Oklahoma City Thunder

Oklahoma City Thunder, Oklahoma City, Oklahoma merkezli Amerikalı profesyonel basketbol takımıdır. National Basketball Association (NBA)'de Batı Konferansı'nda yer alan Kuzeybatı Grubu'nda mücadele etmektedir.[1] Takım iç saha maçlarını 18.203 kapasiteli Chesapeake Energy Arena'da oynamaktadır.[2] Ayrıca NBA Gelişim Ligi'nde mücadele eden Oklahoma City Blue adında yedek bir takımı bulunmaktadır.[3] 2014 yılı itirabiyle Forbes'in yaptığı bir araştırmaya göre $590 milyonluk değeriyle NBA'in en değerli on birinci takımıdır.[4]

Oklahoma City Thunder
Oklahoma City Thunder logosu
Konferans Batı Konferansı
Grup Kuzeybatı Grubu
Kuruluşu 1967
Tarihçe Seattle SuperSonics (1967-2008)
Oklahoma City Thunder
(2008-günümüze)
Salon Chesapeake Energy Arena
Şehir Oklahoma City, Oklahoma
Renkler Açık Mavi, Turuncu-Kırmızı, Lacivert, Altuni, Beyaz
                        
Sahibi Clay Bennet
Genel menajer Sam Presti
Baş antrenör Billy Donovan
D-Lig takımı Tulsa 66ers
Lig Şampiyonlukları 1 (1979)
Konferans şampiyonlukları 4 (1978, 1979, 1996, 2012)
Grup şampiyonlukları 6 (1979, 1994, 1996,1997, 1998, 2005, 2011, 2012, 2013, 2014)
Resmî site nba.com
İç saha
Deplasman

Thunder, ilk olarak 1967 yılında Seattle SuperSonics adında kurularak NBA'e katıldı. 1968 yılında takas ile kadroya katılan Lenny Wilkens takımın ilk star oyuncusu oldu. Wilkens'in 1972'de ayrılmasıyla orta sıralarda kendisine yer bulan Thunder, 1974-75 sezonunda tarihinde ilk kez play-off'a kaldı. Takım ayrıca 1978 ve 1979 yıllarında Dennis Johnson ve Fred Brown önderliğinde Washington Bullets takımıile üst üste iki sene NBA finali oynadı. 1978'deki finali kaybetse de, 1979 yılındaki rövanş niteliğindeki finali 4-2 kazanarak tarihinin ilk NBA şampiyonluğu'nu kazandı. Bu dönemin ardından yeniden yapılanmaya giren SuperSonics, play-off'larda düzenli olarak yer alsa da bir başarı yakalayamadı. 1989 NBA Seçmeleri'nde Shawn Kemp, 1990 NBA Seçmeleri'nde Gary Payton'u draft edip, baş antrenörlüğe 1992 yılında George Karl'ı getirerek yeniden rekabete geri dönüş yapan takım 1995-96 sezonunda elde ettiği 64-18'lik dereceyle tarihinin en iyi normal sezon derecesini elde etti. SuperSonics, ayrıca aynı sezon tarihinde üçüncü kez NBA finallerine yükselse de Chicago Bulls'a 4-2 mağlup oldu. 2007 yılındaki draft'ta ikinci sıradan seçim hakkı kazanan takım bu hakkını Kevin Durant'ten yana kullanarak yeni bir dönemi başlattı.

Daha sonra kulübün sahibi Clay Bennet Seattle şehrinin takıma azalan ilgisi ve bilet satışlarındaki düşüş nedeniyle takımı 2008'de Oklahoma City'e taşıma kararı aldı ve kulübün adı Oklahoma City Thunder olarak değiştirildi. Thunder, takımı ilk sezonunda on üçüncü sırada yer alsa da, 2009-10 sezonunda yeni adıyla ilk kez play-off'lara kaldı. Aynı başarıyı 2010-11 sezonunda da gösterip konferans finaline kadar çıktı ve 2011-12 sezonunda tarihinde yeni adıyla ilk toplamda ise dördüncü kez NBA finallerine yükseldi. Ancak final serisinde Miami Heat'e beş maç sonunda 4-1 yenilerek şampiyonluğu kaybetti.

Kulüp tarihi
Takımın tarihi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi almak için Oklahoma City Thunder kulüp tarihi maddesine bakabilirsiniz.

1967-1968: SuperSonics'in kuruluşu
Seattle'ın iç saha maçlarını oynadığı Key Arena.

20 Aralık 1966 tarihinde Los Angeles'lı iş adamı Sam Schulman ve Eugene V. Klein ve bir grup yatırımcı Seattle kenti için NBA'de bir takım kurmaya niyetlenip bunu hayata geçirme kararı aldılar.[5] Yatırımcıların en önlerinde gelen Schulman, takımın hem operasyonlarının başkanı yani genel menajer hem de ortağı rolündeydi.[6] Takımın adı Seattle SuperSonics olarak belirlendikten sonra lige girdi.[5] Ayrıca SuperSonics, takımı Seattle şehrini basketbolda ABD'ye tanıtıp temsil edicek ilk takım olma unvanına erişti. İlk maçına 13 Ekim 1967 tarihinde San Francisco Warriors ile oynayan takım mücadeleyi 144-116'lık skorla kaybetti.[7] Ekip ilk yılını koç Al Bianchi, All-Star gard Walt Hazzard, Yılın Çaylak Beşine seçilen Bob Kural ve Al Tucker önderliğinde geçirdi.[8] SuperSonics, 1967-68 sezonunda 23 galibiyet ve 59 mağlubiyet alarak San Diego Rockets'ın ardından NBA'deki en kötü ikinci dereceyi elde etti.[9]

1968-1975: Lenny Wilkens dönemi ve Spencer Haywood'ın gelişi
O dönemde takımın hem oyunculuğunu hem de baş antrenörlüğünü yapan Lenny Wilkens.

