Sokak çocukları

Sokak çocukları, şehrin sokaklarında yaşayan çocukları tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Temel olarak aile bakımıı ve korunmasından mahrumdurlar. Sokaklarda yaşayan çocukların pek çoğu 5 ile 17 yaş arasındadırlar, populasyonları farklı şehirlerde değişkenlik gösterir.

Afgan sokak çocuğu şehir merkezinde kameraya gülümserken. Kabil, Afganistan (Haziran 2003).

Sokak çocukları terkedilmiş binalarda, karton kutularda, parklarda ya da kendi sokaklarında barınırlar. Onları tanımlamak için çok sayıda şey yazılmış olmasına karşın, temel zorluk onları tanımlamak için kesin bir kategorinin bulunmamasıdır. Daha ziyade sürekli olarak vakitlerinin tamamını sokaklarda geçirip, yetişkinlerle aynı evde uyuyan ve hiçbir erişkinin gözetimi ve denetiminde olmayan çocuklar olarak tanımlanırlar.

Genel kabul görmüş tanımalaması, özellikle UNICEF tarafından, sokak çocuklarını iki ana kategoriye ayırır:

  1. Sokak çocukları dilencilikten işportacılığa kadar çeşitli aktiviteleri kendilerine meslek edinmişlerdir. Çoğu gün sonunda evlerine giderler ve kazandıklarıyla ailelerine katkıda bulunurlar. Okula gidebilirler ve bir aileye ait olma duygusuna sahiptirler. Ailelerinin ekonomik kırılganlıklarından dolayı, bu çocuklar sonunda sokaklarda kalıcı bir yaşamı tercih edebilirler.
  2. Sokak çocukları gerçekten sokakta yaşarlar (ya da normal aile ortamının dışında) Aile bağları olabilir ama zayıftır ve sadece rastlantı olarak devam eder.[1]

Özellikle gelişmekte olan ülkelerin büyük şehirlerinde yaşayan sokak çocukları istismar, ihmal, sömürü hatta bazı durumlarda polis veya yerel işletmeler tarafından tutulan temizlik timleri tarafından cinayete maruz kalabilmektedirler.[2]

Latin Amerika'da, çocuklarını besleyemeyen fakir aileler tarafından çocukları terk etme yaygın bir sebepken Afrika'da ise artan yaygın sebep AIDS'dir.

Tanımlamalar

İsimler

Türkçede yaygın olarak kullanılan sokak çocukları terimi İngilizce street children, Fransızca les enfants des rues, İspanyolca niños de la Calle, Portekizce meninos da rua, Macarca utcagyerekek, Rumence copiii străzii ve Almanca Straßenkinder gibi benzeşlerine sahiptir. İngilizcede Street kids teriminin pejoratif olduğu düşünülse de yaygın olarak tanımlamak için de kullanılır.[3] Diğer dillerde sokaklarda yaşayan ya da çalışan çocuklar için pek çok isim kullanıldığı bilinmektedir. Bunlardan bazıları:

Fransızca'da gamín (çocuk) ve Kolombiya'da "chinches" (tahtakurusu), Rio de Janeiro'da "pivetes" (küçük suçlular/marjinaller), Peru'da "pájaro frutero" (meyve kuşu) ve "pirañitas" (küçük piranhalar), Bolivya'da "polillas" (güveler), Honduras'ta "resistoleros" (tutkal koklayanlar; resistol büyük bir markadır), Napoli'de "scugnizzi"? (spinning tops), Rusya'da "беспризорники" (evsizler), Filipinlerde "Batang Lansangan" ya da "Pulubi", Vietnam'da "Bụi Đời" (hayatın tozu), Ruanda'da "saligoman" (kirli çocuklar), Kamerun'da "moustiques" (sivrisinekler) ve Kongo'da "balados" (avareler) olarak isimlendirilebilmektedirler.[4]

