Oluklu, Söğüt

Oluklu, Bilecik ilinin Söğüt ilçesine bağlı bir köydür.

Oluklu
Köy
Ülke Türkiye
İl Bilecik
İlçe Söğüt
Coğrafi bölge Marmara Bölgesi
Nüfus
 (2000)
 • Toplam 371
Zaman dilimi UTC+03.00 (UDAZD)
İl alan kodu 0228
Posta kodu 11600
Resmî site
-

Tarihçe

Köy arazisi, ilk çağlardan beri yerleşime sahne olmuştur. Nitekim Oluklu merasında bulunan çanak-çömlek parçaları Geç Kalkolitik (Bakır) Çağa tarihlendirilmektedir.[1] Ayrıca köy merasında Erken ve Geç Roma Dönemlerine ait yerleşim kalıntıları bulunmaktadır.[2]

Oluklu köyünün, Başköy, Hoca Ömer ve ismi bilinmeyen bir üçüncü köy ile birleşerek, "yukarı köy" olarak da bilinen eski yerleşim yerinde kurulduğu ve coğrafyadan esinlenilerek "Oluklu" adını aldığı rivayet edilmektedir. 15. ve 16. yüzyıl tahrir sayımları ışığında ismi bilinmeyen köyün adı "Oluklu nam-ı diğer Almacık"'tır.[3] Buradan hareketle köyün adının üçüncü köyden geldiği anlaşılmaktadır.

Ayrıca Osmanlı arşiv kaynaklarına göre bölgede "Oluklu" isimde bir de Türkmen aşireti bulunmaktadır.[4]

Bugünkü Oluklu'yu oluşturan köylerin kuruluş tarihi belli değildir. Köyler hakkındaki ilk resmi kayıtlar 1487 tarihli Hüdavendigar Sancağı Tahrir Defteridir. 1487, 1521 ve 1573 sayımlarına göre "Oluklu nam-ı diğer Almacık" köyü, elliciler yeri ve Hüdavendigar hassıdır. 1487 sayımına göre köyün öşrü Abdi Sami tarafından tasarruf edilmekte, ellici yerleri ise “kesime” (kiraya) tutulmaktadır.[3] Köy arazisi 8 çiftlik yeridir. Köyde 7 hane vardır. 1573 yılında hane sayısı 19'a çıkmıştır. Bu sayımlarda nüfusun tamamı Müslümandır.[5][6]

1573 sayımında köyün 6 hanesi taycıdır.[3] Almacık köyü müsellemleri, Ali Çelebi'nin 1502 tarihli tahririnde taycı kaydedilerek, İnönü merkezli taycı teşkilatına dahil edilmişlerdir. Bunun yanında taycı teşkilatına ait 14 nahiyeden biri olan "Taycıyan-ı Müselleman-ı Der Liva-ı Bey", Oluklu çevresinde kurulmuştur. Bu nahiyeye bağlı diğer köyler Atbaşı, Ahur, Malluca ve Kepen’dir.[7]

Başköy ve Hoca Ömer, 1487, 1521 ve 1573 sayımlarında "Başköy nam-ı diğer Hoca Ömer" adında tek bir köy olarak görünmektedir. 1521 ve 1573 sayımlarında köyün "çiftlik-i hassa" ve Sipahi Burak ile Piyadegan Hamza Beylerin tımarı olduğu belirtilmiştir. Köyde 1487 yılında 23, 1573'te ise 43 hane vardır. Nüfusun tamamı Müslümandır. 1487 kaydında 23 hanenin 10’u "cema’at-ı sipahiyan" (sipahiler topluluğu) olarak kaydedilmiştir.[8][9]

Mezkur köylerin eşkıyalık faaliyetleri nedeniyle birleşerek "eski köyü" oluşturdukları rivayet edilir ancak ne zaman birleştikleri tespit edilememiştir. 1831 tarihli Söğüt nüfus defteri kayıtlarında, bu köyler yerine sadece Oluklu adında tek köy mevcuttur. Almacık, Başköy ve Hoca Ömer ise, en azından 19. yüzyıl ortalarından beri, bölge isimi olarak varlıklarını devam ettirmektedirler.[10]

1831 nüfus defterine göre köyün erkek nüfusu 85'tir.[11] 1844/45 temettuat kaydına göre köyde 34 hane bulunmaktadır. Bunların 22'si çiftçi, 4'ü çoban, 2'si hizmetkar, 2'si ücretli , 1'i redif askeri, 1'i küçükbaş hayvan taciri (ayak ticareti), 1'i İmam ve 3'ü mesleksizdir. Köyün toplam gelirinin %80'ini tarım, %14'ünü hayvancılık, %6'sını meslek kazancı oluşmaktadır.[12]