Takımın menajeri Dick Vertlieb, 1968 yılının yaz ayında Atlanta Hawks'tan Lenny Wilkens'i Walt Hazzard karşılığında takasla kadroya kattı.[10] Wilkens, ilk sezonunda herkese göre all-around bir performans gösterdi ve maç başına 22,4 sayı, 8,2 asist ve 6,2 ribaund ortalamalarıyla oynayarak 1968-69 sezonunu noktaladı.[11] Ancak SuperSonics, takımı oyuncusunun bu bireysel performansına rağmen sezonu 30 galibiyetle noktaladı.[12] Sezon bittikten sonra 1969 yazında Wilkens, kovulan Al Bianchi'nin yerine baş antrenörlük görevine getirildi.[5] Böylece tarihte bir takıma aynı anda hem oyuncu hem de koç olarak hizmet vericek ilk oyuncu oldu.[13] Wilkens, 1969-70 sezonunda Seattle'ı 1970 NBA All-Star karşılaşmasında temsil etmesinin yanında sezonu asist lideri olarak tamamladı.[14][15] Takım ise sezonu toplam 36 galibiyet, 46 mağlubiyet ile play-off yapamadan noktaladı.[16]

1970 yılının Haziran ayında NBA yönetimi ABA ile birleşmek için harekete geçiceğini açıkladı.[17][18] SuperSonics, sahibi Sam Schulman'da ABA-NBA birleşme komitesine katılarak bu birleşmeye ne kadar hevesli olduğunu gösterdi.[19] Geçen sezonu Denver Nuggets'ta tamamlayıp Yılın Çaylağı ve Sezonun En Değerli Oyuncu'su ödüllerini toplayan Spencer Haywood ile sözleşme imzalandı.[20] Haywood böylece ABA'den NBA'e transfer olan lig tarihindeki ilk oyuncu oldu.[7] 1970-71 sezonunda Wilkens, gösterdiği performansla All-Star maçının MVP'si seçilme başarısı gösterdi.[21] SuperSonics, ise sezonu 38 galibiyet, 44 mağlubiyet ile kendi bölümünü dördüncü, konferansını ise sekizinci sırada tamamladı.[22] Takım oyuncu-koç Wilkens ve Yılın Birinci Beşine seçilmiş Haywood önderliğinde 46 galibiyet, 26 mağlubiyet ile 1971-72 sezonuna devam ederken 3 Mart'ta Haywood, Dick Snyder ve Don Smith'in gelen geç sakatlıklarının etkisiyle son dokuz maçın sekizi kaybederek sezonu 47-35'lik dereceyle tamamladı.[23] Ayrıca SuperSonics, bu sezon kulüp tarihinde ilk kez bir sezonda %50 galibiyet yüzdesi istatistiğini geçti.[7]

1970-1975 yıllarında SuperSonics'te forma giyen Spencer Haywood.

1972 yazında takım oyuncusu ve koçu Lenny Wilkens'i takasla Cleveland Cavaliers'e gönderdi.[5] Onun liderliği olmadan SuperSonics 1972-73 sezonunda 26-56'lık bir derece elde etti.[24] Haywood, ise sezonu maç başına 29.2 sayı (kulüp tarihinin bir sezondaki maç başına en fazla sayı ortalaması) ve 12.9 ribaund ortalamaları ile noktaladı.[25] 1973 yazında takım oyunculuk döneminde Boston Celtics ile 11 NBA şampiyonluğu yaşayan Bill Russell'ı baş antrenör ve genel menajer'lik görevine getirerek sezona girdi.[26] Russell'ın gelmesiyle önceki sezona göre daha da hareketlenen SuperSonics, 1973-74 sezonunu önceki yıla nazaran on fazla galibiyetle 36 galibiyet, 46 mağlubiyet ile noktaladı.[27] Aynı sezonda takım oyuncusu Fred Brown oynanan bir karşılaşmada 58 sayı atarak takımın bir maçtaki oyuncu tarafından atılan en çok sayı rekorunu geliştirdi.[7] 1974-75 sezonunda takım yedi maçlık bir galibiyet serisi yakalayarak tarihindeki en uzun galibiyet serisini elde etti.[5] Ayrıca sezonda 43 galibiyet, 39 mağlubiyet alarak kulüp tarihinde ilk kez play-off'a kalma başarısı gösterdi.[28] SuperSonics, play-off'larda ilk turda Detroit Pistons'ı 3-0 süpürse de yarı finalde sezonu şampiyon olarak bitirecek Golden State Warriors'a altı maçta 4-2 yenilerek elenmiş oldu.[29] Ayrıca sezon sonunda Portland Trail Blazers'ta forma giyen Seattle'ın eski oyuncularından Wilkens basketbolu bıraktığını açıkladı.[30]

1975-1983: İlk şampiyonluk ve play-off'ta başarı arayışı

Gelecek sezon başlamadan önce SuperSonics, pivot Spencer Haywood'u New York Knicks takımına takas etti.[31] Fred Brown bu sezonda kariyerinde ilk kez All-Star maçına seçildi.[32] Ayrıca maç başına tutturduğu 23.1 sayı ortalaması ile ligin sayı krallığında beşinci sırada yer aldı.[33] Slick Watts ise NBA'de sezonun top çalma ve asist lideri olmasının yanında Yılın Birinci Savunma Beşi'ne seçildi.[34] SuperSonics, takımı 1975-76 sezonunda 43 galibiyet, 39 mağlubiyet elde ederek üst üste ikinci kez play-off'a kaldı.[35] Takım play-off'larda ilk turda oyuncuları Brown'un (28.5) ve Burleson'ın maç başına (20.8) sayı ortalamalık bireysel performanslarına rağmen Phoenix Suns'a altı maç sonunda 4-2 yenilerek elendi.[36] SuperSonics, 1976-77 sezonunu 40-42'lik dereceyle bitirdi.[37] Sezon sonunda takımın baş antrenörü Russell gm ve koçluk görevlerinden istifa ettiğini açıkladı.[38] Yerine ise daha sonra Bob Hopkins getirildi.[39]

