Soundgarden

Soundgarden, 1984'te Seattle, Washington'da şarkıcı ve ritim gitaristi Chris Cornell, baş gitarist Kim Thayil (her ikisi de grubun her enkarnasyonunda yer alan tek üyelerdir) ve basçı Hiro Yamamoto tarafından kurulan bir Amerikan grunge grubuydu. Matt Cameron 1986'da grubun tam zamanlı davulcusu olurken, basçı Ben Shepherd 1990'da Yamamoto'nun yerine kalıcı olarak gruba dahil oldu. Grup 1997'de dağıldı ve 2010'da yeniden kuruldu. Cornell'in 2017'deki intiharının ve grubun geleceğiyle ilgili belirsizliğin ardından grubun kurucu gitaristi olan Thayil, Ekim 2018'de Seattle Times ile yaptığı röportajda Soundgarden olarak devam etmeyeceklerini açıkladı;[1] Ancak, Ocak 2019'da Cornell'e bir defalık bir konser için yeniden bir araya geldiler.

Soundgarden
Soundgarden, Şikago'daki Lollapalooza Festivali'nde, 2010
Genel bilgiler
Başladığı yer Seattle, Washington, ABD
Tarzlar Grunge, alternatif rock, alternatif metal, heavy metal
Etkin yıllar 1984 - 1997 - 2010 - günümüz
İlişkili hareketler Audioslave, Hater, Pearl Jam, Skin Yard, Temple of the Dog, Wellwater Conspiracy, Chris Cornell
Üyeler Chris Cornell
Kim Thayil
Matt Cameron
Ben Shepherd
Eski üyeler Hiro Yamamoto
Jason Everman
Scott Sundquist

Soundgarden, Seattle'da geliştirilen alternatif rock tarzı olan grunge'ın çığır açan yaratıcılarından biriydi ve plak şirketi Sub Pop'a imza atan birkaç grunge grubundan ilkiydi. Soundgarden, büyük bir şirkete (1989'da A&M Records ) imza atan ilk grunge grubuydu, ancak 1990'ların başında Seattle'daki çağdaşları Alice in Chains, Pearl Jam ve Nirvana ile bu türü popüler hale getirene kadar ticari başarı elde edemediler .

Soundgarden en büyük başarısını, Billboard 200'de bir numaraya çıkan ve Grammy ödüllü parçaları "Spoonman" ve "Black Hole Sun"ı bulunduran 1994 albümü Superunknown ile elde etti. 1997 yılında grup, yaratıcı yönü konusundaki iç çekişmeler nedeniyle dağıldı. On yıldan fazla bir süre sonra yan projeler ve diğer gruplar üzerinde çalıştıktan sonra, Soundgarden 2010'da yeniden bir araya geldi ve Republic Records ile altıncı ve son stüdyo albümleri King Animal'ı 2012'de yayınladı.

2012 yılına kadarki verilere göre, Soundgarden Amerika Birleşik Devletleri'nde 10,5 milyondan fazla[2] dünya çapında ise tahmini olarak 25 milyon albüm satmıştır.[3] VH1 kanalı, Soundgarden'ı özel 100 Greatest Artists of Hard Rock sıralamasında 14 numarada yer verdi.[4]

Tarihçe

Kuruluş ve Erken Kayıtlar (1984-1988)

Soundgarden'ın kökenleri, 1980'lerin başında Seattle'da [5] basçı Hiro Yamamoto ile davulcu ve şarkıcı görevi üstlenen Chris Cornell'in yer aldığı Shemps adlı bir grupla başladı. Yamamoto'nun ayrılmasının ardından grup, gitarist Kim Thayil'i yeni basçısı olarak ekibe kattı.[5] Thayil, daha sonra albüm firması Sub Pop'u kuracak olan Yamamoto ve Bruce Pavitt ile beraber Illinois, Park Forest'tan Seattle'a taşındı.[6] Shemps grubu dağıldıktan sonra Cornell ve Thayil, Yamamoto ile bağları tamamen kesmeyip müzikal iletişimleri devam ediyordu [5]

1984'te üçlü tekrar bir araya gelip yeni bir adla(Soundgarden) eski grubu tekrar aktif ettiler. Yeni grupta görevler yine aynı olup vokal ve bateride Chris Cornell, bas gitarda Hiro Yamamoto ve elektro gitarda Kim Thayil yer aldı.Grup adını; Seattle'daki Magnuson Park'ta, rüzgar estiğinde ürkütücü sesler çıkartan "A Sound Garden" [7] adlı rüzgar kanallı boru heykelinden alıyor.[8]

Cornell başlangıçta şarkı söylerken davul da çalıyordu, ancak 1985'te grup, Cornell'in vokallere konsantre olması için Scott Sundquist'i baterist olarak gruba aldı.[9] Grup, bu kadroyla yaklaşık bir yıl boyunca çeşitli konserler veridi. İlk kayıtları, 1986 yılında C / Z Records için Deep Six adlı derleme albümünde yer alan "Heretic", "Tears to Forget" ve "All Your Lies" adlı üç şarkıydı.[10] Derleme albümde ayrıca, grunge'ın öncü grupları Green River, Skin Yard, Malfunkshun, U-Men ve Melvins gruplarından şarkılar da içeriyordu. 1986'da Cornell'in kız arkadaşı ve gelecekte eşi olacak olan Susan Silver Soundgarden'da menajer görevi üstlendi.[11] Aynı yıl Sundquist ailesiyle vakit geçirmek için gruptan ayrıldı ve yerine Skin Yard'ın davulcusu Matt Cameron geldi.[5]

Bir Soundgarden konserinde grubun performansı KCMU radyosu DJ'i Jonathan Poneman'ı etkiledi ve daha sonra grup hakkında düşüncelerini şöyle anlattı: "Rock müzikte olması gereken her şeyi bu grupta gördüm." [12] Poneman, grubun bir albümü için fon sağlamayı teklif etti. Daha önce Bruce Pavitt ve Hiro Yamamoto tarafından fikren kurulan Sup Pop albüm firması teknik nedenlerden dolayı yetersiz bir firmaydı. Poneman teklifi önce Thayil ve Pavitt'e yapsa da Thayil müzik kariyerini firma yerine bir müzik grubuyla ilerletmeye tercih etti. Thayil'in bu tercihinden sonra Poneman ve Pavitt, Sub Pop'ı kendileri genişletmeyi uygun gördüler. Poneman, Sub Pop için 20.000 $ 'lık fon sağlayarak onu tam teşekküllü bir plak şirketine dönüştürdü.[13]

Soundgarden, Sub Pop ile anlaşma imzaladı ve plak şirketi 1987'de grubun ilk single'ı olan "Hunted Down"ı yayınladı [14] 1987'den 1990'a kadar grup Sub Pop ile EP albümler serisi yayınladı. 1987'de Screaming Life EP'yi, 1988'de Fopp EP'yi ve 1990'da Screaming Life / Fopp adlı ikisinin bir kombinasyonunu yayınladı.

'Ultramega OK' ve 'Louder Than Love' Dönemi (1988-1990)

Grup Sup Pop ile 4 adet bir EP serisi yayınlasa da şirketin maddi sıkıntılarından dolayı Sup Pop etiketiyle bir türlü albüm yayınlayamadı.Grup 1988'de dönemin ünlü albüm firması SST Records ile iletişime geçip bir albüm kontratı imzaladı. İlk albümleri Ultramega OK'i SST Records etiketiyle 31 Ekim 1988'de yayınladı.

Cornell, ilk albümleri için şu açıklamayı yaptı; "Grubun  Ultramega OK ile büyük bir hata yaptığını çünkü SST; albümümüzün kaydı için Seattle'da müzikal olarak neler olup bittiğinden haberi olmayan bir Prodüktör önerdi".[15][16]

AllMusic'ten Steve Huey albümün sounduna şu yorumu yaptı, " The Stooges / MC5 gruplarının Zeppelin / Sabbath buluşması gibi."

