Kanada'da insan hakları

Kanada'da insan hakları, 1948 yılında İnsan Hakları Evrensel Bildirisi'ni imzalamasından sonra Kanada hükûmetinin bu bildirinin Kanada yasalarının bir parçası olması için çalışmaları. Kanada'da insan haklarını korumak için dört temel mekanizma bulunmaktadır: Canadian Charter of Rights and Freedoms, Kanada İnsan Hakları Yasası, Kanada İnsan Hakları Komisyonu ve Kanada'nın eyaletleri ve bölgelerindeki insan hakları yasaları ile mevzuatı.

Kanada

Kanada'nın kültürel çoğulculuk ve LGBT hakları gibi karşı-ayrımcı uygulamalar konusundaki tartışılmaz başarılarına rağmen, ırkçılık önemli bir sorun olmaya devam etmektedir.[1] Gelişmiş ülkeler sıralamasında altıncı olan Kanada'da günümüzde Kanada yerlilerine karşı sistemik ırkçılık (systemic racism) hâlâ uygulanmaktadır.[1]. Kanada'daki engellilik v engelli hakları da eleştirilen diğer bir insan hakları ihlalleridir.

LGBT hakları

Günümüzde resmi bir heteroseksist ayrımcılığın bulunmadığı 9 ülke arasında Kanada da yer almaktadır[2][3] ve 1969'dan beri eşcinsellik, 2003/2005'ten beri eşcinsel evlilik, 1992'den beri orduda eşcinsellik yasal olarak serbesttir.

Etnik ihlâller

Kanada hükûmetinin Indian Act denen Kızılderili Yasasına dayanarak Kanada yerlilerinin (Kanada İnuitleri, Kanada Kızılderilileri ve Métisler) atlı polis gücüyle zorla tehcir (relocation) ettirilmesi ırkçı asimilasyon (racist assimilation) politikaları olarak görülmektedir[4]. Bütün Kanada yerlileri binlerce yıldır avcı ve toplayıcı geleneğini sürdüren, parayla değil değiş tokuş yöntemiyle doğal ticaret yapan, yarı göçebe halklardır ve bunlar geleneksel toprakları dışında mülteci durumuna düşürüldükleri gibi geleneksel ekolojik bilgi ve lokal şive kaybı da gözlenmiştir. Ayrıca, radyoaktivite bilgisi olmayan yerlilere de iş olarak radyoaktif maddelerin taşınması görevi verilmesi de aynı biçimde etnik insan hakları ihlalleri olarak görülmektedir. Günümüzde Kanada yerlilerine karşı sistemik ırkçılık (systemic racism) hâlâ devam etmektedir[1].

“ For my people, the impact of the relocation had the same effect as genocide. ”

—Ila Bussidor, Chief of the Sayisi Dene, [5]