Yeni koç Hopkins önderlğinde takım bir sonraki sezona 5-17'lik bir dereceyle başladı.[5] Hopkins bu sonuç neticesinde görevinden kovuldu ve yerine Lenny Wilkens getirildi.[7] Wilkens döndükten sonra takım ilk on iki maçının on birini kazandı ve 1977-78 sezonunu 47 galibiyet, 35 mağlubiyet ile tamamladı.[5][40] SuperSonics, play-off'larda ilk üç turu geçip tarihinde ilk kez konferansını şampiyon bitirdi ve ilk kez NBA finaline yükseldi.[41] NBA finalindeki rakibi Washington Bullets'e 4-3 yenilen takım şampiyonluğu kaybetti.[42] SuperSonics, ertesi sezonda artan bilet talebi nedeniyle maçlarını Kingdome'de oynamaya karar verdi.[5] Takım 1978-79 sezonunda 52-30'luk derece elde etti ve konferansını birinci, NBA'i ikinci sırada bitirdi.[43] SuperSonics, yine bu sezonda da play-off'larda üç turuda geçerek konferans şampiyonluğuna ulaştı ve bir kez daha Washington Bullets ile NBA finali oynama hakkı kazandı.[44] Takım NBA finaline yükselmeden önce konferans finalinde Phoenix Suns'ı yedi maç sonunda 4-3 ile geçti.[45] Bu kez SuperSonics, finalde Bullets'i 4-1 yenip tarihinde ilk kez NBA şampiyonluğu yaşadı.[46] Dennis Johnson'da Finallerin MVP'si seçildi.[47]

SuperSonics, 1979-80 sezonunda 56 galibiyet, 26 mağlubiyetlik derece elde ederek Los Angeles Lakers'ın ardından bölümünü ikinci sırada tamamladı ve tarihindeki en iyi normal sezon derecesini elde etti.[48] Gus Williams ve Dennis Johnson gösterdikleri performansları ile Yılın İkinci Beşi'ne seçildiler ve Johnson ayrıca Yılın Birinci Savunma Beşine seçildi.[49] Play-off'larda SuperSonics, ilk turda Portland Trail Blazers'ı 2-1, yarı finalde Milwaukee Bucks'u 4-3 ile eleyerek konferans finaline yükseldi ve üst üste üçüncü sezon bunu başardı.[50] Ancak takım Los Angeles Lakers'a beş maç sonunda 4-1 ile elenerek sezonu noktaladı.[5] Takım oyuncularından Johnson yaz döneminde Paul Westphal karşılığında Phoenix Suns'a takas edildi.[51] Ayrıca Paul Silas emekli olduğunu açıkladı.[39] Johnson'un ayrılmasından sonra takım 1980-81 sezonunu 34-48'lik dereceyle bitirerek bölümünü son sırada tamamladı.[52] Sezon sonunda Gus Williams bir yıl için SuperSonics'e geri döndüğünü açıkladı ve 1984 yılına kadar takımda forma giydi.[53] SuperSonics, Williams önderliğinde 1981-82 sezonunda 52-30'luk derece elde etti ve konferansını ikinci sırada bitirdi.[54] Takım play-off ilk turunda Houston Rockets ile eşleşip seriyi 3-0 ile geçse de, konferans yarı finalinde San Antonio Spurs'e beş maç sonunda 4-1 yenilerek elendi.[55] 1982-83 sezonunda ise 48-34 sonucunu elde eden SuperSonics, ilk turda Portland Trail Blazers'a elendi.[56]

1983-1989: Yeniden yapılanma
SuperSonics, takımının 1975-1995 yılları arasında kullandığı logo.

1983 yılının Ekim ayında takımın sahibi Sam Schulman SuperSonics, takımını Barry Ackerley'e satarak yeni bir dönemi başlattı.[5] Takım Ackerley'in başkanlığındaki ilk sezonunda 42-40'lık derece elde etti, ayrıca kendi evinde oynadığı maçlarda 32-9'luk derece elde etti.[57] SuperSonics'in şampiyonluğunda pay sahiplerinden olan Fred Brown 1984 yazında kariyerini bitirerek emekli olduğunu açıkladı.[58] Ayrıca onun 32 numaralı forması 1986 yılında emekli edildi.[59] 1984-85 sezonundan sonra Wilkens'te baş antrenörlük görevinden istifa ettiğini açıklasa da genel menajer olarak takıma geri döndürüldü.[5] Ancak bir sene sonra gm görevindende istifa ederek kulüpten ayrıldı.[60] Şampiyonluk yaşayan takımdan kalan son parça olan pivot Jack Sikma'da 1986 yazında Milwaukee Bucks takımına takas edildi.[61]

SuperSonics, oyuncusu Tom Chambers 1987 NBA All-Star Maçı'nda gösterdiği performansla karşılaşmanın MVP'si seçildi.[62] Ayrıca takım 1986-87 normal sezonunda 39-43'lük derece elde etti.[63] SuperSonics, Play-off'ların ilk turunda Dallas Mavericks'i 3-1, yarı finalde Houston Rockets'ı 4-2 yenerek konferans finaline yükseldi.[64] Ellis 25.8 sayı, McDaniel 21.4, ve Chambers 20.4 ortalamalarıyla oynayarak takımlarının bu sonucuna yardımcı olsalar da konferans finalinde Los Angeles Lakers'a 4-0 süpürüldüler.[5] SuperSonics, 1987 NBA Seçmeleri'nde yedinci sıradan sonradan Hall of Fame'e seçilecek Scottie Pippen'ı draft etse de onu aynı draftta seçilen Olden Polynice karşılığında Chicago Bulls'a takas etti.[65] Chambers 1987-88 sezonu sonrası takımdan ayrılıp Phoenix Suns ile sözleşme imzaladı.[66] Dale Ellis sonraki sezonda maç başına 27.5 sayı ortalamayla oynamasının yanında üç sayı yüzdesinde lig ikincisi oldu.[67] SuperSonics, ise 1988-89 normal sezonunu 47 galibiyet ve 35 mağlubiyet ile tamamlayarak kendi grubunu üçüncü, konferansını ise dördüncü sırada tamamladı.[68] Takım play-off ilk turunda Houston Rockets'ı 3-1 ile geçse de, konferans yarı finalinde Los Angeles Lakers'a 4-0 süpürüldü.[69]

1992-98 yılları arasında takımın koçu olan George Karl SuperSonics, tarihinde en çok maç kazanan antrenör'dür.

