Bartholomeus Anglicus

Bartholomeus Anglicus (1203 öncesi – 1272)[1] erken 13. yüzyılda Pariste  Fransisken düzeni üyesi skolastik bilim insanı. 1240 tarihli Orta  Çağda en popüler kitaplardan biri ve ansiklopedinin atası kabul edilen De proprietatibus rerum ("eşyaların özellikleri üzerine") incelemesinin yazarıdır.[2][3] Bartholomeo ayrıca Łuków kilisesine psikopos olarak atanmış ve bu pozisyonda takdis edilmemesine rağmen üst düzey görevlerde bulunmuştur.[1]

Gençlik zamanları

Bartholomeo'in gençlik yılları iyi bilinmemektedir. 13. yüzyılın başlarında doğmuştur ve ebeveynleri bilinmemektedir. İlk kayıt Pariste 1224 yılında bir öğretmen olduğunu gösterir, ancak Oxford Üniversitesinde öğrencilik yaptığı düşünülmektedir.[1]

Ansiklopedi

De proprietatibus rerum çalışması Saksonya Magdeburg okulda yazıldı. Öğrencilerin ve genel halkın kullanması düşünüldü.[1] Notları, Orta Çağ çalışmaları ve eğitimi hakkında geniç bilgiler vermektedir.

Orijinal Latin çalışması 1372 yılında Fransızcaya çevrilmiş ve Latin ve Fransız sürümlerinin el yazması bir dizisi mevcuttur. Sonraları bu çalışmalar çoğaltıldı. John Trevisa 1397'de İngilizce tercümesini yaptı. 1893'te Robert Steele tarafından özetlenerek Medieval Lore: an Epitome adı altında topladı.[4] 1988'de Trevisa'nın tercümesinin kritik bir baskısı ortaya çıktı.[5]

Bartholomeus Anglicus'un hayatının aşamaları (1486).

Çalışma 19 kitapta düzenlenmiştir. Kitapların konusu, sırasıyla aşağıdadır:

  • Kitap 1 De Deo Tanrı ve tanrının adları
  • Kitap 2 De proprietatibus angelorum Melekler, iyi ve kötü melekler
  • Kitap 3 De anima Ruh ve akıl üzerine
  • Kitap 4 De humani corporis Bedensel anlayış üzerine
  • Kitap 5 De hominis corpore Vücut kısımları üzerine
  • Kitap 6 De state hominis Günlük yaşam ve fizyoloji üzerine
  • Kitap 7 De infirmitatibus Tıp, hastalıklar ve zehirler üzerine
  • Kitap 8 De mundo Yer ve gök cisimleri üzerinde
  • Kitap 9 De temporibus Zaman ve hareket üzerine
  • Kitap 10 De materia et forma Madde, maddenin halleri ve ateş üzerine
  • Kitap 11 De aere Hava ve su üzerine
  • Kitap 12 De avibus Kuşlar üzerine
  • Kitap 13 De aqua Su ve balıklar üzerine
  • Kitap 14 De terra Coğrafya, yeryüzü ve yer yüzeyi üzerine
  • Kitap 15 De regionibus et provinciis Bölgeler ve yerler üzerine
  • Kitap 16 De lapidibus et metallis Kayalar, taşlar ve mineraller üzerine
  • Kitap 17 De herbis et arboribus Bitkiler ve ağaçlar üzeine
  • Kitap 18 De animalibus Kara hayvanları üzerinde
  • Kitap 19 De accidentibus Renkler, kokular, tatlar, maddeler, ölçüler, sayılar ve müzik üzerine.

Kaynakça

William Morris'in verdiği kaynaklar[6]

