Sağlık psikolojisi

Sağlık psikolojisi sağlık, hastalık ve sağlık hizmetlerindeki psikolojik ve davranışsal süreçlerin incelenmesidir.[1] Psikolojik, davranışsal ve kültürel faktörlerin fiziksel sağlık ve hastalığa nasıl katkıda bulunduğunu anlamakla ilgilenir. Psikolojik faktörler sağlığı doğrudan etkileyebilir. Örneğin, hipotalamik-hipofiz-adrenal ekseni etkileyen kronik olarak meydana gelen çevresel stres faktörleri kümülatif olarak sağlığa zarar verebilir. Davranışsal faktörler de bir kişinin sağlığını etkileyebilir. Örneğin, belirli davranışlar zamanla zararlı olabilir (sigara içilmesi veya aşırı miktarda alkol tüketilmesi) veya sağlığa (egzersiz yapmak) iyi gelebilir.[2] Sağlık psikologları biyopsikososyal bir yaklaşım benimser. Başka bir deyişle, sağlık psikologları sağlığı sadece biyolojik süreçlerin (örneğin bir virüs, tümör vb.) değil, aynı zamanda psikolojik (örneğin düşünce ve inançlar), davranışsal (örneğin alışkanlıklar) ve sosyal süreçlerin (örneğin, sosyoekonomik durum ve etnik köken) ürünü olarak anlarlar.

Sağlığı etkileyen psikolojik faktörleri anlayarak ve bu bilgiyi yapıcı bir şekilde uygulayarak, sağlık psikologları doğrudan bireysel hastalarla veya dolaylı olarak büyük ölçekli halk sağlığı programlarında çalışarak sağlığı geliştirebilirler. Buna ek olarak, sağlık psikologları, hastaları tedavi ederken disiplinin ürettiği bilgilerden yararlanmaları için diğer sağlık profesyonellerinin (örneğin, doktorlar ve hemşireler) eğitilmesine yardımcı olabilir. Sağlık psikologları çeşitli ortamlarda çalışır: hastaneler ve kliniklerdeki diğer tıp uzmanlarının yanı sıra, büyük ölçekli davranış değişikliği ve sağlığı geliştirme programları üzerinde çalışan halk sağlığı departmanlarında ve araştırma yaptıp ve ders verebilecekleri üniversitelerde çalışabilirler.

İlk başlangıcları klinik psikoloji alanına kadar izlenebilse de,[3] sağlık psikolojisi içinde dört farklı bölüm ve bir ilgili alan, iş sağlığı psikolojisi ,[4] zamanla gelişmiştir. Dört bölüm klinik sağlık psikolojisi, halk sağlığı psikolojisi, toplum sağlığı psikolojisi ve kritik sağlık psikolojisidir.[5] Sağlık psikolojisi alanında profesyonel kuruluşlar arasında Amerikan Psikologlar Derneği (APA) 38. Bölümü,[6] İngiliz Psikoloji Derneği (İPD) Sağlık Psikolojisi Bölümü (İPD),[7] Avrupa Sağlık Psikolojisi Derneği,[8] ve Avustralya Psikoloji Derneği (APS) Sağlık Psikologları Koleji sayılabilir.[9] Klinik sağlık psikoloğu olarak ABD'de ileri düzeyde kimlik doğrulama Amerikan Profesyonel Psikoloji Kurulu aracılığıyla sağlanır.[10]

Genel bakış

Psikolojik, tıbbi ve fizyolojik araştırmalardaki son gelişmeler sağlık ve hastalık hakkında yeni bir düşünce yoluna yol açmıştır. Biyopsikososyal model olarak adlandırılan bu kavram, sağlığı ve hastalığı biyolojik özellikler (örn. genetik yatkınlık), davranışsal faktörler (örn. yaşam tarzı, stres, sağlık inançları) ve sosyal koşulların (örn. kültürel etkiler, aile ilişkileri, sosyal destek) bir kombinasyonu olarak inceler.

Biyolojik, davranışsal ve sosyal faktörlerin sağlık ve hastalığı nasıl etkilediğini inceleyen psikologlara sağlık psikoloğu denir. Sağlık psikologları, genel refahı teşvik etmek ve fiziksel hastalıkları anlamak için psikoloji ve sağlık bilgilerini kullanırlar.[11] İnsanlara sağlık ve hastalığın psikolojik ve duygusal yönlerini ele almalarına yardımcı olmak için özel olarak eğitilmiştir. Sağlık psikologları, araştırma yapmak ve klinik değerlendirmeler ve tedavi hizmetleri sağlamak için birçok farklı sağlık uzmanıyla (örn. Doktorlar, diş hekimleri, hemşireler, doktor asistanları, diyetisyenler, sosyal hizmet uzmanları, eczacılar, fizik ve mesleki terapistler ve papazlar) birlikte çalışırlar. Birçok sağlık psikoloğu, daha sağlıklı yaşam tarzlarını teşvik etmek ve insanları sağlıklarını iyileştirmeye teşvik etmek için tasarlanmış yollar araştırmaya ve önleme araştırmalarına odaklanmaktadır. Örneğin, insanların kilo vermesine veya sigarayı bırakmasına yardımcı olabilirler. Sağlık psikologları da yeteneklerini sağlık bakım sistemini geliştirmek için kullanırlar. Örneğin, doktorlara hastalarıyla iletişim kurmanın daha iyi yolları hakkında tavsiyelerde bulunabilirler. Sağlık psikologları, Birleşik Krallık Ulusal Sağlık Servisi, özel muayenehaneler, üniversiteler, topluluklar, okullar ve organizasyonlar gibi birçok farklı ortamda çalışmaktadır. Birçok sağlık psikoloğu görevlerinin bir parçası olarak klinik hizmetler sunsa da, diğerleri temel olarak öğretim ve araştırmayı içeren klinik olmayan görevlerde çalışırlar. Alanda önde gelen dergiler arasında Sağlık Psikolojisi, Sağlık Psikolojisi Dergisi, İngiliz Sağlık Psikolojisi Dergisi,[12] ve Uygulamalı Psikoloji: Sağlık ve Mutluluk yer almaktadır .[13] Sağlık psikologları insanlarla bire bir, gruplar halinde, aile olarak veya daha büyük bir nüfus düzeyinde çalışabilirler.

