Vietnam Savaşı

Vietnam Savaşı, İkinci Çinhindi Savaşı, Vietnam'da bilinen adıyla 'Amerika'ya Karşı Direniş Savaşı' ya da kısaca 'Amerikan Savaşı'; Doğu Bloku ülkeleri olan Kuzey Vietnam, Çin ve Sovyetler Birliği ile ABD ve ABD destekçisi anti-komünist Güney Vietnam arasında yaşanan savaştır. Kore Savaşı'ndan sonra Soğuk Savaş'ın ikinci sıcak çatışması olmuştur. ABD, 1963-1973 yılları arasında savaşa dahil olmuş ve 60.000 kadar asker kaybetmiştir. Savaştaki çoğu muharebeyi kazanmasına rağmen Birleşik Devletler savaşı kaybetmiştir. Savaş sonucunda dünya genelinde Antiamerikancılık yükselmiş ve ABD kamuoyu, savaşa girilmesini sorgulamıştır.

Vietnam Savaşı
Soğuk Savaş

Saat yönüyle: ABD'ye ait helikopterlere binen askerler. Vietnam'da yanan bir ev. My Lai katliamına ait bir görüntü ve çatışmada olan ABD askerleri.
Tarih1 Kasım 1955 - 15 Mayıs 1975
Bölge
Kuzey Vietnam, Güney Vietnam, Kamboçya, Laos
Sonuç

Kuzey Vietnam'ın zaferi.

Taraflar

Güney Vietnam
Birleşik Devletler
Güney Kore
Tayland
Avustralya
Yeni Zelanda
Kamboçya Cumhuriyeti
Laos Krallığı
Filipinler

Destekleyenler:
Tayvan[1]
Kanada[1]
Batı Almanya[1]
Birleşik Krallık[1]
İran[1]
İspanya[1]
Malezya[2][3]

Kuzey Vietnam

Kızıl Kmerler
Pathet Lao
Çin
Kuzey Kore

Destekleyenler:
Sovyetler Birliği
Küba[4][5]
Çekoslovakya[6][7]
Bulgaristan[8]
Doğu Almanya[9]
Romanya[10]
Polonya[11][12]
Macaristan[12]
İsveç[13][14]
Komutanlar ve liderler
Nguyen Van Thieu
Ngo Dinh Diem
John F. Kennedy
Lyndon Johnson
Robert McNamara
William Westmoreland
Richard Nixon
Gerald Ford
Creighton Abrams
Ferdinand Marcos
Park Chung-hee		 Ho Chi Minh
Le Duan
Nguyen Chi Thanh
Vo Nguyen Giap
Truong Nhu Tang
Van Tien Dung
Tran Van Tra
Duong Van Nhut
Đồng Sỹ Nguyên
Le Duc Anh
Trần Văn Trà
Nguyen Van Linh
Güçler
~1.830.000 (1968)
Güney Vietnam: 850.000
ABD: 536.100
Güney Kore: 50.000
Tayland & Filipinler: 10.450
Avustralya: 7,672
Yeni Zelanda: 3.890
Diğer Batı İttifakı Güçleri: 65.000		 ~461.000
Kuzey Vietnam: 287.465 (Ocak 1969)[15]
Çin Halk Cumhuriyeti: 170.000
Sovyetler Birliği: 3.000
Kuzey Kore: 300-600
Kayıplar

Güney Vietnam
220,357-316,000 ,-1,170,000
ABD
58,220,303,1,687
Güney Kore
5,099 ölü, 10,962 yaralı, 4 kayıp
Avustralya
3.521
Yeni Zelanda
224
Tayland
1,351
Laos Krallığı
30,000 315,384-412,000

' 1,490,000+

Kuzey Vietnam & Vietkong
1,176,000 kayıp (en yüksek tahmin),
Çin
1,420.000
Sovyetler Birliği
16

: 1,177,462 (en yüksek tahmin)

' 604,200+
Vietnamlı sivil kayıp-sakat sayısı (her iki taraftan): ~2,000,000
Kamboçyalı sivil kayıp/sakat sayısı: 700,000–1,000,000
Laoslu sivil kayıp sayısı: ~50,000
Toplam sivil kayıp sayısı: ~2,750,000 – 3,050,000

Viet Minh'in Kuruluşu

Çinhindi; İngiliz ve Fransız sömürgesiydi. III. Napolyon döneminde Fransızlar Annam, Kamboç, Koşen ve öteki bazı bölgeleri ellerine geçirmişler ve bu arada Hindistan ve Birmanya yoluyla Çinhindi'ne giren İngilizlerle Mekong'da çatışmışlar ve sonunda bu akarsuyu sınır yapmışlardır.

