Theodore Kaczynski

Theodore John Kaczynski veya kısaca Ted Kaczynski (d. 22 Mayıs 1942; Chicago, Illinois), Unabomber olarak bilinen, yaptığı bombalarla 1978'den 1995'e kadar üç kişiyi öldüren ve 23 kişiyi yaralayan Amerikalı matematikçi, anarşist teorisyen ve eylemci.[1][2][3] Harvard Üniversitesi'nden mezun olduktan sonra Michigan Üniversitesi'nde matematik alanında doktora yaptı, Berkeley Üniversitesi'nin o döneme değin en genç öğretim üyesi olarak görev aldı. Bir matematik dahisiydi[4] ancak 1969'da akademik kariyerini daha ilkel bir yaşam tarzı sürdürmek için terk etti. 1978 ile 1995 yılları arasında, modern teknolojiyle uğraşan insanları hedef alan ülke çapında bir dizi bombalama eylemi düzenleyerek bir devrim başlatmak amacıyla üç kişiyi öldürdü ve 23 kişiyi yaraladı. Bu çabayla bağlantılı olarak, doğa merkezli bir anarşizm biçimini savunurken sanayileşmeye karşı bir toplumsal eleştiri yayınladı.[5]

Theodore Kaczynski
Theodore Kaczynski (Nisan 1996)
Doğum Theodore John Kaczynski
22 Mayıs 1942 (1942-05-22)
Chicago, Illinois, ABD
Diğer isim(ler)i Unabomber
Mezun olduğu okul(lar) Harvard Üniversitesi
Meslek Matematikçi
Tanınma nedeni Seri bombalama eylemleri
Boy 175 Santimetre

1971'de Kaczynski, kendi kendine yetme çabasıyla hayatta kalma becerilerini öğrenirken bir münzevi olarak yaşadığı, Lincoln, Montana yakınlarında bulunan, elektrik ve suyun olmadığı ücra bir kabine taşındı. Kulübesini çevreleyen vahşi doğanın tahrip olmasına tanık oldu ve doğada yaşamanın savunulamaz olduğu sonucuna vardı; 1978'de bombalamalara başladı. 1995'te The New York Times'a bir mektup gönderdi ve Times veya Washington Post'un, bombardımanlarının aşırı olduğunu ancak dikkat çekmek için gerekli olduğunu iddia ettiği Industrial Society and Its Future adlı makalesini yayınlarsa "terörizmden vazgeçme" sözü verdi.

Kaczynski, Federal Soruşturma Bürosu tarihindeki en uzun ve en pahalı soruşturmanın konusu oldu. Kimliği bilinmeden önce FBI, davasına atıfta bulunmak için UNABOM (University and Airline Bomber) vaka tanımlayıcısını kullandı ve bu da medyanın ona "Unabomber" adını vermesine neden oldu. FBI ve Başsavcı Janet Reno, Kaczynski'nin yazı stilini tanıyan bir kişiden ipucu elde etmek amacıyla Endüstri Topluluğu ve Geleceği makalesini yayınlanması için bastırdı.

1996 yılında tutuklanmasının ardından Kaczynski, mahkeme tarafından atanan avukatlarını, ölüm cezasından kaçınmak için delilik savunması yapmak istedikleri için görevden almaya çalıştı. 1998 yılında, tüm suçlamalardan suçunu kabul ettiği ve şartlı tahliye imkanı olmaksızın ömür boyu hapis cezasına çarptırıldığı bir itiraz pazarlığına varıldı.

