Rastahiz Partisi

Rastahiz Partisi
Rastahiz Partisi; حزب رستاخیز
Kurucu	Muhammed Rıza Pehlevi
Kuruluş tarihi	2 Mart 1975
Kapanış tarihi	1 Kasım 1978
Birleşme	Yeni İran Partisi ve Halk Partisi[1]
Merkez	Tahran, İran
Üyelik (1976)	5,000,000[2]
İdeoloji	Monarşizm[3]; Faşizm[4][5]; Popülizm[6]; Sekülerizm[7]; Demokratik merkeziyetçilik[4]; İç hizipler:[1][2]; • İlericiler; • Yapıcı liberaller
Siyasi pozisyon	Üçüncü görüş

İran Milletinin Diriliş Partisi (Farsça: حزب رستاخیز ملت ایران) veya kısaca Rastahiz Partisi (Farsça: حزب رستاخیز), İran'da kurulan bir siyasi partidir.

İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi tarafından 2 Mart 1975 tarihinde kuruldu. Parti, İran'ın yeni tek siyasi partisi olarak faaliyet gösterdi ve İran'da siyasi faaliyetleri üzerindeki tekeli elinde tuttu. Parti 1 Kasım 1978 tarihinde kapatıldı. İran İslam Devrimi'nden sonra İran'daki faaliyetleri yasaklandı. Günümüzde sürgünde bir siyasi parti olarak hayatiyetini devam ettirmektedir.

Dış bağlantılar

Partinin resmi ağ sayfası23 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça

John H. Lorentz (2010). "Rastakhiz Party". The A to Z of Iran. The A to Z Guide Series. 209. Scarecrow Press. ss. 266-268. ISBN 1461731917.
Parviz Daneshvar (2016). Revolution in Iran. Springer. s. 73. ISBN 1349140627.
Daryaee, Touraj (2012). The Oxford Handbook of Iranian History. Oxford Handbooks in History. Oxford University Press. s. 361. ISBN 0199732159.
Gholam Reza Afkhami (2008). The Life and Times of the Shah. University of California Press. ss. 434-444. ISBN 978-0-520-25328-5. İtalyan ve İspanyol faşizm okullarının bir karışımı olan partinin görüşü, yaygın muhalefetle bir araya gelmek ve kraliçe muhalifleri ile karşı karşıya kaldığında geri çekilmekti. Fakat faşizm komünizme yön verdi. Terimsel olarak bahsedilmemiş olmasına rağmen parti prensipte demokratik merkeziyetçi hale geldi.
Yom, Sean (2015). From Resilience to Revolution: How Foreign Interventions Destabilize the Middle East. Columbia University Press. s. 142–143. ISBN 9780231540278.
Abrahamian, Ervand (1999). Tortured Confessions: Prisons and Public Recantations in Modern Iran. University of California Press. s. 113. ISBN 9780520216235.
Abrahamian, Ervand (2008). A History of Modern Iran. Cambridge University Press. s. 153. ISBN 978-0521528917.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[AZ-1] John H. Lorentz (2010). "Rastakhiz Party". The A to Z of Iran. The A to Z Guide Series. 209. Scarecrow Press. ss. 266-268. ISBN 1461731917.

[S-2] Parviz Daneshvar (2016). Revolution in Iran. Springer. s. 73. ISBN 1349140627.

[3] Daryaee, Touraj (2012). The Oxford Handbook of Iranian History. Oxford Handbooks in History. Oxford University Press. s. 361. ISBN 0199732159.

[A8-4] Gholam Reza Afkhami (2008). The Life and Times of the Shah. University of California Press. ss. 434-444. ISBN 978-0-520-25328-5. İtalyan ve İspanyol faşizm okullarının bir karışımı olan partinin görüşü, yaygın muhalefetle bir araya gelmek ve kraliçe muhalifleri ile karşı karşıya kaldığında geri çekilmekti. Fakat faşizm komünizme yön verdi. Terimsel olarak bahsedilmemiş olmasına rağmen parti prensipte demokratik merkeziyetçi hale geldi.

[5] Yom, Sean (2015). From Resilience to Revolution: How Foreign Interventions Destabilize the Middle East. Columbia University Press. s. 142–143. ISBN 9780231540278.

[6] Abrahamian, Ervand (1999). Tortured Confessions: Prisons and Public Recantations in Modern Iran. University of California Press. s. 113. ISBN 9780520216235.

[7] Abrahamian, Ervand (2008). A History of Modern Iran. Cambridge University Press. s. 153. ISBN 978-0521528917.