Mu

Mu kıtası veya kısaca Mu, ilk olarak 19. yüzyılda yaşamış yazar ve gezgin Augustus Le Plongeon tarafından Büyük Okyanus'ta yer aldığı ve 14 bin yıl önce batarak yok olduğu ileri sürülmüş, günümüzde bilim çevrelerinde sözdebilimsel bir iddia olduğu kabul gören efsanevi kıtadır.[1][2] Le Plongen, kıtada Antik Mısır ve Mezoamerika toplumlarının atalarının yaşadığını iddia etmiştir. Kavram daha sonra, kıtanın bir zamanlar Pasifik Okyanusu'nda var olmuş olduğunu iddia etmiş James Churchward tarafından popülerize edilmiştir.[3]

Mu
James Churchward'ın Kayıp Kıta Mu kitabındaki hayalî harita, 1927.
Özellikler
Yaratıcı Augustus Le Plongeon
Tür Sözdebilim
Tip Hayali kıta

Mu'nun ve benzer şekilde kayıp bir kıta olduğu iddia edilmiş Lemurya'nın varlığına dair iddialar, iddianın yaratıcısı Le Plong'un zamanından beri destek görmemiştir. Günümüzde de bilim dünyasındaki fikir birliği, Mu kıtasının var olmuş olmasının fiziksel olarak mümkün olmadığı ve iddianın herhangi bir bilimsel dayanağı olmadığı yönündedir.[4][5][6][7]

İddiaların gelişimi

Augustus Le Plongeon

Mu efsanesi ilk olarak, Yukatan'daki Maya kalıntılarına yaptığı incelemelerden sonra, Augustus Le Plongeon'un (1825-1908) eserlerinde ortaya çıkmıştır.[8] Le Plongeon, Yucatán'daki Maya medeniyetinin Yunanistan ve Mısır'dakilerden daha eski olduğunu gösteren Maya yazıları bulduğunu ve yazıtta daha eski bir kıtanın hikâyesinin anlattıldığını iddia etmiştir.

Le Plongeon "Mu" adını, 1864 yılında de Landa alfabesini kullanarak Troano Kodeks'ini yanlış bir şekilde çevirmiş Charles Étienne Brasseur de Bourbourg'dan almıştır. Brasseur, Mu olarak okuduğu bu kelimenin, bir felaketin batırdığı bir ülkeye atıfta bulunduğuna inanıyordu.[9] Le Plongeon daha sonra bu kayıp toprakları Atlantis ile bağdaşlaştırmış ve sözde Atlantik Okyanusu'nda batmış olan bir kıtaya dönüştürmüştür.

Le Plongeon, eski Mısır medeniyetinin, kıtanın batması yüzünden mülteci olmuş Kraliçe Moo tarafından kurulduğunu iddia etti. İddiasına göre diğer mülteciler Orta Amerika'ya kaçmış ve Maya uygarlığını yaratmışlardır.[10]

James Churchward
Churchward'ın Mu kıtasında gerçekleşmiş olduğunu iddia ettiği göçleri gösteren harita.

Mu'yu, Pasifik Okyanusu'nda bulunan kayıp bir kıta olarak yaygınlaştırılan James Churchward (1851-1936), daha sonra yeniden Kayıp Kıta Mu (1931)[11] adıyla yayınlanacak Kayıp Kıta Mu, İnsanın Anavatanı (1926) isimli kitabıyla başlayan bir kitap dizisi yayınlamıştır.[3] Dizideki diğer popüler kitaplar Mu Çocukları (1931) ve Mu'nun Kutsal Sembolleri'dir (1933).

Churchward, elli yıldan daha uzun bir süre önce Hindistan'da bir asker iken, üst düzey bir tapınak rahibinin ona uzun zamandır ölü sayılan ve Hindistan'da sadece iki kişinin okuyabildiği "Naga-Maya dilinde" yazılmış eski kil tabletleri gösterdiğini iddia etti. Dilin kendisinde ustalaştığını iddia etmiş Churchward, tabletlerde ilk insanın ortaya çıktığı yer olan Mu'dan bahsedildiğini ileri sürdü.[11]

Churchward, 50.000 ile 12.000 yıl önce Mu'da gelişmiş olduğunu savunduğu Naacal halkının, “beyaz ırktan” oluşmasına ve günümüzdeki toplumlardan pek çok alanda üstün olmuş olmasına dair iddialarda bulundu.[11] Yaklaşık 12.000 yıl önce yok oluşu sırasında Mu'nun, 64.000.000 kişilik bir nüfusa, birçok büyük şehre ve diğer kıtalarda kolonilere sahip olduğunu ileri sürüldü.