Erken dönem

Çocukluk
Kaczynski'nin doğum belgesi ve birkaç sürücü ehliyeti

Theodore John Kaczynski, 22 Mayıs 1942'de Chicago, Illinois'de doğdu.[6][7][8][9] Ebeveynleri, küçük kardeşi David Kaczynski'ye Ted'in, şiddetli ürtiker nedeniyle hastanede tecrit edilmeye zorlanıncaya kadar mutlu bir bebek olduğunu ve ardından "aylarca çok az duygu gösterdiğini" söyledi.[10] Kafesteki veya başka şekilde çaresiz olan hayvanlara sempati gösterdiğini, bunun da hastane izolasyonundaki deneyiminden kaynaklandığını söyledi.[11]

Kaczynski, birinci sınıftan dördüncü sınıfa kadar Chicago'daki Sherman İlkokuluna gitti ve burada yöneticiler onu "sağlıklı" ve "iyi yetişmiş" olarak tanımladı.[12] 1952'de, Ted'in doğumundan on yıl sonra aile, Illinois eyaletinin güneybatı banliyösü Evergreen Park'a taşındı; Ted, Evergreen Park Merkez Ortaokuluna transfer oldu. Testlerde IQ'su 167 çıkınca[13] altıncı sınıfı atladı. Kaczynski daha sonra bunu çok önemli bir olay olarak tanımladı: daha önce akranlarıyla sosyalleşirken, sınıf atladıktan sonra büyük çocuklarla uymadığını ve zorbalığa uğradığını hissetti.[14]

Lise
Kaczynski (sağ altta) lisesinden diğer liyakat bursu finalistleriyle

Kaczynski, Evergreen Park Community Lisesine devam etti. Ancak sınıf arkadaşları tarafından dışarıdan biri olarak görülüyordu.[15] 1996'da eski bir sınıf arkadaşı şöyle demişti: "Hiçbir zaman gerçekten bir kişi, bireysel bir kişilik olarak görülmedi. . . Tabiri caizse her zaman yürüyen bir beyin olarak görüldü."[10] Bu dönemde, Kaczynski matematiğe yoğun bir şekilde ilgi duymaya başladı, saatler harcadı ve ileri düzey problemleri çözdü.

Lise boyunca Kaczynski akademik olarak sınıf arkadaşlarının önündeydi. Daha ileri bir matematik sınıfına yerleştirildi. On birinci sınıfı atladı ve yaz okuluna katılarak 15 yaşında mezun oldu. Okulunun beş Ulusal Başarı finalistinden biriydi ve Harvard Koleji'ne başvurması için teşvik edildi.[15] Harvard'a 1958'de 16 yaşında burslu olarak girdi.[16] Daha sonra bir sınıf arkadaşı, Kaczynski'nin Harvard'a giderken duygusal olarak hazırlıksız olduğunu söyledi: "Onu paketlediler ve hazır olmadan Harvard'a gönderdiler. . . . Daha ehliyeti bile yoktu."[10]

Psikolojik çalışma

İkinci sınıf öğrencisi olarak Kaczynski, yazar Alston Chase tarafından "kasıtlı olarak acımasız bir psikolojik deney" olarak tanımlanan, Harvard'lı psikolog Henry Murray tarafından yönetilen bir çalışmaya katıldı. Deneklere, bir öğrenci arkadaşıyla kişisel felsefeyi tartışacakları söylendi ve kişisel inançlarını ve isteklerini detaylandıran denemeler yazmaları istendi. Yazılar, daha sonraki bir oturumda konuyla yüzleşecek ve onu küçümseyecek olan isimsiz bir avukata teslim edildi. "Şiddetli, kapsamlı ve kişisel olarak taciz edici" saldırılar yapılırken elektrotlar deneğin fizyolojik reaksiyonlarını izledi. Bu karşılaşmalar filme alındı ve deneklerin öfke ifadeleri daha sonra onlara defalarca izletildi.[17] Deney, Kaczynski'yi her hafta sözlü olarak taciz eden ve aşağılayan biri ile üç yıl boyunca sürdü.[18][19] Kaczynski, bu çalışmanın bir parçası olarak 200 saat geçirdi.[20]

Kaczynski'nin avukatları daha sonra onun zihin kontrol tekniklerine yönelik düşmanlığını Murray'in çalışmasına katılımına bağladı.[17] Bazı kaynaklar, Murray'in deneylerinin, Merkezi İstihbarat Teşkilatı'nın zihin kontrolü araştırması olan Project MKUltra'nın bir parçası olduğunu öne sürdü.[21][22][23] Chase[24][25] ve diğerleri [26][27] de bu deneyimin Kaczynski'nin suç faaliyetlerini motive etmiş olabileceğini öne sürdüler.