Sokak Arabı terimi ilk olarak 19. yüzyılın ortalarında, OED'ye göre ise ilk kez 1848 yılında ortaya çıktı.[5] Horatio Alger'ın kitabı book Tattered Tom ya da Bir Sokak Arabının Hikayesi (1871) en erken örneklerinden biridir; Neew York sokaklarında yaşayan evsiz bir kızın hikâyesi anlatılır. Charles Dickens 1855'de bu terimin erken kullanımlarından biri türetti ama "yırtık pırtık, perişan, eğitilmemiş bir Arap sokak çocuğu çirkindir" diyerek aşağılama hissiyle bahsediyordu.[6] 1890'da gazeteci Jacob Riis, makalesinde New York'taki sokak çocuklarını "Sokak Arabı" olarak tanımladı.[7]

Victoria Devri'nde sokak çocukları ile Arap ilişkisi büyük bir olasılıkla Arap gezginlerin göçebe geleneğini yansıtır. Avrupalı olmayanların daha az uygarlaşmış kültürlerden gelen çocuklar olduğu gibi, dönem boyunca Avrupalı ve Amerikalı gezginlerin pek çok Arap ülkesinde sokak çocuğu görmesi ve günah keçisi bulmak için yabancı düşmanlığı eğilimi gibi sosyal problemler 19. yüzyıl kavramıdır.[5]

Sayılar, dağılım ve cinsiyetler

Sayılar

Tahminler farklılık gösterse de çok sık atıf yapılan hesaplamalardan biri sokaklarda bağımsız yaşayan çocukların sayısının dünya çapında 100 ila 150 milyon arasında değiştiğidir.

Sivil toplum kuruluşlarıyla ilişkili, Birleşik Krallık tabanlı, Sokak Çocukları Konsorsiyumu raporuna göre:

Sokak çocuklarının sayısının hesaplanması zorluklarla doludur. 1989'da UNICEF dünya çapında kentlerde büyüyen çocuk sayısının 100 milyon civarında olduğpunu tahmin etti. 14 yıl sonra UNICEF son tahminlere göre bu çocukların sayısının 100 milyon kadar olduğunu belirtti. Ve daha geçenlerde: "sokak çocuklarının sayısını tam olarak ölçmek mümkün değil ancak rakam neredeyse kesinlikle dünya çapında on milyonu geçmektedir. Büyük olasıkla sayılarda artış vardır.(UNICEF, 2005: 40-41) 100 milyon rakamı hala yaygın olarak gösterilmektedir ama aslında hiçbir kaynağı yoktur. (bknz. Ennew ve Milne, 1989; Hecht, 1998; Green, 1998) Benzer şekilde, sokak çocuklarının sayısının tüm dünyada mı büyüdüğü yoksa toplumlar içinde sokak çocularının farkındalığı mı büyüdü konusu tartışmalıdır.[8]

Dağılım

Sokak çocukları dünya şehirlerinin büyük çoğunluğunda bulunmaktadırlar. Aşağıdaki liste sokak çocuklarının global ölçüde nüfuslarını gösterir.

  • Hindistan: 11 milyon[9]
  • Mısır 1,5 milyon[10]
  • Pakistan 1,5 million
  • ABD 750,000 - 1 million[11]
  • Kenya 250,000 - 300,000[12]
  • Filipinler 250,000[13]
  • Kongo 250,000
  • Fas 30,000[14]
  • Brezilya 25,000[15]
  • Almanya 20,000[16]
  • Honduras 20 000
  • Jamaika 6,500[17][18]
  • Uruguay 3000[19]
  • İsviçre 1,000

Cinsiyet

Ülkeden ülkeye farklılık göstermesine rağmen, sokak çocuklarının %50'sinden fazlası erkektir.[4][20]

Tarihi
Mulberry Street'te uyuyan sokak çocukları, New York, Amerika Birleşik Devletleri (1890)

Çocukların sokakta kendilerine ev yapmaları ya da geçimlerini sağlamaları yeni ve modern bir fenomen değildir. And Now My Soul Is Hardened: Abandoned Children in Soviet Russia, 1918 - 1930 isimli kitabının tanıtım bölümünde Alan M. Ball terk edilmiş çocukların tarihini şöyle tanımlar:

