Seri katil

Seri katil, anormal kişisel bozukluklar sonucu, 30 günden daha uzun bir zaman diliminde ve arada bekleme dönemleri de olacak şekilde 3 veya daha fazla insanı öldüren kişidir.[1][2][3][4] Genellikle, öldürme sebebi seksüel içerikli bir nedene dayanmaktadır. Kurbanlar sıklıkla aynı kurguda öldürülmekte ve benzer özellikleri taşıyabilmektedirler (örneğin mesleki, görünüş, cinsiyet veya yaş grubu gibi).

Karakteristikler

Psikoz seri katiller arasında nadiren görülür. Ağır basan piskiyatrik tanı psikopatidir. Bu, antisosyal kişilik bozukluğu ile ilintili olarak, kişinin kişisel fonksiyon bozukluğundan dolayı ortaya çıkmaktadır.[5][6] Psikopatlar empati ve suçluluk duygusundan uzak bir halde, ben merkezci ve itici, sosyal, ahlaki ve hukuki kabullere uymayan kişilerdir. Psikopatlar sıklıkla toplumun kabullendiği kurallardan çok, kendi yarattıkları ve benimsedikleri kurallara uymayı tercih ederler. Genellikle dışarıdan gözlendiklerinde normal, göze batmayan ve hatta toplumda saygı gören ve çekici kişiler olabilirler.

Seri katillerde Macdonald üçlemesi— hayvanlara eziyet, ateş yakma takıntısı ve sürekli yatağı ıslatma durumu beş yaşını geçmiş çocukluk davranışları olarak gözlemlenmektedir.[7]

Seri katiller ile şölen katillerini birbirine karıştırmamak gerekir.

Seri katil tipleri

FBI'ın Suç sınıflandırma kitapçığında seri katilleri üç kategoriye ayırır: "organize", "organize olmayan" ve "karışık"—hem düzenli hem de düzensiz karakter gösteren saldırganlar.[8] Bazı katiller cinayetlerine devam ederken düzenli halden düzensize geçiş yapabilmektedirler.

Organize/asosyal saldırganlar
Ted Bundy, 1980, Kimberly Leach cinayetinden idama mahkûm edildikten bir gün sonra, organize/asosyal saldırgan

Organize asosyal saldırganlar genellikle ortalamanın üzerinde bir IQ'ya sahiptirler (120>).[9] Bu kategoride bulunan saldırgan tipleri genellikle cinayetleri methodik olarak planlarlar, sıklıkla kurbanlarını kaçırırlar, onları bir yerde öldürüp, bir başka yerde de cesetten kurtulurlar. Genellikle kurbanlarının acıma veya sempati duygularına dokunarak kandırırlar. Örneğin, Ted Bundy bayan kurbanlarını sahte bir alçı içinde kolunu sakatmış gibi göstererek arabaya bir şeyler taşımasına yardım etmeleri için kandırır, daha sonra metal bir sopa ile onları bayılıncaya kadar döver ve daha sonra da onları kaçırırdı. Diğer tipler ise gönüllü olmaları dolayısı ile özellikle fahişeleri hedef alırlar. Suç mahallinde ileri seviyede bir kontrolleri vardır ve genellikle adli tıp hakkında eksiksiz bilgiye sahiptirler. Bu bilgi sayesinde izlerini çok iyi yok ederler ve takip edilmeleri oldukça zorlaşır (örneğin cesedin bir göl veya nehre bir ağırlık aracılığı ile batırılması gibi). İşledikleri suçları medyada takibini iyi yaparlar ve bundan büyük bir projeymişçesine gurur duyarlar. Organize katiller genellikle sosyal olarak yetkindirler; arkadaş veya partnerleri vardır ve hatta bazen evli ve çocuklu da olabilirler. Yakalandıkları zaman komşu ve akraba çevresi ile yapılan görüşmelerde, katiller hakkında genelde zararsız ve kimseyi incitmeyecek kişi olarak bahsedilmiştir. Bazı seri katiller işledikleri cinayetlerin sırrının çözülmesini oldukça zorlaştırır. İntihar notları ile yanlış yönlendirmeler, cinayeti başkasına yükleyecek bazı tuzaklar, çete savaşına kurban olmuş süsü verme ve hatta doğal bir ölüm gibi gösterme en çok başvurdukları yöntemlerdir.
Ted Bundy ve John Wayne Gacy organize seri katillere uygun birer örnektirler.[10]