Churchward'un Mu, kara parçası Pasifik Okyanusu'nda bulunan ve gelen doğu-batı gergin iddia Mariana adalarından Paskalya Adası ve kuzey-güney gelen Hawaii için Mangaia . Hint tabletlerinde okuduğu efsaneye göre, Mu'nun yeraltı volkanik gazlarının yayılmasıyla deniz seviyesinin üstüne çıktığını iddia etti ve Mu'nun bir dizi deprem ve volkanik patlamadan sonrasında neredeyse tek bir gecede tamamen yok edildiğini yazdı.[11]

Churchward, Mu'nun Mısır, Yunanistan, Orta Amerika, Hindistan, Burma ve Paskalya Adası dahil büyük medeniyetlerinin ve özellikle antik megalitik mimarinin ortak kaynağı olduğunu iddia etti. İddiaları için kanıtlarını, kuş ve güneş sembollerinin bu kültürlerlerde ortak olduğu savına dayanmıştır. Churchward, Mu Kralı'nın Ra olarak adlandırıldığını ve bunu Mısır'ın güneş tanrısı Ra ve Rapa Nui dilindeki Güneş için kullanılan “ra'a” kelimesi ile bağlantısı olduğunu iddia etmiştir, ancak ''ra'a'' kelimesinin okunuşunu yanlış bir şekilde ''raa'' olarak çevirmiştir.[11] Güneş sembollerini Mısır, Babil, Peru ve eski ülkelerde bulunan, evrensel bir sembol olduğunu öne sürmüştür.[11]

Churchward, Polinezya'daki bütün megalitik sanatı Mu halkına bağladı. Paskalya adasının dev moai heykellerinin tepesindeki taş şapkaları (pukao), Mu kıtasının güneş sembollerinin "Polinezya taşlarındaki tasviri'' olduğunu iddia etti. Churchward, WJ Johnson'dan alıntı yaparak, silindirik şapkaları "uzak mesafeden kırmızı görünen küreler" olarak tanımlar ve "Güneş'i Ra olarak temsil ettiklerini" iddia eder.[11] Ayrıca Churchward, hatalı bir şekilde bu heykellerin adada bulunmayan “kırmızı kumtaşından” yapılma olduğunu iddia etti.[11]

Yonaguni'deki su altı yapılarının Mu'nun kalıntıları olduğu iddia edilmiştir.

Heykellerin dayandığı platformlar (ahu), Churchward tarafından diğer bölgelerdeki tapınak ve saray inşası için bırakılmış gönderilmeyi bekleyen taştan yapılar olarak tanımlanmıştır.[11] Ayrıca, bu kayıp uygarlığın el işlerinin bir örneği olarak Yeni Zelanda Māorileri tarafından dikilmiş direklerden de bahseder.[11] Churchward’in görüşüne göre günümüzdeki Polinezyalılar, bu çalışmalardan sorumlu kayıp Mu uygarlığı yerlilerinin soyundan değil, felaketten kurtulmuş ve dünyadaki “ilk yamyamlık ve vahşiliği” benimsemiş halkların soyundan gelmektedirler.[11]

Modern iddialar

James Bramwell ve William Scott-Elliott, Mu'daki felaket olaylarının 800.000 yıl önce başlamış olduğunu[12] ve kesin olarak M.Ö 9564'te meydana gelmiş son felakete kadar devam ettiğinini iddia etmişlerdir.[12]

1930'larda, Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu olan Atatürk, Churchward'ın çalışmalarıyla ilgilendi ve Mu'yı Türklerin orijinal anavatanının olası bir yeri olarak gördü.[13]

Masaaki Kimur, Japonya'daki Yonaguni buluntularının, Mu kıtasının kalıntıları olduğunu iddia ettmiştir.[14][15][16]

Eleştiriler

Jeolojik argümanlar
Ahu ve moai konumlarını gösteren Paskalya Adası Haritası

Modern jeolojik kanıtlar, herhangi bir kayda değer büyüklüğe sahip bir “kayıp kıtanın” var olamayacağını göstermektedir. 1970'li yıllardan bu yana yoğun olarak destek gören levha tektoniği teorisine göre, Dünya'nın kabuğu, daha ağır "sima" kayaları (magnezyum silikat bakımından zengin olan okyanus kabuğu) üzerinde yüzen hafif "sial" kayalarından (alüminyum silikatlar bakımından zengin olan karasal kabuk) oluşmaktadır. Sial genellikle kabuğun birkaç kilometre kalınlığında olduğu okyanus tabanında bulunmazken, kıtalar onlarca kilometre kalınlığındaki sial katmanları içerir. Kıtaların sima üzerinde ''yüzdüğü'' gibi, buzdağları da su üzerinde yüzdüğü için, bir kıta basitçe okyanusun altında "batamaz".