1989-1998: Payton/Kemp dönemi

SuperSonics, 1989 yılında Shawn Kemp'i, 1990 yılında ise Gary Payton'un draft ederek doksanlı yıllara başladı.[70] 41-41 dereceyle bitirdiği 1989-90 normal sezonunda takım Milwaukee Bucks'la oynadığı maç beş kez uzatmaya gitti ve karşılaşmadan 155-154 mağlup ayrıldı.[71][72] SuperSonics, baş antrenörlüğe 1990 yılının yaz aylarında oyunculuk kariyerinde Boston Celtics ile on kere şampiyonluk yaşayan K.C. Jones'u getirdi.[73] Takım 1990-91 sezonunda oyuncuları Xavier McDaniel'ı Eddie Johnson karşılığında Phoenix'e ve Dale Ellis'i ise Ricky Pierce karşılığında Milwaukee'ye takas etti.[74][75] SuperSonics, 1992 yılında bir önceki sezonu Real Madrid'de geçiren George Karl'ı baş antrenörlük görevine getirdi.[76] Takım 1992-93 sezonunu 55 galibiyet, 27 mağlubiyetlik bir dereceyle konferansını üçüncü sırada tamamladı.[77] Play-off'lar ilk turunda Utah Jazz'ı 3-2 ile geçen SuperSonics, konferans yarı finalinde Houston Rockets'ı yedi maçlık bir seri sonucu 4-3'le eleyerek konferans finaline ulaştı.[78] Takım konferans finalinde Phoenix Suns'a yedi maç sonunda 4-3 yenilerek elendi.[79]

Takımın tüm zamanlar skor lideri olan ve 1990-2003 yılları arasında formasını giyen Gary Payton.

1993 yazında kadrosunu Detlef Schrempf ve Kendall Gill'i ekleyerek genişleten takım 1993-94 sezonuna ilk yirmi iki maçının yirmisini kazanarak başladı.[5][80] SuperSonics, sezonu ise 63 galibiyet ve 19 mağlubiyet ile tamamlayarak konferansını ve NBA'i birinci sırada bitirdi.[81] Play-off ilk turunda Denver Nuggets ile eşleşen takım seriyi 3-2 kaybederek elendi.[82] SuperSonics, böylece NBA tarihinde normal sezonu birinci sırada tamamlayıp play-off'larda ilk turda elenen ilk takım oldu.[5] Takım 1994-95 sezonunda Key Arena'da tadilat yapılacağı için bir sezonluğuna maçlarını Tacome Dome'de oynama kararı aldı.[5] Kendi evinde oynamasa da SuperSonics, bu sezonu 57-25'lik dereceyle konferansı dördüncü sırada bitirerek noktaladı.[83] Play-off ilk turunda Los Angeles Lakers'a 3-1 yenilerek elendiler.[84]

Takım sezon sonunda tadilatı biten Key Arena'ya döndü.[5] SuperSonics, 1995-96 normal sezonunda 64-18'lik bir derece elde ederek tarihinin en iyi normal sezon sonucunu elde etti.[85] Önceki sezonlara göre son derece güçlü bir kadro kuran ekip Yılın İkinci Beşine seçilmiş Kemp ve Payton'ın yanı sıra, takımın yan parçaları forvet Detlef Schrempf, pivot Sam Perkins, gard Hersey Hawkins, ve Nate McMillan'ında yardımlarıyla bu sezon basketbol otorotileri ve basketbol analistçilerine, göre iyi bir yıl geçirdiler.[5] SuperSonics, play-off ilk turunda Sacramento Kings'i 3-1 geçtikten sonra konferans yarı finalinde Houston Rockets'ı 4-0 süpürerek konferans finaline yükseldi.[86] Takım Utah Jazz'ı da yedi maçlık bir seri sonucu 4-3 ile geçtikten sonra tarihinde üçüncü kez NBA finaline yükseldi.[87] Finalde Chicago Bulls ile eşleşen SuperSonics, seriyi 4-2 kaybederek şampiyon olamadı.[88]

Logo, 1995-2001

1996-97 sezonunda SuperSonics, elde ettiği 57 galibiyet ve 25 mağlubiyet'lik dereceyle grubunu birinci, konferansını ise ikinci sırada tamamladı.[89] Takım oyuncusu Payton sezonda Yılın Birinci Savunma Beşi ve Yılın En İyi İkinci Beşi'ne seçildi.[90] SuperSonics, play-off ilk turunda Phoenix Suns'ı 3-2 geçse de, konferans yarı finalinde Houston Rockets'a yedi maç sonunda 4-3 elendi.[91] 1997 yazında takım Cleveland Cavaliers ve Milwaukee Bucks'ın bulunduğu üç takım arasında gerçekleşen bir takasta Shawn Kemp'i Cavaliers'a gönderirken Milwaukee'den kadrosuna Vin Baker'i kattı.[92] SuperSonics, 1997-98 normal sezonunu 61 galibiyet ve 21 mağlubiyet ile dördüncü sırada bitirdi.[93] Takım oyuncularından Payton'da bu sezon gösterdiği performansla kariyerinde ilk defa Yılın Birinci Beşi'ne seçildi.[94] Takım play-off ilk turunda Minnesota Timberwolves'ı 3-2 eledi, fakat konferans yarı finalinde Los Angeles Lakers ile eşleşen SuperSonics, seriyi 4-1 kaybederek elendi.[95] Sezonun sonunda takımın swingman oyuncusu Nate McMillan basketbolu bırakıp emekli olduğunu açıkladı.[96] Ayrıca koç George Karl yönetimle yaşadığı anlaşmazlıklardan dolayı görevinden istifa ettiğini açıkladı.[97] 1998 yılının yaz aylarında SuperSonics, Karl'dan boşalan baş antrenörlük görevine oyunculuk kariyerinde bu takımında bir sezon formasını giymiş Paul Westphal ile anlaştı.[98]

1997-98 sezonunda All-Star seçilen Vin Baker.

