Hitler tarafında çok uzun zamandır istediği pozisyonu kazanmıştı. 23 Nisan'a kadar görevlerinden alınmadığı halde Göring tamamen itibarsızdı.[12] Ordu Grubu Vistula'nın komutanlığına atanması ve Oder'de felakete yol açan Himmler, Hitler'e karşı utanç duyuyordu.[13]

Hitler'in Göring, Himmler, Ribbentrop ve Speer de dahil olmak üzere yakın çevresinin çoğu, Hitler'in 20 Nisan'daki doğum günü kutlamasından hemen sonra Berlin'den ayrılmaya hazırlandı.[14] Bormann bile, Hitler tarafının sonuyla tanışmaları için "endişeli" değildi.[15] 22 Nisan'da Hitler, sonuna kadar Berlin'de kalacağını ve sonra kendini vuracağını açıkladı. Goebbels, ailesiyle birlikte, aynı gün, Berlin'in merkezindeki Reich Şansölyeliği bahçesinin altındaki Führerbunker ile bağlantılı olan Vorbunker'e taşındı.[16] Amiral Yardımcısı Hans-Erich Voss'a şöyle dedi: Teslim olma ya da kaçma fikri eğlenceli olmaz.[17]

« 23 Nisan’da Goebbels, Berlin halkına şu ilanı verdi: Sizi kentiniz için savaşmaya çağırıyorum. Sahip olduğun her şeyle savaş, karıların ve çocukların, annelerin ve ailen için. Kollarınız şimdiye kadar sahip olduğumuz her şeyi ve bizden sonra gelecek olan tüm nesiller savunuyor. Gururlu ve cesur ol! Yaratıcı ve kurnaz ol! Gauleiter'ınız aranızda. O ve meslektaşları tam ortasında kalacaklar. karısı ve çocukları da burada. Bir zamanlar 200 kişiyle şehri ele geçiren, şimdi başkentin savunmasını canlandırmak için her türlü aracı kullanacak. Berlin savaşı bütün ulusun savaşta yükselmesi için bir işaret olmalı ...[18]  »

29 Nisan gecesi gece yarısından sonra Sovyetlerin sığınak kompleksine daha da yaklaştığı sırada Hitler, Eva Braun ile Führerbunker'deki küçük bir sivil törenle evlendi.[19][lower-alpha 1] Daha sonra, Hitler yeni eşiyle mütevazı bir düğün kahvaltısına ev sahipliği yaptı.[20] Hitler daha sonra sekreter Traudl Junge'i başka bir odaya götürdü ve son arzusunu ve vasiyetini dikte etti.[21] Goebbels ve Bormann tanıkların ikisiydi.[22]

Son vasiyeti ve isteği üzerine Hitler'in, Führer veya Nazi Partisi lideri olarak halefi olmadı. Bunun yerine Goebbels'i Reich Şansölye olarak atadı; Reich Başkanı olarak Danimarka sınırına yakın Flensburg'da bulunan Büyük Amiral Karl Dönitz; ve Parti Bakanı olarak Bormann.[23] Goebbels, Hitler'in Berlin'den ayrılma emrine uymayı "kategorik olarak reddettiğini" - Hitler'in emirlerine uymadığını - "hayatımda ilk kez" koyduğunu belirten bir yazı yazdı.[24] “İnsanlık ve kişisel sadakat nedeniyle” Hitler'de kalmaya zorlandı.[25] Ayrıca karısı ve çocukları da kalacaktı. Hayatlarını "Führer ile yan yana" sona erdireceklerdi.[25]

30 Nisan öğleden sonra, Hitler kendini vurdu.[26] Goebbels depresyona girdi ve Başbakanlık bahçesinin etrafında Rus bombardımanı tarafından öldürülene kadar yürüyeceğini söyledi.[27] Voss daha sonra Goebbels'in şöyle dediğini söyledi: “Böyle bir adamın (Hitler) artık bizimle olmaması büyük bir üzücü olay. Ama yapılacak hiçbir şey yok. Bizim için her şey kaybedildi ve bizim için tek yol kaldı. Hitler'in seçtiği yol. Ben onun örneğini izleyeceğim. "[28]