Grubun ilk video klibi de Ultramega OK'den Flower parçasına çekildi. Grup Ultramega OK şarkılarıyla ABD'de ilk profesyonel turnelerine çıktı. Albüm çıkışından 3 yıl sonra 1990'da Grammy Ödülleri'nde En İyi Metal Performansı'na aday gösterilse de ödül Metallica'nın One parçasına gitti.

Ultramega OK'in desteğiyle turneye çıktıktan sonra grup, A&M Records ile anlaşma imzaladı ve bu Soundgarden ile geleneksel izleyicileri arasında bir sürtüşmeye neden oldu. Thayil o dönem için şunları dedi;

 "Başlangıçta hayranlarımız Punk Rock kalabalığından geldi. Punk ilkelerini sattığımızı, büyük bir şirkete girdiğimizi ve Guns N 'Roses ile turneye çıktığımızı düşündüklerinde bizi terk ettiler. Moda sorunları ve sosyal sorunlar vardı ve insanlar artık kendi sahnelerine, kendi alt kültürlerine ait olmadığımızı düşünüyorlardı. " [17]

Grup daha sonra büyük bir plak şirketi için ilk albümü üzerinde çalışmaya başladı, ancak personel zorlukları grubun şarkı yazma sürecinde bir değişikliğe neden oldu, Bas gitarist Hiro Yamamoto grupta soğuk davranmasına rağmen Louder Than Love 5 Eylül 1989'a yayınlandı.[18] Allmusic'ten Steve Huey'e göre grup ilk büyük plak şirketi ile çıkarttıkları Louder Than Love albümü "metal ana akımına doğru bir adımdı" deyip şöyle devam etti; "Black Sabbath / Led Zeppelin riffleri Chris Cornell'in yavaş, öğütücü, heyecanlı feryadı ile hayat buluyordu ".[19] Grup, albümün piyasaya sürülmesiyle birlikte başta " Hands All Over " ve "Big Dumb Sex" parçaları olmak üzere bazı şarkı sözlerinden dolayı çeşitli perakende ve dağıtım sorunlarıyla karşılaştı.[20] Louder Than Love, grubun Billboard 200 listesinde yer alan ilk albümü oldu ve 1990'da listede 108 numaraya kadar yükseldi.

Nirvana ile ilk etkileşim

1989'da Nirvana da ilk albümü Bleach'i Sup Pop etiketi ile çıkardı. Sup Pop sayesinde Nirvana ve Soundgarden 1989-1990 arası bir dizi turneye beraber çıktı. Bu tarihler arasında iki grup 2 üye kaybetti. Nirvana grubun ikinci elektro gitaristi Jason Everman'ı, Soundgarden ise Louder Than Love turnesinin başlamasından bir ay önce, çok fazla katkıda bulunmadığı için sinirlenen basçı Hiro Yamamoto [21] üniversiteye dönmek için gruptan ayrıldı.[22] Bu ayrılışlar silsilesinde Soundgarden Nirvana'dan yeni ayrılan Jason Everman'ı gruba bas gitarist olarak aldı. Grup, Aralık 1989'dan Mart 1990'a kadar Kuzey Amerika'da Nirvana, Voivod , Faith No More ve the Big F ile turne yaptı.[22][23] Grup daha sonra Avrupa turnesine çıktı. Grup, Louder Than Love için tanıtım turunu tamamladıktan hemen sonra 1990 ortalarında Everman'ı kovdu. Thayil "Jason işe yaramadı" dedi.[24]

'Badmotorfinger' Dönemi ve Popülaritede Artış (1991-1993)

Basçı Ben Shepherd, Jason Everman'ın yerini aldı ve yeni kadro, Soundgarden'in 1991'deki üçüncü albümü Badmotorfinger'ı kaydetti. Cornell, Shepherd'ın kayıt seanslarına "taze ve yaratıcı" bir yaklaşım getirdiğini [25] ve müzik bilgisi ve yazma becerilerinin grubu yeniden tanımladığını söyledi.[24] Grup, Badmotorfinger'i 24 Eylül 1991'de çıkardı. Allmusic'ten Steve Huey, Badmotorfinger'daki şarkı yazımının "odak ve tutarlılıkta önemli bir adım attığını" söyledi. "Ana akım metal izleyicilerine kur yapan bir grup için şaşırtıcı derecede serebral ve gösterişli bir müzik." diye ekledi.[26] Thayil, albümün sözlerinin "insanın kendisiyle ve toplumla, hükümetle, aileyle, ekonomi veya herhangi bir şeyle hakkında bir roman okumak gibi" olduğunu öne sürdü.[27] Badmotorfinger'ın ilk single'ı " Jesus Christ Pose ", MTV'nin 1991'de müzik videosunu yasaklamaya karar vermesiyle dikkat çekti.[14] Şarkı ve videosu, onu Hıristiyanlık karşıtı olarak gören birçok dinleyiciyi öfkelendirdi. Grup, albümü desteklemek için Birleşik Krallık turundayken ölüm tehditleri aldı.[28] Cornell, şarkı sözlerinin, kendilerini zulme uğramış gibi göstermek için dini (özellikle İsa Mesih imajını) kullanan halk figürlerini eleştirdiğini açıkladı.[29]

Albüm yayınlandığı sırada Nirvana'nın Nevermind'ının ani popülaritesiyle gölgede kalmış olsa da Nevermind'ın Seattle sahnesine getirdiği dikkatin odağı Soundgarden'ın daha geniş bir ilgi görmesine yardımcı oldu.[30] " Outshined " ve " Rusty Cage " single'ları alternatif rock radyo ve MTV'de seyirci bulmayı başardı. Badmotorfinger, 1992'de En İyi Metal Performansı Grammy Ödülü'ne aday gösterilse de ödülü tekrar Metallica'ya kaptırdı.[31] Yılın en çok satan 100 albümü arasında yer aldı.[32]

Badmotorfinger döneminden Soundgarden logosu

Badmotorfinger'ın piyasaya sürülmesinin ardından Soundgarden, Ekim ve Kasım 1991'de Kuzey Amerika turnesine çıktı.[18] Daha sonra Guns N 'Roses, Use Your Illusion Tour için açılış grubu olarak grubu kişisel olarak seçti.[33] Grup aynı zamanda Şubat 1992'de Kuzey Amerika'da Skid Row için Slave to the Grind turnesine açılış grubu olarak katıldı [34] Ardından bir ay süren Avrupa turnesine çıktı.[24] Grup, Amerika Birleşik Devletleri'nde bir tur için geri döndü ve ardından 1992 yazında, Use Your Illusion Tour'un bir parçası olarak, diğer açılış gösterisi Faith No More ile birlikte Avrupa'da Guns N 'Roses'a yeniden katıldı.[24]

Guns N 'Roses ile turne anılarını anlatan Cornell, "Her gün 40.000 kişinin önünde 35 dakika boyunca sahneye çıkmak pek de eğlenceli değildi. Çoğu dinleyici şarkılarımızı hiç dinlemedi ve umursamadı. Tuhaf bir şeydi. " [28]

Grup 1992 Lollapalooza turnesine Red Hot Chili Peppers, Pearl Jam, Ministry ve Ice Cube ile birlikte çıktılar. Grup bu turneler esnasında Black Sabbath'ın In to the Void parçasını coverlayıp konserlerde çaldı. Beğeni toplayan bu cover ile grup, 1993'te En İyi Metal Performansı dalında Grammy Ödülü'ne tekrar aday gösterildi.Ancak ödülü bu sefer de Nine Inch Nails'e kaptırdı.[31] Grup " Birth Ritual " ı seslendirerek Singles filminde yer aldı.Aynı film için Chris Cornell ilk solo kariyer adımını atarak kişisel olarak Seasons parçasını üretip filmde yayınlandı.[35]

1993'te büyük artış gösteren ve Rock müziğin en önemli isimlerinden Queen vokalisti Freddie Mercury'i de öldüren AIDS için düzenlenen No Alternative albümü için Show Me adında bir parça yayınladı.