1998-2008: Mücadelelerle geçen on yıl

SuperSonics, 1998 NBA Seçmeleri'nde ikinci turda Rashard Lewis'i draft ederek sezona girdi.[99] Lokavt nedeniyle geç başlayan 1998-99 sezonunda takım 25 galibiyet ve 25 mağlubiyet elde ederek konferansını dokuzuncu sırada bitirdi.[100] Ertesi sezon Payton önderliğinde 45-37'lik derece elde eden SuperSonics, konferansını yedinci sırada bitirdi.[101] Play-off'larda ilk turda Utah Jazz ile eşleşen takım seriyi 3-2 kaybederek elendi.[102] Takımın koçu Paul Westphal 28 Kasım tarihinde görevinden kovuldu.[103] Onun yerine takımın eski oyuncusu Nate McMillan baş antrenörlük görevine getirildi.[104] 2002-03 sezonunda SuperSonics, takımının istatistik bakımından lideri Gary Payton Ray Allen karşılığında Milwaukee Bucks'a takas edildi.[105] On bir yıl boyunca takımın formasını giyen ve Seattle'ın tüm zamanlar skor liderliğindede ilk sırada yer alan Payton oynadığı dönemde .500 galibiyet yüzdesi tutturarak bu alanda takım rekorunu kırdı.[106]

2004-05 sezonunda SuperSonics, Rashard Lewis ve Ray Allen önderliğinde 52 galibiyet ve 30 mağlubiyet alarak konferansını üçüncü, bölümünü ise birinci sırada tamamladı.[107] Play-off ilk turunda Sacramento Kings ile eşleşen takım bu seriyi 4-1 geçse de, konferans yarı finalinde Tim Duncan, Tony Parker ve Manu Ginóbili üçlüsünün sürüklediği San Antonio Spurs'e 4-2 ile elenerek sezona veda etti.[108] Daha sonra Spurs, 2005 NBA Finalleri'nde Detroit Pistons'u 4-3 yenerek şampiyon oldu.[109] 2004-05 sezonunda elde ettikleri konferans yarı finali onların kulüp tarihlerindeki son play-off sonucu olarak tarihte yer edindi.[5] 2005 yılının yaz aylarında baş antrenör Nate McMillan takımdan ayrılarak Portland Trail Blazers ile anlaştı.[110] Onun ayrılmasından sonra önceki sezona göre daha da kötüye giden SuperSonics, 2005-06 sezonunu 35 galibiyet, 47 mağlubiyet derecesiyle tamamladı.[111]

22 Mayıs 2007 tarihinde yapılacak 2007 NBA Seçmeleri'nde takım ikinci sıradan seçim hakkı elde ederek tarihindeki en yüksek sıra draft hakkını kazandı.[112] SuperSonics, o hakkını forvet Kevin Durant'ten yana kullandı.[113] Yeniden yapılanma kararı alan ekip oyuncusu Ray Allen'ı, Glen Davis ile birlikte Delonte West, Wally Szczerbiak ve Jeff Green karşılığında Boston Celtics'e takas etti.[114] SuperSonics, ayrıca Rashard Lewis'i bir adet ikinci tur draft hakkı ve 9.500.000 $ karşılığında Orlando Magic'e takas etti.[115] Takım koç PJ Carlesimo önderliğinde normal sezona üst üste sekiz mağlubiyetle girerek tarihinin en kötü sezon başlangıcını yaptı.[116] Sezon sonunda Durant maç başına 20.3 sayı ortalaması tutturarak Yılın Çaylağı ve Yılın Birinci Çaylak Beşi ödüllerini kazandı.[117] Ancak SuperSonics, sezonu 20 galibiyet ve 62 mağlubiyet ile tamamlayarak kulüp tarihinin en kötü normal sezon derecesini elde etti..[118]

Oklahoma City Thunder'a geçiş
Takımın 2008 yılından bu yana maçlarını oynadığı salon olan Chesapeake Energy Arena.

2006 yılında SuperSonics kulübünün başkanı Howard Schultz takımı ve WNBA'de mücadele eden Seattle Storm'u Oklahoma City şehrinde bulunan Clay Bennett'in başkanlığını yaptığı bir grup yatırımcıya 350 milyon dolar karşılığında sattığını açıkladı.[119] 2007 yılında kulübün yeni sahibi Bennett takımın bir sene sonra Seattle'dan Oklahoma şehrine gideceğini açıkladı.[120]

Takım SuperSonics, adındayken salonu olan Key Arena'nın sözleşmesi iptal edilmeye çalışılıyordu ve bu sebepten dolayı Bennet ve Seattle şehri mahkemelik oldular[121] Başkan Bennett Seattle kent yönetimiyle uzun süren pazarlıkları sonucu Key Arena'yla kalan iki yıllık leasing anlaşmasının iptal edilmesi için 45 milyon dolar ödemeyi kabul etti.[122] Takımın ileride kazanacağı bir şampiyonlukta 2013 yılında Seattle'a 30 milyon dolar daha kazanç sağlanacaktı. Thunder'ın sahipleri Seattle'da kurulacak gelecekteki olası bir NBA takımı için Seattle SuperSonics'in adını, logosunu ve renklerini yeni kurulacak takımdan ayırmayı kabul etti.[123] Böylece SuperSonics'in logosu, renkleri ve hakları Seattle şehrinde kaldı. Ancak olası bir şampiyonluk durumunda afiş ve kupa dahil olmak üzere Oklahoma City takımının tüm özellikleri bulunacaktı.[124] 3 Eylül 2008 tarihinde takımın rekleri ve ardından ismi Oklahoma City Thunder olarak kamuoyuna açıklandı.[125] Takımın ikinci isminin Thunder olmasının sebebi şehirde çok sık yıldırım ve kasırga olmasındandır.[126]

Kevin Durant
Russell Westbrook

2008-2010: Yeniden yapılanma

Thunder, 2008-09 sezonuna 2008 NBA Seçmeleri'nde dördüncü sıradan Russell Westbrook'u draft ederek başladı.[127] Ayrıca aynı drafttan yirmi dördüncü sıradan Serge Ibaka draft edilse de takım tarafından bir sezon daha Avrupa'da oynayıp kendisini geliştirmesi için çağırılmadı.[128] Thunder, takımı yeni salonu Ford Center'daki ilk maçına 14 Ekim'de Los Angeles Clippers ile oynanan hazırlık maçında çıktı.[129] Takım NBA'deki yeni adıyla ilk maçına 29 Ekim 2008'de oynanan ve kendi evinde 87-98 kaybettiği Milwaukee Bucks maçında çıktı ve bu maçta takımın ilk sayısını Earl Watson kaydetti.[130] Normal sezona 1-10'luk dereceyle başladıktan sonra baş antrenör PJ Carlesimo görevinden kovuldu.[131] Daha sonra baş antrenörlük görevine geçici olarak yardımcılardan Scott Brooks getirildi.[131] Thunder, 3 galibiyet, 29 mağlubiyet ile sezona devam ederken sonraki elli maçının yirmisini kazandı ve sezonu 23 galibiyet, 59 mağlubiyet ile tamamlayarak Batı Konferansını on birinci sırada bitirdi.[132]

Thunder'ın 2012 finallerine çıkmasına yardımcı olan ve Yılın Altıncı Adamı ödülünün sahibi James Harden.