Klinik sağlık psikolojisi (KSP)
KSP, sağlık psikolojisi alanından türetilen bilimsel bilgilerin, sağlık hizmetleri yelpazesinde ortaya çıkabilecek klinik sorulara uygulanmasıdır. KSP, klinik psikologlar için birçok özel uygulama alanından biridir. Ayrıca, davranışsal sağlığın önleme odaklı alanına ve davranışsal tıbbın tedaviye yönelik alanına da önemli bir katkıda bulunmaktadır. Klinik uygulama eğitim, davranış değiştirme teknikleri ve psikoterapiyi içerir. Bazı ülkelerde, ek eğitim alan bir klinik sağlık psikologu tıbbi psikolog olabilir ve böylece reçete ayrıcalıkları elde edebilir.
Halk sağlığı psikolojisi (HSP)
HSP nüfus yönelimlidir. HSP'nin temel amacı, nüfus düzeyinde psikososyal faktörler ve sağlık arasındaki potansiyel nedensel bağlantıları araştırmaktır. Halk sağlığı psikologları, daha iyi halk sağlığını geliştirmek için eğitimcilere, politika yapıcılara ve sağlık hizmeti sağlayıcılarına araştırma sonuçları sunar. HSP, epidemiyoloji, beslenme, genetik ve biyoistatistik gibi diğer halk sağlığı disiplinleriyle müttefiktir. Bazı HSP müdahaleleri, bir bütün olarak popülasyona değil (örneğin, tüm hamile kadınlar) risk altındaki nüfus gruplarına (örn. az eğitimli, bekar hamile kadınlar) yöneliktir.
Toplum sağlığı psikolojisi (TSP)
TSP, topluluklarda yaşayan bireylerin sağlığına ve refahına katkıda bulunan topluluk faktörlerini araştırır. TSP ayrıca hastalıklarla mücadele etmek ve fiziksel ve zihinsel sağlığı teşvik etmek için tasarlanmış toplum düzeyinde müdahaleler geliştirir. Topluluk genellikle analiz seviyesi olarak hizmet eder ve sıklıkla sağlıkla ilgili müdahalelerde ortak olarak aranır.
Eleştirel sağlık psikolojisi (ESP)
ESP, gücün dağılımı ve güç farklılıklarının sağlık deneyimi ve davranışı, sağlık sistemleri ve sağlık politikası üzerindeki etkisi ile ilgilidir. ESP, tüm ırklardan, cinsiyetlerden, yaşlardan ve sosyoekonomik konumlardan insanlar için sosyal adalet ve evrensel sağlık hakkına öncelik vermektedir. Önemli bir endişe sağlık eşitsizlikleri. Eleştirel sağlık psikoloğu, sadece bir analist veya katalogcu değil, bir değişim aracısıdır. Bu alanda lider bir kuruluş Uluslararası Eleştirel Sağlık Psikolojisi Derneği'dir .

Sağlık psikolojisi, diğer uygulamalı psikolojinin alanları gibi, hem teorik hem de uygulamalı bir alandır. Sağlık psikologları çeşitli araştırma yöntemleri kullanmaktadır. Bu yöntemler kontrollü randomize deneyleri, yarı deneyleri, uzunlamasına çalışmaları, zaman serisi tasarımlarını, kesitsel çalışmaları, vaka kontrol çalışmalarını, nitel araştırmaları ve eylem araştırmalarını içerir . Sağlık psikologları, kardiyovasküler hastalık, ( kardiyak psikoloji ), sigara içme alışkanlıkları, dini inançların sağlıkla ilişkisi, alkol kullanımı, sosyal destek, yaşam koşulları, duygusal durum, sosyal sınıf ve daha fazlası dahil olmak üzere çok çeşitli sağlık olaylarını inceler. Bazı sağlık psikologları bireylere uyku problemleri, baş ağrısı, alkol problemleri vb. Diğer sağlık psikologları, topluluk üyelerinin sağlıkları üzerinde kontrol sahibi olmalarına ve tüm toplulukların yaşam kalitesini iyileştirmelerine yardımcı olarak topluluk üyelerini güçlendirmek için çalışırlar.

Kökenleri ve gelişimi

Sağlık psikolojisi farklı toplumlarda farklı biçimlerde gelişmiştir.[14] Sağlıktaki psikolojik faktörler 20. yüzyılın başlarından beri psikosomatik tıp ve daha sonra davranışsal tıp gibi disiplinler tarafından incelenmiştir, ancak bunlar psikolojinin değil, esas olarak tıbbın dallarıydı.

Amerika Birleşik Devletleri 1969 yılında William Schofield, APA için Sağlık Hizmetlerinin Sunulmasında Psikolojinin Rolü başlıklı bir rapor hazırladı.[15] İstisnalar olsa da, zamanın psikolojik araştırmasının sıklıkla zihinsel sağlık ve fiziksel sağlığı ayrı olarak gördüğünü ve psikolojinin fiziksel sağlık üzerindeki etkisine çok az dikkat ettiğini tespit etti. O sırada bu alanda çalışan az sayıdaki psikologdan biri olan Schofield, gelecekteki psikologlar için yeni eğitim ve öğretim biçimleri önerdi. 1973 yılında teklifine cevap veren APA, psikologların (a) sağlıkla ilgili davranışlarını yönetmelerine nasıl yardımcı olabileceğini, (b) hastaların fiziksel sağlık sorunlarını yönetmelerine yardımcı olabileceğini ve (c) sağlık personelini hastalarla daha etkin çalışacak şekilde eğitmek için bir komite oluşturdu.[16]