'Superunknown' Dönemi ve Ana Akım Başarı (1994-1995)

Soundgarden, Badmotorfinger'in desteğiyle turneye çıktıktan sonra dördüncü albümü üzerinde çalışmaya başladı. Cornell, albüm üzerinde çalışırken, grubun birbirlerine geçmiş kayıtlardan daha fazla özgürlük sağladığını söyledi [36] ve Thayil, grubun şarkıların kaydı üzerinde önceki kayıtlardan çok daha fazla zaman harcadığını açıkladı.[37] 8 Mart 1994'te yayımlanan Superunknown, grubun çığır açan albümü oldu, Billboard 200 albüm listesinde bir numaraya yükseldi. " Spoonman ", " The Day I Tried to Live ", " Black Hole Sun ", My Wave", and "Fell on Black Days parçları albümde hit oldu.[38]

Superunknown'daki şarkılar, grubun önceki çalışmalarının yaratıcılığını ve ağırlığını da kapsayarak gruba yeni bir tarz kazandırdı. Şarkı sözleriyle, albüm oldukça karanlık ve gizemliydi ve genellikle madde bağımlılığı, intihar ve depresyon ile ilgili içerikleri barındırıyordu. Amerikalı şair ve roman yazarı Sylvia Plath, Cornell'in yazılarına ilham verdi.[39] Albüm, Orta Doğu veya Hint müziğini içeren bazı şarkılarla önceki sürümlerden daha deneyseldi. Rolling Stone'dan JD Considine, "Superunknown'ın, kariyerinin tamamında birçok grubun yönettiğinden çok daha fazla menzil gösterdiğini" söyledi. Ayrıca, " Superunknown, [Nirvana'nın son stüdyo albümü] In Utero'daki her şeyden daha üzücü bir yabancılaşma ve umutsuzluk tasvirini sunuyor." [40]

Superunknown albümüne kadar tüm büyük müzik ödüllerinden eli boş dönen Soundgarden, 1994 tarihinden sonra büyük ödülleri tek tek almaya başladı. "Black Hole Sun" için müzik videosu MTV'de hit oldu ve 1994 MTV Video Müzik Ödülleri'nde [41] En İyi Metal / Hard Rock Videosu ödülünü ve 1995'te Alternatif Müzik Videosu için Clio Ödülü'nü aldı.[42] Soundgarden, 1995'te iki Grammy Ödülü kazandı - "Black Hole Sun" En İyi Hard Rock Performansı ödülünü ve "Spoonman" En İyi Metal Performansı ödülünü aldı.[31] Albüm, 1995 yılında En İyi Rock Albümü Grammy Ödülü'ne aday gösterildi.[43] Superunknown, Amerika Birleşik Devletleri'nde beş kez Platinum sertifika aldı ve Soundgarden'in günümüze kadar en başarılı albümü oldu.[2]

Grup bu başarılarıyla headliner olduğu kendi turnelerini düzenledi. Daha önce hiç uğramadıkları Okyanusya ve Japonya'da Ocak 1994'te turnelere çıktı.[44] Bu turları Şubat 1994'te sona erdi. Mart 1994'te grup Avrupa'ya geçti.[45] İlk olarak 27 Mayıs 1994'te ABD turnesine çıktı.[46][47] 1994'ün sonlarında, Superunknown'u desteklemek için turneye çıktıktan sonra, doktorlar Cornell'in ses tellerini ciddi şekilde gerdiğini keşfettiler ve Soundgarden herhangi bir kalıcı hasara neden olmamak için birkaç konseri iptal etti. Cornell, "Sanırım biraz abarttık! Haftada beş veya altı gece çalıyorduk ve sesim büyük ölçüde dayak yiyordu. Amerikan turunun sonlarına doğru hala şarkı söyleyebileceğimi hissettim, ama grubu gerçekten sallamamıştım. Birinin iki saat boyunca nalları diktiğini görmek için bilet alamazsın! Bu bir çeşit soygun gibi görünüyordu. " [48]

'Down on the Upside' Dönemi ve Grubun Dağılması (1996-1997)

Superunknown'ı destekleyen dünya çapındaki turnenin ardından grup, 90'lardaki son stüdyo albümleri olacak albümler üzerinde çalışmaya başladı ve kaydı kendileri yapmayı seçti.[49] Ancak, Thayil ve Cornell, Cornell'in grubun alamet-i farikası haline gelen ağır gitar riffinden uzaklaşma arzusu üzerine çatıştığı iddia edilen kayıtlar sırasında grup içindeki gerilimlerin ortaya çıktığı bildirildi.[50] Cornell, "Bitirdiğimizde, biraz zor olmuş gibi hissettirdi, sanki uzun ve zorlu bir yolculuktu. Ama keşfettiğimiz şeyler vardı. " [51] Grubun beşinci albümü Down on the Upside 21 Mayıs 1996'da yayınlandı. Grubun önceki albümlerinden çok daha az ağırdı ve grubun grunge köklerinden daha da uzaklaştı. O sırada Soundgarden, akustik enstrümantasyon dahil [52] diğer sesleri denemek istediklerini açıkladı. Entertainment Weekly'den David Browne, " Led Zeppelin'den bu yana çok az grup hem akustik hem de elektrikli enstrümanları bu kadar net bir şekilde karıştırdı." dedi.[53] Albümün sözlerinin genel havası, önceki Soundgarden albümlerinden daha az karanlıktı. Cornell bazı şarkıları "kendini onaylayan(self-affirm)" olarak tanımladı.[54] Albüm, " Pretty Noose ", " Burden in My Hand " ve " Blow Up the Outside World " dahil olmak üzere birkaç single çıkardı. "Pretty Noose", 1997'de En İyi Hard Rock Performansı dalında Grammy Ödülü'ne aday gösterildi ancak kazanamadı.[55] Olumlu eleştirilere ve mütevazı satışlara rağmen, albüm Superunknown'ın satışları veya eleştirel övgülerine yaklaşamadı.[2]

Grup, Metallica'nın ısrarı üzerine 996 Lollapalooza turnesinde yer aldı.[56] Lollapalooza'dan sonra grup bir dünya turuna çıktı [57] ve bu sırada zaten var olan gerilim daha da arttı.

Grubun turneden nefret edip etmediği sorulduğunda, Cornell şu cevabı verdi: "Bir noktaya kadar gerçekten zevk alıyoruz ve sonra sıkıcı oluyor, çünkü tekrarlanıyor. Hayranlarınız konserlere para ödüyor ve sizden çıkıp şarkılarınızı ilk kez çaldığınız gibi çalmanızı bekliyorlar. Turdan nefret ettiğimiz nokta budur. " [58]

Turun 9 Şubat 1997'de Honolulu, Hawaii'deki son durağında, Shepherd ekipman arızası yaşadıktan sonra hayal kırıklığı içinde basını havaya fırlattı ve sonra sahneden hızlıca ayrıldı.[59] Cornell haricinde grup sahneden ayrıldı ve Cornell gösteriyi solo bir encore ile bitirdi.[60] 9 Nisan 1997'de grup dağıldığını duyurdu.

Grubun dağılması hakkında üyeler şu açıklamaları yaptı; Thayil, "Önceki yarım yıl boyunca herkesin genel tavrından bir miktar tatminsizlik olduğu oldukça açıktı" dedi.[61] Cameron daha sonra Soundgarden'in "iş dünyası tarafından yenildiğini" söyledi.[62]

Grup dağıldıktan 1 yıl sonra firmanın ısrarı üzerine , Down on the Upside kayıt seansları sırasında kaydedilen daha önce yayınlanmamış olan " Bleed Together " da dahil olmak üzere 17 şarkıdan oluşan A-Sides adlı best of derleme albümlerini 4 Kasım 1997'de yayınladı .

Chris Cornell
Öncü Chris Cornell, Montrö Caz Festivali'nde canlı performans sergiliyor, 2005

Cornell, Eylül 1999'da Euphoria Morning adlı bir solo albüm çıkardı ve Matt Cameron'ın "Disappearing One" adlı parçasında yer aldı. Daha sonra, 2001 yılında, Cornell, Tom Morello, Tim Commerford ve Brad Wilk ile platin albüm satışı yapan süper grup Audioslave'i kurdu, o zamanlar Rage Against the Machine'in eski üyeleri iel kurduğu bu grupta, Audioslave (2002), Out of Exile (2005), ve Revelations (2006) albümlerini yayınladı.

