Bernard (Clairvaux manastırı başkeşişi)
Bernard de Clairvaux[1] (Fontaine-lès-Dijon, Burgonya, Fransa, 1090 – Clairvaux Manastırı, Fransa, 20 Ağustos 1153), Sistersiyen tarikatının kurucularından başkeşiş. Adı azizler takviminde yer alan ilk Sistersiyen olan Bernard, 18 Ocak 1174 tarihinde Papa III. Aleksander tarafından Aziz ilan edildi. Papa VIII. Pius 1830 yılında Bernard'a Kilise Doktoru unvanını verdi. Yortusu 20 Ağustos.
| Clairvaux'lu Bernard | |
|---|---|
 Sistersiyen'in tarikatının kurucularındandı | |
| Mistik, Kilise Doktoru | |
| Doğum | 1090 |
| Ölüm |
20 Ağustos 1153 (63 yaşında) Clairvaux Manastırı |
| Aziz ilanı | 18 Ocak 1174 Papa Alexander III tarafından |
Gençliği
Bernard asil bir aileden gelmekteydi. Gençliğinde edebiyata karşı bir ilgi göstermiştir; İncil’in ve Kilise Babaları hakkında iyi bir bilgiye sahip olmuştur. Latin kültürüne hakimdir. Her ne kadar arkadaşı, mistik ve manastır başkeşiş olan Guillaume de saint Thierry’nin gibi aritmetik, geometri, kosmoloji ve müzik gibi alanlarda çalışmamış olsa da; Horatius, Lucanus ve Seneca, özellikle de Cicero, Vergilius ve Ovidius (bunlara, Sevmenin Sanatı’da dahildir) okumuş olması O’nu çağının akademisyenlerinin mükemmel bir örneği yapmıştır.
Tarikat Kurucusu olarak Bernard
1112’de Citeaux manastırına girmiştir. Bu manastır 1098 yılında Robert de Molesne ve o sıradaki başkeşiş olan Etienne Harding tarafından kurulmuştur. Bernard o güne kadar miskin halde olan bu yeni Sistersiyan tarikatine azimli bir enerji vermiştir.
.jpg.webp)
1115 yılında, Étienne Harding halen genç olan Bernard’ı bir grup keşiş ile beraber yeni bir Sistersiyan evi kurmaları için yalıtılmış bir araziye gönderdi. Kurduğu sistersiyan manastırın adı: Clairvaux'dur. Bernard daha sonra bu manastırın başkeşişi seçildi. 1153’teki ölümüne kadar Clairvaux’un başkeşişi olarak kaldı. 38 yıllık döneminde, Clairvaux’ya bağlı 68 diğer manastırın kurulmasına önayak oldu. (57’sinin temelini attı ve 11’inin toplanmasını sağladı). Bunlar arasında Fransa’daki 35 manastırda dahildir, bu sayede etki alanı artmıştır, öyle ki 12. yüzyılın ortasında Citeaux 343’ten fazla tesise sahip olmuştur. 1132’de Papa’nın Sistersiyen’in Benedikten tarikatından bağımsızlığını kabul etmesini sağlamıştır.[2]
Kilise işlerine dahil olan bir başkeşiş[3]
Bernard manastırının işlerine bu kadar dahil olduğu halde, batı avrupa yolları boyunca gezmekten ve kendi Tanrı vizyonunu anlatmaktan ve Kilise'yi savunmaktan da geri kalmamıştır. 1129’da, Papa II. Honorius tarafından toplanmış ve Papa’nın elçiliğini yapan Matteo d'Albano’nun yönettiği Troyes konsiline katılmıştır. Bernard’a bu "yerli" konsilin yazmanlığı görevi verilmiştir. Aynı konsilde Tapınak Şovalyeleri'nin statüsü tanınmıştır, Bernard bu statünün sağlanmasında bir Tapınak Şovalyelesi'nin gurur ve nefretten yalıtılmış disiplinli bir savaşçı olduğunu belirterek büyük bir rol oynamıştır. Daima da şovalyelere askerden önce birer keşiş olmalarını istirham etmiştir.[4]
Kilise tarafından sözü dinlenen önemli bir kişilik haline geldikçe, kamu işlerine müdahalelerde bulunmuş, Kilise'nin haklarını prenslere karşı korumuş, Papa’ya danışmanlık yapmıştır. Bu dönemde Bernard de Clairvaux elli altı yaşındaydı. Kutsal topraklara yapılacak olan haçlı seferine katılma fikrine karşı gönülsüzdü. O’na göre gelişmekte olan Kathar ‘sapkınlığı’ daha büyük bir sorundu. Haçlı seferlerini özellikle Papa'ya itaat ettiği için teşvik etti.