Kuzeyli Nanook belgesel filmine konu olan Nanook'un karısı ve çocuğu, Cape Dufferin, QC, 1920–21, Robert J. Flaherty
Gümüş ve radyum cevheri çıkaran bir madenci, Eldorado Mine, Port Radium, Kuzeybatı Toprakları, Kanada
  • 1940 lar ve 1950 ler Manhattan Projesi kapsamında radyoaktif bilgilendirme yapılmaksızın ve herhangi bir önlem alınmadan uraninit cevherinden radyum ayıklayan Eldorado Maden ocağı'nda uranyum ve radyum cevherleri Sahtuların Délı̨ne Sahtugotineleri kabilesinden erkeklere sırtta bez çuvallarla taşıttırılmıştır ve bu çalışan erkeklerin çoğu radyasyon zehirlenmesi sonucu ölmüş, yetişkin bir erkek nesli kaybeden köyleri Délı̨ne ise daha sonra «dullar köyü» (village of widows) olarak anılmaya başlanmıştır[6][7][8] ve erkeklerin avcılık yapıp geçim sağladığı Atabask toplumlarında dul kalmak geleneksel ekolojik bilgi kaybından dolayı gerçek bir yıkımdır. Nükleer holokost (nuclear holocaust) olarak nitelendirilen bu yıkım ayrıca kültürel, ekonomik, ruhsal ve duygusal çöküntüyü de beraberinde getirmiştir[9].
  • 1949 Ahiarmiutların Nueltin Lake bölgesinden[10] Ennadai Gölü'ne ve oradan da bir sene sonra Arviat'a 1950 ile 1958 yılları arasındaki zoraki tehciridir ve Ahiarmiutlar niye taşınıp sürgün edildiklerine bir anlam veremedikleri gibi bu tehcirin Ahiarmiutları büyük ölçüde sıkıntıya soktuğunu ve başarısızlıkla sonuçlandığı kabul edilmektedir. Arviat'taki Ahiarmiut yaşlıları bu tehciri acı ve korkunç (terrible) bir sürgün olarak nitelendirmektedirler[11].
  • 1953 Yüksek Arktik Tehciri, Québec'te Nunavik İnuitçesi konuşan İnuitlerin güneydeki farklı iklim ve ekosisteme sahip verimli Inukjuak'tan 2.000 km uzaklıkta kuzeydeki kış aylarında 24 saat gece yaz aylarında da 24 saat gündüz olan verimsiz Resolute Bay'a zorla tehcir (forced migration) ettirilmesidir[12][13]. Tehcirden sonraki ilk yıl aç kalmamaları için İnuitlere yeterli gıda takviyesi yapılmamıştır. Tehcir edilen İnuitlere diledikleri takdirde iki sene sonra eski evlerine dönebilecekleri söylenmiş fakat bu vaat hükûmet tarafından onursuzca yerine getirilmemiştir[14]. Tehcir edilen İnuitler ve onların soyundan gelenler hükûmetin özür dilemesi gerektiğini haykırmış ve 1987 yılında federal hükûmetten 10 milyon dolar tazminat istemişlerdir[15]. Tehcirden tam 57 yıl sonra, Kanada hükûmeti 18 Ağustos 2010 tarihinde insanlık dışı muamele ve acılar için İnuitlerin geride kalanlarından resmî olarak özür dilemiştir.
  • 1956 Sayisi Dene tehciri'nde Sayisi Denelerinin geleneksel topraklarından (Little Duck Lake) zorla Churchill, Manitoba kasabasına tehciri ve tehcir edilen Kızılderili nüfusun üçte birine tekabül eden 100 kişinin ölümü ile birlikte bir neslin yok olması[16][17][18][19]. Tehcir, bu küçük grubun Avrupalılarla temastan önceki geleneksel ekolojik bilgi dahil bütün kültürel birikimini neredeyse yok etmiştir ve federal hükûmet tarafından işlenen en ağır hatalardan (one of the most grievous errors) biridir[17] ve soykırım (genocide)[18] ya da kültürel soykırım (ethnocide or cultural genocide)[19] olarak da nitelendirilmektedir.

Yatılı okullar
Ana madde: Kanada yerli yatılı okulları
St. Paul's Indian Industrial School, Middlechurch, Manitoba, 1901

Finansmanı Kanada hükûmeti'ne bağlı Aboriginal Affairs and Northern Development Canada tarafından sağlanan ve Kanada Katolik Kilisesi ile Kanada Anglikan Kilisesi tarafından yönetilen[20] yatılı okullarda yakın zamana kadar Kanada İnuitleri, Kanada Kızılderilileri ve Métisler'den oluşan Kanada yerlilerine dinî-asimilasyon ağırlıklı eğitim-öğretim verilmiştir. Kökeni Kanada Konfederasyonu öncesine dayansa da 1876'da Indian Act yasasının kabul edilmesinden sonra etkinleşmiştir ve yirminci yüzyıla kadar açık kalan bu okulların sonuncusu ancak 1996 yılında kapatılmıştır[20]. Anadillerinden mahrum büyüyen çocuklar ayrıca öğretmenlerin ve diğer öğrencilerin fiziksel, ruhsal ve cinsel istismarına maruz kalmışlardır. 1922 yılında Kızılderili, Eskimo ve Métislerden oluşan binlerce yerli çocuk bu okullara kapatılmıştır. Çoğu Katolik Kilisesi tarafından işletilen bu okullarda işlenen cinsel istismar ve şiddeti 1990 yılında kendisi de Anişinabelerden Kanada Kızılderilisi olan Manitoba lideri Phil Fontaine ortaya koymuştur. Fontaine'e göre bu yatılı okullarda erkek ya da kız çocuklarına uygulanan cinsel istismar (taciz ve tecavüz) oldukça yaygın bir uygulamaydı[21]. Kanadalı yazar ve sanatçı Michael D. O'Brien Katolik okullarında çocuk ve gençlere yönelik cinsel istismarın salgın (epidemic) olduğunu belirtmiştir[22]

“ In my grade three class, if there were 20 boys, every single one of them would have experienced what I experienced. They would have experienced some aspect of sexual abuse ”