Cornell, 2007 başlarında Audioslave'den ayrıldı ve grubun dağılmasına neden oldu.[63] İkinci solo albümü Carry On Haziran 2007'de çıktı ve Timbaland'ın ürettiği üçüncü solo albümü Scream Mart 2009'da yayınladı. Hem ticari hem de kritik başarı elde etti.[64][65] Cornell ayrıca, Slash'in 2010'da piyasaya sürülen ilk solo albümü Slash'ta "Promise" adlı şarkının sözlerini yazdı ve vokal görevini üstlendi.[66]

Kim Thayil

Thayil, eski Dead Kennedys şarkıcısı Jello Biafra, eski Nirvana basçısı Krist Novoselic ve davulcu Gina Mainwal ile 1 Aralık 1999'da Seattle'daki WTO bakanlar konferansında The No WTO Combo olarak performans sergileyen bir gösteri için güçlerini birleştirdi.[67] Thayil, Steve Fisk'in 2001 albümüne, 999 Levels of Undo'ya ve Dave Grohl'un 2004 yan proje albümü Probot'a gitar parçalarına katkıda bulundu . 2006'da Thayil, Boris grubunun Altar albümünün gitar partisyonlarında yer aldı.[68]

Matt Cameron

Cameron başlangıçta çabalarını hem Shepherd hem de Thayil'in katkıda bulunduğu yan projesi Wellwater Conspiracy'ye çevirdi. Daha sonra birlikte kısa Smashing Pumpkins grubunun 1998'de yayınladığı Adore albümünde yardımda bulundu. 1998'de Jack Irons'ın sağlık sorunlarını takiben Pearl Jam'in Yield Tour'u için davul çaldı ve daha sonra resmi üye olarak Pearl Jam'e katıldı. Grubun davulcusu olarak beş albüm kaydetti: Binaural (2000), Riot Act (2002), Pearl Jam (2006), Backspacer (2009) ve Lightning Bolt (2013). Cameron ayrıca Geddy Lee'nin My Favorite Headache albümünde perküsyon çaldı. 2017'de Pearl Jam'in bir üyesi olarak Rock and Roll Hall of Fame'e alındı.[69]

Ben Shephard

Shepherd, Wellwater Conspiracy'nin 1997'deki ilk stüdyo albümü Declaration of Conformity'nin yapımında yer aldı, ancak 1998'de gruptan ayrıldı. Mark Lanegan ile turneye çıktı ve Lanegan'ın iki albümünde bas gitar çaldı, I'll Take Care of You (1999) ve Field Songs (2001). Shepherd ve Cameron Tony Iommi'nin IOMMI (2000) albümünü kaydetmeye yardım ettiler . Soundgarden'in üyeleriyken yan proje grubu Hater'ın bir parçasıydılar ve 2005'te Shepherd grubun uzun süredir ertelenen ikinci albümü The 2nd'ı çıkardı.

Yeniden Birleşme ve 'King Animal' Dönemi (2010-2013)

Mart 2009'da Thayil, Shepherd ve Cameron, Tad Doyle'un Seattle'da verdiği bir konser sırasında sahneye çıktılar ve Soundgarden şarkıları çaldılar. Cornell bu konser sonrasında bu açıklamyı yaptı, "Matt, Kim ve Ben bir odaya girebilir, birkaç şarkı prova yapabilir ve çalabilirse, belki hepimiz bunu Soundgarden olarak yapabiliriz." [70][71] Ancak Cornell, Rolling Stone ile Temmuz 2009'da yaptığı bir röportajda, "Grup üyeleri arasındaki konuşmaların ve yeniden bir araya gelme söylentilerini yalanladı. Bir yeniden birleşme tartışması yok. "[72] açıklamasında bulundu.

6 Ekim 2009'da Soundgarden'in tüm üyeleri, Pearl Jam'in dört gecelik standına katıldılar. Bir encore sırasında, Temple of the Dog, Pearl Jam'in 28 Ekim 2003'te Santa Barbara Bowl'daki gösterisinden bu yana ilk kez yeniden bir araya geldi. Chris Cornell gruba " Hunger Strike " şarkısını söylemek için katıldı. Nisan 1997'deki dağılmasından bu yana Soundgarden'in ilk halka açık görünümü oldu.[73]

1 Ocak 2010'da Cornell, Twitter hesabında bir Soundgarden toplantısından bahsetti: "12 yıllık ara bitti ve okul oturuma geri döndü. Şimdi üye olun. Soundtable Şövalyeleri yeniden sürüyor! 5 Nisan 2010 tarihinde Soundgarden sitesinde yapılan açıklamada grubun Lollapalooza Festivali kapsamında 8 Ağustos 2010 tarihinde sahne alacağı açıklandı.[74]

5 Ekim 2010'da Telephantasm adında bir derleme albüm yayınlandı.

Mart 2011'de Soundgarden ilk canlı albümü Live on I-5' yayınlandı.

Şubat 2011 tarihinde Soundgarden'nın web sayfasında yeni albüm kayıtlarına başladıkları ve albümün Adam Kasper tarafından yapımcılığının üstlendiği açıklandı.[75] Dört gün sonra grup, "yüzde 90 yeni" materyalden oluşacağını ve geri kalanın eski fikirlerin güncellenmiş versiyonlarından oluşacağını belirtti. Ayrıca hazır olan 12 ila 14 şarkıları olduğunu da belirttiler.[76] Cameron, albümün 2011'de çıkacağını iddia etse de [77], Thayil'in "ne kadar çok zevk alırsak, hayranlarımız da o kadar çok zevk almalı" dediği için kayıt uzadı.[78][79] Thayil ayrıca bazı şarkıların "bir anlamda Down on the Upside'a benzediğini" ve albümün "kaldığımız yerden devam edeceğini" bildirdi. Bazı ağır anlar var ve bazı hızlı şarkılar var. " [80] Ertesi gün Cornell yeni albümün 2012 baharına kadar çıkmayacağını bildirdi.[81]

Nisan 2011'de Soundgarden, Temmuz ayında dört tarihten oluşan bir yaz turu duyurdu. Mart 2012'de grubun resmi Facebook sayfasındaki bir gönderi, Marvel Comics serisine dayanan yeni The Avengers filminin müziklerine " Live to Rise " adlı yeni bir şarkının dahil edileceğini söyledi.Bu, grubun 2010'da yeniden kurulduğundan beri piyasaya sürdüğü ilk yeni kaydedilmiş şarkıydı.Grup, 27 Eylül'de yeni albümleri King Animal'ın ilk single'ı " Been Away Too Long " u yayınladı; albüm 13 Kasım 2012'de yayınlandı.[82] Grup 2013'ün başlarında Dave Grohl'un yönettiği " By Crooked Steps " için bir video yayınladı.[83] "Halfway There" albümden çıkan üçüncü single oldu.[84]

Yeni Albüm Hazırlıkları

Thayil, birkaç röportajda grubun muhtemelen 2015 yılında yeni bir albüm için malzeme üzerinde çalışmaya başlayacağını [85][86] ve Ağustos 2015'te Cornell bunu yapacaklarını belirtti.[87] 19 Ocak 2016'da The Pulse Of Radio, Soundgarden'in yeni albümleri üzerinde çalışmaya devam etmek için stüdyoya döndüğünü duyurdu.[88] 14 Temmuz 2016'da basçı Ben Shepherd ve Cameron, grubun yeni albüm için "altı sağlam melodi" yazdığını ve Ağustos ayında daha fazla yazı yazılacağını belirtti.[89]

Depresyon Süreci ve Chris Cornell'in Ölümü (2013-2017)