Organize olmayan/asosyal saldırganlar

Organize olmayan asosyal saldırganlar sıklıkla çok zeki olmayan, ortalama altı düşük bir zekaya sahip (IQ <90) ve cinayetlerini düşünmeden ve planlamadan gerçekleştiren kişilerdir. Organize olan saldirganlar kurbanlarını öldürmek için plan yapıp tuzak hazırlarken, organize olmayan saldırganlar karşılarına bir fırsat çıktığı anda cinayet işleyebilirler ve cesedi yok etmek yerine de suçu işledikleri yerde bırakıp gitme yönünde hareket ederler. Genellikle kurbanlarının karşılarına aniden çıkarlar ve herhangi bir uyarı olmaksızın saldırılar. Saldırı ile kurbanın ölmesini müteakiben yapmak zorunda olduklarını hissettikleri ritüelleri gerçekleştirirler (nekrofili, kesip parçalama veya yamyamlık gibi). Nadiren izlerini gizlerler. İçlerine kapanık, sosyal olarak yetersiz ve az arkadaşı bulunan ve geçmişinde akıl rahatsızlıkları bulunması ihtimali olan kişilerdir.
Richard Chase bu grup için uygun bir örnektir.

İtici güçler

Seri katillerin güdülerini dört ana kategoriye ayırabiliriz: "hayalperest", "görev güdümlü", "zevk düşkünü" ve "güç veya kontrol"; ancak, yine de herhangi bir seri katilin bu kategoriler dışında çok daha başka bir itici güçten tetiklenebileceği de başka bir gerçektir.[11][12]

Hayalperest

Bu gruptaki katiller genellikle gerçeği yanılsamalı olarak algılarlar (Psikoz) ve bazen başka biri olduklarına veya cin/şeytan veya tanrı gibi varlıklarca öldürmeye zorlandıklarına inanırlar.[13] Bu grubun en sık karşılaşılan iki alt grubu "şeytani güç güdümlü" ve "ilahi güdümlü"lerdir.[14]
Herbert Mullin, Vietnam Savaşında ölen Amerikalı askerlerin Kaliforniya'yı büyük bir depremden koruduğuna inanmaktaydı. Savaş sona erdikten sonra Mullin babasının kendisi ile teletapik ilişki kurarak ona "doğaya bir miktar insan kurban etmesini" ve bu sayede Kaliforniya'nın çok büyük ve yıkıcı bir deprem sonrası okyanusa gömülmesini engelleyeceğini iddia etmiştir.[15]
David Berkowitz ("Sam'in oğlu") şeytani güç güdümlülere örnek olarak verilebilir. Berkowitz'in iddiasına göre iblis ona komşusunun köpeği aracılığıyla öldürmesi için emirler gönderiyormuş.[16]

Görev güdümlü
Ted Kaczynski, polis tarafından yakalandıktan sonra

Görev güdümlü katiller tipik olarak kendilerini homoseksüeller, fahişeler, zenciler veya katolikler gibi kendilerince istenmeyen ilan ettikleri insanların dünyadan temizlemesine adamış olarak görürler; ancak, genel olarak psikotik değillerdir.[17] Kendilerini daha çok insan ırkını sosyal hastalıklardan kurtarmaya adamış kişiler olarak görürler.
Örneğin Ted Kaczynski ("Unabomber"), üniversiteleri ve havayolları endüstrisini hedef almıştır.[18] Kendi yazıp basına dağıttığı bir bildiride, toplumun eski günlerine dönmesini, teknolojinin insanlığa tehdit olmadığı döneme dönmesini istediğini belirtmiştir. İddiası "Endüstriyel devrim ve getirdikleri insan ırkı için bir felaket olmuştur" şeklindeydi.[19][20]