Lord Ashley 1848'de Londra'da ve çevresinde 30.000'den fazla "çıplak, pis, kanunsuz ve ıssız dolaşan çocuk" olarak tanımlar.[21]

Rusya'da, 1922'ye kadar, I. Dünya Savaşı ve Rus İç Savaşı'nın tahribatının yaklaşık on yıllık bir sonucu olarak en az 7 milyon evsiz çocuk vardı.[22] Terk edilmiş çocuklar çeteler oluşturarak kendi özel dillerini yaratıp, küçük hırsızlık ve fuhuş işleri yapıyorlardı.[23]

Popüler kültürde Kipling'in ”Kim” isimli karakteri sömürge Hindistan'da ve Victor Hugo'nun Sefiller isimli romanında Gavroche birer sokak çocuğudur. Charles Dickens'ın kitabı "Oliver Twist"te Fagin'in ekibi yankesici çocuklar vardır. Sherlock Holmes'ün " Baker Street Irregulars" kitabında 19. yüzyıl Londra'sında sokak çocuklarının var olduğunu kanıtlar.

Nedenleri

Çocukların yaşamlarını sokaklarda sürdürmelerinin çeşitli nedenleri olabilir: Başka seçenekleri olmayabilir. Yetim, terk edilmiş veya ailelerii tarafından reddedilmiş olabilirler. İkinci olarak, ailelerinin ihtiyaç duydukları temel gereksinimleri karşılayamaması, kötü muamele veya ihmal yüzünden sokakta yaşamayı seçebilirler. Pek çok çocuk sokaklarda çalışmaktadır çünkü ailelerinin kazançlarına ihtiyaçları vardır. Toplumun en büyük parçası ailenin, fakirlik çekmesi veya parçalanmasının temel nedenleri ekonomik, politik, sosyal ve çevresel olabildiği gibi bunların herhangi bir kombinasyonu da olabilir.

WHO'nun 1993'teki raporunda fenomenin nedenlerinin listesi aşağıdakii gibi sunulmuştur:[4]

  • ailenin parçalanması
  • silahlı çatışmalar
  • fakirlik
  • doğal ve yapay felaketler
  • kıtlık
  • fiziksel ve cinsel istismar
  • yetişkinlerce istismar
  • göç yoluyla yerinden etme
  • kentleşme ve aşırı kalabalık
  • kültürel sebepler
  • mirastan ya da evlatlıktan çıkarma

HIV/AIDS çocukların yetim kalmasına neden olan başka bir neden olarak bu listeye eklenebilir.[24][25] -->

Ülkelere göre

Rusya

Rusya'da, sokak çocukları genellikle, sert kışlarda yeraltı borularında ve kablo hatlarında kendilerine ev bulurlar. Bu yerler evlerin sağladığı sığınak ve daha önemlisi sıcak su ve kalorifer borularının geçtiği boşluklardır

Rusya'da bir milyon sokak çocuğu bulunmaktadır [26] ve dört suçtan birine reşit olmayan gençler karışır. Resmii olarak denetimsiz yaşayan çocuklarının sayısı 700.000 olmasına karşın gerçek hesaplamalarda 2 ila 4 milyon olduğuna inanılmaktadır.[27]

Hindistan
Chennai, Hindistan'da iki sokak çocuğu

Hindistan, 18 milyon olarak tahmin edilen sayısıyla dünyanın en çok sokak çocuğu barındıran ülkesi olarak düşünülmektedir.[28] Hindistan cumhuriyeti dünyanın yedinci en büyük ve ikinci en kalabalık ülkesidir. Ekonomik büyümede hızlanmayla, Hindistan gelişmekte olan ülkelerin en hızlı büyüyenlerinden biri haline gelmiştir. Bu durum zengin ve fakir arasında büyük bir far yaratmıştır ve nüfusun %22'si yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır. İşsizlik nedeniyle köyden kente göçün artması, şehir hayatının çekiciliği ve siyasi irade eksikliği nedeniyle Hindistan şu anda dünyada en fazla çocuk işçiye sahip ülkedir.