Chris Cornell aktif müzik hayatının başlangıcından beri alkol ve depresyon mücadelesi veriyordu. Bu mücadelesi reçeteli ilaç bağımlılığına neden oldu. Cornell 80 ve 90 dönemindeki durumu için şu açıklamayı yaptı; "Her gün tam bir öğün yiyemediğim ciddi bir depresyon krizi içindeydim. Sonunda, bundan kurtulmanın tek yolunun hayatımdaki neredeyse her şeyi değiştirmek olduğunu buldum. Bu yapılacak çok korkutucu bir şeydi ama buna değerdi." Cornell artan depresyon nedeniyle 2002'de [90][91] bir rehabilitasyon merkezine girdi ve 2005 civarında içki ve sigarayı bıraktı.[92][93]

Cornell, ayrıca içinde bulunduğu ruh hali için 1996 yılındaki bir röportajında şunları söyledi:

Sıradan bir depresyonun ne olduğunu kimse bilmiyor. Birinin sıradan bir depresyon yaşadığını düşünürsünüz ve sonra bildiğiniz sonraki şey, bir ipten sarkıyorlar. Farkı söylemek zor. Ama depresyonun yararlı olabileceğini hissediyorum. Bazen sadece kimyasaldır. Görünüşe göre hiçbir yerden gelmiyor ve ne zaman herhangi bir depresyonda olsam, yıllar boyunca sadece orada olmamanın nasıl bir his olduğunu hayal etmeye değil, ertesi gün uyanabileceğimi ve olabileceğimi kendime hatırlatmaya çalıştım. Çünkü bu olur ve endişelenmeyin ve aynı zamanda, kendimi harika hissettiğimde, depresyonu hatırlıyorum ve ne hissettiğimin ve neden böyle hissedeceğimin farklılıkları üzerine düşünüyorum ve öyle ya da böyle gerici olmayacağım. Sadece bunların yaşam kalıpları olduğunu anlamalısın ve onlardan geçersin. İntihara meyilli olmanın nasıl bir his olduğunu da biliyorum ve umutsuz olmanın nasıl bir his olduğunu biliyorum. Kendim hakkında başka engeller yaratacak toleransa da sahip olmadığımı bilecek kadar öğrendiğim bir nokta var. " [94][95]

Bir diğer röportajında ise şunları söyledi;

Babanıza ya da doktorunuza gidip 'Evet, PCP içtim ve kötü vakit geçiriyorum' demezsiniz. Böylece az çok agorafobik oldum çünkü geri dönüşlerim olacaktı. 14'ten 16'ya kadar hiç arkadaşım yoktu. Çoğu zaman evde kaldım. O zamana kadar hayat oldukça güzeldi. . . 20'li yaşlarımın sonuna kadar hiç uyuşturucu kullanmadım. Ne yazık ki, iki alkoliğin çocuğu olarak çok içmeye başladım ve sonunda beni uyuşturucuya geri döndüren şey buydu. Sık sık o potun daha sert ilaçlara yol açtığını duyarsınız. Ama bence alkol sizi her şeye götürüyor çünkü korkuyu yok ediyor. Yaptığım en kötü uyuşturucu deneyi, sarhoş olmam ve umursamamamdı.[96]

Mayıs 2007'de Cornell, " MusiCares MAP Fonuna olan bağlılığı ve desteği ve iyileşme sürecinde diğer bağımlılara yardım etmeye olan bağlılığı" nedeniyle Stevie Ray Vaughan Ödülü ile onurlandırıldı.[97] Ödülü Alice Cooper takdim etti.[98] Ödül seremonisinde şu açıklamayı yaptı;

Bazen yapabileceğiniz hiçbir şey yok ... Eğer en iyi arkadaşınızın bir sorunu varsa ve bu çok ciddiyse, bu konuda yapabileceğiniz hiçbir şey yoktur ve bu benim ve çevremdeki insanlar için üzücüdür. Arkadaşlarımın bu yüzden öldüğü benim için üzülüyor. " [99]

12.15 civarı 18 Mayıs 2017, Cornell, 17 Mayıs'ta Fox Theatre'da Soundgarden ile bir gösteride performans sergiledikten sonra, , Detroit, Michigan'daki MGM Grand'da otel odasının banyosunda koruması tarafından baygın görüldü.[100] Boynunda bir egzersiz bandı ve ağzında kanla yerde yatıyordu.[101] Bir otel doktoru ve EMS personeli, Cornell'i diriltemedi.[102] Cornell'in öğlen 1.30'da 52 yaşında öldüğü bildirildi. Ölüm sebebi resmen asılarak intihar olarak açıklandı .[102] Polis, Cornell'in koruması saat 11: 35'te ayrıldıktan sonra kimsenin süite girip çıkmadığını gösteren bir otelin gözetim videosunu inceledikten sonra cinayet şüphesi olmadığını açıkladı [103]

Wayne County Medical Examiner, 2 Haziran 2017'de Cornell'in ölümüyle ilgili otopsisini [104] ve toksikoloji raporunu yayınladı.[105] Tıbbi müfettiş, ölüm nedeninin asılmak olduğunu ve ölüm şeklinin intihar olarak kabul edildiğini doğrulayarak, Cornell'in yaralarının hepsinin "asmakla tutarlı olduğunu, direnç egzersiz bandı tarafından kısmen askıya alındığını" [104] ve "uyuşturucunun" "ölüm nedenine" katkıda bulunduğunu açıkladı..[104]

Chris Cornell'in Ölümünden Sonra Grubun Akıbeti (2017-2019)

Eylül 2017'de davulcu Matt Cameron, Billboard'a kendisinin ve Soundgarden'in hayatta kalan diğer üyelerinin Cornell'in ölümünün ardından grubun geleceği hakkında henüz bir karar vermediğini söyledi. Kendisinden başka bir şey söylemeye hazır olduğumuzu sanmıyorum. . . Thayil, Shepard ve ben hayranlarımızın ne kadar incittiğinin kesinlikle farkındayız ve kesinlikle onlarla birlikte orada da canımızı yakıyoruz. Ama biz son derece özel insanlarız ve hepimiz kederimizi kendi yolumuza ve kendi zamanımıza göre işlemeye devam ediyoruz. Ama kesinlikle hayranlarımızı düşünüyoruz ve onları çok seviyoruz. " [106]

Eylül 2018'de gitarist Kim Thayil, Billboard'a kendisinin ve Soundgarden'in hayatta kalan diğer üyelerinin grubun geleceği hakkında hala emin olmadıklarını söyledi. "Sık sık rock tarihine atıfta bulunuyoruz ve benzer durumlarda başka grupların yaptıkları hakkında yorum yaptık, bir plan veya herhangi bir şey olarak değil, sadece grupların bu gibi durumları nasıl ele aldıkları ve grupların nasıl göründüğü hakkında yorum yaptık. gelecekteki müzikal çabalarını nasıl yönettikleri ve bazılarının ne kadar beceriksiz ve duygusuz olduğu konusunda zarif ve onurlu davrandılar. Bunları düşünüyoruz. Bu konuşmalara çok fazla girmemeye çalışıyoruz, ancak birkaç biradan sonra işler ortaya çıkıyor. " [107]

Bir ay sonra Cameron, Rolling Stone'a Soundgarden'in hayatta kalan üyelerinin "bir şeyler yapmaya devam etmeyi, birlikte yapacak bir şeyler bulmayı kesinlikle çok seveceklerini" söyledi. Basçı Ben Shepherd, "Takılma şansımız bile olmadı, sadece üçümüz var. Doğal iyileşmeden geçiyoruz, ardından doğal bir sonraki adımı düşünüyoruz. " [108]

Ekim 2018'de Seattle Times ile yaptığı röportajda Thayil, Soundgarden grubunun adının emekli olacağını belirtti. "Ne tür bir şeyin mümkün olduğunu veya gelecekte ne düşüneceğimizi gerçekten bilmiyorum. Muhtemelen hiçbir şey değildir. Dördümüz öyleydik. Dört kişiydik ve şimdi üç kişiyiz, bu nedenle bu noktada katalog çalışması dışında takip edilecek çok şey olması pek olası değil. Thayil ayrıca, Cameron ve Shepherd'la farklı bir kapasitede çalışma olasılığını dışlamasa da, Soundgarden bayrağı altında tekrar yazmanın veya turneye çıkmanın pek olası olmadığını belirtti..[1]