Zevk düşkünü

Bu tip seri katiller heyecan peşindedirler ve öldürmekten zevk alırlar. İnsanları bu amaç uğruna harcanabilir birer hedef olarak görürler. Adli psikologlar bu zevk düşkünü katilleri üç alt gruba ayırmışlardır: "şehvet", "heyecan" ve "rahatlık".[21]

Şehvet

Şehvet grubundaki katillerin temel dürtüleri sekstir. Kurbanları ölsün veya ölmesin, cinayetlerinde fantezi büyük bir rol oynar. Seksten aldıkları zevk, kurbanlarına uyguladıkları işkence ve acı dolu sakatlama ayinlerinin fazlalığı ile doğru orantılıdır. Genellikle kurbanları ile yakın teması gerektirecek silahlar seçerler; bıçak veya çıplak el gibi. Şehvet güdümlü seri katiller cinayetlerine devam ettikçe öldürme frekansları artar veya uyguladıkları işkence ve şiddetin dozu artar veya her ikisi de birlikte görülebilir.[22][23]
Kenneth Bianchi, seksüel güdüleri giderek artan seviyede değişik tip işkence ve parçalama ihtiyacında olduğu için, değişik yaş, ırk ve görünümdeki kadın ve kızları öldürmüştür.[24]
Jeffrey Dahmer, mükemmel fantezi aşığını aramıştır — güzel, itaatkar ve sonsuza değin. Şehveti arttıkça alkol, uyuşturucu ve egzotik seks yöntemlerini denemeye başlamıştır. Giderek artan parçalama isteğini kurbanlarının başlarını ve genital organlarını kesip saklayarak dışa vurmaya başlamıştır. Kurbanlarının onun bir parçası olmasını garantilemek için yamyamlığı da denemiştir.[25]

Heyecan

Heyecan arayan katillerin ana amacı kurbanları üzerinde acı veren kurgular yaratmak veya onları korkutmaktır. Bu onları tahrik eder ve heyecan uyandırır. Adrenalin onlar için kurbanlarını avlanma veya öldürme ile peşinde oldukları bir tutkudur. bu gruptaki katillerin tek amacı öldürmektir ve bunun altında cinsel ihtiyaçlar veya işkenceden haz alma gibi dürtüler yatmaz, sadece sonuç önemlidir. Genellikle kurbanlar tanımadıkları kimselerdir ancak katil bir süre de olsa kurbanlarını takibe almıştır. Heyecan peşindeki katiller cinayetlerine uzun süre ara vererek cinayet yöntemlerini geliştirerek daha kolay öldürmek için planlarını geliştirip mükemmelleştirebilirler. Birçoğu mükemmel cinayeti işlemeye kendilerini adamışlardır ve asla yakalanamayacaklarını düşünürler.[14][26]
Robert Hansen kurbanlarını gizli bır yere götürür, onları orada salar ve daha sonra da avlayarak öldürürdü.[27] Lee Boyd Malvo ve John Allen Muhammad, (Beltway keskin nişancı katilleri), tamamiyle rastgele kurban seçmişlerdir. Sıklıkla benzin istasyonları seçmişler ve arkalarında iz bırakmadan olay mahallini terketmişlerdir.[28] "Zodiac Katili", 'San Francisco Bay Area gazetesine gönderdiği bir yazısında "öldürmek bana bir kızla ateşli bir gece geçirmekten daha fazla heyecan veriyor" demiştir.[29] 1982 yılı saldırılarında Coral Watts'ın elinden sağ olarak kurtulmayı başaran bir kurbanı Watts hakkında "heyecanlı, hiper aktif ve yerinde duramayan, heyecanından sesler çıkaran ve bu iş çok heyecanlı olacak şeklinde hareketler sergileyen" biri olarak bahsetmiştir.[30] Parçalama, bıçaklama, asma, suda boğma, boğazını sıkma, havasız bırakma Watts'ın öldürme biçimlerindendir.[31]