II. Dünya Savaşı'nda Çinhindi, Japonya'nın eline geçti. Bu devlet, 1945 yılında yenileceğini anlayınca buradaki milliyetçi duyguları körüklemiş ve bölge halkını silahlandırmıştır. Çinhindi'nde üç bağımsız devletin (Vietnam, Laos ve Kamboçya) kurulduğunu ilan ederek Vietnam'ı İmparator Bao Dai'nin yönetimine bırakmıştır.

1945 yılında Fransız Çinhindi'ne gelen ilk birlikler İngiltere'ninkilerdi. Bunlar Saygon'a geldiklerinde durumu karışık buldular. Çünkü, milliyetçi gruplar savaş sonu düzensizliğinden yararlanarak denetim kurmak için çaba gösterirken, 1946 yılının sonuna gelindiğinde "Hür Fransa"ya bağlı birlikler de bölgedeki Fransızların hayatını korumak için mücadeleye başlamışlardı.

Truman ve Vietnam

Truman domino teorisi uyarınca Vietnam'da komünist bir iktidarın çevre bölgelere sıçrayacağını düşünerek bunu engellemek istemiştir. Truman'ın başkan olduğu dönemde, Fransızlar Vietnam'da hakim durumdaydı ve Ho Chi Minh liderliğindeki komünistlere karşı savaş vermekteydiler. ABD ise Fransa'ya cephane yardımında bulunuyordu.

Eisenhower ve Vietnam

Dwight Eisenhower döneminde Fransızlar Vietnam'dan çekilmişti ve Vietnam'da Komünistler ve milliyetçiler arasında iç savaş vardı. ABD de Fransa Vietnam'dan çekilince, Birleşmiş Milletler'le beraber, 17. paraleller sınır olmak üzere Kuzey ve Güney olarak ikiye ayrılmasını sağlamıştır. O dönemde Eisenhower'ın politikası barışçıl yollarla çözüldü. Eisenhower, başkanlığı döneminde her zaman barışçıl bir politika yürütmüştür; öte yandan Vietkong (komünist gerillalar) Güneye saldırınca bölgeye asker göndermiş ancak bu askerler sadece Güney askerlerini eğitmek amacıyla orada bulunmuş, herhangi bir mücadeleye girmemişlerdir. John F. Kennedy döneminde asker sayısı 16 bini aşmış ancak yine mücadeleye girmemişlerdir. Başkan Lyndon Baines Johnson ve Richard Milhous Nixon döneminde mücadeleye girmiştir.

SEATO'nun Kurulması

Dünyadaki birçok yerde, II. Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan alt-bölgesel örgütlerin büyük çoğunluğu ise, sıkı iki kutuplu sistemde batı blok lideri ABD’nin, doğu blok lideri SSCB’yi çevreleme politikası doğrultusunda oluşturulmuşlardır. 1949 NATO, 1954 Balkan İttifakı, 1955 Bağdat Paktı örgütleri ile müttefiklerden bir hat oluşturma yolundaki stratejinin Uzak Doğu ayağını da, 1954 yılında kurulan Güneydoğu Asya Antlaşması Teşkilatı (SEATO) oluşturmuştur.

Tırmanma
ABD Deniz Piyade Kolordusu'na bağlı genç er (Da Nang, Vietnam, 8 Mart 1965).

Vietnam'ın 20. yüzyıl tarihinin otuz senesinde savaş hüküm sürdü. Komünistlerin Fransız koloni kuvvetlerine karşı 1945'te başlattıkları mücadele, Saygon ve ülkenin tamamının kontrolünün 1975'te ellerine geçmesine dek sona ermedi. Kuzeyde mevzilenmiş komünist güçler, komünist lider Ho Şi Minh liderliğinde 1954 yılında Fransızları bozguna uğrattılar. Ülke, yapılan anlaşmalarla komünist kuzey ve Amerikan yanlısı güney olmak üzere ikiye bölündü, arada askerden arındırılmış bir bölge vardı. Kalıcı bir çözüm için ülke çapında seçim sözü verildi ama bu asla gerçekleşmedi. Beş yıl içinde komünistler, güneyde gerilla savaşı başlattılar.

