I. Gregorius

Papa I. Gregorius (İtalyanca: Gregorio I, İngilizce: Gregory I, Fransızca: Grégoire I; d. yaklaşık 540 – ö. 12 Mart 604), daha çok Büyük Gregorius olarak bilinir.[1][2] 3 Eylül 590'dan 604'te ölümüne kadar papalık yapmıştır. Yazdığı dinsel eserlerle ünlü bir Hristiyan din adamıdır.

Başlığın diğer anlamları için Gregorius (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Papa Aziz
I. Gregorius
Büyük Gregorius
Kilise Babası - Kilise Doktoru
Doğum 540
Roma,Bizans İmparatorluğu,(günümüzde İtalya)
Ölüm 12 Mart 604
Roma,Bizans İmparatorluğu,(günümüzde İtalya)
Kutsayanlar Katolik Kilisesi, Doğu Ortodoks Kilisesi, Lüteryan Kilisesi, Anglikan Komünyonu
Türbe Bazilika Aziz Petrus - Roma - İtalya
Yortu 3 Eylül (Batı Kilisesi), 12 Mart (Doğu Kilisesi)

Katolik Kilisesi, Doğu Ortodoks Patrikhaneleri ve Anglikan kilisesi tarafından aziz kabul edilir. Müzisyenler, şarkıcılar, öğrenciler ve öğretmenlerin koruyucu azizidir. Ortaçağ papalığının ve ruhaniyetçiliğinin kurucusu kabul edilir. Reformcu Calvin tarafından "son iyi papa" olarak tabir edilmiştir.

Hayatı

540 yılında o zaman Bizans İmparatorluğu yönetimi altındaki İtalya'nın Roma kentinde doğduğu tahmin edilmektedir. Doğum adının Gregorius Anicius olduğu ve kilise ile yakın ilişkiler içinde olan varlıklı Romalı soylu aileden geldiği bilinmektedir. Babası Gordianus ise Doğu Romalı devletine bağlı bir kilise görevlisi idi. Babası öldükten sonra kendisini dine adayan annesi Silvia'da azize olarak kabul edilmektedir ve Azize Silvia adı ile anılır. Ayrıca halaları Tracillia ve Emiliana da azize olarak kabul edilirler. Gregorius'un bir erkek kardeşi küçükken ölmüştür ve kendisi ailenin tek erkek çocuğu olarak kalmıştır.

Gregorius manastır hayatına karşı büyük bir saygı duyuyordu. Babası öldükten sonra Caelian Tepesi'nde ailesinin yaşadığı evi bir manastıra dönüştürmüştür. Kendisi Aziz Benedikt'in kurallarına göre bir keşiş olarak yaşamaya başlamıştır.

579 yılında Papa II. Pelagius tarafından Lombardların istilasına karşı yardım istemek üzere İstanbul'da bulunan İmparator Mauricius'a elçi olarak gönderilmiştir. Ancak bu girişimleri doğuda Persler ve Avarlarla yapılan savaşlara odaklanmış olan Bizans ordusu yüzünden başarısız olmuştur. Kendisi İstanbul'da bulunduğu süre içinde Bizans'ın ileri gelenleri arasında oldukça popüler olmuş ve onların ruhani önderi haline gelmiştir. 585 yılında Roma'ya tekrar geri dönmüştür.

590 yılında şehirde yayılan vebadan ölen II. Pelagius'un yerine papa seçilmiş ve karar Bizans Papalığı döneminde norm olduğu üzere Bizans İmparatoru tarafından onaylanmıştır.[3]

Gregorius geride bıraktığı inzivaya çekilip rahatsız edilmeden ibadet edebildiği manastır hayatını hep özlemle anmıştır. Onun zamanında papa batıda aktif bir liderlik yapmıyordu, Avrupa'ya yayılmış papazların Roma ile çok az bağı vardı. Gregorius kilisenin misyonerlik faaliyetlerini tekrar canlandırdı. Paganist olan Anglo-Saksonlara kuzeydeki barbarlara misyonerler göndererek onların Hristiyanlaşmasını sağladı.

Eserleri

Arkasında pek çok yazılı eser bırakmıştır. Bunlardan en önemlisi Aziz Benedikt'in hayatını ve mucizelerini anlattığı Dialogues adlı eseridir. Yazmış olduğu 854 adet mektup günümüze kadar kalmıştır ve Vatikan kütüphanesinde saklanmaktadır.

Kaynakça
  1. Encyclopedia of Early Christianity - Second Edition. Everett Ferguson (İngilizce). Garland Publishing INC. 1998. ss. 488-491 ISBN 0-8153-3319-6.
  2. Hristiyan İlahiyatının Hikayesi - Gelenek ve Reformun Yirmi Yüzyılı. Roger E. Olson. Haberci Basın Yayın Dağıtım Turizm San. ve Tic. Ltd. Şti. 2020 (Türkçe). ss. 292-294 ISBN 978-605-4707-62-1. Tarih değerini gözden geçirin: |tarih= (yardım)
  3. Ekonomou, 2007, p. 13.

Dış bağlantılar
Önce gelen:
II. Pelagius
Papalık
3 Eylül 590 - 12 Mart 604		 Sonra gelen:
Sabinianus
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.