Rahatlık

Maddi kazanım ve rahat bir yaşam şekli bu gruptaki katillerin temel dürtülerindendir. Genellikle kurbanlar aile bireylerinden veya yakın arkadaş çevresindendir. Cinayet işledikten sonra katil, müfettişlerin veya aile bireylerinin kendisinden şüphelenmemesi için cinayetlerine bir süre zarfında ara verebilir. Zehir, özellikle de arsenik, kurbanlarını öldürmede en çok kullandıkları yöntemdir. Kadın seri katiller genellikle bu gruba girerler ama bu gruptakilerin hepsi kadın değildir.[14][32][33] Dorothea Puente kiracılarını onların sosyal güvenlik ödemeleri yüzünden öldürmüş ve evinin arka bahçesine gömmüştür.[34] H. H. Holmes da sigorta parası ve işyerinin kârı için öldürmüştür.[35]
Puente ve Holmes gibilerinin daha önceden hırsızlık, sahtekarlık, namussuzluk, borcunu ödememe, zimmetine para geçirme gibi aynı tabiata sahip suçlardan mahkumiyetleri vardır. Dorothea Puente en sonunda sahtekarlık suçundan şartlı tahliye edilmiş olduğu zamanda şartlarını bozduğu için tutuklanmıştır.

Güç/Kontrol

Ana amaçları kurbanları üzerinde güç kullanmak ve güç kazanmaktır. Bu tip katiller bazen çocukken tacize uğramış ve bu olaylar onların yetişkin hale geldiklerinde güçten mahrum ve yetersiz olarak hissetmelerine sebep olmuştur. Birçok güç veya kontrol güdümlü katiller kurbanlarını seksüel olarak taciz eder, ancak bu noktada şehvet düşkünü katillerden ayrılırlar, çünkü esas amaçları şehvet güdüleri ile tecavüz etmek değil, kurban üzerinde hakimiyet kurmaktır.[36] Ted Bundy tüm Amerika Birleşik Devletleri'nde gezerek kontrol edebileceği kadın aramıştır.[37]

Tıbbi profesyoneller

Yaşam ve ölümün içindeki gücün patolojik etkisine ilgi duyan bazı kişiler tıbbi mesleklere ilgi duymaya eğilimlidirler.[38][39][40][41] Bu tip seri katillerin sıklıkla "ölüm melekleri" veya "merhamet melekleri" olarak adlandırıldıkları görülmüştür[42]. Buna bir örnek Harold Shipmandır. Kendisi İngiliz aile doktorudur ve kurbanlarını doğal yoldan ölmüş gibi göstermesi ile ünlenmiştir. 1975 ila 1998 yılları arasında en az 215 hastasını öldürmüştür; ki en az 250 kişi öldürdüğünden şüphelenilmektedir.[43] Yine İngiliz olan Dr John Bodkin Adams ise 1957 yılında sadece bir hastasını öldürmekten ötürü temize çıkmış olsa da en az 163 hastasını öldürdüğü sanılmaktadır.[44]

Bazı tıbbi katiller hile ve düzenbazlık yoluna sapmışlardır.Örneğin, H. H. Holmes sıklıkla sigorta dolandırıcılığı ve bilirkişi hilelerine başvurmuştur. Harold Shipman daha önce bu suçlardan hüküm giymiş ve £600 para cezasına çarptırılmıştı. Katil, ancak sahtekarlığı ortaya çıktıktan sonra yakalanabilmiştir.

Kurbanlar

Kriminoloji uzmanları uzun süren çalışmalar sonucunda birçok seri katiller ve seçtikleri kurbanlar arasında çeşitli bağ ve ilişkiler ortaya çıkarmışlardır. Demografik istatistiklere göre seri katiller erkeklerden çok kadınları, eş-dost yakın akraba ve aile bireylerinden çok yabancıları öldürmeyi tercih etmektedirler. Hayatında bir kez cinayet işleyenlerde ise kadın erkek eşit dağılımda olurken, yabancılardan çok arkadaş ve aile bireylerini öldürmektedirler.[45]

Seri katillerin çoğunda cinsel güdüler cinayetlerde ağırlık kazanmakla birlikte istisnalar mevcuttur. Seksüel güdüler sıklıkla katillerin kurban seçimlerinde de spesifik bir kriter olmasında temel bir sebeptir.[45] Homoseksüel seri katiller sıklıkla homoseksüel kurbanları seçmiştir (Jeffrey Dahmer veya Dennis Nilsen gibi).