Gazzâlî

  • Ambrose
  • Anselmus
  • Archelaus(geographer)
  • Aristotles
  • Augustinus Aziz Agustin
  • Aurora: Petrus Riga ile İncil'in bir metrik versiyonu
  • İbn Rüşd
  • Solomon ibn Gabirol
  • İbn-i Sina
  • Haymo of Faversham (ölüm 1244).[7]
  • Basileios
  • Bede (673-735)
  • Jean Beleth
  • Bernard de Clairvaux
  • Bestriarium: Hayvanlar üzerine erken mitler bir koleksiyonu; Doğu kaynaklı. Bu çalışmanın birçok farklı formları vardır. Hepsi de Physiologus'un üzerine kurulmuştur.
  • Boethius, aritmetik tezi
  • Callisthenes pseudo: Alexander romance
  • Cassiodorus De Septem Disciplinis
  • Marcus Porcius Cato: Tarım
  • Calcidius: Platonun Timaeus (dialogue) eserinin tefsiri.
  • Marcus Tullius Cicero (107-44 MÖ)
  • Constantinus African Viaticum ve Pantegnayı yazdı, Salerno okulunda Avrupaya İslam tıbbını tanıttı.
  • Cyprian (ölüm 285). Süryani astrolog, sonradan Antakya psikoposu. Diocletian zulmünde Martyr'da öldü .
  • DAMASCENE (11. yüzyıl). Constantinus Afer tarafından aktarıldı. Bir hekim.
  • DAMASCENE, JOHN (12. yüzyılın sonu). Bir Arap hekim.
  • Damascius (c. 533). Aristo üzerine Suriyeli bir yorumcu, Perslere sığındı. I. Fotios tarafından aktarılan harikalar üzerine çalışıp yazdı.
  • Dioscorides Pedanius
  • Sahte Dionisos: De Coelesti Hierarchia, ve de divinis nominibus
  • Aelius Donatus Gramerci.
  • EUFICIUS (c. 600). Gregory öğrencisiydi.
  • Fabius Planciades Fulgentius ya da Fulgentius of Ruspe, Gramerci.
  • Galen (131-210).
  • Gilbertus Anglicus Fransada bir İngilir hekim; COMPENDIUM MEDICINAE eserini yazmıştır.
  • Pope Gregory I Commentary on Job.[8]
  • HALY Constantius Afercanus'un tercümesi ilk tıbbi çalışma.
  • HERMES. In ALCHEMIA (şimdilerde kaybolmuştur).
  • Hippocrates (460-351 BC).
  • Huguccio (ölüm 1210). Dilbilgisi yazarı ve bir hukuk danışmanı.
  • HYGINUS, PSEUDO- (6. yüzyıl). Astronomi yazarı. 1 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ?
  • Pope Innocent III. (ölüm 1216). "De Contemptu Mundi" vb. eserler yazdı.
  • Isaac Israeli ben Solomon (c. 660). Arap hekim, birçok Yunanca yazıyı Arapçaya tercüme etmiştir.
  • Isidore of Seville (ölüm 636). Sevilla psikoposu. Etimoloji üzerine 20 kitap yazdı, Orta Çağın en popüler eserlerinden biridir.
  • Jacques de Vitry (ölüm 1240). Haçlı piskopos, sonradan kardinal sözcüsü. EXEMPLAR'ı (örnekler) ve Doğu ve Batı tarihi üzerine 3 kitap yazdı.
  • Jerome (340-420).
  • JOSEPH BEN GORION (900). Birçok efsane içeren Yahudi tarihinin kısaltması. Josippon
  • Josephus (37-95). Yahudi tarihçi.
  • JORATH. DE ANIMALIBUS. Süryani yazar (?).[9]
  • LAPIDARIUM. See MARBODIUS DE GEMMIS.[10] Bu isim altında birçok eserler yapılmıştır.
  • Pope Leo IX. (1054). Jacques Paul Migne, Patrologia'ya bakın.
  • Lucan (ölüm 65). Orta Çağın en popüler Latin şairlerinden biri.
  • Aemilius Macer (6. yüzyıl). THE VIRTUES OF HERBS (otların hikmetleri) Altı dizelik kaybolmamış Floridus or De viribus (aut virtutibus) herbarum olarak bilinen şiir, Macarlara atfedilmiştir, Aslında Odo Magdunensis isimli Fransız hekim tarafından Orta Çağda üretilmiştir.
  • Macrobius (c. 409). Ortaçağlarda rüya tabiri gözde işlerdendi.
  • Martianus Capella (c. 400). Şiir yazarı, THE MARRIAGE OF MERCURY AND PHILOLOGIA, THE SEVEN LIBERAL ARTS, 5. yüzyılda kitapları okullarda standart hale geldi.
  • Mashallah ibn Athari (c. 1100).
  • METHODIUS, PSEUDO- (8. yüzyıl). DE AGARINI.
  • Michael Scot (c. 1235). Astronomi ile ilgili bazı Arapça kelimeleri ve Aristotales'in DE COELO, DE MUNDO DE ANIMA ve HISTORIA NATURALIS eserlerini yorumları ile beraber tercüme etti, .
  • MISALATH ASTROLOGUS (?).
  • Papias (sözlük yazarı) (c. 1053). Gramerci. [Milan, 1467]
  • Perspectiva Sciencia.[6][11]
  • Petrus Comestor (ölüm1198) Zamanın ustası lakabı takıldı. Dünyanın yaratılışı ile ilgili bir kitap yazdı
  • PHILARETUS (1100). Tıp yazarı.
  • Physiologus. Hayvan mitleri törelerinin bir Süryanice derlemesi. İlk olarak Batı Avrupada THEOBALDUS DE NATURIS XII olarak görülmüştür. ANIMALIUM. İskenderiye kökenli, 4. yüzyıldan önce yaşamıştır.
  • PLATEARIUS SALERNITANUS (c. 1100) Salernonun hekim ailelerinden biri.[12] Yaptığı iş PRACTICA olarak anılır. Otların hikmetleri adlı kitabı vardır. [Lugd., 1525, etc.]
  • Platon (430-348 MS). Timaeus (dialogue).
  • Pliny (ölüm79). Doğal tarih. Kendi ve Isidore'nin çalışması Orta Çağ doğasının iki baş kaynağıdır.
  • Priscian (c. 525). Gramerci ve fizikçi.
  • Ptolemaios (c. 130). İskenderiyeli astronom, o zamanlar Arapça tercümeleri ile tanınırdı. [Ven., 1509]
  • Rabanus Maurus (776-856) Alcuin'in öğrencisi. Benediktin, afterwards Mayence ve başpiskoposu, DE UNIVERSO MUNDO'yu yazdı. [1468; Col., 1627]
  • Muhammad ibn Zakariya al-Razi (ölüm 935). Arap hekim. [Ven., 1548]
  • Remigius of Auxerre (ölüm 908). Paris okulunda gramer öğretmeni. Gramer dört yüz yıl kullanımda kaldı. Marcianus Capella'yı yorumladı.
  • Richard of Saint Victor (ölün 1173). İskoçyalı teolog. [Ven., 1506]
  • Richard Rufus of Cornwall (c. 1225). Çok ünlü bir doktor, both at Oxford and Paris. Sonradan Fransiskenlere katılmıştır.
  • Robert Grosseteste (ölüm 1253), Ünlü psikopos.
  • SALUSTIUS (ölüm 363?). DE DIIS ET MUNDO. Coğrafyacı.
  • Schola Medica Salernitana (c. 1100).
  • SECUNDUS. Tıp yazarı. 4. yüzyılda kullanılan Pliny[13]
  • Gaius Julius Solinus (c. 100). Genel olarak düşünceler üzerine hesap yazdı—POLYHISTORIA
  • STEPHANUS (c. 600). Galen üzerine yorumcu.[14]
  • Walafrid Strabo (ölüm 847). A Benedictine, Abbot of Reichenau, Constance. Yorum yazarlarından biri.
  • SYMON CORNUBIENSIS (?).
  • Marcus Terentius Varro, M. T. (116-26 BC). Ünlü Gramerci.
  • Virgil (70-19 BC).
  • William of Conches (ölüm 1150). 1139'da Gramer üzerine Pariste konferans verdi,  DE NATURA'nın yazarı.
  • Zeno of Cyprus (c. 400), Tıp yazarı ve İskenderiyede öğretmen.