Sağlık psikolojisi, 1970'lerde ABD'de farklı bir psikoloji disiplini olarak ortaya çıkmaya başladı. 20. yüzyılın ortalarında tıpta davranışların sağlık üzerindeki etkisinin artan bir anlayışı vardı. Örneğin, 1960'larda başlayan Alameda İlçe Çalışması, düzenli öğünlerle beslenen (örn. kahvaltı), sağlıklı bir kiloda olan, yeterli uyku alan, sigara içmeyen, az alkol kullanan ve düzenli olarak egzersiz yapanların daha sağlıklı olduklarını ve daha uzun yaşadıklarını gösterdi.[17] Buna ek olarak, psikologlar ve diğer bilim adamları psikolojik süreçlerle fizyolojik süreçler arasındaki ilişkileri keşfediyorlardı.[18] Bu keşifler, psikososyal stresin kardiyovasküler ve bağışıklık sistemleri üzerindeki etkisinin daha iyi anlaşılmasını ve bağışıklık sisteminin işleyişinin öğrenme yoluyla değiştirilebileceğinin erken bulgularını içermektedir.[19]

Joseph Matarazzo'nun öncülüğünde, 1977'de APA sağlık psikolojisine ayrılmış bir bölüm ekledi. İlk bölüm konferansında Matarazzo, sağlık psikolojisinin tanımlanmasında önemli rol oynayan bir konuşma yaptı. Yeni alanı şu şekilde tanımladı: "Sağlık psikolojisi, psikoloji disiplininin sağlığın teşviki ve sürdürülmesine, hastalığın önlenmesi ve tedavisine, teşhis ve etiyolojik tanımlamaya özel eğitimsel, bilimsel ve mesleki katkılarının toplamıdır. sağlık, hastalık ve ilgili işlev bozukluğu ile sağlık sistemi ve sağlık politikası oluşumunun analizi ve iyileştirilmesi arasındaki ilişkiyi açıklar. " [20] 1980'lerde başka yerlerde benzer organizasyonlar kuruldu. 1986'da İPD bir Sağlık Psikolojisi Bölümü kurdu. Avrupa Sağlık Psikolojisi Derneği 1986 yılında kurulmuştur. Avustralya ve Japonya dahil olmak üzere diğer ülkelerde de benzer organizasyonlar kuruldu.[21] Üniversiteler sağlık psikolojisinde doktora düzeyinde eğitim programları geliştirmeye başladı. ABD'de klinik psikoloji alanında doktora derecesini tamamlayan bireyler için doktora sonrası sağlık psikolojisi eğitim programları oluşturulmuştur.

Birleşik Krallık Psikologlar yıllardır tıbbi ortamlarda çalışmaktadır (İngiltere'de bazen alan tıbbi psikoloji olarak adlandırılmaktadır). Bununla birlikte, tıbbi psikoloji, öncelikle hastaların hastalığa uyum sağlamasına yardımcı olmayı amaçlayan nispeten küçük bir alandır.[22] İPD'nin Tıbbi Bölümün rolünü yeniden ele alması, sağlık psikolojisinin ayrı bir alan olarak ortaya çıkmasına neden olmuştur.[23] Marie Johnston ve John Weinman, İPD Bültenine yazdığı bir mektupta Sağlık Psikolojisi Bölümü'ne büyük bir ihtiyaç olduğunu savundu. Aralık 1986'da bölüm İPD Londra Konferansı'nda kuruldu ve Marie Johnston başkanlık yaptı.[24] 1993 Yılındaki Yıllık İPD Konferansı'nda "Sağlık Psikolojisinde Güncel Eğilimler" in gözden geçirilmesi ve sağlık psikolojisinin "sağlık, hastalık ve sağlık hizmetlerinde psikolojik ve davranışsal süreçlerin incelenmesi" olarak tanımlanması önerildi.[25]

İngiltere'de Sağlık Psikolojisi Kısımı 1993 yılında Özel Grup oldu ve 1997'de bölüm statüsü aldı. Bölüm statüsünün verilmesi, bireysel eğitim ihtiyaçlarının ve sağlık psikologlarının mesleki uygulamalarının tanınması ve üyelerin İPD ile kiralanmış statü kazanabilmeleri anlamına geliyordu. İPD, 2010 yılında Sağlık Meslekleri Konseyi'ne yasal kayıt ile mesleki standartların ve niteliklerin düzenlenmesi devralınana kadar sağlık psikolojisi eğitimi ve uygulamasını düzenlemeye devam etmiştir.[24]

Sağlık psikolojisinin ortaya çıkışıyla çakışan bir dizi ilgili trend şöyledir:

  • Davranış ve sağlığı ilişkilendiren epidemiyolojik kanıtlar.[24]
  • Genellikle psikologlar tarafından verilen dersler aracılığıyla davranış bilimlerinin tıp fakültesi müfredatına eklenmesi.
  • Hasta memnuniyetini ve tıbbi tedaviye uyumu artırmak amacıyla sağlık profesyonellerinin iletişim becerilerinde eğitimi.
  • Psikolojik teoriye dayalı artan müdahale sayısı (örn. Davranış değişikliği ).
  • Psikofizyoloji ve psikhoneuroimmünolojinin ortaya çıkmasına neden olan psikolojik ve fizyolojik faktörler arasındaki etkileşimin daha iyi anlaşılması.
  • Sağlık alanı, inançları, tutumları ve davranışları birbirine bağlayan teorik modelleri test etmek isteyen sosyal psikologlar tarafından araştırmanın hedefi haline gelmiştir.[26]
  • AIDS / HIV'in ortaya çıkışı ve salgının tetiklediği davranışsal araştırmalar için finansman artışı.