Amerika Birleşik Devletlerinde katiller genellikle 18–50 yaş arası kurbanları seçmektedirler. Kurbanların ağırlıklı çoğunluğu beyazlardır ve destekleyen araştırmalar göstermiştir ki seri katiller ırkçılıkla içiçedir.[46]

Erkeklerin yabancı kurban seçmelerinin aksine kadın seri katiller genellikle etraflarındaki eş-dost ve tanıdıklarından kurbanlarını seçerler. "Kadın seri katiller için, önemli kurbanları arasında kocaları ve çocukları vardır. Erkek ve kadınları kıyasladığımız zaman çocuk öldürmede kadın seri katiller erkeklerden çok daha yüksek yüzdeye sahiptirler (%21 - %39)."[47]

Kadın seri katiller

Kadın seri katillere daha seyrek rastlanır.[48][49][50][51] Duygusal olarak yakın oldukları erkekleri kişisel sebeplerden öldürmeye daha çok eğilimlidirler [48][49][50][51] ve genellikle de öldürmeden önce kurban ile duygusal ilişkiye girme ihtiyacı duyarlar.[48][49] Öldürme metodları zehirleme gibi gizli veya düşük profillidir.[48][49][50][52] Cinayetlerini kendi evleri veya sağlık merkezleri gibi belirli yerlerde (bu yüzden medya tarafından "Mercy Melekleri" ismi yaratılmıştır) veya aynı şehir veya eyalette farklı yerlerde işlerler.[53][54] Her katilin sadece katilin kendisi tarafından geçerli kılınabilecek spesifik eğilimleri, ihtiyaçları, onları tetikleyen sebepleri vardır.[49][50][48] Çok nadir durumlarda kadın seri katiller ortak olarak bir "takım" oluşturmak adına bir erkek seri katille işbirliğinde olabilirler.[49][50][48]

Seksüel veya sadizm güdülü cinayetler kadın seri katillerde çok nadir gözükür. Gözüktüğü durumlarda, bu tip katillerde çocuk yaşlardaki istismarlar veya psikopatik ruh halleri görülmektedir.[48][49] 105 kadın seri katil arasında yapılan bir araştırmada en çok başvurulan cinayet yöntemi zehirleme çıkmıştır.[48][49]

Tipik kadın seri katillerin davranış karakteristiğine uymayan bir örnek olarak Aileen Wuornos,[55] verilebilir. Wournos ev yerine sokakları, zehir yerine silahı, eş-dost ahbap yerine yabancıları zevk için öldürmüştür.[56][57] Diğer bir atipik kadın seri katile örnek hemşire Jane Toppan verilebilir. Toppan cinayetlerinden yargılandığı duruşma esnasında öldürmenin onda cinsel tahrik uyandırdığını belirtmiştir.[58] Seçtiği hasta kurbanlarına özel karışım bir ilaç vermiş ve öldükleri esnada yatakta yanlarına yatıp vücutlarına yakınen temas etmiştir.[58]

Tarihteki seri katiller

Tarihçi kriminolojistler tarih boyunca birçok kendine has seri katil olayının olduğunu ancak bunların doğru bir şekilde kaydedilmediklerini düşünmektedirler. Bazı kaynaklar kurtadam ve vampir hikâyelerinin kaynağının ortaçağda yaşamış ve zamanla efsaneleşmiş seri katillerden esinlenildiğini vurgulamaktadırlar.[59]

Çinli Han hanedanlığından İmparator Jing'in kuzeni Liu Pengli, Jing saltanatının orta döneminin altıncı yılında Jidong'un kralı olmuştur (M.Ö.144). Çinli tarihçi Sima Qian'a göre, "kanun kaçağı 20 veya 30 köle veya genç erkek ile sırf spor amacı ile kişilerin eşyalarını almak veya onları katletmek için yağmalama seferlerine çıkardı". Bu cinayetlerin birçoğu bilinse de, ancak hükümdarlığının yirmidokuzuncu yılında katlettiği kişilerden birinin oğlu durumu imparatora bildirir bir rapor göndermişti. Netice olarak en azından yüz kişiyi öldürdüğü ortaya çıkmıştı. Mahkemedeki devlet memurları Liu Pengli'nin idamını istedilerse de, imparator kendi öz kuzenini öldürme yükünün altına giremedi ve onun asaletini elinden alıp, halktan biri olarak sürdü.[60]