Kıtasal kayma ve deniz dibi yayılmasının kıtaların şeklini ve konumunu değiştirebildiği ve zaman zaman bir kıtayı iki veya daha fazla parçaya böldüğü (Pangea'da olduğu gibi) doğrudur. Ancak, bunlar jeolojik zaman ölçeğinde (yüz milyonlarca yıl) meydana gelen çok yavaş süreçlerdir. Tarihi ölçeklerde (on binlerce yıl), kıtasal kabuğun altındaki sima stabil olarak kabul edilebilir ve kıtaların temellerinde kabuğa bağlı olduğu kabul edilir. Kıtaların ve okyanus tabanlarının, tüm insan varlığı boyunca mevcut konumlarını ve şekillerini korudukları neredeyse kesindir.

Bir kıtayı “yok edebilecek” bir jeolojik gücün varlığına dair mantıklı bir açıklama yoktur. Ayrıca yok edilmiş herhangi bir kıtanın devasa kaya kütlelerinin okyanus tabanında bulunması gerekirken, okyanusların dibinde buna dair hiçbir iz bulunmamaktadır. Pasifik Okyanusu adaları batık bir kara kütlesinin parçası değil, izole volkanların bir sonucudur. Bu volkanik güçler, derin okyanuslarla çevrili yeni bir volkanik tepe olan Paskalya Adası'nın oluşumunda da etkili olmuştur. 1930'larda adayı ziyaret ettikten sonra Alfred Metraux, moai platformlarının adanın mevcut kıyıları boyunca yoğunlaştığını gözlemlemiştir. Bu, adanın şeklinin heykeller inşa edildiğinden bu yana çok az değiştiğini göstermektedir. Dahası, Pierre Loti'nin bildirdiği adadan su altındaki topraklara kadar uzanan "Zafer Yolu", aslında doğal bir lav akıntısıdır.[17] Churchward'ın tespiti olan, adada kumtaşı ya da çökel kaya bulunmaması doğru olsa da, bu nokta önemsizdir. Bunun nedeni tüm pukao'ların adada bulunan volkanik cüruften üretilmiş olmasıdır.

Arkeolojik kanıt
Tarımın bağımsız bir biçimde tarihsel yayılışını gösteren harita. Tarım ilk olarak sırasıyla Levant, Çin ve Yeni Gine'de görülmüştür. Amerika kıtasında tarım, Levant'ta başlamasından yaklaşık 5000 yıl sonra, bağımsız olarak oluşmuştur.

Amerika ve Eski Dünya uygarlıklarının birbirlerinden bağımsız olarak geliştiğine dair kanıtlar vardır.[18] Tarımın ve kent topluluklarının ilk olarak Buzul Çağı'nın sona ermesinden sonra, 10.000 yıllarında Levant bölgesi civarında geliştiği, ve buradan yavaş yavaş Eski Dünyanın geri kalanına yayıldığı fikri yaygınca desteklenir. Çatalhöyük gibi bilinen en eski şehirlerin gelişimi, "üstün bir medeniyetten" mültecilerin gelmesinden ziyade, yerel ve kademeli evrime daha kolay bağlanabilir.

Paskalya Adası'nda ilk defa on binlerce yıl önce değil, MS 300 civarında yerleşim başlamıştır[19] ve pukao ve moai törensel açıdan veya geleneksel bir başlık türü olarak sınıflandırılmaktadır.[19] Adada daha önce yaşamış çok gelişmiş bir medeniyetin varlığına dair bir ize rastlanmamıştır.[20]