Kilise pozisyonları

Bartholomeo 1247 yılında Avusuryada bakan olarak seçildikten sonra 1255 yılında Bohemyada bakan olarak seçilmiştir. Bu atama Dük Boleslaw ve Krakówdaki katedral bölümü arasındaki ihtilafı çözümlemiştir. Papa IV Alexander 1256 yılında karpatların kuzeyine papalık elçisi ve Luków piskoposu olarak atamıştır. Muhtemelen 1259 yılında Moğolların ikinci Polonya istilası nedeniyle görevinde kutsanamamıştır. Bartholomeo 1262 yılında Saksonyaya bakan olarak atanmıştır ve 1272'de ölümüne kadar bu görevde kalmıştır in 1262 and served in that position until his death in 1272.

Bartholomeo bir yüzyıl sonra yaşamış başka Fransisken keşiş olan Bartholomeus de Glanvilla ile karıştırılmamalıdır.[15]

Kaynakça
  1. "Bartholomaeus Anglicus".
  2. "De proprietatib[us] rerum". Rakow Research Library Catalog. Corning Museum of Glass. 14 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2014.
  3. Steele 1893, s. 1
  4. Steele 1893, ss. 6–7
  5. Trevisa 1988
  6. (Anglicus), Bartholomaeus; Morris, William (1907). Mediæval lore from Bartholomaeus Anglicus. Chatto and Windus. ss. 176-. Erişim tarihi: 24 Mart 2015.
  7. "Bartholomaeus Anglicus."
  8. I, Pope Gregory (1844). Morals on the Book of Job. J.H. Parker. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
  9. Thorndike, Lynn (1923). A History of Magic and Experimental Science. Columbia University Press. ss. 423-. ISBN 9780231087957. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
  10. Marbode; Cornarius (1799). Marbodi Liber lapidum, seu de Gemmis. typis J. C. Dieterich. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
  11. Smith, A. Mark, ed. and trans. (2001), written at Philadelphia, "Alhacen's Theory of Visual Perception: A Critical Edition, with English Translation and Commentary, of the First Three Books of Alhacen's De aspectibus, the Medieval Latin Version of Ibn al-Haytham's Kitāb al-Manāzir, 2 vols", Transactions of the American Philosophical Society, Philadelphia: American Philosophical Society, 91 (4–5), ISBN 0-87169-914-1, JSTOR 3657357 3657358 3657357, OCLC 47168716, p.xx, note 32 is on p.cxxiii
  12. Schulman, Jana K. (2002). The Rise of the Medieval World, 500-1300: A Biographical Dictionary. Greenwood Publishing Group. ISBN 9780313308178. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
  13. Wallis, Faith (2010). Medieval Medicine: A Reader. University of Toronto Press. ss. 31-. ISBN 9781442601031. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
  14. Athens.), Stephanus (of (1998). Stephanus the Philosopher and Physician: Commentary on Galen's Therapeutics to Glaucon. BRILL. ISBN 9789004109353. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2015.
  15.  Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Bartholomaeus Anglicus". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.
Bibliyoğrafya

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.