"Eski Köy" Kurtuluş Savaşı esnasında istilaya uğramamakla birlikte özellikle Eğrek Bayırı başta olmak üzere Metris Tepe'ye yakın olan köy arazisinde yoğun çatışmalar yaşandığı ve yerleri belirsiz meçhul şehitlerin/şehitliklerin bulunduğu rivayet edilmektedir. Çete İbrahim Dede adıyla bilinen bir köy sakininin Eğrek Bayırına gelen bir Yunan Birliğinin komutanını vurarak birliğin bölgeden ayrılmak zorunda kalmasına katkı sağladığı anlatılmaktadır. Köy halkından savaşa katılıp dönemeyen (şehit düşen) birçok insan olduğu bilinmektedir. Köydeki son gazi Ahmet (Gökçe) Dede 1983 yılında ölmüştür.

İnönü Savaşları sırasında Metris Tepe'ye çıkarılamayan Türk ordusuna ait sahra ve obüs topları, Oluklu köyüne konuşlandırılmıştır.[13]

Son olarak köy, Eskişehir-Söğüt yolu üzerinde bulunan şimdiki yerine 1955-1960 yılları arasında taşınmıştır.

Kültür

Köy halkı gelenek ve göreneklerine oldukça bağlıdır. Özellikle köyde gerçekleştirilen düğünlerde yapılan etkinlikler çok eskiye dayanır buna birer örnek teşkil eder. Kendine özgü yemeklerinden bir tanesi yoğurt çorbasıdır. Bulgur pilavı ile ayranı da düğünlerde doyumu olmayan yemeklerdendir.

Coğrafya

Köy her ne kadar Bilecik ili sınırlarında bulunsa da Eskişehir iline daha yakındır. Bilecik'e 46 Eskişehir'e 28,Söğüt'e 18, Bozüyük'e 15 km'dır. Oluklu meşe ormanları bakımından zengindir. Ayrıca ekim alanları da fazladır. Özellikle tahıl ve baklagiller yetiştirilmektedir.Şeker pancarı, fiğ de bunların içindedir. Köyde hayvancılık da yapılması sebebiyetiyle yonca gibi hayvan beslenmesinde rol oynayan bitkiler de yetiştirilmektedir.Büyük baş olarak sığır,küçük baş olarak da koyun keçi yetiştirilmektedir.

Nüfus
Yıllara göre köy nüfus verileri
2007 420
2000 371
1997 364

Kaynakça
  1. EFE, Turan (1996). "1991 Yılında Kütahya, Bilecik ve Eskişehir İllerinde Yapılan Yüzey araştırmaları". 10. Araştırma Sonucu Toplantısı. Cilt 10. s. 346.
  2. Bilecik İl Yıllığı. 1973. s. 251.
  3. BARKAN, Ömer Lütfi; MERİÇLİ, Enver (1988). , Hüdavendigar Livası Tahrir Defterleri. Ankara: TTK. s. 267.
  4. TÜRKAY, Cevdet (2001). Başbakanlık Osmanlı Arşivlerine Göre Osmanlı İmparatorluğunda Oymak, Aşiret ve Cemaatler. İstanbul: İşaret yayınları. s. 116.
  5. MERİÇLİ, ENVER. , a.g.e. s. 273. Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  6. BERKÜN, Jülide (1994). "XVI. Yüzyılda Söğüt ve Domaniç Kazaları". Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. s. 1.
  7. DOĞRU, Halime (1990). Sultanönü Sancağında Yaya-Müsellem ve Taycı Teşkilatı. İstanbul: Eren Yayıncılık. s. 164.
  8. MERİÇLİ, Enver. , a.g.e. s. 273. Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  9. BERKÜN, Jülide (1994). "a.g.e.". s. 7.
  10. Başbakanlık Osmanlı Arşivi (B.O.A), ML. VRD. TMT. d. 09297. s. 52-68.
  11. B.O.A, Nüfus Defterleri, Gömlek No: 1502. s. 62-64.
  12. B.O.A., (ML.VRD.TMT.), Gömlek No: 9279. s. 1-8.
  13. Sarıkoyuncu- R. Akbaş, Millî Mücadelede Bozüyük ve Atatürk’ün Bozüyük’ü ziyaretleri, Bozüyük Ticaret Odası Yayınları, Ankara, 2011, s. 39.

,

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.