Ocak 2019'da grubun geri kalan üyeleri, Cornell'in dul eşi Vicky Cornell tarafından organize edilen Kaliforniya Inglewood'daki The Forum'da bir bağış toplama etkinliğinde yeniden bir araya geldi. Soundgarden, Temple of the Dog, Audioslave, Alice in Chains, Melvins, Foo Fighters ve Metallica üyeleri, diğer önemli sanatçılarla birlikte Cornell'in kariyerinden şarkılar seslendirdi. Bu Cornell'in ölümünden bu yana gösterdikleri tek performanstı.[109]

Müzikal Tarz

Soundgarden, gitarlarda bulanık ses distorsiyonu kullanarak punk rock ve metal unsurlarını harmanlayarak bulanık bir ses çıkaran grunge müzik türünün [110][111] öncüleriydi.[112] "Soundgarden oldukça iyi ..." diyor Black Sabbath'tan Tony Iommi, " Yapacağımızla aynı türden şeylere çok benziyor." [113]

Seattle grunge sahnesinin ilk yıllarında Soundgarden'in sesi "budaklı neo-Zeplinizmler" den oluşuyor olarak tanımlandı.[114] Led Zeppelin'in etkisi belirgindi ve Q dergisi Soundgarden'ın "70'lerin rock'ının esareti, ancak türün açık cinsiyetçiliğini ve maçoluğunu küçümsediğini" belirtti.[115] Sub Pop'a göre, grubun "yakışıklı bir solisti ve Led Zeppelin ile Butthole Surfers'ı birleştirdiğini" söyledi.[116] Butthole Surfers'ın punk, heavy metal ve noise rock karışımı Soundgarden'ın ilk çalışmaları üzerinde büyük bir etkiye sahipti.[116]

Thayil'e göre grubun adının tarzlarının birçok kökenini içermesi gerekiyordu: " Velvet Underground, Meat Puppets ve Killing Joke'u kapsayan sanal bol miktarda son teknoloji rock içeriyordu."

Basçı Ben Shepherd, 2013 röportajında; "Grup grunge etiketine açık değil, bu sadece pazarlama. Ona rock and roll veya punk rock veya her neyse denir. Hiçbir zaman Grunge olmadık, sadece Seattle'dan bir gruptuk." açıklamasında bulundu.[117]

Black Sabbath ayrıca grubun sesi üzerinde, özellikle gitar riffleri [118] ve akortları üzerinde büyük bir etkiye sahipti.[119] Joel McIver şunları söyledi: "Soundgarden, orijinal Sabbath sesine en yakın duyduğum gruplardan biri." [120] Soundgarden, diğer eski grunge grupları gibi, 1980'lerin başlarında Seattle sahnesinde popüler olan Gang of Four ve Bauhaus gibi İngiliz post-punk gruplarından da etkilendi.[121]

Cornell tarzları hakkında şöyle dedi: "Soundgarden kurulduğunda post-punk idik - oldukça tuhaf. Sonra bir şekilde bu neo-Sabbath saykodelik Rock'ı bulduk, bize çok yakıştı. " [122] Thayil, grubun sesini "Black Sabbath'tan etkilenen bir punk" olarak tanımladı.[123]

Soundgarden, şarkılarında sıklıkla alternatif akortlar kullandı. "Jesus Christ Pose", "Outshined", "Spoonman", "Black Hole Sun" ve "Black Rain" dahil olmak üzere birçok Soundgarden şarkısı drop D ayarında gitar tonları kullanıldı. En düşük E'nin B'ye ayarlandığı "Rusty Cage" gibi enstrümanların E dizgileri zaman zaman daha da düşük ayarlanmıştı.[124] Bazı şarkılar daha alışılmışın dışında akortlar kullanır: "Been Away Too Long", "My Wave" ve "The Day I Tried to Live" hepsi E – E – B – B – B – B ayarında ve" "Burden in My Hand", "Head Down", ve "Pretty Noose" ise CGCGGE gitar tel dizilimi tercih edildi.[125]

Etkileri

Seattle bağımsız plak şirketi Sub Pop'ın kurucu ortağı Jonathan Poneman'ın Soundgarden'in erken sürümlerini finanse ettiği ve grubun başarısı Sub Pop'un ciddi bir plak şirketi olarak genişlemesine yol açtığı için Soundgarden sayesinde olduğunu açıkladı. Bir diğer Sub Pop üyesi Nirvana solisti Kurt Cobain, Soundgarden'in müziğinin bir hayranıydı [126] ve söylendiğine göre Soundgarden'in Sub Pop ile olan ilişkisi Cobain'i Nirvana'yı plak şirketiyle imzalamaya yönlendirdi.[41] Cobain ayrıca Soundgarden'in, Tad ve Mudhoney ile birlikte sevdiği tek Seattle gruplarından biri olduğunu belirtti.[127] 2015 yapımı Kurt Cobain: Montage of Heck belgeselinden nadir görüntülerde Cobain, Chris Cornell'in Outshined şarkısını söylerken görülüyor.[128]

Alice in Chains gitaristi ve vokalisti Jerry Cantrell, Soundgarden'ın grubu üzerinde büyük bir etkisi olduğunu belirtti.[129]

Grup VH1 kanalının Hard Rock'ın En Büyük 100 Sanatçısı sıralamasında 14. sırada yer aldı [4]

Grup elemanları

Eski elemanlar
  • Hiro Yamamoto
  • Jason Everman
  • Scott Sundquist

Üye Değişim Çizelgesi

Albümleri

Ultramega OK (1988)

  • Flower
  • All Your
  • 665
  • Beyond the Wheel
  • 667
  • Mood for Trouble
  • Circle of Power
  • He Didn't
  • Smokestack Lightning
  • Nazi Driver
  • Head Injury
  • Incessant Mace
  • One Minute of Silence

Louder than Love (1989)

  • Ugly Truth
  • Hands All Over
  • Gun
  • Power Trip
  • Get on the Snake
  • Full on Kevin's Mom
  • Loud Love
  • I Awake
  • No Wrong No Right
  • Uncovered
  • Big Dumb Sex
  • Full On (Reprise)
  • Rusty Cage
  • Outshined
  • Slaves & Bulldozers
  • Jesus Christ Pose
  • Face Pollution
  • Somewhere
  • Searching with My Good Eye Closed
  • Room a Thousand Years Wide
  • Mind Riot
  • Drawing Flies
  • Holy Water
  • New Damage
  • Let Me Drown
  • My Wave
  • Fell on Black Days
  • Mailman
  • Superunknown
  • Head Down
  • Black Hole Sun
  • Spoonman
  • Limo Wreck
  • The Day I Tried to Live
  • Kickstand
  • Fresh Tendrils
  • 4'th of July
  • Half
  • Like Suicide
  • She Likes Surprises
  • Pretty Noose
  • Rhinosaur
  • Zero Chance
  • Dusty
  • Ty Cobb
  • Blow Up the Outside World
  • Burden in My Hand
  • Never Named
  • Applebite
  • Never the Machine Forever
  • Tighter & Tighter
  • No Attention
  • Switch Opens
  • Overfloater
  • An Unkind
  • Boot Camp

Kazandıkları Ödüller ve Adaylıklar

Clio Awards

Yıl Aday gösterilen çalışma Ödül Sonuç
1995"Black Hole Sun"Alternative Music VideoKazandı

Grammy Awards

Year Nominated work Award Result
1990 Ultramega OK Best Metal Performance Adaylık
1992 Badmotorfinger Adaylık
1993 "Into the Void (Sealth)" Adaylık
1994 "Spoonman" Kazandı
"Black Hole Sun" Best Hard Rock Performance Kazandı
Best Rock Song Adaylık
Superunknown Best Rock Album Adaylık
1997 "Pretty Noose" Best Hard Rock Performance Adaylık
2011 "Black Rain" Best Hard Rock Performance Adaylık

