David Woodard

David Woodard (d. 6 Nisan 1964) Amerikalı bir yazar ve orkestra şefidir. 1990'lı yıllarda, öznesinin ölümü sırasında ya da ölümünden biraz önce kullanılacak özel müziği besteleyen Budist çalışmayı tanımlamak için bir preemptive ve requiem portmantesi olan prequiem terimini bulmuştur.[1][2]

David Woodard
2020 yılında Woodard
Doğum 6 Nisan 1964(1964-04-06)
Santa Barbara, Kaliforniya
Meslek Orkestra şefi, yazar
Milliyet Amerikalı
Tür Postmodernizm
Evlilik Sonja Vectomov

Woodard’ın 2001 Civic töreninin şefi veya müzik direktörü olarak görev yaptığı Los Angeles anma töreni, kazaran hayatını kaybeden Leon Praport ve onun yaralı dul eşi Lola’yı onurlandırmak için şu an faaliyet göstermeyen Angels Flight füniküler tren yolunda yapıldı.[3][4]:125 O, hayvanın öldüğü bir plajın palye tarafında, bir Kaliforniya kahverengi Pelikan'ını da içeren vahşi yaşam için ölülerin ruhuna dua etmişti.[5]

Woodard, dünyanın dört bir yanındaki sanat müzelerinde sergilenen hafif psikoaktif bir lamba olan Dreamachine'in kopyaları ile bilinir. Almanya ve Nepal'de edebiyat dergisi Der Freund'a yaptığı katkılarla da tanınmakta ki, bu katkılar arasında türler arası karma, bitki bilinci ve Paraguay yerleşimi olan Nueva Germania da bulunuyor.[6]

Eğitim

Woodard, Sosyal Araştırmalar için Yeni Okul ve Santa Barbara, Kaliforniya Üniversitesi'nde eğitim aldı.[7]

Nueva Germania

Woodard, 2003 yılında Kaliforniya'da Juniper Hills (Los Angeles County), meclis üyesi seçildi. Bu sıfatla Paraguay’ın Nueva Germania kenti ile bir kardeş şehir ilişkisi önerdi. Planını ilerletmek için Woodard, bu vejetaryen/feminist ütopyaya yolculuğa çıktı ve belediye yönetimi ile bir araya geldi. O, İlk ziyareti takiben, ilişkiyi sürdürmemeyi tercih etti, ancak bu topluluğun daha sonraki yazılar için bir çalışma objesi olduğunu fark etmişti. Kendisinin özellikle ilgisini çeken şey spekülatif plancı Richard Wagner ve kocası Bernhard Förster ile birlikte 1886 ve 1889 yılları arasında koloniyi kurmuş ve orada yaşamış olan Elisabeth Förster-Nietzsche'nin proto-transhümanist fikirleridir.[7]

2004'ten 2006'ya kadar Woodard, ABD Başkan Yardımcısı Dick Cheney'den destek alarak Nueva Germania'ya çok sayıda sefer gerçekleştirdi.[8] 2011'de Woodard, İsviçreli romancı Christian Kracht'a, büyük ölçüde Nueva Germania'yı kapsayan büyük kişisel yazışmalarını,[9]:113–138 Hannover Üniversitesi'nin Wehrhahn Verlag Üniversitesi tarafından iki ciltte yayınlamasına izin verdi.[10]:180–189 Mektup değişiminde Frankfurter Allgemeine Zeitung, "[Woodard ve Kracht] yaşam ve sanat arasındaki sınırı yok ediyor" diyor.[11] Der Spiegel’e göre, ilk cilt, Five Years (Beş Yıl), vol. 1[12] Kracht'ın yeni Imperium için “ruhsal hazırlık çalışması”dır.[13]

Andrew McCann'a göre, “Kracht, Woodard'a, orijinal yerleşimcilerin soyundan gelenlerin, şiddetli derecede zor şartlar altında yaşadıkları yere yapılan bir geziye eşlik etmişti. Yazışmaların ortaya koyduğu gibi, Kracht, Woodard'ın kültürel profilini ilerletme arzusunu ve bir zamanlar Elisabeth Förster-Nietzsche'nin ailesinin ikametgahının bulunduğu yerdeki minyatür Bayreuth opera binasını inşa etmek için mecbur ediyordu."[14][not 1] Son yıllarda Nueva Germania, yatak, kahvaltı ve eğreti bir tarihi müze ile daha ılımlı bir destinasyona dönüşmüştür.

