Stanley Pons

Bobby Stanley Pons (d. 23 Ağustos 1943), ABD asıllı Fransız kimyager. 1980'lerde Martin Fleischmann'la gerçekleştirdiği soğuk füzyon çalışmalarıyla tanınmıştır.[3]

Stanley Pons
Doğum 23 Ağustos 1943 (1943-08-23)
Valdese, Kuzey Karolina[1]
Milliyet ABD
Vatandaşlık Fransa (önceden ABD)[2]
Kariyeri
Dalı Elektrokimya
Çalıştığı kurumlar Utah Üniversitesi

İlk yılları

Valdese doğumlu Pons ilköğrenimini Valdese High School'da tamamladıktan sonra Wake Forest University'de kimya okumuştur. Doktora çalışmalarına Michigan Üniversitesi'nde başlayan Pons ekonomik nedenlerden ötürü eğitimine ara vermek zorunda kalmıştır. Pons'un, danışmanı Harry B. Mark'ın yardımıyla hazırladığı makalesi The New York Times'a konu olmuştur.[4]

Doktorasını İngiltere'de tamamlamaya karar veren Pons 1975'te Southampton Üniversitesi'ne geçiş yapmış ve burada Martin Fleischmann'la tanışmıştır. Profesör Alan Bewick'le çalışan Pons 1978 yılında doktorasını almaya hak kazanmıştır.[4]

Meslek yaşamı

Pons Utah Üniversitesi Kimya Bölümü başkanlığını yürüttüğü sırada,[4] 23 Mart 1989 tarihinde Fleischmann'la bir açıklama yapmış ve daha sonra soğuk füzyon olarak adlandırılacak deneysel bir ürün olan "N-Fusion"'ı geliştirdiklerini duyurmuştur.[5] Deney bilim çevrelerinde kısa sürede yankı uyandırmış ve birçok araştırmacı tarafından yinelenmeye çalışılmıştır.[6] Bu çabaların sonuçsuz kalması üzerine çoğu bilim insanı deneye ilişkin bilgilerin eksik ve yanlış olduğunu savunmuştur.[1][6][7][8][8][9][10] Mike McKubre 2009'da deneyi helyumla yinelemiş; paladyum ve döteryum yardımıyla Fleischmann Pons türü hücreler elde etmeyi başarmıştır. Deney sonucunda ortaya çıkan 31MeV/atom'luk Q değerinin beklenen değer olan 23.8MeV/atom'a görece yakın olduğu düşünülmektedir.[11] Bu, Miles'ın Kaliforniya'daki Navy Laboratory'de yaptığı çalışmanın ardılı olarak yorumlanmaktadır.[12]

Pons 1992 yılında Fleischmann'la Fransa'ya yerleşmiş ve Toyota tarafından desteklenen bir laboratuvarda çalışmaya başlamıştır. Burada yapılan 12 milyon sterlinlik harcamanın hiçbir sonuç üretmemesi üzerine laboratuvar 1998 yılında kapatılmıştır.[13] Pons daha sonra Fransız yurttaşlığına geçmiştir.[14]

Kaynakça
  1. Taubes, Gary (1993). Bad science: the short life and weird times of cold fusion. New York: Random House. ss. 6. ISBN 0-394-58456-2.
  2. Voss, D (1 Mart 1999). "What Ever Happened to Cold Fusion". Physics World. 12 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2013.
  3. "Nuclear fusion" 25 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Encyclopaedia Britannica, 2011
  4. William J. Broad (9 Mayıs 1989). "Brilliance and Recklessness Seen in Fusion Collaboration". The New York Times.
  5. Fleischmann, M (1989). "Electrochemically induced nuclear fusion of deuterium". J. Electroanal. Chem. 261 (2). s. 301. doi:10.1016/0022-0728(89)80006-3.
  6. Adil E. Shamoo, David B. Resnik (2003). Oxford University Press US (Ed.). Responsible Conduct of Research. ss. 76, 97. ISBN 0-19-514846-0.
  7. Henry Krips, J. E. McGuire, Trevor Melia (1995). Pittsburgh Press Üniversitesi (Ed.). Science, Reason, and Rhetoric. ss. xvi. ISBN 0-8229-3912-6.
  8. Bart Simon (2002). Rutgers University Press (Ed.). Undead Science: Science Studies and the Afterlife of Cold Fusion. ss. 119. ISBN 0-8135-3154-3.
  9. Michael B. Schiffer, Kacy L. Hollenback, Carrie L. Bell (2003). University of California Press (Ed.). Draw the Lightning Down: Benjamin Franklin and Electrical Technology in the Age of Enlightenment. ss. 207. ISBN 0-520-23802-8.
  10. Thomas F. Gieryn (1999). University of Chicago Press (Ed.). Cultural Boundaries of Science: Credibility on the Line. ss. http://books.google.com/books?id=GljD3CHbDx0C&pg=PA204 204]. ISBN 0-226-29262-2.
  11. McKubre, M.C.H. (2009). "COLD FUSION, LENR, the Fleischmann-Pons Effect; ONE PERSPECTIVE on the STATE of the SCIENCE". Vittorio Violante and Francesca Sarto (Ed.). 15th Annual Conference on Condensed Matter Nuclear Science. Roma, İtalya: ENEA. ISBN 978-88-8286-256-5.
  12. Miles, M. (2003). "Correlation Of Excess Enthalpy And Helium-4 Production: A Review.". Peter L Hagelstein (Massachusetts Institute of Technology, ABD) & Scott R Chubb (Naval Research Laboratory, ABD) (Ed.). Tenth International Conference on Cold Fusion. Hackensack, New Jersey: World Scientific Publishing. ISBN 978-981-256-564-8.
  13. Weinberger, Sharon (21 Kasım 2004). "Warming Up to Cold Fusion". Washington Post. ss. W22. 10 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2013.
  14. Platt, Charles (1998). "What if Cold Fusion is Real?". Wired Magazine. 26 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2013.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.