Northwest Area Music Awards

Yıl Aday gösterilen çalışma Ödül Sonuç
1991 Chris Cornell Best Male Vocalist Kazandı
Matt Cameron Best Musician - Drums Kazandı
Soundgarden Best Rock Group[130] Kazandı
1992 Matt Cameron Best Drums Kazandı
Chris Cornell Best Male Vocalist Kazandı
Badmotorfinger Best Metal Album Kazandı
Soundgarden Best Metal Group[131] Kazandı

Revolver Music Awards

Yıl Aday gösterilen çalışma Ödül Sonuç
2013 King Animal Album of the Year Adaylık
Soundgarden Comeback of the Year Adaylık
Kim Thayil Best Guitarist Adaylık
Chris Cornell Best Vocalist[132] Adaylık

Rock and Roll Hall of Fame

Yıl Aday gösterilen çalışma Ödül Sonuç
2020 Soundgarden Performers[133] Adaylık

Ayrıca bakınız
  1. "Kim Thayil talks Soundgarden's future, playing with rebooted MC5 — his 'favorite band ever'". The Seattle Times. 11 Ekim 2018. 11 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2018.
  2. "Gold and Platinum Database Search". RIAA. 26 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2007.
  3. "Ex-Soundgarden Singer Chris Cornell Plows Ahead With Solo Debut". VH1.com. 25 Eylül 1998. 5 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2008.
  4. "100 Greatest Artists of Hard Rock". VH1.com. 10 Şubat 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
  5. Accidental Revolution. New York: St. Martin's Griffin. 2007. ss. 112-116. ISBN 978-0-312-35819-8.
  6. DeRogatis, Jim. Milk It!: Collected Musings on the Alternative Music Explosion of the 90's. Cambridge: Da Capo, 2003. 0-306-81271-1, pg. 69
  7. Corcoran (Aralık 1989). "Northwest of Hell". SPIN. s. 42.
  8. "Nirvana and the Story of Grunge". Q. pg. 102. December 2005.
  9. George-Warren, Holly, Patricia Romanowski, and Jon Pareles. The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll. Rolling Stone Press. 2001. 0-671-43457-8.
  10. "Deep Six - Various Artists". allmusic.com. 28 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2017.
  11. "The Age of Innocents". Billboard. 17 Eylül 2011. s. 20.
  12. Azerrad, Michael. Our Band Could Be Your Life. Little Brown and Company, 2001. 0-316-78753-1, pg. 422
  13. Berkenstadt, Jim, and Charles R. Cross. Classic Rock Albums: Nevermind. Schirmer, 1998. 0-02-864775-0, pg. 19
  14. Gilbert, Jeff. "Primecuts: Kim Thayil". Guitar School. May 1994.
  15. "Yeah! I'm a Moody Bastard". Kerrang!. August 19, 1995.
  16. Alexander, Phil. "Soundgarden". Raw. 1989.
  17. Gilbert, Jeff. "Soundgarden". Guitar World. December 1995.
  18. "Colour Me Badmotorfinger!". Raw. October 30, 1991.
  19. "Louder Than Love". AllMusic. 12 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  20. Barber, Patrick. "Soundgarden". Pit. 1990.
  21. "How Does Your Garden Grow?" Sounds. October 21, 1989.
  22. Loera, Carlos. "Soundgarden". Loud. 1990.
  23. Boehm (8 Aralık 1989). "Big F Turns Back on Heavy Metal Fashion Mode". L.A. Times. 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2016.
  24. Neely, Kim. "Soundgarden: The Veteran Band from Seattle Proves There's Life After Nirvana". Rolling Stone. July 9, 1992.
  25. "'Garden of Eden". Kerrang!. August 31, 1991.
  26. "Badmotorfinger". AllMusic. 16 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2009.
  27. "Soundgarden". Guitar for the Practicing Musician. December 1992.
  28. "I Don't Care About Performing for 20.000!". Raw. September 15, 1993.
  29. Magnuson, Ann. "Sub Zep?". Spin. February 1992.
  30. Erlewine, Stephen Thomas. "Soundgarden". AllMusic. Retrieved on June 13, 2005.
  31. "Awards Database". Los Angeles Times. 13 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2008.
  32. Lyons, James. Selling Seattle: Representing Contemporary Urban America. Wallflower, 2004. 1-903364-96-5, pp. 136
  33. Sherry, James. "Soundgarden". Metal Hammer. December 1991.
  34. Jones, Alison F. "Pounding for Pot: Soundgarden's Matt Cameron". High Times. July 1992.
  35. "Rare Chris Cornell Music From Cameron Crowe's 1992 Film Singles Out Tomorrow". SPIN. 18 Mayıs 2017. 20 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  36. Thompson, Dave. "I Slept With Soundgarden and Other Chilling Confessions". Alternative Press. March 1994.
  37. "Let's Make a Grunge Album!". Raw. December 8, 1993.
  38. "Changing of the Garden". Entertainment Weekly. 25 Mart 1994. 30 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  39. Lanham, Tom. "In Search of the Monster Riff". Pulse!. March 1994.
  40. "Soundgarden: Superunknown". Rolling Stone. 31 Temmuz 1997. 5 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  41. "Soundgarden's Kim Thayil". VH1.com. 4 Eylül 1998. 4 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2009.
  42. "Clio Awards Search Archive". clioawards.com. 12 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2008.
  43. Pareles, Jon (26 Şubat 1995). "Pop View; Playing Grammy Roulette". The New York Times. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2008.
  44. Smith, Chris. "Down in a Hole". Raw. August 17, 1994.
  45. "Into the Superunknown". Rolling Stone. 15 Haziran 1994. 14 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  46. "Soundgarden: No Hype Allowed". The Music Paper. July 1994.
  47. "Soundgarden Setlist". setlist.fm. 28 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2018.
  48. "Black Hole Sons!". Kerrang!. August 12, 1995.
  49. Soundgarden interview. Seconds. 1996. 24 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.
  50. Colopino, John. "Soundgarden Split". Rolling Stone. May 29, 1997.
  51. Appleford, Steve. "Soundgarden". Ray Gun. June 1996.
  52. Turman, Katherine. "Soundgarden: Seattle's Sonic Boom". Hypno. 1996.
  53. "Down on the Upside". Entertainment Weekly. 24 Mayıs 1996. 23 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  54. True, Everett. "Soundgarden". Melody Maker. May 25, 1996.
  55. "Grammy Nominees for Other Rock and Alternative Categories". CNN.com. 12 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2008.
  56. Bell, Max. "Soundgarden – Like Falling Off a Hog." Blah Blah Blah. June 1996.
  57. Waters, Rodney. "Getting Down with Soundgarden". Hit Parader. October 1996.
  58. "Gardener's Question Time". Kerrang!. March 1, 1997.
  59. "Nirvana and the Story of Grunge", pg. 100.
  60. Berger, John. "'Garden' of supersonic delight". Honolulu Star-Bulletin. February 10, 1997.
  61. Gilbert, Jeff. "Sound of Silence". Guitar World. February 1998.
  62. Simpson, Dave (13 Ağustos 2009). "Pearl Jam: 'People get that this means something'". The Guardian. Londra. 26 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2009.
  63. Harris (15 Şubat 2007). "Chris Cornell talks Audioslave split, nixes Soundgarden reunion". MTV News. MTV Networks. 27 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2010.
  64. "Arşivlenmiş kopya". Metacritic. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2009.
  65. "Scream by Chris Cornell". Metacritic. 21 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2009.
  66. "Slash solo album interview: the track-by-track guide". Music Radar. 4 Mart 2010. 13 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  67. "No WTO Combo's Live Album Revisits 'Battle In Seattle'". MTV. 18 Mayıs 2000. 11 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  68. "Sunn O))) & Boris: Altar". PopMatters. 16 Kasım 2006. 8 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  69. "Pearl Jam". Rock & Roll Hall of Fame (İngilizce). 7 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2017.
  70. Peisner, David (17 Ağustos 2010). "Soundgarden: Alive in the Superunknown". Spin. 5 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2011.
  71. "Soundgarden: Touch of Gray". Seattle Weekly. 26 Temmuz 2011. 12 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2016.
  72. Harris, Chris (8 Temmuz 2009). "Chris Cornell Says Soundgarden Talking B Sides, Box Set Releases". Rolling Stone. 11 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2009.
  73. Daniel Kreps (7 Ekim 2009). "Soundgarden 2009 Reunion". Rollingstone.com. 11 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2011.