Hindistan hükümetinin çocuk işçiliğinin yasa dışı ilan etmesi gibi bazı düzeltici tedbirleri olmasına rağmen, sokak çocukları yetersiz beslenme, açlık, sağlık sorunları, madde bağımlılığı, hırsızlık, cinsel sömürü, polis ve demiryolu otoritelerince taciz ve bunların yanı sıra fiziksel ve cinsel istismar gibi birçok olaya maruz kalmaktadırlar.

Vietnam

Street Educators’ Club'ın verilerine göre, Vietnam'daki sokak çocuklarının sayısı 2003 yılında 21,000'den 2007 yılında 8,000'e düştü. Bu sayılar Hanoi'de 1507'den 113'e ve Ho Chi Minh Kenti'nde 8,507'den 794'ye geriledi. Aynı zamanda göçmen çocukların sayısı da artmaktadır. Ancak bu sayı sokak çocuklarının değişen tanımı nedeniyle doğrulanamamaktadır. Bazı uzmanlar Vietnam'da sokak çocukları için birkaç farklı kategoriden söz eder: "evlerinden kaçan ya da evleri olmayan çocuklar, sokakta uyuyan çocuklar, ailesi ya da gözetmeni ile beraber sokakta uyuyan çocuklar, diğer arkadaşlarıyla oda kiralayan göçmen çocuklar.[29]

Yaklaşık 400 insani yardım kuruluşu ve uluslararası sivil toplum örgütü, özellikle zor koşullarda yaşayan yaklaşık 15.000 çocuk için yardım sağlanmaktadır.[30]

Bükreş, Romanya

Avrupa Konseyi'nin 2000 yılı raporunda yaklaşık olarak Romanya Bükreş'te 1000 sokak çocuğu olduğu belirtilmiştir.

Bazı Romanyalı sokak çocukları, başlıca Batı Avrupa olmak üzere, seks turizminin avı olur ve pek çoğu sınırlı imkânlar nedeniyle tercih ettikleri plastik poşetlerden aurolac teneffüs ederken (Alüminyum bazlı boya, geleneksel odun sobalarını boyamak için kullanır.) görülebilir.

Romanya sokak çocuğu sayısını Avrupa averajının altında bir düşük seviyeye ulaşması için çok ilerleme kaydetmiştir. Sosyo ekonomik koşullardaki iyileşmenin devam etmeseyli bu oranın daha da aşağılara çekileceği tahmin edilmektedir.[31]

Brezilya

Brezilya Federal Hükümeti, 31.992 yetişkinin büyük kentlerde sokakta yaşadığını tahmin etmektedir.[32] Küçükler için ulusal istatistik bulunmamaktadır.[33].

Bir sivil toplum örgütü ile birlikte çeşitli yerel yönetimin hesaplamalarıyla, başkentte 9578 sokak sakininin 18 yaşından küçük olduğu tahmin edilmektedir.[34] Ülke çapında ise bu sayınınn 25.000 olduğu tahmin edilmektedir.[15] Ayrıca çocuklardan daha çok gençlerin sokakta yaşadığı belirtilmiştir.[34]

Brezilya sokaklarında hayatta kalmanın temeli; çöp kutularında ve yığınlarında yiyecek aramak, finansal olarak fayda için ayakkabı boyacılığı gibi sokak satıcılığı yapmak, hırsızlık, fahişelik, uyuşturucu kaçakçılığı ve sokak sanatçılığı anlamlarını içerir.