Takım 2009 NBA Seçmeleri'nde üçüncü sıradan James Harden'ı draft etti.[133] Thunder, 2009-10 sezonunu önceki sezondan iki kattan daha fazla maç kazanma oranıyla 50 galibiyet, 32 mağlubiyet ile tamamlayarak konferansını sekizinci sırada bitirdi ve yeni adıyla tarihinde ilk kez play-off'lara kaldı.[134] Takımın oyuncusu Durant, forma giydiği seksen iki karşılaşmada maç başına 30.1 sayı ortalamasıyla oynayarak NBA tarihinde Sayı Kralı olan en genç oyuncu olma unvanına erişti.[135] Takımın koçu Scott Brooks ise NBA Yılın Koçu Ödülü'nü kazandı.[136] Play-off'larda ilk turda son NBA şampiyonu Los Angeles Lakers ile eşleşen Thunder, ilk iki maçı kaybettikten sonra 22 Nisan'da oynanan serinin üçüncü maçını 101-96 kazandı ve bu ekibin kendi evindeki ilk play-off galibiyeti oldu.[137] Dördüncü maçı da Thunder, kazanıp durumu 2-2'ye getirse de, daha sonra Lakers geriye kalan iki maçı kazanıp seriyi de 4-2 kazanarak tur atladı.[138]

2010-2016: Rekabete geri dönüş

Durant 26 Aralık 2010 tarihinde oynanan Denver Nuggets maçında 44 sayı atarak Thunder'ın bir maçta en çok sayı atan oyuncusu oldu.[139] 24 Şubat 2011 tarihinde takım gerçekleştirdiği bir takasta Jeff Green, Nenad Krstić ve 2012 yılının ikinci tur draft hakkını Celtics'e vererek karşılığında Nate Robinson ve Kendrick Perkins'i aldı.[140] Takım 2010-11 normal sezonunu 55 galibiyet ve 27 mağlubiyet ile konferansını dördüncü sırada tamamladı.[141] Play-off ilk turunda Denver Nuggets ile eşleşen Thunder, seriyi 4-1 ile geçerek tur atladı.[142] Ayrıca Durant serinin ilk maçında 41 sayı atarak play-off'larda en çok sayı atan Thunder'lı oyuncu oldu[143] Konferans yarı finalindeki rakibi Memphis Grizzlies'i de 4-3 ile geçen takım konferans finaline yükseldi[144] Konferans finalinde Dallas Mavericks ile eşleşen Thunder, seriyi 4-1 kaybederek sezonu noktaladı[145]

2012, 2013 yıllarında üst üste iki kez sezonun blok lideri olan Serge Ibaka.

Takım 2011 NBA Seçmeleri'nde Reggie Jackson'ı yirmi dördüncü sıradan draft ederek lokavt nedeniyle geç başlayan sezona girdi.[146] Thunder, 2011-12 sezonunda 47 galbiyet ve 19 mağlubiyet elde ederek Batı liderliğini San Antonio Spurs'a kaptırsa da normal sezonu ikinci sırada tamamladı.[147] Play-off ilk turunda son şampiyon Dallas Mavericks ile eşleşen takım seriyi 4-0 kazandı.[148] Konferans yarı finalinde ise Los Angeles Lakers'ı 4-1 ile geçen Thunder, Batı Konferansı finalinde San Antonio Spurs ile karşılaştı.[149] Teksas'taki ilk iki maçı kaybeden takım ardından oynanan dört maçı da alarak seriyi 4-2 kazandı ve NBA finaline yükseldi.[150] Thunder'ın NBA finalindeki rakibi ise, Boston Celtics'i yedi maç sonunda 4-3 ile eleyen Miami Heat'di.[151] Finalin ilk maçını kazanan takım seriyi 1-0'a getirse de, arkasından oynanan dört maçta da yenilerek seriyi 4-1 kaybetti ve şampiyonluğu Miami kazandı.[152].

Thunder'ın, 27 Ekim 2012 tarihinde son Yılın Altıncı Adamı Ödülü'nün sahibi James Harden'ı Jeremy Lamb, Kevin Martin ve iki tane birinci tur draft hakkı karşılığında Houston Rockets'a takas etmesiyle medyada takımın çok güç kaybettiği yazılıp çizildi.[153] Takım 2012-13 normal sezonunda 60 galibiyet, 22 mağlubiyet alıp konferansını birinci sırada tamamlayarak medyada yazılanlara yanıt verdi, ayrıca bu takım tarihinin en iyi ikinci normal sezon derecesi oldu.[154] Thunder, Play-off'ların ilk turunda eski oyuncusu Harden'ın liderlik ettiği Houston Rockets ile eşleşti.[155] Takım serinin ilk üç maçını kazanıp seride 3-0 öne geçse de oyuncusu Westbrook'un sakatlanmasıyla Rockets'a üst üste iki maç kaybetti, fakat altıncı maçı kazanıp seriyi 4-2 kazanıp konferans yarı finaline yükseldi.[156][157] Konferans yarı finalinde Memphis Grizzlies ile eşleşen Thunder, takımı All-Star Oyun kurucu'su Westbrook'un yokluğunda Memphis'e karşı ilk maçı kazansa da sonraki dört maçı üst üste kaybederek seriyi de 4-1 kaybetti ve sezonu noktaladı.[158]