1 Mayıs'ta Goebbels, tek başına Şansölye olarak resmi görevini tamamladı. General Vasily Chuikov'a bir mektup yazdı ve Alman General Hans Krebs'e beyaz bayrak altında Chuikov'a gitmesini emretti. Sovyet 8. Muhafız Ordusu komutanı olan Chuikov, Berlin'in merkezindeki Sovyet kuvvetlerine komuta etti. Goebbels'in mektubu, Hitler'in ölümünden Chuikov'a bilgi verdi ve ateşkes istedi. Bu istek reddedildikten sonra, Goebbels daha fazla çabanın boşuna olduğuna karar verdi.[29]

1 Mayıs'ta Amiral Voss, Goebbels'i son kez gördü: "... Hoşçakal derken Goebbels'in bize katılmasını istedim. Ama cevap verdi: 'Kaptan batan gemisini terk etmemeli. Her şeyi düşündüm ve burada kalmaya karar verdim. Gidecek hiçbir yerim yok çünkü küçük çocuklarım ile bunu başaramayacağım, özellikle aksayan bacağımla ... '"[30]

1 Mayıs akşamı Goebbels, SS diş hekimi Helmut Kunz'dan aldığı morfini 6 çocuğuna enjekte ederek uyutup daha sonra her birinin ağzında bir ampul siyanürü ezdirerek öldürdü. Kunz'un daha sonraki ifadesine göre, Goebbels çocuklara morfin enjeksiyonlarını verdi, ancak siyanürü veren kendisi değil, özel doktoru Magda Goebbels ve SS-Obersturmbannführer Ludwig Stumpfegger idi.[31]

20.30'da, Goebbels ve Magda sığınağı terk etti ve intihar ettikleri Şansölye bahçesine doğru yürüdüler.[32] Goebbels’in SS komutanı Günther Schwägermann, 1948’de verdiği ifadede, merdivenlerden çıkıp Şansölye bahçesine çıktıklarını söyledi. Schwägermann daha sonra merdivenlerden yukarı çıktı ve dışarıda onların cansız bedenlerini gördü. Goebbels'in ölmeden önce verdiği emri takiben Schwägermann, bir SS askerinin, Goebbels'in vücuduna birkaç el ateş etmesini söyledi fakat asker bu emri yerine getirmedi. Bunun üzerine Goebbels önce Magda'yı, sonra kendisini vurarak intihar etti. Goebbels böylece Hitler'in intihar etmesinin ardından sadece 1 günlüğüne Üçüncü Reich'ın Şansölyeliğini yaptı.

Cesetler daha sonra benzin ile yakılmaya çalışılmış, ancak yalnızca kısmen yanmış ve gömülmemişlerdir.[33] Birkaç gün sonra Voss, Joseph ve Magda Goebbels'in kısmen yanmış bedenlerini ve çocuklarını tanımlamak için Sovyetler tarafından sığınağa geri getirildi. Goebbels ailesinin kalıntıları, Hitler, Braun, General Krebs ve Hitler'in köpekleri gömüldüğü yerden çıkarıldı.[34] Son cenaze töreni 21 Şubat 1946'da Magdeburg'daki SMERSH tesisinde yapıldı. 1970'te KGB direktörü Yuri Andropov kalıntıları yok etmek için bir operasyon yapılmasını emretti. 4 Nisan 1970'te, bir Sovyet KGB ekibi, Magdeburg SMERSH tesisinde beş tahta kutuyu çıkarmak için detaylı mezar çizelgeleri kullandı. Bunlar yakıldı, ezildi ve yakındaki Elbe'nin bir kolu olan Biederitz nehrine dağıldı.[35]