Sağlık psikolojisinde araştırma ve uygulamayı teşvik etmek için akademik / mesleki kuruluşların ortaya çıkışını, disiplinin çıkarlarını ortaya koymaya başlayan bir dizi ders kitabının yayımlanması izledi.[27]

Hedefler

Davranışsal ve bağlamsal faktörleri anlama

Sağlık psikologları, sağlığı geliştiren, hastalığa yol açan ve sağlık hizmetlerinin etkinliğini etkileyen davranışları ve deneyimleri belirlemek için araştırma yaparlar. Ayrıca sağlık hizmetleri politikasını geliştirmenin yollarını önerirler.[28] Sağlık psikologları, sağlığı teşvik etmek ve hastalıkları önlemek için sigarayı azaltma [29] ve günlük beslenmeyi [30] geliştirme yolları üzerinde çalışmışlardır. Ayrıca hastalık ve bireysel özellikler arasındaki ilişkiyi incelediler. Örneğin, sağlık psikolojisi bir yandan heyecan arayışının kişilik özellikleri, dürtüsellik, düşmanlık / öfke, duygusal dengesizlik ve depresyon ile bir yandan yüksek riskli sürüş arasında bir ilişki bulmuştur.[31]

Sağlık psikolojisi aynı zamanda sağlığı etkileyen ekonomik, kültürel, topluluk, sosyal ve yaşam tarzı faktörleri gibi bağlamsal faktörlerle de ilgilidir. Fiziksel bağımlılık sigarayı bırakmayı engeller. Bazı araştırmalar baştan çıkarıcı reklamcılığın tütüne psikolojik bağımlılığa da katkıda bulunduğunu öne sürmektedir [32] ancak diğer araştırmalar medyaya maruz kalma ve gençlerde sigara içme arasında bir ilişki bulamamıştır.[33] OHP araştırması, az karar enlemini yüksek psikolojik iş yükü ile birleştiren işlerde çalışan kişilerin kardiyovasküler hastalık için artmış risk altında olduğunu göstermektedir.[34][35] Diğer OHP araştırmaları, işsizlik ile kan basıncındaki yükselmeler arasında bir ilişki olduğunu ortaya koymaktadır.[36][37] Epidemiyolojik araştırmalar sosyal sınıf ve kardiyovasküler hastalık arasındaki ilişkiyi belgelemektedir.[38]

Sağlık psikologları ayrıca insanların sağlıklı kalmasına yardımcı olmak ve hastaların hastalık tedavi rejimlerine uymalarına yardımcı olmak için sağlık davranışlarını değiştirmeyi amaçlamaktadır (ayrıca sağlık eylem süreci yaklaşımına bakınız). Sağlık psikologları bu amaçla bilişsel davranışçı terapi ve uygulamalı davranış analizi ( davranış değişikliğine de bakınız) kullanmaktadır.

Hastalığı önleme

Sağlık psikologları, yukarıda belirtildiği gibi, davranış değişikliği yoluyla sağlığı teşvik eder; ancak hastalığı başka şekillerde de önlemeye çalışırlar. Sağlık psikologları, insanların sigaralarını bırakmak, tükettikleri alkol miktarını azaltmak, daha sağlıklı beslenmek ve düzenli egzersiz yapmak gibi yaşamlarında değişiklik yapmalarına yardımcı olabilecek programlar geliştirip çalıştırarak insanların sağlıklı bir yaşam sürmelerine yardımcı olmaya çalışırlar.[11] Sağlık psikolojisi tarafından bilgilendirilen kampanyalar tütün kullanımını hedeflemiştir. Tütün ürünlerini en az karşılayabilenler en çok tüketirler. Tütün, bireylere, mahrum ve korunmasız bireylerin yaşamlarını karakterize eden günlük stres deneyimlerine eşlik eden aşırı duygusal durumları kontrol etmenin bir yolunu sunar.[39] Uygulayıcılar, eğitimi ve etkili iletişimi hastalıkların önlenmesinin bir parçası olarak vurgulamaktadır, çünkü birçok insan yaşamlarında mevcut hastalık riskini tanımamakta veya en aza indirmektedir. Ayrıca, birçok kişi günlük baskılar ve stresler nedeniyle sağlık uygulamaları hakkındaki bilgilerini sık sık uygulayamamaktadır. Sigara içenleri sigaraya olan bağımlılığını azaltmak için motive etmeye yönelik nüfus temelli girişimlerin yaygın bir örneği sigara karşıtı kampanyalardır .[40]

Sağlık psikologları hastalığı önleyerek sağlığı ve refahı artırmaya yardımcı olur.[11] Bazı hastalıklar erken yakalanırsa daha etkili bir şekilde tedavi edilebilir. Sağlık psikologları, bazı insanların neden erken tarama veya aşılama aramadıklarını anlamak için çalıştılar ve bu bilgiyi, insanları kanser ve kalp hastalığı gibi hastalıklar için erken sağlık kontrolleri yapmaya teşvik etmenin yollarını geliştirmek için kullandılar. Sağlık psikologları ayrıca insanların riskli davranışlardan kaçınmasına yardımcı olacak yollar (örneğin korunmasız cinsel ilişkiye girmek) ve sağlığı geliştirici davranışları (örneğin düzenli diş fırçalama veya el yıkama) teşvik etmek için yollar bulmaktadır.

Sağlık psikologları, doktorlar ve hemşireler de dahil olmak üzere sağlık uzmanlarını, risk faktörlerine maruziyeti azaltmak ve sağlığı geliştirici davranış değişiklikleri yapmak için etkili stratejileri anlama, hatırlama ve uygulamadaki engelleri aşacak şekilde hastalarla etkili bir şekilde iletişim kurma konusunda eğitmeyi amaçlamaktadır.[41]

Ayrıca OHP'den işyerindeki stres azaltma müdahalelerinin etkili olabileceğine dair kanıtlar da vardır. Örneğin, Kompier ve meslektaşları [42], otobüs şoförlerindeki stresi azaltmaya yönelik bazı müdahalelerin çalışanlar ve otobüs şirketleri için faydalı etkileri olduğunu göstermiştir.