1964 Brinks Hotel bombalı saldırısı sonrası ABD başkanına bombalama seçeneği sunulsa da başkan bunu reddetti, fakat 1965 yılında Kuzey Vietnam devriye botlarının Tonkin Körfezi'nde seyretmekte olan Amerikan savaş gemisi 'Maddox'a ateş açmış olmaları gerekçe gösterilerek Amerika da Kuzey'i bombalamaya başladı. Bu saldırı sadece Kuzey'i bombalamak gibi bir avantaj sağlamakla kalmadı, ABD Kongresi'nin, Başkan'a yeni yetkiler veren 'Tonkin Körfezi Kararnamesi'ni onaylamasını da sağladı. Buna göre, Amerikan başkanı saldırganları püskürtecek ve yayılmasını engelleyecek her türlü yetkiyle donatılmış bulunuyordu. Amerika'nın Vietnam Savaşındaki komploları bundan ibaret değildi. Kasım 1963'te Güney Vietnam devlet başkanı Diem askeri bir darbe sırasında öldürüldü. Bu cinayetin ABD istihbarat örgütü CIA tarafından işlendiği iddia edildi.

Komünistlerle savaşmak üzere bölgeye yüz binlerce Amerikan askeri gönderildi. Bu, nihayetinde pahalı ve başarısız olacak, sivil huzursuzluğa ve uluslararası şaşkınlığa yol açacak bir süreçti. Amerika Birleşik Devletleri bilhassa domino teorisine dayanarak komünizmin yayılacağı yönündeki Soğuk Savaş kaygısıyla hareket etmişti.

Vietnam Savaşı'nda on iki yaşında bir çocuk asker.

Vietnam savaşı çok çetin geçtiği kadar iki tarafın da birbirine acımadığı bir savaş olarak akıllara kazınmıştır. Vietkonglar akla gelebilecek her türlü işkenceyi ele geçirdikleri Amerikan askerlerine yapmaktan geri kalmamış, keza Amerikan askerleri de yakaladıkları Vietkonglar'ı diri diri helikopterle alçaktan (ölümleri geç ve can çekişerek olsun diye) atmışlardır. Aynı şekilde Güney Kore askerleri de tecavüz ve katliam gibi savaş suçları işlemiş ve Lai Dai Han adı verilen melez çocukları bırakmışlardır.[16] Toplu halde yapılan işkenceler, insanları canlı canlı yakmalar, biyolojik saldırılar, napalm bombaları, köy baskınları, toplu cinayetler ve yağmalar sıradan hale gelmiştir.

ABD'den 19.000 km uzakta cereyan eden savaş, televizyon sayesinde Amerikalıların oturma odalarına taşınmıştır. Savaş görüntüleri olarak ölen, yaralanan, acı çeken asker görüntüleri, savaş sırasında mağdur olan sivil halkın durumu, özetle kan ve gözyaşı, insanları savaştan soğutmuş ve böylece ABD kamuoyunun savaşa olan desteği her geçen gün azalmıştır. Zaten, 1960'lardan itibaren Vietnam Savaşı yaygın halk muhalefetini ortaya çıkartmış ve Amerikalı gençler arasında haksız bir savaşa karşı bir duruş ortaya çıkmıştı. 1970’lere gelindiğinde ise nüfusun %60'ı savaş karşıtı olmuştur.

Ülkenin dağlık orta bölgelerinde bir kasaba olan Buon Ma Thuot'nın ele geçirilişiyle savaşın kaderi değişmiş ve Kuzey Vietnam güçleri iyice güçlenmiş ve moral kazanmış, ve nihayet iki ay sonra 30 Nisan 1975 tarihinde Güney'in başkenti olan, o zamanki adıyla Saygon'a girmiştir. (Saygon artık Vietnam'ının kurucusu Ho Şi Min'in adını taşımaktadır).

'Vietnam Savaşı' uzun ve kanlı bir savaş oldu. Hanoi hükümeti, 21 yıl süren çatışmalarda Kuzey ve Güney'de toplam dört milyon sivil ile bir milyondan fazla komünist savaşçının hayatını kaybettiğini söylemiştir. ABD'nin verilerine göre ise, 220 ile 320 bin Güney Vietnamlı asker ile 60 bin Amerikan askeri öldü ya da kayboldu.

Ho Şi Minh anılarında savaş yıllarını ve sonuçlarını şu şekilde anlatır:[17]

“ "Tüfeği olanlar tüfekleri, kılıçları olanlar kılıçları, kılıçları olmayanlar küçük çapa ya da sopalarıyla savaştı. Her mezra ve cadde birer kale, her insan bir savaşçı, her parti hücresi bir kurmay heyeti gibiydi. Zafer, çok büyük bedellerle, 13 milyon şehit, binlerce kayıp, yüzbinlerce yaralı ve sakatla (83 bin sakat, 8 bin felç, 30 bin kör, 10 bin sağır) kazanıldı." „