15.ci yüzyılda Avrupa'nın en varlıklı kişilerinden Gilles de Rais, köylü çocukları, özellikle de genç erkekleri, çevre köylerden toplayıp şatosuna davet ediyor ve daha sonra cinsel tacizde bulunuyor ve öldürüyordu.[61] Tahmini kurban sayısının 140 ile 800 arasında olduğu tahmin edilmektedir.[62]

Macar aristokrat Elizabeth Báthory 1610 yılında tutuklanıncaya kadar 650'ye yakın kız ve genç kadına işkence edip öldürmüştür.[63]


Kimliği bir türlü açığa çıkarılamayan Karındeşen Jack 1888 yılında Londra'da fahişeleri öldürmüştür. Bu cinayetler o dönemin güç simgesi olan şehirde basının inanılmaz ilgisini toplamıştır. Bunun sebebi de zenginliğin içinde fakirlik ile savaşan ve ihtiyaçları yüzünden fahişeliği seçmek zorunda kalan kadınların yaşadığı dram ve hedef alınmadır. Karındeşen Jack tüm zamanların en meşhur seri katili olarak anılmaktadır.[64]


Pop kültürdeki seri katiller

Seri katiller kitap, film, televizyon programları, şarkılar ve vidyo oyunları gibi medya araçlarında basmakalıp karakterler olarak refere edilirler.[65] Seri katillerin hayatları veya cinayet yöntemleri Sapık, Kuzuların Sessizliği, Hannibal, Mr. Brooks, Se7en, Copycat, Halloween, Çığlık, Zodiac, Dexter (dizi) ve birçok diğer filmlere de konu olmuşlardır.[66][67][68]