Filipinler

"Filipinlerde gençlerin durumu" başlıklı 1998 yılındaki raporda, Filpinler'de yaklaşık 1,5 milyon sokak çocuğu olduğu belirtilmiştir.[35]

Filipinler'de sokak çocuklarının %75'i geceyi ailelerinin yanında ama günün geri kalanında vakitlerini sokaklarda geçirirler. Sokak çocuklarının %25 - %30 kadarı sıklıkla diğer sokak çocuklarıyla birlikte bir tür aile oluştururlar ve bazıları aileleri ve evleriyle bağlantılarını kesintili olarak sürdürebilirler. Burada çocukların % 5 - %10'u tamamen terk edilmiş durumdadır.[36] [37]

Sokak çocukları 10 yaşında gençler olarak sıklıkla Vagrancy Act'a göre , hapsedilirler. Bazen yetişkinlerin olduğu hücrelerde ve ayrıca gardiyanlar tarafından yinelenen fiziksel ve cinsel istismara maruz kalırlar.[38]

Pek çok sokak çocuğu Marcos hükümeti sırasında seri idam tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır.[39] İnsan hakları grupları cinayetlerin; sokak çocukları olgusuyla ilgilenmek için yazılı olmayan devlet politikaları olduğunu ve açıkça yerek yetkililer tarafından desteklendiğini,uzun döndemde ölüm mangalarının devlet tarafından kurulduğı şüphelerini güçlendirdiğinii söylemektedirler.[40]

Devlet ve devlet dışı önlemler

Devlet önlemleri

Ergenlik çağına ulaşmadıkları için sokak çocukları yönetimsel konularda herhangi bir fikir belirtemezler. Onlar ne kendi adlarına ne de büyük olasılıkla yabancılaştıkları aileleri vasıtasıyla oy kullanma hakkına sahip değillerdir. Ekonomik bir güçleri de yoktur. Dolayısıyla hükümetler dikkate almayabilirler.

Sokak çocuklarının hakları, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşmeyi onaylayan[41] neredeyse tüm dünya devletleri tarafından yok sayılır.[42]

Governments are often embarrassed by street children and may blame parents or neighboring countries.[43][44] Non-Governmental Organizations (NGOs) may also be blamed for encouraging children to live in the streets by making street life more bearable or attractive through the services they provide.[45]

When governments implement programs to deal with street children these generally involve placing the children in orphanages, juvenile homes or correctional institutes.[46][47] However, some children are in the streets because they have fled from such institutions[48][49][50][51] and some governments prefer to support or work in partnership with NGO programs.[52] Governments sometimes institute roundups when they remove all the children from city streets and deposit them elsewhere or incarcerate them.[53][54][55]

In the most extreme cases, governments may tacitly accept or participate in social cleansing operations that murder street children.[56][57][58]

Sivil toplum kuruluşu önlemleri

Sivil toplum kuruluşları sokak çocuklarının haklarını ve gereksinimlerini belirlemek için çok çeşitli stratejiler kullanmaktadırlar. Bunlar şu şekilde kategorilenmişlerdir:

  • Söcülük - medya yoluyla veya devlet temasları yapan kuruluşlarla sokak çocuklarının haklarına saygı duyulması için baskı yapmak.
  • Önleyici - Aile ve toplum desteği ve eğitim yoluyla sokaklarda çocukların çalıştırılmasını engelleme programları.
  • Kurumsal
    • Konut rehabilitasyon programları- bazı kuruluşlar cinsel veya fiziksel istismar ve uyuşturucu'dan kurtarmak için desteğe odaklanmış aktivitelerle sokaklardan izole edilmiş bir çevre sağlarlar.
    • tam bakım yerleşim evleri - Pek çok kuruluşun programının son aşamasında çocuklar artık sokaklar yerine tam anlamıyla kuruluş tarafından hazırlanmış bir ortamda yaşarlar. Bazı kuruluşlar çocukların özel aileler tarafından desteklenmesini sağlarlar. Diğerleri kuruluş tarafından görevlendirilen bakıcılarla birlikte küçük sayıda çocukların birlikte yaşadıkları grup evleri kurarlar. Bazıları büyük sayıda çocuğa yiyecek tedarik etmek için kurumsal bakım merkezleri kurarlar. Bazı kuruluşlar yerleşim evlerinden ayrıldıktan sonra çocukları ve ailelerini danışma ve izleme programına dahil ederler
  • Sokak tabanlı programları- Bu çalışma çocuklar için onlara sokakta hizmet sunmak şeklinde sokak hayatının kötü yönlerini hafifletmek için yapılmaktadır. Bu programlar kurumsal programlardan daha ucuz ve çok sayıda çocuğa hizmet sağlayabilme eğilimindedir.
    • besleme programı
    • medikal hizmet
    • yasal yardım
    • sokak eğitimi
    • finansal hizmet (bankacılık ve girişim programları)
    • aile uzlaşması
    • merkezlerde kalma/gece konaklaması
    • kuruluş ile çocukların daha yakın temas kurması için tasarlanmış sosyal yardım
  • Bilinçlendirme - değişik koşullarına göre sokak çocuklarının tutumlarını değiştirme - kendilerini ezilen bir azınlık olarak görmeleri ve yardım alan pasiflerden ziyade protagonist olmaları.[59][60]