Thunder, 2013-14 sezonuna 2013 NBA Seçmeleri'nde 12. sıradan Steven Adams'ı draft edip, André Roberson'ı kadrosuna katarak başladı.[159] Takım normal sezonda Westbrook'un bir kez daha sakatlanmasıyla moral bozucu bir haber aldı.[160] Fakat Durant'in bireysel performansı sayesinde Thunder üst sıralardan kopmadı.[161][162] Durant, sezon bittiğinde NBA En Değerli Oyuncu Ödülü'nü kazanarak bu onura erişen kulüp tarihindeki ilk oyuncu oldu.[163] Thunder, takımı ise normal sezonu 59-23'lük bir dereceyle konferansını ikinci sırada tamamladı.[126] Play-off ilk turunda Memphis Grizlies ile eşleşen takım bu seriyi 4-3 geçti.[164] Konferans yarı finalinde ise Los Angeles Clippers ile eşleşen Thunder, ilk maçı kendi evinde farklı bir skorla kaybetse de sonuç olarak turu 4-2 ile geçen taraf oldu.[165] Konferans finalinde ise San Antonio Spurs'un rakibi olan takıma Serge Ibaka'nın bacağından geçirdiği rahatsızlık nedeniyle play-off'ları kapattığı haberi geldi.[166] Serideki üçüncü maç öncesinde 2-0 geride bulunan Thunder, sakat tam hazır olmayan Ibaka'yı sahaya sürmeye karar verdi.[167] Bununda etkisiyle takım üçüncü ve dördüncü maçları kazanarak seride 2-2 eşitliği sağladı.[168] Ancak sonraki iki maçı üst üste kazanan Spurs iki yıl önce gerçekleşen geri dönüşe bu sefer izin vermeyerek seriyi 4-2 kazandı ve finallere yükseldi.[169]

Forma, logo ve isim
Takımın wordmark stilli bir isim logosu.
Daha fazla bilgi için: Oklahoma City Thunder logoları ve formaları

Takımın ana renkleri mavi, turuncu, kırmızı, lacivert ve beyaz'dan oluşmaktadır.[170] İki tanesi deplasman için olmak üzere toplam üç adet forması bulunan Thunder, iç saha karşılaşmalarında beyaz, mavi, deplasmanda oynadığı maçlarda ise mavi ve siyah renkleri barındıran bir forma kullanmaktadır.[171] Thunder'ın logosu altuni, mavi, beyaz ve lacivert renklerinden oluşmakta ve üstünde takımın kısaltma adı "OKC" yazmaktadır.[172] Takım ayrıca eski adı SuperSonics, ile birlikte tarihinde toplam on tane forma kullandı.[173]

  • İç saha
  • Deplasman
  • Alternatif

Salonlar
Takımın 1967-2008 yılları arasında kullandığı eski salonu Key Arena.
2008 yılından bu yana takımın salonu Chesapeake Energy Arena.

Thunder'ın önceki kurulumu olan Seattle SuperSonics takımı ilk maçlarını şimdiki adı Key Arena olan Seattle Merkez Kolezyumu'nda oynamaya başladı.[174] Ayrıca takımın kullandığı salonlar 1974 ve 1987 yıllarında iki kez NBA All-Star maçlarına ev sahipliği yaptı.[175] 1974 All-Star Maçı Seattle Merkez Kolezyumu'nda 1987 yılındaki maç ise Kingdome Arena'da oynandı.[174] Ayrıca 1987 NBA All-Star Maçı'nda SuperSonics, oyuncusu Tom Chambers'da forma giymesinin yanında gösterdiği performansla maçın MVP'si seçilme başarısı gösterdi.[176] Thunder, takımı 2008 yazında Oklahoma City şehrine taşınıp Oklahoma City Thunder adını aldıktan sonra maçlarını yeni inşa edilen 18.203 kapasiteli Chesapeake Energy Arena'da oynamaya başladı.[177] Hâlen daha iç saha maçlarını bu salonda oynamaktadır.[177]

Salon tarihi

Oyuncular

Tüm zamanların kadrosu
Ana madde: Oklahoma City Thunder tüm zamanların kadrosu

Mevcut kadro
Oklahoma City Thunder kadrosu
OyuncularAntrenörler
Poz.#İsimBoyKiloKolej
C 12 Adams, Steven 2.11 m (6 ft 11 in) 120 kg (265 lb) Pittsburgh
G/F 7 Bazley, Darius  2.03 m (6 ft 8 in) 94 kg (208 lb) Princeton HS (OH)*
G/F 30 Burton, Deonte 1.93 m (6 ft 4 in) 109 kg (240 lb) Iowa State
G 6 Diallo, Hamidou 1.96 m (6 ft 5 in) 92 kg (202 lb) Kentucky
G 5 Dort, Luguentz (TW) 1.91 m (6 ft 3 in) 98 kg (215 lb) Arizona State
G 23 Ferguson, Terrance 1.98 m (6 ft 6 in) 86 kg (190 lb) Advanced Prep International (TX)*
F 8 Gallinari, Danilo 2.08 m (6 ft 10 in) 106 kg (233 lb) Italy
G/F 2 Gilgeous-Alexander, Shai 1.96 m (6 ft 5 in) 82 kg (180 lb) Kentucky
F 15 Hervey, Kevin (TW) 2.06 m (6 ft 9 in) 104 kg (230 lb) Texas-Arlington*
F/C 33 Muscala, Mike 2.08 m (6 ft 10 in) 109 kg (240 lb) Bucknell*
G 11 Nader, Abdel 1.96 m (6 ft 5 in) 102 kg (225 lb) Iowa State
F/C 9 Noel, Nerlens 2.08 m (6 ft 10 in) 100 kg (220 lb) Kentucky
G 3 Paul, Chris 1.85 m (6 ft 1 in) 79 kg (175 lb) Wake Forest
G/F 21 Roberson, André 2.01 m (6 ft 7 in) 95 kg (210 lb) Colorado
F 22 Roby, Isaiah 2.03 m (6 ft 8 in) 104 kg (230 lb) Nebraska
G 17 Schröder, Dennis 1.85 m (6 ft 1 in) 78 kg (172 lb) Germany
Baş Antrenör
  • Billy Donovan
Yardımcı Antrenör(ler)
  • David Akinyooye
  • Vin Bhavnani
  • Dave Bliss
  • Maurice Cheeks
  • Mark Daigneault
  • Brian Keefe
  • Mike Wilks
Açıklamalar
  • (C) Takım Kaptanı
  • (DP) imzalanmamış draft seçimi
  • (FA) Serbest Oyuncu
  • (IN) Aktif değil
  • (S) Cezalı