Dreamachine

1989'dan 2007'ye kadar, Woodard, Brion Gysin ve Ian Sommerville tarafından tasarlanan ve bir elektrik lambasını döndüren, elektrik ya da kâğıttan dönen oluklu bir silindir içeren stroboskopik bir düzenek olan Dreamachine'in kopyalarını oluşturdu—kapalı gözlerle gözlendiğinde makine, ilaç zehirlenmesi veya rüya ile karşılaştırılabilecek zihinsel sapmaları tetikleyebilir.[15][not 2] William S. Burroughs'in 1996 LACMA görsel retrospektif Ports of Entry (Giriş Portlarına)[16] bir Dreamachine ile katkıda bulunduktan sonra, Woodard yazarla arkadaş olmuş ve ona 83.[17][18]:23 ve son doğum gününde bir "Bohemian model" (kağıt) Dreamachine sunmuştur. Sotheby's, eski makineyi 2002 yılında özel bir koleksiyoncuya açık artırmaya çıkardı ve ikincisi, Spencer Sanat Müzesi'nde Burroughs'in mülkünden uzatımış kredi olarak kalmakta.[19]

Notlar

Dipnotlar
  1. İsviçreli klasik filolog Thomas Schmidt, Thomas Pynchon romanında Woodard'ın epistolar sesini bir arka plan figürüne benzetiyor.
  2. 1990'da Woodard kurgusal bir psikoaktif makine, ileri sürülen etkileri Dreamachine’inki ile ters olan Feraliminal Likantropropizer'i icat etti.

Kaynakça
  1. Carpenter, S., "In Concert at a Killer's Death" 6 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Los Angeles Times, 9 Mayıs 2001.
  2. Rapping, A., Woodard'ın portresi 24 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Seattle: Getty Images, 2001).
  3. Reich, K., "Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death" 27 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Los Angeles Times, 16 Mart 2001.
  4. Dawson, J., Los Angeles' Angels Flight (Mount Pleasant, SC, ABD: Arcadia Publishing, 2008), s. 125.
  5. Manzer, T., "Pelican's Goodbye is a Sad Song" 24 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Press-Telegram, 2 Ekim 1998.
  6. Carozzi, I., "La storia di Nueva Germania" 9 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Il Post, 13 Ekim 2011.
  7. Riniker, C., "Autorschaftsinszenierung und Diskursstörungen in Five Years", içinde J. Bolton, ve diğ., editörler, German Monitor 79 (Leiden: Brill, 2016).
  8. Epstein, J., "Rebuilding a Home in the Jungle" 9 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., San Francisco Chronicle, 13 Mart 2005.
  9. Schröter, J., "Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator", içinde Birke, Köppe, editörler, Author and Narrator (Berlin: De Gruyter, 2015), s. 113–138.
  10. Woodard, D., "In Media Res" 18 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 032c, Yaz 2011, s. 180–189.
  11. Link, M., "Wie der Gin zum Tonic" 24 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9 Kasım 2011.
  12. Kracht, C., & Woodard, Five Years 15 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Hannover: Wehrhahn Verlag, 2011).
  13. Diez, G., "Die Methode Kracht" 10 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Der Spiegel, 13 Şubat 2012.
  14. McCann, A. L., "Allegory and the German (Half) Century" 9 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Sydney Review of Books, 28 Ağustos 2015.
  15. Allen, M., "Décor by Timothy Leary" 22 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times, 20 Ocak 2005.
  16. Knight, C., "The Art of Randomness" 14 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Los Angeles Times, 1 Ağustos 1996.
  17. Amerika Birleşik Devletleri Büyükelçiliği, Prag, "Literary Centenary" 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., October 2014.
  18. Woodard, "Burroughs und der Steinbock" 14 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Schweizer Monat, Mar 2014, s. 23.
  19. Spencer Museum of Art, "Welcome to the Spencer Collection" 19 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kansas Üniversitesi.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta David Woodard ile ilgili çoklu ortam kategorisi bulunur.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.