Hastalığın etkileri

Sağlık psikologları, hastalığın bireylerin psikolojik refahını nasıl etkilediğini araştırır. Ağır hasta veya yaralanan bir kişi birçok farklı pratik stresle karşı karşıyadır. Bu stres faktörleri, tıbbi ve diğer masrafların karşılanması, hastaneden eve geldiğinde uygun bakımı alma sorunları, bakmakla yükümlü olunan kişilere bakmanın önündeki engeller, kişinin kendine güven duygusunu kaybetmesi, "hasta bir insan" olarak istenmeyen yeni bir kimlik kazanma gibi deneyimleri içerir. Bu stres faktörleri depresyona, benlik saygısının azalmasına vb. yol açabilir.[43]

Sağlık psikolojisi ayrıca ölümcül hastalığı olan bireylerin yaşamlarını iyileştirme ile de ilgilidir. İyileşme umudu az olduğunda, sağlık psikoloğu terapistler, hastanın psikolojik refahının en azından bir kısmını iyileştirmesine yardımcı olarak hastanın yaşam kalitesini artırabilir.[44] Sağlık psikologları, yas tutanlara (yakınını kaybedenlere) tedavi hizmetleri sunmakla da ilgilenmektedir.[45]

Sağlık politikalarının eleştirel analizi

Eleştirel sağlık psikologları, sağlık politikasının eşitsizlikleri, eşitsizlikleri ve sosyal adaletsizliği nasıl etkileyebileceğini araştırmaktadır.[46] Bu araştırma yolları, sağlık psikolojisinin kapsamını bireysel sağlık seviyesinin ötesine, bölgeler ve uluslararasında ve içinde sağlığın sosyal ve ekonomik belirleyicilerinin incelenmesine kadar genişletmektedir. Anaakım sağlık psikolojisinin bireyciliği, sağlık deneyimini sıfırlayan nitel yöntemler kullanılarak eleştirel sağlık psikologları tarafından eleştirilmiştir.

Araştırma yürütmek

Diğer psikoloji disiplinlerindeki psikologlar gibi, sağlık psikologları da araştırma yöntemleri konusunda ileri düzeyde bilgi sahibidir. Sağlık psikologları bu bilgiyi çeşitli sorular üzerinde araştırma yapmak için kullanırlar.[47] Örneğin, sağlık psikologları aşağıdaki gibi soruları cevaplamak için araştırma yaparlar:

  • Sağlıklı beslenmeyi ne etkiler?
  • Stres kalp hastalığına nasıl bağlıdır?
  • Genetik testin duygusal etkileri nelerdir?
  • İnsanların sağlıklarını iyileştirmek için sağlık davranışlarını nasıl değiştirebiliriz? [11]

Öğretim ve iletişim

Sağlık psikologları aynı zamanda sağlıklı beslenme, sigarayı bırakma, kilo verme vb. gibi konularda diğer sağlık görevlilerini eğitmekten de sorumlu olabilirler. Sağlık psikologları bunların yanında sağlık görevlilerini kötü haberlerin nasıl iletileceği veya tedaviye uyumu artırmak amacıyla davranış değişikliğini nasıl destekleyecekleri gibi iletişim becerileri konusunda eğitirler.[47]

Uygulamalar

Sağlık psikologları, tıbbi konsültasyonlar sırasında doktorlar ve hastalar arasındaki iletişim sürecine yardımcı olur. Bu süreçte birçok sorun vardır, hastalar birçok tıbbi terimin, özellikle anatomik terimlerin (örn. Bağırsaklar) önemli ölçüde anlaşılmadığını gösterir.[48] Bu konudaki bir araştırma alanı "doktor merkezli" veya "hasta merkezli" konsültasyonları içermektedir. Doktor merkezli konsültasyonlar genellikle direktiftir ve hasta soruları yanıtlar ve karar vermede daha az rol oynar. Bu tarz yaşlı insanlar ve diğerleri tarafından tercih edilmesine rağmen, birçok insan ilham verdiği hiyerarşi veya cehalet duygusundan hoşlanmaz. Hastanın ihtiyaçlarına odaklanan, karar vermeden önce doktoru hastayı tamamen dinlemeyi ve hastayı tedavi seçme ve tanı bulma sürecine dahil etmeyi içeren hasta merkezli konsültasyonları tercih ederler.[49]

Tıbbi tavsiyeye uyumun geliştirilmesi

Sağlık psikologları, insanların tıbbi tavsiyelere uymalarını ve tedavi rejimlerine uymalarını amaçlayan araştırma ve uygulamalarda bulunurlar. Hastalar sıklıkla haplarını almayı veya yan etkiler nedeniyle reçeteli ilaçlarını almamayı tercih ederler. Reçeteli ilaç almamak maliyetlidir ve başkalarına yardım edebilecek milyonlarca kullanılabilir ilacı harcar. Tahmini yapışma oranlarının ölçülmesi zordur (aşağıya bakınız); Bununla birlikte, tedavi programlarının bireylerin günlük yaşamlarına uyarlanmasıyla uyumun geliştirilebileceğine dair kanıtlar vardır.[50] Ek olarak, geleneksel bilişsel-davranışçı terapiler, kronik hastalıklardan muzdarip ve psikolojik sıkıntıya eşlik eden insanlar için, daha geniş tedavi yaklaşımının bir parçası olarak tıbbi tavsiyeye bağlılığı teşvik eden, destekleyen ve güçlendiren modülleri içerecek şekilde uyarlanmıştır.[51]

Uyumu ölçme yolları

Sağlık psikologları, hastaların tıbbi rejimlere olan bağlılığını ölçmenin çeşitli yollarını tanımladılar:

  • İlaç şişesindeki hap sayısını sayma
  • Öz raporları kullanma
  • Şişenin kaç kez açıldığını takip eden "Trackcap" şişelerini kullanma.[52]

Ağrıyı yönetmek

Sağlık psikolojisi, ağrıyı azaltmak veya ortadan kaldırmak için tedaviler bulmanın yanı sıra epizodik analjezi, nedensel, nevralji ve fantom uzuv ağrısı gibi ağrı anomalilerini anlamaya çalışır. Ağrı ölçme ve açıklayan görevi sorunlu olmasına rağmen, McGill Ağrı Anketi [53] 'nin geliştirilmesi bu alanda ilerleme sağlanmasına katkıda bulunmıştur. Ağrı tedavisi analjezi, akupunktur (diz osteoartritinde ağrıyı azaltmada etkili olduğu bulunmuştur [54]), biyogeribildirim ve bilişsel davranışçı terapiyi içerebilir.

Sağlık psikologunun rolleri

Aşağıda, Birleşik Krallık'ın Ulusal Sağlık Servisi ve özel muayenehane gibi uygulamalı ortamlarda sağlık psikologlarının sahip oldukları pozisyon türlerine bazı örnekler verilmiştir.

  • Danışman sağlık psikologu : Danışman sağlık psikoloğu, tütün kontrolü ve sigara bırakma hizmetlerini yönetmek ve sağlık eğitmenlerinin yönetiminde profesyonel liderlik sağlamak da dahil olmak üzere halk sağlığı içinde sağlık psikolojisine öncülük edecektir.[47]
  • Uzman sağlık psikoloğu : Bir uzman sağlık psikoloğu, örneğin, İngiltere'nin önde gelen kalp ve akciğer hastanelerinden birinde sağlık psikolojisi hizmetini yönetebilir, hastalara klinik hizmet sunabilir ve çokdisiplinli ekibin tüm üyelerine tavsiyelerde bulunabilir.
  • Sağlık psikoloğu : Sağlık psikoloğunun rolünün bir örneği, kilo yönetimi merkezi için sağlık psikolojisi girdisi sağlamak olabilir. Kişiye özel bir kilo yönetimi programının tedavisi, geliştirilmesi ve sunulmasının psikolojik değerlendirmesi ve sağlık danışmanlığı ve tıbbi tedaviye uyumun artırılmasına yönelik yaklaşımlar konusunda danışmanlık yapılması gibi.
  • Araştırmacı psikolog: Araştırmacı sağlık psikologları, örneğin, demans tanısı almanın psikolojik etkisini araştırmak veya yanık yaralanmaları için psikolojik destek sağlamanın yollarını değerlendirmek için sağlık psikolojisi araştırmaları yürütür. Araştırma, sağlıklı beslenme veya fiziksel aktivitenin belirleyicilerini araştırmak veya insanların neden uyuşturucu madde kullanımına yöneldiğini anlamak gibi sağlığın teşviki ve geliştirilmesi alanında da yapılabilir.
  • Asistan sağlık psikologu : Bir asistan olarak sağlık psikologu, nitelikli bir sağlık psikoloğu tarafından denetlenirken, hastaları değerlendirme, sağlık davranışlarını değiştirmek için psikolojik müdahaleler yapma ve araştırma yürütme konusunda deneyim kazanacaktır.

Eğitim

İngiltere'de sağlık psikologları Sağlık Meslekleri Konseyi tarafından kayıtlıdır ve Sağlık Psikolojisi Bölümü'nün İPD'ye tam üyeliğine uygun olacak şekilde eğitilmiştir.[55] İPD ile görevlendirilmiş kayıtlı sağlık psikologları en az altı yıl eğitim almış ve en az üç yıl sağlık psikolojisi alanında uzmanlaşmıştır.[47] Eğitimdeki sağlık psikologları İPD aşama 1 eğitimini tamamlamalı ve İPD Aşama 2 eğitim rotasına veya İPD onaylı bir üniversite doktora sağlık psikolojisi programına kayıtlı olmalıdır. Kalifiye olduktan sonra, sağlık psikologları Ulusal Sağlık Servisi, üniversiteler, okullar, özel sağlık hizmetleri ve araştırma ve yardım kuruluşları gibi çeşitli ortamlarda çalışabilirler. Eğitimdeki bir sağlık psikoloğu, kayıt ve kiralanmış statüye doğru çalışırken uygulanan ortamlarda çalışıyor olabilir. Bir sağlık psikologu aşağıdaki alanların hepsinde yetkinlik göstermiş olacaktır:

  • mesleki beceriler (etik ve yasal standartların uygulanması, iletişim ve ekip çalışması),
  • araştırma becerileri (çeşitli alanlarda psikolojik araştırma tasarlama, yürütme ve analiz etme),
  • danışmanlık becerileri (planlama ve değerlendirme),
  • öğretim ve eğitim becerileri (büyük ve küçük ölçekli eğitim programının tasarlanması, verilmesi ve değerlendirilmesi bilgisi),
  • müdahale becerileri (davranış değişikliği müdahalelerinin teslimi ve değerlendirilmesi).[47]

Tüm nitelikli sağlık psikologları, kariyerleri boyunca her yıl psikoloji için sürekli mesleki gelişimlerini (SMK) sürdürmeli ve kaydetmelidir.[55]

Avustralya'da sağlık psikologları Avustralya Psikoloji Kurulu tarafından kayıtlıdır.[56] Onaylanmış bir sağlık psikoloğu olmanın standart yolu, en az altı yıllık eğitim ve iki yıllık kayıt programı içerir.[57] Sağlık psikologları da her yıl sürekli mesleki gelişimi üstlenmelidir.[58]