  74. "It's Official: Reunited Soungarden Among Lollapalooza Headliners". Blabbermouth.net. 5 Nisan 2010. 7 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2010.
  75. Goodman (1 Mart 2011). "Chris Cornell Talks New Soundgarden Album". Spin. 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  76. "Soundgarden's new album will feature 'updated old material' – NME". Nme.com. 5 Mart 2011. 28 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2011.
  77. "Blog Archive » New Soundgarden Album Will Be Finished By The End Of May". GrungeReport.net. 29 Nisan 2011. 17 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2011.
  78. "Soundgarden reunion fell into place by chance". Reuters. 14 Mayıs 2011. 22 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  79. "BLABBERMOUTH.NET – SOUNDGARDEN Guitarist Says New Album Won't Surface Before 2012". Roadrunnerrecords.com. 24 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2011.
  80. "Blog Archive » Kim Thayil Says New Soundgarden Album Has Elements Of Down On The Upside & Led Zeppelin". GrungeReport.net. 21 Haziran 2011. 27 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2011.
  81. "KIM THAYIL Says New SOUNDGARDEN Album Is Being Mastered". BlabberMouth.net. 14 Haziran 2012. 19 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2012.
  82. "Soundgarden King Animal". Soundgardenkinganimal.com. 19 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2012.
  83. "Dave Grohl Directs Soundgarden's Raucous 'By Crooked Steps'". Rollingstone.com. 29 Ocak 2013. 15 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2015.
  84. "Soundgarden Drops New Video for 'Halfway There'". Guild Guitars. 11 Eylül 2013. 16 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  85. "Soundgarden Plan To Work On New Album In 2015". Faster Louder. 19 Ağustos 2014. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2014.
  86. "Soundgarden's Kim Thayil Talks 'Echo of Miles,' a New Collection of Originals, Covers and Oddities". Guitar World. 24 Kasım 2014. 27 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2014.
  87. "Chris Cornell Says Work Has Started On New Soundgarden Music – Blabbermouth.net". Blabbermouth. 27 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2015.
  88. "SOUNDGARDEN Returns To The Studio". Blabbermouth.net. 19 Ocak 2016. 20 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2016.
  89. "Soundgarden's Matt Cameron and Ben Shepherd Look Back at Hater". Radio.com. 11 Temmuz 2016. 24 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2016.
  90. Ewing (Aralık 2002). "Straight Outta Rehab". Metal Hammer (108).
  91. "Come Clean". Spin. 23 Haziran 2003. 23 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2017.
  92. "Audioslave Frontman Cleans Up His Act For 'Revelations'". Blabbermouth.net. 26 Ağustos 2006. 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2007.
  93. "What Chris Cornell Told Me About His Depression Years Before His Suicide". Men's Health. 19 Mayıs 2017. 23 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2017.
  94. "Soundgarden - Seattle's Superwellknown". Metal Hammer. Ekim 1996. 12 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2017.
  95. "Chris Cornell: A Changed Man". Guitar.com. 29 Eylül 1999. 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2017.
  96. "Chris Cornell's 2006 Interview on Audioslave, Addiction, and Reinventing Rock". Spin. 17 Mayıs 2017. 27 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2017.
  97. YouTube'da Hata: Sayfa kimliği algılanmadı
  98. "ALICE COOPER To Present Stevie Ray Vaughan Award To CHRIS CORNELL". Blabbermouth. 2 Mayıs 2017. 23 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2017.
  99. "Rock N Roll Experience's interview w/ Chris Cornell". Angelfire.com. 21 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016.
  100. "Chris Cornell: Police Report Details Singer's Final Hours". Rolling Stone. 19 Mayıs 2017. 20 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2017.
  101. "Chris Cornell Full Police Report from the Detroit Police Department" (PDF). Detroit News. 22 Şubat 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2018.
  102. "Chris Cornell Police Report Details the Hours Before Singer's Death". Spin. 20 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2017.
  103. "Police used video to rule out homicide in Cornell case". The Detroit News. 22 Mayıs 2017. 13 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2017.
  104. "Autopsy Report Chris Cornell". Scribd. 2 Haziran 2017. 17 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2018.
  105. "Toxicology Report Chris Cornell". Scribd. 2 Haziran 2017. 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2018.
  106. "Pearl Jam's Matt Cameron Premieres 'Time Can't Wait' Lyric Video: Watch". Billboard. 2 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2017.
  107. "Soundgarden's Kim Thayil Says MC5 Anniversary Tour Helped Him 'Come Out of the Fetal Position'". Billboard.com. 5 Eylül 2018. 10 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2018.
  108. "Watch Chris Cornell Statue Unveiling in Seattle". rollingstone.com. 8 Ekim 2018. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2018.
  109. "Chris Cornell honored with five-hour, 42-song tribute concert: Video + Setlist". news.yahoo.com (İngilizce). 17 Ocak 2019. 21 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2019.
  110. "Chris Cornell's Soundgarden, True Pioneers of the Seattle Scene, Paved the Way for Nirvana and Pearl Jam". Variety. 18 Mayıs 2017. 20 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2018.
  111. "Preview: Seattle grunge pioneers Soundgarden back in Pittsburgh". Pittsburgh Post-Gazette. 9 Mayıs 2013. 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2018.
  112. "Grunge". AllMusic. 2 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2012.
  113. WERS Nasty Habits, recorded at New York's China Club, August 6, 1992
  114. Azerrad, pg. 436.
  115. Brannigan, Paul. "Outshined". Q: Nirvana and the Story of Grunge. December 2005. p. 102
  116. Azerrad, pg. 439
  117. "Soundgarden Refuse to be Labeled as Grunge". Ultimate Guitar. 13 Mayıs 2013. 7 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
  118. Pete Prown, Harvey P. Newquist, Legends of Rock Guitar, Hal Leonard Corporation, 1997, p.246
  119. "Soundgarden's Kim Thayil on Alternate Tunings, 'King Animal' and More". guitarworld.com. 1 Şubat 2013. 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2013.
  120. Joel McIver, Black Sabbath, Omnibus Press, 2006
  121. Heylin, Clinton. Babylon's Burning: From Punk to Grunge. Conongate, 2007. 1-84195-879-4, p. 600
  122. "Just like a rolling stone". theguardian.com. 13 Mart 2009. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013.
  123. Greg Prato, Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music, ECW Press, 2009
  124. Woodard, Josef. "Soundgarden's Kim Thayil & Chris Cornell". Musician. March 1992.
  125. Rotondi, James. "Alone in the Superunknown". Guitar Player. June 1994.
  126. Al Kowalewski (May–Haziran 1992). "An interview with...Kurt Cobain". Flipside (78).
  127. "Dave Grohl - Chris Cornell Tribute". YouTube. 19 Mayıs 2017. 2 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2017.
  128. "Watch Kurt Cobain Imitate Chris Cornell In 'Montage of Heck' Clip". Billboard. 30 Nisan 2015. 19 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2017.
  129. "Alice In Chains' Jerry Cantrell remembers Chris Cornell". YouTube. 14 Nisan 2018. 14 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
  130. "Established Acts Take Big Awards". The Seattle Times. 4 Mart 1991.
  131. "Nirvana Wins Five Awards At Music Fete". The Seattle Times. 23 Mart 1992.
  132. "REVOLVER GOLDEN GODS Awards 2013: Winners And Performance Highlights". Metal Injection. 3 Mayıs 2013. 8 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2020.
  133. "Class of 2020 Nominees". Rock & Roll Hall of Fame. 10 Eylül 2020. 15 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.