Sonuçları

Vietnam 1,5 milyon yurttaşını ve zehirlenme sonucu topraklarının 3'te birini kaybetmesine rağmen savaştan galip çıktı. Amerikalılar ise bölgede 58 bin ölü bırakırken, savaş sonrası Vietnam'dan ülkelerine dönen askerlerin önemli bir kısmı da intihar ederek yaşamlarına düşman kurşunlarıyla değil de kendi elleri ile son verdiler. Amerika ayrıca savaş boyunca, çoğunluğu uçaksavar ateşiyle düşürülen 10 bine yakın hava aracını yitirdi. Buna karşılık Kuzey Vietnam'ın kaybı 200 civarındaydı. Vietnam Savaşının başlangıcında Çin-Sovyet ilişkilerinin düzeleceği varsayılıyordu. Fakat algı farklılıkları ilişkilerin daha da bozulmasına sebep olmuştur. Sovyet-Çin farklılıklarının derinleşmesi, çok kutupluluğu güçlendirerek yumuşama sürecinin hızlanmasına sebep olmuştur. Böylece, ABD'nin Vietnam'ı bölme planı suya düşerken, Kuzey Vietnam ve Güney Vietnam 1975 yılında birleştiler.

İlgili filmler

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. "ALLIES OF THE REPUBLIC OF VIETNAM". 20 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2011.
  2. "Chapter Three: 1957-1969 Early Relations between Malaysia and Vietnam" (PDF). University of Malaya Student Repository. s. 72. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015.
  3. "Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj (Profiles of Malaysia's Foreign Ministers)" (PDF). Institute of Diplomacy and Foreign Relations (IDFR), Ministry of Foreign Affairs (Malaysia). 2008. s. 31. ISBN 978-983-2220-26-8. 16 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015. The Tunku had been personally responsible for Malaya's partisan support of the South Vietnamese regime in its fight against the Vietcong and, in reply to a Parliamentary question on 6 February 1962, he had listed all the used weapons and equipment of the Royal Malaya Police given to Saigon. These included a total of 45,707 single-barrel shotguns, 611 armoured cars and smaller numbers of carbines and pistols. Writing in 1975, he revealed that "we had clandestinely been giving 'aid' to Vietnam since early 1958. Published American archival sources now reveal that the actual Malaysian contributions to the war effort in Vietnam included the following: "over 5,000 Vietnamese officers trained in Malaysia; training of 150 U.S. soldiers in handling Tracker Dogs; a rather impressive list of military equipment and weapons given to Viet-Nam after the end of the Malaysian insurgency (for example, 641 armored personnel carriers, 56,000 shotguns); and a creditable amount of civil assistance (transportation equipment, cholera vaccine, and flood relief)". It is undeniable that the Government's policy of supporting the South Vietnamese regime with arms, equipment and training was regarded by some quarters, especially the Opposition parties, as a form of interfering in the internal affairs of that country and the Tunku's valiant efforts to defend it were not convincing enough, from a purely foreign policy standpoint.
  4. The Cuban Military Under Castro, 1989. Page 76
  5. Cuba in the World, 1979. Page 66
  6. "Cesky a slovensky svet". Svet.czsk.net. 19 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2014.
  7. "Bilaterální vztahy České republiky a Vietnamské socialistické republiky | Mezinárodní vztahy | e-Polis – Internetový politologický časopis". E-polis.cz. 14 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2014.
  8. "Foreign Affairs in the 1960s and 1970s". Kongre Kütüphanesi. 1992. 3 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2020. Throughout the 1960s and 1970s, Bulgaria gave official military support to many national liberation causes, most notably in the Democratic Republic of Vietnam, (North Vietnam)…
  9. "Project MUSE - Sailing in the Shadow of the Vietnam War: The GDR Government and the "Vietnam Bonus" of the Early 1970s" (PDF). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2020.
  10. Crump 2015, s. 183
  11. http://www.historycy.org/index.php?showtopic=36539&st=15 25 Mayıs 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Polish military advisers in North Vietnam(in Polish)
  12. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 19 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2016.
  13. "Why did Sweden support the Viet Cong?". HistoryNet. 25 Temmuz 2013. 17 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
  14. "Sweden announces support to Viet Cong". HISTORY.com. 2 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016. In Sweden, Foreign Minister Torsten Nilsson reveals that Sweden has been providing assistance to the Viet Cong, including some $550,000 worth of medical supplies. Similar Swedish aid was to go to Cambodian and Laotian civilians affected by the Indochinese fighting. This support was primarily humanitarian in nature and included no military aid.
  15. Vietnam War After Action Reports, BACM Research, 2009, sayfa 430
  16. Go Gyeong-tae (15 Kasım 2000). "잠자던 진실, 30년만에 깨어나다 "한국군은 베트남에서 무엇을 했는가"… 미국 국립문서보관소 비밀해제 보고서·사진 최초공개". Hankyoreh (Korece). 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2018.
  17. Ho Chi Minh, "Beni Leninizme Götüren Yol."

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.