Ayrıca bakınız
  • Uygulamalı psikoloji
  • Davranışsal tıp
  • Kronik stres
  • Sağlığın zeka üzerindeki etkisi
  • Beslenme psikolojisi
  • Occupational health psychology
  • İş güvenliği ve sağlık
  • Pediyatrik psikoloji
  • İşyerinde stres

Konuyla ilgili yayınlar
  • Caltabiano, ML ve Ricciardelli, L. (Eds.). (2012). Sağlık Psikolojisinde Uygulamalı Konular . Wiley. 978-1119971931 .
  • Cohen, LM; McChargue, DE; Ve Collins, Jr. FL (Eds.). (2003). Sağlık Psikolojisi El Kitabı: Davranışsal Tıp Uzmanı için pratik konular. Bin Meşe, CA: Adaçayı Yayınları.
  • David F. Marks, Michael Murray ve Emee Vida Estacio (2018) Sağlık Psikolojisi.11 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Teori-Araştırma-Uygulama11 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (5. Baskı) Adaçayı Yayınları. 9781526408235 ISBN   9781526408235 (hbk) 9781526408242 (pbk).
  • Michie, S .; Ve Abraham, C. (Eds.). (2004). Uygulamada sağlık psikolojisi. Londra. İPD Blackwells.
  • Ogden, J. (2007). Sağlık Psikolojisi: Bir Ders Kitabı (4. baskı. ). Berkshire, İngiltere: Açık Üniversite Yayınları.
  • Hızlı, JC; Ve Tetrick, LE (Eds.). (2011). İş Sağlığı Psikolojisi El Kitabı (2. Baskı. ). Washington, DC: Amerikan Psikologlar Derneği.
  • Schonfeld, IS ve Chang, C.-H. (2017). İş sağlığı psikolojisi: İş, stres ve sağlık . New York, NY: Springer Yayın Şirketi.
  • Taylor, SE (1990). Sağlıklı psikoloji. Amerikalı Psikolog, 45, 40-50.