Dış bağlantılar

Kaynakça
  1. Reavill, Gil (2007). Aftermath, Inc.: Cleaning Up After CSI Goes Home. Gotham. ISBN 9781592402960. With only two confirmed kills, Ed did not technically qualify as a serial killer (the traditional minimum requirement was three), but that did not deny him immediate entry into the pantheon of folk mythology. Bilinmeyen parametre |quack pages= görmezden gelindi (yardım)
  2. Holmes and Holmes, Contemporary, p. 9. "One of the most famous [geographically stable] serial killers is Wayne Williams. He was convicted of only two killings. However, his probable involvement in more than 30 killings of young black males in Atlanta qualifies him for classification as a geographically stable serial killer."
  3. Holmes and Holmes, Contemporary, p. 1
  4. Burkhalter Chmelir, Sandra (2003). "Serial Killers". Robert Kastenbaum (Ed.). Macmillan Encyclopedia of Death and Dying. 2. New York, New York: Macmillan Reference USA/Thomson/Gale. s. 1. 21 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  5. Holmes and Holmes (2002), p. 111
  6. Yudofsky, p. 193
  7. Singer, S.D., & Hensley, C. (2004). Learning theory to childhood and adolescent firesetting: Can it lead to serial murder. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology. 48, 461-476.
  8. Vronsky (2004), pp. 99–100
  9. http://maamodt.asp.radford.edu/Serial%20Killer%20Information%20Center/Serial%20Killer%20IQ.htm 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. University Department of Psychology
  10. Ressler and Schachtman, p. 131
  11. Holmes and Holmes (1998), pp. 43-44
  12. Bartol and Bartol, p. 284
  13. Holmes and Holmes (1998), p. 62
  14. Bartol and Bartol, p. 145
  15. Ressler and Schachtman, p. 146
  16. Schechter and Everitt, p. 291
  17. Holmes and Holmes (1998), p. 43
  18. Douglas et al., p. 25
  19. http://en.wikisource.org/wiki/Industrial_Society_and_Its_Future |başlık=Industrial Society and Its Future |erişim tarihi=2008-10-04 |soyadı=Kaczynski |adı=Ted |tarih=1995 |yayıncı=Wikisource
  20. Holmes and Holmes (1998), p. 80
  21. Introduction to Forensic Psychology: Research and Application | yayıncı = SAGE Publications | tarih = 2004-03-12 | toplam sayfa = 146 | isbn = 978-0761926061
  22. Holmes and Holmes (2001), p. 163
  23. Dobbert, pp. 10-11
  24. Dobbert
  25. Dobbert, p. 11
  26. Howard and Smith, p.4
  27. Howard and Smith
  28. Howard and Smith, p. 5
  29. Graysmith, Robert (2007). Zodiac (Reissue bas.). Berkley. ss. 54-55. ISBN 0425212181.
  30. url = http://www.cbsnews.com/stories/2004/10/14/60minutes/main649363.shtml 18 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. | başlık = A Deal With the Devil? | yayıncı = 60 Minutes | tarih = October 14, 2004 |erişimtarihi = June 28, 2008
  31. Mitchell, Corey (2006). Evil Eyes. Pinnacle. ss. 207-208. ISBN 9780786016761. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2009.
  32. Schlesinger, p. 276
  33. Holmes and Holmes (2000), pp. 41, 43
  34. Holmes and Holmes (2000), p. 44
  35. Holmes and Holmes (2000), p. 43
  36. Egger, Steven A. (2000). "Why Serial Murderers Kill: An Overview". Contemporary Issues Companion: Serial Killers.
  37. Peck and Dolch, p. 255
  38. Sitpond
  39. Whittle and Ritchie
  40. Linedecker
  41. Hickey (1997), p. 142
  42. "Angels of Death". Crime Library. 18 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2008.
  43. "Shipman's 215 victims". BBC News. 13 Ocak 2004. 22 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2008.
  44. Cullen, Pamela V., A Stranger in Blood: The Case Files on Dr John Bodkin Adams, London, Elliott & Thompson, 2006, ISBN 1-904027-19-9
  45. Hickey (2005)
  46. Godwin, pp. 61-68
  47. Vronsky (2007), p. 35
  48. "Your Questions Answered About Black Widow Case. Forensic Psychiatrist Dr. James Knoll Answers Viewers' Questions About Stacey Castor". ABC News. 27 Nisan 2009. Erişim tarihi: 27 Nisan 2009.
  49. Frei, A. (2006). "Female serial killing: Review and case report". Criminal Behavior and Mental Health. 16 (33). Wiley InterScience. ss. 167-176.
  50. Wilson, W. (1998). "Modus operandi of female serial killers". Psychological Reports. 82 (2). Ammons Scientific. ss. 495-498.
  51. Kelleher, Michael D. (1998). Murder Most Rare: The Female Serial Killer. Westport, CT: Praeger. ISBN 9780275960032.
  52. Holmes and Holmes (1998), Şablon:Page number
  53. Vronsky (2007), pp. 1, 42-43
  54. Schechter and Everitt, p. 312
  55. Fox and Levin, p. 117
  56. Schmid, p. 231
  57. Arrigo, B. (2004). "Serial Murder and the Case of Aileen Wuornos: Attachment Theory, Psychopathy, and Predatory Aggression". Behavioral Sciences & the Law. 22 (3). Wiley InterScience. ss. 375-393.
  58. "When Women Kill Together". The Forensic Examiner. American College of Forensic Examiners Institute (ACFEI). 22 Mart 2007. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2009.
  59. Schlesinger, p. 5
  60. Qian, p. 387
  61. Vronsky (2004), pp. 45-48
  62. Vronsky (2004), p. 47
  63. Vronsky (2007), p. 79
  64. truTV.com |url=http://www.trutv.com/library/crime/serial_killers/notorious/ripper/index_1.html 1 Haziran 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  65. Roy, p. 90
  66. Roy
  67. Schmid, pp. 112-115
  68. Newitz, pp. 1, 45-46
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.