—Manitoba Anişinabe lideri Phil Fontaine

Kızılderili Kütüğü

Kızılderili Kütüğü'ne kaydı olmayan Kızılderililer (diğer adlarıyla Kızılderili statüsü olmayan Kızılderililer), kayıtlı Kızılderililerinin haklarına sahip değildir. Ayrıca, kayıtlıların bu hakları ırkçı ve ayrımcı maddelerle ellerinden alınabilmektedir: Kızılderili statüsü alan Kızılderili erkekleri Kızılderili statüsü almayan Kızılderili kadınla evlenirse statüsüz duruma düşer ve hakları gaspedilir; statülü bir anneyle statüsüz babanın çocuğu haklardan mahrum edilir; evlilik öncesi statüsüz bir anne ya da baba tarafından büyükanneye sahip kişilerin hakları gaspedilir; seçme ve seçilme hakkı (1960 yılına kadar, federal seçimlerde oy verebilmek için Kızılderili statüsünü reddetmesi gerekiyordu). Sivil haklar ya da siyasi haklara sahip olabilmek için etnik Kızılderili yasal kimliğinden vazgeçmeleri gerekmektedir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Canada’s First Nations: A Legacy of Institutional Racism by Claire Hutchings
  2. Adoptive parents.ca - Adoption in Nunavut. "Adoption in Nunavut". 27 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  3. Adoptive Parents.ca - Adoption in Yukon. "Adoption in Yukon". 1 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  4. "Aboriginal Multi-Media Society : Barbaric move almost destroys a vibrant people". 18 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  5. "Arşivlenmiş kopya". 26 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2020.
  6. "The Dene People of Great Bear Lake Call for a Federal Response to Uranium Deaths in Deline". 14 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  7. "Deline Poisoned? Past area mining linked to cancer". 6 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  8. "Nuclear Genocide in Canada". 24 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  9. Canada, Racism, Genocide, and the Bomb 30 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Kim Petersen
  10. "To Improve the Lives of Aboriginal People". 21 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2012.
  11. Frédéric Laugrand, Jarich Oosten, and David Serkoak (2006), Relocating the Ahiarmiut from Ennadai Lake to Arviat (1950-1958) 2 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., INALCO 2009, Proceedings of the 15th Inuit Studies Conference, Orality (Paris, 2006)
  12. The High Arctic Relocation: A Report on the 1953–55 Relocation by René Dussault and George Erasmus, produced by the Royal Commission on Aboriginal Peoples, published by Canadian Government Publishing, 1994 (190 pages) 1 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  13. Porteous, John Douglas (2001). Domicide: The Global Destruction of Home. McGill-Queen's Press. ss. 102-03. ISBN 978-0-7735-2258-9.
  14. "Makivik Corporation – High Arctic Relocatees And Government Of Canada Seek Reconciliation". Canada NewsWire. 28 Mart 1996.
  15. Tester, Frank J. (1994). Tammarniit (Mistakes): Inuit relocation in the eastern arctic 1939–63. Peter. Vancouver, BC: UBC Press. ss. 113-118. ISBN 978-0-7748-0452-3.
  16. Ila Bussidor - Üstün Bilgen-Reinart (1997). Night Spirits: The Story of the Relocation of the Sayisi Dene. Manitoba: University of Manitoba Press. ISBN 978-0-88755-643-2.
  17. Virginia Phyllis Petch (1998), Relocation and loss of homeland, the story of the Sayisi Dene of Northern Manitoba 4 Ocak 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. A Thesis presented to the University of Manitoba in partial fulfillment of the requirements of a Doctor of Philosophy in Anthropology, The University of Manitoba, Winnipeg, Manitoba, June, 1998
  18. James Paxton (instructor), HIST 397 First Nations of North America 2 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Moravian College, Winter 2006
  19. Peter E. Dawson (2003), The relocation of Aboriginal people in Canada, 1952 to 1967, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada
  20. John S. Milloy (31 Mayıs 1999). A National Crime: The Canadian Government and the Residential School System, 1879 to 1986. Univ. of Manitoba Press. ss. 51-65. ISBN 978-0-88755-646-3. Erişim tarihi: 23 Ekim 2012.
  21. Shocking testimony of sexual abuse 24 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., CBC interview with Chief Phil Fontaine from 1990-10-30. Page found 2011-05-11.
  22. Victims, Scandals, Truth, Compassion 29 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., originally published in Catholic World Report, June 2002. Page retrieved 2011-06-27

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.