Kaynakça
  1. Johnston, M. (1994). Current trends in Health Psychology. The Psychologist, 7, 114-118.
  2. Ogden, J. (2012). Health Psychology: A Textbook (5th ed.). Maidenhead, UK: Open University Press.
  3. Rogers, R. W. (1983). Preventive health psychology: An interface of social and clinical psychology. Journal of Social and Clinical Psychology, 1(2), 120-127. DOI:10.1521/jscp.1983.1.2.120
  4. Everly, G. S., Jr. (1986). An introduction to occupational health psychology. In P. A. Keller & L. G. Ritt (Eds.), Innovations in clinical practice: A source book, Vol. 5 (pp. 331-338). Sarasota, FL: Professional Resource Exchange.
  5. "David F. Marks, Michael Murray & Emee Vida Estacio (2018) Health Psychology. Theory-Research-Practice (5th Ed.) Sage". 16 Kasım 2018. 11 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  6. "Division 38". 4 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  7. "Division of Health Psychology". 1 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  8. "European Health Psychology Society". 3 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  9. "College of Health Psychologists". 8 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  10. "American Board of Professional Psychology". 15 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  11. The British Psychological Society. (2011). What is health psychology? A guide for the public.
  12. "The British Journal of Health Psychology". 6 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  13. "Applied Psychology: Health and Well-Being". 11 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  14. Lubek, I., & Murray, M. (eds.) (2018) Histor{y/ies} of health psycholog{y/ies} [special issue]. Journal of Health Psychology, 23(3), 361-523.
  15. Schofield, W. (1969). The role of psychology in the delivery of health services. American Psychologist, 24(6), 565-584.
  16. Johnston, M., Weinman, J. & Chater, A. (2011). A healthy contribution. The Psychologist, 24(12), 890-892.
  17. Belloc, N., & Breslow, L. (1972). Relationship of physical health status and health practices. Preventive Medicine, 1(3), 409-421.
  18. Sterling, P., & Eyer, J. (1981). Biological basis of stress-related mortality. Social Science & Medicine. Part E, Medical Psychology, 15(1), 3-42.
  19. Ader, R. & Cohen, N. (1975). Behaviorally conditioned immunosuppression. Psychosomatic Medicine, 37(4), 333–340.
  20. Matarazzo, J. D. (1980). Behavioral health and behavioral medicine: Frontiers for a new health psychology. American Psychologist, 35, 807-818.
  21. Belar, C. D., Mendonca McIntyre, T. & Matarazzo, J. D. (2003). Health psychology. In D. K. Freedheim & I. Weiner (Eds.), Handbook of Psychology. Vol.1: History of Psychology. New York: Wiley
  22. Murray, M. (2018). The pre-history of health psychology in the UK: From natural science and psychoanalysis to social science, social cognition and beyond. Journal of Health Psychology, 23(3), 472-491
  23. Bennett, p. (2015) Clinical health psychology. In J. Hall, D. Pilgrim & G. Turpin (eds.) Clinical psychology in Britain: Historical perspectives (pp. 296-308). Leicester: BPS
  24. Johnson, M., Weinman, J., & Chater, A. (2011) A healthy Contribution. Health Psychology, 24 (12) 890-902
  25. Johnston, M. (1994). Health psychology:Current trends. The Psychologist, 7, 114–118.
  26. Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975). Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. Reading, MA: Addison-Wesley.
  27. Murray, M. (2014). Social history of health psychology: context and textbooks. Health Psychology Review, 8, 215-237.
  28. Sharman, S.J.; Garry, M.; Jacobsen, J.A.; Loftus, E.F.; & Ditto, P.H. (2008). False memories for end-of-life decisions. Health Psychology, 27, 291–96.
  29. Dusseldorp, E.; van Elderen, T.; & Maes, S.; Meulman, J. & Kraaij, V. (1999). A meta-analysis of psychoeducational programs for coronary heart disease patients. Health Psychology, 18, 506–19.
  30. Resnicow, K.; Jackson, A.; Blissett, D.; Wang, T.; McCarty, F.; Rahotep, S.; & Periasamy, S. (2005). Results of the Healthy Body Healthy Spirit Trial. Health Psychology, 24, 339–48.
  31. Beirness, D.J. (1993). Do we really drive as we live? The role of personality factors in road crashes. Alcohol, Drugs & Driving, 9, 129–43.
  32. Pierce, J.P.; & Gilpin, E.A. (1995). A historical analysis of tobacco marketing and the uptake of smoking by youth in the United States: 1890–1977. Health Psychology, 14, 500–508.
  33. Ferguson C.J. & Meehan, D.C. (2011). With friends like these...: Peer delinquency influences across age cohorts on smoking, alcohol and illegal substance use. European Psychiatry, 26(1), 6–12.
  34. Rosenström, T., Hintsanen, M., Jokela, M., Keltikangas-Järvinen, L., Kivimäki, M., Juonala, M., & ... Viikari, J. S. (2011). Change in job strain and progression of atherosclerosis: The Cardiovascular Risk in Young Finns study. Journal of Occupational Health Psychology, 16(1), 139-150. DOI:10.1037/a0021752
  35. Johnson, J.V., Stewart, W., Hall, E.M., Fredlund, P., & Theorell, T. (1996). Long-term psychosocial work environment and cardiovascular mortality among Swedish men. American Journal of Public Health, 86(3), 324–31. DOI:10.2105/AJPH.86.3.324
  36. Ilies, R., Dimotakis, N., & Watson, D. (2010). Mood, blood pressure, and heart rate at work: An experience-sampling study. Journal of Occupational Health Psychology, 15(2), 120-130. DOI:10.1037/a0018350
  37. Kasl, S.V. & Cobb, S. (1970). Blood pressure changes in men undergoing job loss: A preliminary report. Psychosomatic Medicine, 32(1), 19–38.
  38. Marmot, M.G. & Theorell, T. (1988). Social class and cardiovascular disease: The contribution of work. International Journal of Health Services, 18, 659–74.
  39. Whalen, C.K.; Jamner, L.D.; Henker, B. & Delfino, R.J. (2001). Smoking and moods in adolescents with depressive and aggressive dispositions: Evidence from surveys and electronic diaries. Health Psychology, 20, 99–111.
  40. Hershey, J.C.; Niederdeppe, J. & Evans, W.D. (2005). The theory of 'truth': How counterindustry campaigns affect smoking behavior among teens. Health Psychology, 24, 22–31.
  41. Ogden, J.; Bavalia, K.; Bull, M.; Frankum, S.; Goldie, C.; Gosslau, M.; et al. (2004) 'I want more time with my doctor': A quantitative study of time and the consultation. Family Practice, 21, 479–83.
  42. Kompier, M.A.J.; Aust, B.; van den Berg, A.-M. & Siegrist, J. (2000). Stress prevention in bus drivers: Evaluation of 13 natural experiments. Journal of Occupational Health Psychology, 5, 32–47.
  43. Cassileth, B.R.; Lusk, E.J.; Strouse, T.B.; Miller, D.S.; Brown, L.L.; Cross, P.A. & Tenaglia, A.N. (1984). Psychosocial status in chronic illness. New England Journal of Medicine, 311, 506–11.
  44. Lander, D.A. & Graham-Pole, J.R. (2008). Love medicine for the dying and their caregivers: The body of evidence. Journal of Health Psychology, 13, 201–12.
  45. O'Brien, J.M.; Forrest, L.M. & Austin, A.E. (2002). Death of a partner: Perspectives of heterosexual and gay men. Journal of Health Psychology, 7, 317–28.
  46. Martire, L.M. and Franks, M.M., 2014. The role of social networks in adult health: Introduction to the special issue. Health Psychology, 33(6), pp.501-504.
  47. "Arşivlenmiş kopya". 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  48. Boyle, C.M. (1970). Difference between patients' and doctors' interpretation of some common medical terms. British Medical Journal, 2, 286–89.
  49. Dowsett, S.M., Saul, J.L., Butow, P.N., Dunn, S.M., Boyer, M.J., Findlow, R., & Dunsmore, J. (2000). Communication styles in the cancer consultation: Preferences for a patient-centred approach. Psycho-Oncology, 9, 147–56.
  50. Clark, M.; Hampson, S.E.; Avery, L. & Simpson, R. (2004). Effects of a tailored lifestyle self-management intervention in patients with type 2 diabetes. British Journal of Health Psychology, 9 (Pt 3), 365–79.
  51. Safren, S., Gonzalez, J., Wexler, D., Psaros, C., Delahanty, L., Blashill, A., . . . Cagliero, E. (2014). A Randomized Controlled Trial of Cognitive Behavioral Therapy for Adherence and Depression (CBT-AD) in Patients With Uncontrolled Type 2 Diabetes. Diabetes Care, 37 (3): 625-633. DOI:10.2337/dc13-0816.
  52. Banyard, P. (2002). Psychology in practice: Health. London, England: Hodder & Stoughton Educational.
  53. Melzack, R. (1975). The McGill Pain Questionnaire: Major properties and scoring methods. Pain, 1(3), 277–299.
  54. Berman, B.; Singh B.B.; Lao, L.; Langenberg, P.; Li, H.; Hadhazy, V.; Bareta, J. & Hochberg, M. (1999). A randomized trial of acupuncture as an adjunctive therapy in osteoarthritis of the knee. Rheumatology, 38(4), 346–54.
  55. The British Psychological Society. (2011). Health Psychology in applied settings: A guide for employers.
  56. "Psychology Board of Australia". Psychology Board of Australia. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  57. "Registrar Program". Registrar Program. 6 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.
  58. "Continuing professional development resources". Continuing professional development resources. 6 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2020.

Dış bağlantılar

Kuzey Amerika

Avrupa
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.