Pek çok kuruluş bu stratejilerden çoğunu kullanır ve çocuk "mezun" olmadan önce çok sayıda aşamadan geçecektir. İlkin bir sosyal yardım programıyla kız ya da erkek çocukla iletişime geçilecek sonra hala sokaklarda yaşıyor olsalar bile merkezlerde barınma programlarına dahil edileceklerdir. Daha sonra çocuk yarım günlük evlerde olmayı kabul edebilecek ve nihayetinde tamamiyle sokak yaşantılarından kırtularak bakım merkezlerinde kalabileceklerdir.[61][62]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. http://www.unicef.org/evaldatabase/files/ZAM_01-009.pdf 14 Aralık 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. UNICEF assessment of street children
  2. "Human Rights Watch- Abuse of Street Children". 14 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  3. "Don't Call Me Street Kid Campaign English Home". www.iadb.org. 16 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  4. "Street Children: WHO 3 of 9". www.pangaea.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  5. "A-rabs and Arabs" 4 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., John McIntyre, Baltimore Sun. "The Oxford English Dictionary locates this sense of “a homeless little wanderer, a child of the street” in a citation from 1848."
  6. Charles Dickens. Household Words: Volume 10, Bradbury & Evans, 1855. "street+arab" Page 335
  7. "XVII. The Street Arab. Riis, Jacob A. 1890. How the Other Half Lives". www.bartleby.com. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  8. Page 64, Section 7.1.1. "State of the World's Street Children-Violence" (PDF). www.streetchildren.org.uk. 21 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  9. "Street Children "our lives our words" - NI 377 - The Facts". www.newint.org. 11 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  10. "UNICEF - Press centre - British Airways staff visit street children centres in Cairo". www.unicef.org. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  11. "Street Children "our lives our words"". www.newint.org. 11 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2010.
  12. "IRIN In-Depth". www.irinnews.org. 12 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
    • Rusya 1 milyon
    "Doctors of the World - USA: Health is a Human Right". www.dowusa.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  13. "World Street Children News :: Children in detention in the Philippines :: November :: 2003". streetkidnews.blogsome.com. 9 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  14. "Guardian". www.guardian.co.uk. 18 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  15. "Arşivlenmiş kopya". 25 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  16. "Growing number of street children in Germany, report says : Europe World". www.earthtimes.org. 3 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2008.
  17. "No night out for street kids - JAMAICAOBSERVER.COM". www.jamaicaobserver.com. 14 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  18. "Ecpat International". www.ecpat.net. 21 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  19. "Street Children "our lives our words" - NI 377 - Ricardo: 'The only thing I hate in the world is the police'". www.newint.org. 30 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  20. "Consortium for Street Children". www.streetchildren.org.uk. 2 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  21. Laura Del Col, West Virginia University, The Life of the Industrial Worker in Ninteenth-Century England 27 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  22. And Now My Soul Is Hardened: Abandoned Children in Soviet Russia, 1918-1930 21 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., By Thomas J. Hegarty, Canadian Slavonic Papers
  23. "Bezprizorniki: the Homeless Children". 18 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  24. "African Orphans Project - help AIDS orphans and streetkids live a better life". inicia.es. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2008.
  25. "UNICEF - Ethiopia - Ethiopia: Steady increase in street children orphaned by AIDS". www.unicef.org. 19 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  26. "'Child by child,' group aids homeless street kids". 31 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  27. "FCF's Work with Russian Street Kids". 29 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  28. 'Young doctors' minister to India's street children 23 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., CNN.com
