Cornelius (papa)

Cornelius (ö. Haziran 253) 6 ya da 13 Mart 251'den 253'teki ölümüne kadar papalık görevinde bulunmuştur.[2]

Cornelius Papa Aziz
Papa Cornelius Kaynak:Artaud de Montor, Papaların Hayatları
Doğum	Cornelius Roma, Roma İmparatorluğu[1]
Ölüm	Haziran 253 Civitavecchia, Roma İmparatorluğu
Etkin yıllar	6/ 13 Mart 251 - Haziran 253
Yerine geldiği	Papa Fabianus
Yerine gelen	Papa I. Lucius
Din	Hristiyanlık (Katolik)

Papalığı

Staatsgalerie, Stuttgart'ta Papa Cornelius resmi Ressam: Master of Meßkirch

Novatian sadece papa seçilmemesine çok öfkeli değildi, aynı zamanda reaptism'e inanmayan birinin seçilmesine öfkeliydi. Böylece kendisini antipapa olarak Cornelius'a ilan etti ve kiliseye karşı çıktı. Cornelius papalığa atandıktan sonra, Novatian felsefesinde daha titiz davranıp, piskoposların günahların en acısını bağışlayamayacağına ve bu günahların ancak mahşer'de bağışlanabileceğini ikna etti.[3] Cornelius, St. Cyprian, St. Dionysius ve çoğu Afrikalı ve doğulu piskoposların desteğini alırken, Novatian, Roma'da papalık olarak Cornelius'u kabul etmeyen azınlık rahiplerin desteğini aldı.

Cornelius sonraki eyleminde kendisinin "asıl papa" olduğunu göstermek için 60 piskoposun katıldığı bir kilise sinodu topladı ve bu kilise sinod Novatian'ın yanı sıra ona destek veren Novatianistleri aforoz etti. Bu kilise sinodu toplantısında ayrıca, İmparator Decius'un zulmü sırasında ibadeti bırakan Hristiyanların ancak tövbe ettikten sonra cemaate katılabileceklerini belirtildi.[3]

Sinodun kararı, Cornelius'un gücünü kabul etmeye ikna etmesi için şiddetli bir Novatian destekçisi olan Antakya başpiskoposuna ve Hristiyan piskoposlara gönderildi. Cornelius'un çevresindeki piskoposlara gönderdiği mektuplarda, dönem boyunca kilisenin büyüklüğü hakkında bilgiler verdi. Cornelius zamanında Roma Kilisesi'nin "kırk altı papaz, yedi diyakoz, yedi küçük diyakoz, kırk iki rahip yardımcısı, elli iki ostiarii ve 1500'ün üzerinde dul ve sıkıntılı kişi." olduğunu belirtmiştir[3] Mektupları ayrıca Cornelius'un 150'den fazla din adamına sahip bir kadroya sahip olduğunu ve kilisenin her gün 1500 kişiye ibadet olanağı sağladığını bildirdi.[4][5] Bu rakamlardan, Papa Cornelius'un papalık döneminde Roma'da en az 50.000 Hristiyan olduğu tahmin edilmektedir.

Ölümü ve mektuplar

251 Haziran'da Decius, Gotlar ile yapılan savaşta öldürüldü. Hemen ardından Trebonianus Gallus İmparator oldu. Savaş, Haziran 252'de tekrar başladı ve Papa Cornelius, 25 Haziran'da aynı zamanda öldüğü yer olan Civitavecchia, İtalya'ya sürgüne gönderildi. Liberya kataloğu, ölümününün sürgünde yaşadığı zorluklarından dolayı olduğunu listeliyor; Ancak, daha sonra bulunan kaynaklar kafasının kesildiğini iddia ediyor.

Cornelius, Papa mezarlığına değil, yakınlardaki bir mezarlığa gömülmüştür ve mezarındaki yazıt Latincedir, ve kendisinden önceki papalar olan Halef Papa I. Lucius ve Papa Fabianus gibi Yunanca değildir. "Cornelius Şehit" yazıyor.

Aachen yakınlarında Kornellimünster'de Papa Cornelius'dan kutsal kalıntıları sergileyen heykel

Cornelius'un sürgün sırasında gönderdiği mektuplar, zamanının iyi eğitimli kişilerinin, örneğin bir piskopos ve ilahiyatcı olan Cyprian'ın veya bir filozof olan Novatian"'ın, kullandigi yazı dli olan klasik Latince ile değil de, alelade halkın kullandığı konuşma dilindeki Latince ile yazılmıştır.[3] Bu, Cornelius'un son derece zengin bir aileden gelmediğini ve dolayısıyla çocukken sofistike bir eğitim almadığını gösteriyor.

Sürgünde iken Cornelius'un yazdığı bir mektupta, ilk kez "cin veya şeytan çıkartma ayini yöneticisi (Exorcist)" papazların merkezi idare edicisi olan bir papalık bürosundan söz edilmektedir.[6] Kilise hukuku o zamandan beri her Hristiyan diyakoz bölgesinde bir "cin veya şeytan çıkartma" ayinini yönetebilecek, "Exorcist" papazın bulunmasını zorunlu kılmıştır.

Ayrıca bakınız

• Papalar listesi

Kaynakça

1. Encyclopædia Britannica editoru. "Saint Cornelius". Encyclopædia Britannica. 1 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2017.
2. Chapman, John (1908). "Pope Cornelius" Kaynak: The Catholic Encyclopedia. Cilt:4. New York: Robert Appleton Company.
3.  Chapman, John (1913). "Pope Cornelius". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.
4. Moody Smith, D. "Review: The Rise of Christianity: A Review." Journal of the American Academy of Religion 54 (1986): 337–42.
5. Schrembs, Joseph. "The Catholic Philosophy of History." The Catholic Historical Review Cilt: 20 (1934) Sayfa:1–22. (İngilizce)
6. Allen, John L Jr (1 Eylül 2000), "A bit of exorcist history", National Catholic Reporter

Dış bağlantılar

• Letters of Pope Cornelius I
• The Rediscovery of Cornelius' Crypt
• The Saint with the Horn
• Sites where Cornelius is venerated
• More saints called Cornelius

• "A bit of exorcist history." National Catholic Reporter 36.38 (September 1, 2000): 6. General OneFile. Gale. Sacred Heart Preparatory (BAISL). 5 Aralık 200811 Ekim 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
•  Chapman, John (1913). "Pope Cornelius". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.
• "Decius." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online School Edition. 7 Aralık 2008
• "Gallus." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online School Edition. 7 Aralık 2008
• McBrien, Richard P. "Pope Cornelius, a reconciler, had a hard road." National Catholic Reporter 40.41 (September 24, 2004): 19(1). General OneFile. Gale. Sacred Heart Preparatory (BAISL). 5 Aralık 2011 Ekim 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Moody Smith, D. "Review: The Rise of Christianity: A Review." Journal of the American Academy of Religion 54 (1986): 337–42.
• "Novatian." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online School Edition. 7 Aralık 2008
• "Pope Saint Cornelius." Patron Saints Index. 7 Aralık 2008
• "Saint Cornelius." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online. 24 November 2008
• Saints and Feast Days. New York: Loyola P, 1991.
• Schrembs, Joseph. "The Catholic Philosophy of History." The Catholic Historical Review 20 (1934): 1–22.