Troano Kodeksi

İlk iddianın ve Mu kelimesinin kökeni oluşturmuş olan de Landa alfabesi kullanılarak çevrilmiş Kodeks'in, bu alfabe kullanılarak çevrildiği takdirde sadece anlamsız kelimeler ürettiği tespit edilmiştir. Maya “alfabesi” üzerine yapılan son araştırmalar Maya yazısının bir alfabede bulunan harflerden değil logogramlardan oluştuğunu göstermiştir. Troano Kodeksinin son çevirileri Mu kıtası yerine astrolojiyle ilgili bir yazıt olduğunu ortaya koymuştur.[21]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Gardner, Martin. (1957). Fads and Fallacies in the Name of Science. Dover Publications. p. 170. 0-486-20394-8
  2. Fagan, Brian M. (1996). The Oxford Companion to Archaeology. Oxford University Press. p. 582. 978-0195076189
  3. Churchward, James (1926). Lost Continent of Mu, the Motherland of Man. ABD: Kessinger Publishing. ISBN 0-7661-4680-4.
  4. Witzel, Michael (2006). Garrett G. Fagan Routledge, ed. Archaeological Fantasies. London: Routledge. ISBN 978-0-415-30593-8. s. 220.
  5. De Camp, Lyon Sprague (1971) [1954]. Lost Continents: Atlantis Theme in History, Science and Literature. Dover Publications. ISBN 978-0-486-22668-2.
  6. Williams, William F. (2000). Encyclopedia of Pseudoscience: From Alien Abductions to Zone Therapy. Facts on File. p. 225. 978-0816033515
  7. Nunn, Patrick D. (2008). Vanished Islands And Hidden Continents of the Pacific. University of Hawaii Press. p. 123. 978-0824832193
  8. Le Plongeon, Augustus (1896). Queen Móo & The Egyptian Sphinx. The Author. ss. 277 pages. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019.
  9. John Sladek, Yeni Kıyamet (New York: Stein ve gün, 1974) 65-66.
  10. De Camp, Lyon Sprague (1971) [1954]. Lost Continents: Atlantis Theme in History, Science and Literature. Dover Publications. ISBN 978-0-486-22668-2. 17 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019.
  11. Churchward, James (1931). The Lost Continent of Mu. New York: Ives Washburn. Re-published by Adventures Unlimited Press (2007)
  12. Bramwell, James (1939). Lost Atlantis.
  13. Kayıp Kıta Mu, presentation, Ege-Meta Yayınları, İzmir, 2000, 975-7089-20-6
  14. Kimura, Masaaki (1991). Mu tairiku wa Ryukyu ni atta (The Continent of Mu was in Ryukyu) (Japonca). Tokyo: Tokuma Shoten.
  15. Schoch, Robert M. "Ancient underwater pyramid structure off the coast of Yonaguni-jima". 22 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2008.
  16. "Japan's Underwater Ruins (video)". CNN. 16 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019.
  17. Metraux, Alfred. Mysteries of Easter Island (PDF). 6 Nisan 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019.
  18. Abramyan, Evgeny (2009). Civilization in the 21st Century (PDF). Russia: How to Save the Future?. 18 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019.
  19. Danver, Steven L. Popular controversies in world history : investigating history's intriguing questions. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. ISBN 978-1-59884-077-3. 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2019.;:222
  20. "The Ryukyuanist" (PDF). The Ryukyuanist, 57. Sonbahar 2002. 14 Nisan 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2012.
  21. Citadels of Mystery, L Sprague deCamp and C decamp, Fontana Books 1969, page 10

Okuma listesi
  • James Churchward, Books of the Golden Age (1927)
  • James Churchward, The Lost Continent of Mu (1931)
  • Türkçe çevirisi: Kayıp Kıta Mu, Ege Meta Yayınları (2000)
  • James Churchward, The Children of Mu (1931)
  • Türkçe çevirisi: Batık Kıta Mu'nun Çocukları, Ege Meta Yayınları (2001)
  • Türkçe çevirisi: Mu'nun Kutsal Sembolleri, Ege Meta Yayınları
  • James Churchward, Cosmic Forces As They Taught in Mu (1934)
  • James Churchward, Second Book of Cosmic Forces of Mu (1935)

Dış bağlantılar
Kıtalar

Afrika
Antarktika
Asya
Avrupa
Okyanusya
Kuzey Amerika
Güney Amerika

Afrika-Avrasya
Amerika
Avrasya
Avustralya

Yerbilimsel kıtalar

Gondvana • Lavrasya • Pangea • Panotya • Rodinya • Kolombiya • Kenorland • Nena • Ur • Vaalbara

Efsanevî kıtalar

Atlantis • Kerguelen Yaylası • Lemurya • Mu • Terra Australis • Zelandiya

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.