  29. "Duong Kim Hong and Kenichi Ohno, "Street Children in Vietnam: Interactions of Old and New Causes in a Growing Economy," Vietnam Development Forum, 2005, p. 6". 12 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  30. "Greater commitment to Vietnamese street children needed, Asia News". 8 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  31. 8 Aralık 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (20.5 KB)
  33. In Brazil, minors are defined as people younger than 18.
  35. "Street Children - Philippines". 12 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  36. "Teachers' Corner - Background(Detail)". 9 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  37. "The Life of Street Children in the Philippines and Initiatives to Help Them". 19 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  39. "Preda Foundation, Inc. NEWS/ARTICLES: "Nobel Prize Nominee Lauded Around the World Deserted by His Own"". 31 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  40. "Philippine death squads extend their reach - International Herald Tribune". 27 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2010.
  41. "PROMISES BROKEN". www.hrw.org. 2 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  42. The USA and Somalia are the only states that have not ratified the CRC. See HRW Report, "Promises Broken"
  43. "Manila exec revives bill penalizing parents of street kids - INQUIRER.net, Philippine News for Filipinos". newsinfo.inquirer.net. 17 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  44. "World Street Children News :: Joint effort to solve plight of street children :: April :: 2006". streetkidnews.blogsome.com. 9 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  45. "World Street Children News :: WFP denies 'encouraging' street children in Uganda :: September :: 2006". streetkidnews.blogsome.com. 9 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2008.
  46. "Daily Express, Sabah, Malaysia - Only if 500 street kids or more". www.dailyexpress.com.my. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  47. "Stabroek News - Gov't Promises residential Facility for Street Children". www.stabroeknews.com. 15 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  48. "JRL - Russia, Children, Homelessness, Moscow Street Children". www.cdi.org. 24 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  49. "Guardian". www.guardian.co.uk. 18 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2008.
  50. "Dishing Out Food and Hope to Georgia's Street Children". www.wfp.org. 17 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  51. "Bolivia: Abandoned Street Children Turn To Drugs". www.wfn.org. 28 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  52. "PMC to build a nest for street kids-Pune-Cities-The Times of India". timesofindia.indiatimes.com. 13 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2008.
  53. "Ethiopia: Cruel and inhumane actions against street children in Addis Ababa (World Organisation Against Torture (OMCT) Human Rights NGO)". www.geocities.com. 24 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  54. "Children of the Dust: Abuse of Hanoi Street Children in Detentions" (PDF). www.hrw.org. 3 Nisan 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  55. "Zimbabwe Police In Roundup Of Harare Street Children And Vendors". www.voanews.com. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  56. "Bands of children back on streets in San Jose". www.amcostarica.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  57. "Armedcon: Countries, Guatemala - Historic Award to Guatemalan Street Children Families". www.essex.ac.uk. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2008.
  58. "The Manila Times Internet Edition". www.manilatimes.net. 31 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2008.
  59. "Shine-A-Light". www.shinealight.org. 8 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2008.
  60. "Street Action". www.streetaction.org. 12 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2008.
  61. "What Works in Street Children Programming: The JUCONI Model" (PDF). International Youth Foundation. 26 Şubat 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2008.
  62. "Street children in Latin America -- Scanlon et al. 316 (7144): 1596 -- BMJ". www.bmj.com. 4 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2008.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.