Mistik olarak Bernard[5]
Yazılarında ve vaazlarında Bernard keşişlere hitap eder. Mistik teolojisi, kendisini duaya ve Tanrı sevgisine adamış olanlarla ilgilidir. O’na göre tüm insanlığın bilgisi, dini hakikatlerin takdirine ulaşana kadar önemliydi.
Bernard’ın maneviyatı, lüksten tiksinme, kanaatkar kilise dekorları ile özetlenebilecek olan kanaatkar zevkinden güçlü bir biçimde etkilenmiştir. Kendisi de katı bir oruç ve sakınma disiplini uygulamıştır. Bunu Tanrı ve özel bir adanması olduğu Bakire Meryem için tutkulu bir sevgi ile yapmıştır. Kendi deneyiminden çıkarak Tanrı ile bir araya gelmek için insan içindeki tüm engelleri kaldırmalıdır ve en temel engelleri tutkularıdır.
Bernard’a göre ruhsal hayat bir Tanrı’ya dönme programıdır, bu yolculuk kişiyi günahtan görkeme, kendi bilirlikten Tanrı’ya sahip olmaya götürür. En değer verdiği ahlaki değer tevazudur çünkü tevazu olmaksızın kendini bilmek, dolayısıyla da Tanrı’ya ulaşmak mümkün değildir. Tevazu Tanrı’dan gelen bir hediyedir, tevazudan Mesih’in enkarnasyonu gerçekleşir ve Kutsal Ruh aracılığıyla tüm insanlara verilir. Tevazunun Mesih’in uyguladığı gibi uygulanmasıyla kişi içindeki Tanrı’nın yansımasını keşfeder.
Bernard özgür irade üzerine de derin düşüncelere vakit ayırmıştır. Özgür irade, seçim yapabilme yeteneğidir ve O’na göre Tanrı insanlara özgür iradeyi günah işlememe imkanını sunmak için vermiştir. Özgür irade sevgi ile şekillenir. Kişinin özgür iradesini şekillendiren sevgi aynı zamanda ona günah işlememe gücünü de verecek olan şeydir.
Eserleri
Bernard zamanının en üretken mektup yazarlarından birisiydi. Mektuplarına ek olarak çok sayıda anlaşma da yazmıştır. Hayatının sonuna doğru Ezgiler Ezgisi üzerine yaptığı yorumlamalar Hristiyan mistik literatürü için referans niteliğindedir. 74. vaazının 5. ve 6. bölümlerinde Bernard, Mesih’in kişinin ruhuna yaptığı ziyareti betimlemiştir.
Kaynakça
- New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 307-311 Cilt: 2 ISBN 0-7876-4006-9.
- New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. s. 758 Cilt: 3 ISBN 0-7876-4007-7.
- Vies des Saints – Saint Bernard, Abbé de Clairvaux et Docteur de l’Eglise. Les Petits Bolandistes (Fransızca). 1865. ss. 50-83 Cilt: 10.
- Assisili Francis ve hıristiyan mistisizmi. Cengiz Batuk. İZ Yayıncılık. 2012. ss. 98-100 ISBN 978-975-355-913-3.
- A Dictionary of Christian Spirituality. Gordon S. Wakefield (İngilizce). SCM Pres LTD. 1998. ss. 44-45.