(GL) On assignment to G League affiliate

  • Sakat

Kadro • Faaliyetler
Son Faaliyet: 2020-01-24

Draftta seçilmiş oyuncu hakları
Draft Round Sıra Oyuncu Poz. Ülke Takımı Not Kaynak
2013 2 32 Abrines, ÁlexÁlex Abrines G/F  İspanya Barcelona (İspanya) [178]
2010 2 31 Pleiß, TiborTibor Pleiß C  Almanya Saski Baskonia (İspanya) Takaslandı New Jersey Nets (Atlanta) [179]
2010 2 48 Williams, LataviousLatavious Williams F  ABD Free agent1[›] Takaslandı Miami Heat [179]
2008 2 50 Hardin, DeVonDeVon Hardin F/C  ABD Basquete Cearense (Brezilya) [180]
2007 2 58 Printezis, GeorgiosGeorgios Printezis F  Yunanistan Olympiacos (Yunanistan) Takaslandı San Antonio Spurs (Toronto, Dallas, New York ve Portland) [181]
2006 2 53 Halperin, YotamYotam Halperin G  İsrail Hapoel Jerusalem (İsrail) [182]
2003 2 35 Szewczyk, SzymonSzymon Szewczyk F/C  Polonya Virtus Roma (İtalya) Takaslandı Milwaukee Bucks [183]
2003 2 50 Morlende, PaccelisPaccelis Morlende G  Fransa ASVEL Basket (Fransa) Takaslandı Philadelphia 76ers [184]
^  1:  Williams Cajasol Sevilla (İspanya) Nisan 2014.

Kariyer liderleri
Ana madde: Oklahoma City Thunder başarıları ve rekorları listesi
Toplam sayı [185]
Dakika
Maç
Ribaund
Asist
Top çalma
Blok

(24 Kasım 2014)

Kişisel ödüller

Emekli formalar

Takımın Thunder'dan önceki kurulumu olan Seattle SuperSonics'in emekli ettiği formalar aşağıda yazmaktadır. Buna ek olarak takımın resmî kanalında 1967-1992 yıllarında sunuculuk ve spikerlik yapmış Bob Blackburn'ada bu onur hediye edildi.[186]

Oklahoma City Thunder emekli formaları
Forma numarası Oyuncu Pozisyon Oynadığı yıllar Jübile
1Gus WilliamsG1977-198426 Mart, 2004
10Nate McMillanG1986-1998 a[›]24 Mart, 1999
19Lenny WilkensG1968-1972 b[›]19 Ekim, 1979
24Spencer HaywoodF1971-197526 Şubat, 2007
32Fred BrownG1971-19846 Ekim, 1986
43Jack SikmaC1977-198621 Kasım, 1992
(Mikrofon)Bob BlackburnSunucu1967-1992

Basketbol Hall of Famerlar
Oklahoma City Thunder Hall of Famerlar
Oyuncu Pozisyon Oynadığı yıllar
Lenny WilkensPG1968-1972
Dennis JohnsonPG1976-1980
Gary PaytonPG1990-2003
Patrick EwingC2000-2001

Sezon sezon Thunder
Ana madde: Liste Oklahoma City Thunder sezonları

Oklahoma City/SuperSonics kulüp tarihinde 27 kez play-off yapma başarısı gösterdi ve bunun yanında 20 sezon ise play-off yapma başarısı gösteremedi.[187] SuperSonics kulübünün tarihindeki en verimli geçirdiği sezon 1995-96'da %76 yüzde ile 64 galibiyet 18 mağlubiyet alıp NBA finaline kadar yükseldiği sezondur.[126] Tarihindeki en kötü sezon sonucu ise Seattle SuperSonics'in kapanış yani final yılı olan 2007-08'de 20 galibiyet 62 mağlubiyet aldığı sezondur.[126] Takım yeni ismi Thunder'ın ise en iyi sezonu ise 60-22'lik derece aldığı 2012-13 sezonudur.[126] Thunder kulübü Sonics adında toplam 21 kez play-off'lara kalma başarısı gösterdi ve 7 kez konferans finaline yükselmelerinin yanında 4 kez Batı Konferansı şampiyonluğu yaşadı.[188] Ayrıca 1979 NBA Finalleri'nde Washington Bullets'i 4-2 yenerek tarihinde ilk kez şampiyonluğa ulaştılar.[189]

Baş antrenörler
Thunder'ın mevcut koçu Scott Brooks.
Ana madde: Oklahoma City Thunder baş antrenörleri listesi

Oklahoma City Thunder'ı tarihi boyunca Seattle'la birlikte toplam on yedi tane baş antrenör çalıştırdı.[190] Al Bianchi takımın ilk profesyonel baş antrenörü olarak 1967 yılında göreve getirildi.[191] Thunder takımının 1978'de final oynamasında ve 1979'da şampiyon olmasında büyük payı bulunan NBA tarihinin en iyi elli koçundan biri olarak gösterilen Lenny Wilkens o yıllarda takımın baş antrenörlüğünü yapmaktaydı.[192] 1992-1996 yıllarında dört yıl görev yapan George Karl aldığı 384 galibiyetle kulüp tarihnin en çok maç kazanan baş antrenörü unvanını taşımaktadır.[193] Ayrıca Celtics'in efsanevi basketbolcusu Bill Russell'da bu takımda 1973-1977 yılları arasında baş antrenörlük yaptı.[194] Takımın Thunder ismini aldıktan sonra 2008 yılından bu yana koçluğunu Scott Brooks yapmaktadır.[195]

Maskotlar
Takımın maskotu Rumble the Bison.

Aşağıda takımın Seattle SuperSonics zamanında maskotluğunu yapmış 2 maskot yer almaktadır.[196] Şu anda Thunder'ın maskotluğunu 2008 yılından bu yana Rumble the Bison yapmaktadır.[197]

Eski maskotlar
  • Wheedle, 1978-1985
  • Squatch, 1993-2008

Rumble The Bison
Ana madde: Rumble the Bison

Thunder takımın şu anki maskotunu Rumble the Bison'u 17 Şubat, 2008 tarihinde New Orleans Hornets ile oynanan bir normal sezon maçının ilk yarısı bittikten sonra devre arasında seyirciye tanıtıldı.[198] Bundan sonra yönetim tarafından Oklahoma City Thunder takımının daima maskotluğunu yapması için seçildi.[199] Rumble 2008-09 sezonunda NBA'de yılın maskotu seçilme başarısı göstermiştir.[197]

Personel

Genel Menajerler

Takım sahipleri
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.