Kaynakça

Dipnotlar

1. "Yalanların büyük ustası: Goebbels". Amerika'nın Bülteni. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2019.
2. Thacker 2010, s. 292.
3. Kershaw 2008, ss. 892, 893, 897.
4. Thacker 2010, s. 290.
5. Kershaw 2008, ss. 897, 898.
6. Kershaw 2008, ss. 924, 925, 929, 930.
7. Thacker 2010, s. 289.
8. Thacker 2010, s. 291.
9. Thacker 2010, s. 295.
10. Kershaw 2008, s. 918.
11. Kershaw 2008, ss. 918, 919.
12. Kershaw 2008, ss. 913, 933.
13. Kershaw 2008, ss. 891, 913–914.
14. Thacker 2010, s. 296.
15. Kershaw 2008, s. 932.
16. Thacker 2010, s. 298.
17. Vinogradov 2005, s. 154.
18. Dollinger 1967, s. 231.
19. Beevor 2002, ss. 342, 343.
20. Beevor 2002, s. 343.
21. Beevor 2002, ss. 343, 344.
22. Kershaw 2008, s. 950.
23. Kershaw 2008, ss. 949, 950.
24. Shirer 1960, s. 1128.
25. Longerich 2015, s. 686.
26. Kershaw 2008, s. 955.
27. Misch 2014, s. 173.
28. Vinogradov 2005, s. 157.
29. Vinogradov 2005, s. 324.
30. Vinogradov 2005, s. 156.
31. Beevor 2002, ss. 380, 381.
32. Joachimsthaler 1999, s. 52.
33. Beevor 2002, s. 381.
34. Vinogradov 2005, ss. 111, 333.
35. Vinogradov 2005, ss. 335, 336.

Kitaplar

• Henrik Eberle, Matthias Uhl (ed.), Hitler Kitabı, s. 393-394.
• Beevor, Antony (2002). Berlin: The Downfall 1945. Londra: Viking-Penguin Books. ISBN 978-0-670-03041-5.
• Dollinger, Hans (1967) [1965]. The Decline and Fall of Nazi Germany and Imperial Japan. New York: Bonanza. ISBN 978-0-517-01313-7.
• Evans, Richard J. (2003). The Coming of the Third Reich. Penguin Group. ISBN 978-0-14-303469-8.
• Evans, Richard J. (2005). The Third Reich in Power. New York: Penguin. ISBN 978-0-14-303790-3.
• Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War. New York: Penguin Group. ISBN 978-0-14-311671-4.
• Goebbels, Joseph (1944) [1943]. "Nun, Volk steh auf, und Sturm brich los!" [Nation, Rise Up, and Let the Storm Break Loose]. German Propaganda Archive. Calvin College. 29 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2020.
• Goebbels, Joseph (1927) [1926]. "Der Nazi-Sozi" [The Nazi-Sozi]. German Propaganda Archive. Grand Rapids, Michigan: Calvin College. 29 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2020.
• Goebbels, Joseph (Eylül 1935). "Jews will destroy culture". Nazi Party Congress at Nuremberg. 19 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2020.
• Gunther, John (1940). Inside Europe. New York: Harper & Brothers. OCLC 836676034.
• Hale, Oron J. (1973). The Captive Press in the Third Reich. Princeton, NJ: Princeton University Press. ASIN B0011UXVDG. ISBN 0-691-00770-5.
• "Hitler's Last Days". Government of the United Kingdom. MI5 Security Service. 4 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
• Höffkes, Karl (1986). Hitlers Politische Generale. Die Gauleiter des Dritten Reiches; ein biographisches Nachschlagewerk. Tübingen: Grabert-Verlag. ISBN 3-87847-163-7.
• Hull, David Stewart (1969). Film in the Third Reich: A Study of the German Cinema, 1933–1945. Berkeley: University of California Press.
• Joachimsthaler, Anton (1999) [1995]. The Last Days of Hitler: The Legends, the Evidence, the Truth. Trans. Helmut Bögler. Londra: Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8.

Dış bağlantılar

• Vikisöz'de Joseph Goebbels ile ilgili sözler mevcuttur.
• Wikimedia Commons'ta Joseph Goebbels ile ilgili çoklu ortam kategorisi bulunur.

Siyasi görevi
Önce gelen: Adolf Hitler	Almanya Şansölyesi 1945	Sonra gelen: Lutz Graf Schwerin von Krosigk