Matematik kariyeri
Kaczynski, 1967'de UC Berkeley'de yardımcı doçent olarak

1962'de Kaczynski, Michigan Üniversitesi'ne kaydoldu ve burada matematik alanında yüksek lisans ve doktora derecelerini sırasıyla 1964 ve 1967'de kazandı. Michigan, lisansüstü eğitim için ilk tercihi değildi; ayrıca, her ikisi de onu kabul eden, ancak ona öğretmenlik pozisyonu veya mali yardım teklif etmeyen California Üniversitesi, Berkeley ve Chicago Üniversitesine başvurmuştu. Michigan ona yıllık 2,310 $ (2018'de 19,343 $ 'a eşdeğer) hibe ve bir öğretim görevi teklif etti.[28]

Michigan Üniversitesi'nde Kaczynski, karmaşık analizde, özellikle geometrik fonksiyon teorisinde uzmanlaştı. Zekası ve azmi profesörlerini etkiledi. Profesör Peter Duren, Kaczynski hakkında, "O alışılmadık bir insandı. Diğer yüksek lisans öğrencileri gibi değildi. İşine çok daha fazla odaklanmıştı. Matematiksel gerçeği keşfetme isteği vardı." dedi. Michigan matematik profesörlerinden George Piranian, "Zeki olduğunu söylemek yeterli değil" dedi.[29]

1966'da bir süre Kaczynski, kadın olmanın yoğun cinsel fantezileri yaşadı ve cinsiyet değiştirmeye karar verdi. Bir psikiyatrist ile görüşme ayarladı, ancak bekleme odasında fikrini değiştirdi ve randevu alma nedenini açıklamadı. Daha sonra öfkeyle psikiyatristi ve nefret ettiği diğer insanları öldürmeyi düşündü. Kaczynski bu bölümü hayatında "büyük bir dönüm noktası" olarak nitelendirdi.[30][31][32]

1967'de Kaczynski'nin tezi Boundary Functions[33], Michigan'da yılın en iyi matematik tezi dalında Sumner B. Myers Ödülü'nü kazandı.[10] Doktora danışmanı Allen Shields onun tezi hakkında "şimdiye kadar yönettiğim en iyisi" dedi[28] ve tez komitesinin bir üyesi olan Maxwell Reade ise "Ülkedeki 10 veya 12 kişinin bunu anladığını veya takdir ettiğini tahmin ediyorum." dedi.[29] Kaczynski, teziyle ilgili iki makale ve Michigan'dan ayrıldıktan sonra üç tane daha makale yayınladı.[34]

1967'nin sonlarında, 25 yaşındaki Kaczynski, o zamana kadar California Üniversitesi, Berkeley'de geometri ve matematik alanında lisans dersleri vererek en genç matematik eğitmeni oldu.[35] Öğretme değerlendirmeleri, öğrencileri tarafından pek sevilmediğini gösteriyor: Öğretme konusunda rahatsız görünüyordu, doğrudan ders kitabından ders verdi ve soruları cevaplamayı reddetti.[10] Kaczynski herhangi bir açıklama yapmadan 30 Haziran 1969'da istifa etti.[36] O sırada matematik bölümü başkanı J. W. Addison, bunu "ani ve beklenmedik" bir istifa olarak nitelendirdi.[37][38]

Eskiden Washington, DC'de Newseum'da sergilenen Kaczynski'nin kabini

Montana'daki Hayatı
Kulübesinde bulunan İncil

Berkeley'den istifa ettikten sonra Kaczynski, ailesinin Lombard, Illinois'deki evine, ardından iki yıl sonra, 1971'de , Montana, Lincoln dışında inşa ettiği, az parayla ve elektriksiz basit bir hayat yaşayabileceği ücra bir kulübeye taşındı.[39] Küçük işlerde çalışıyor ve ailesinden bir miktar mali destek alıyordu.[10]

Asıl amacı, özerk bir şekilde yaşayabilmesi için kendi kendine yeterli olmaktı. Avlanma, yenilebilir bitki tanımlama, organik tarım, pruva delme ve diğer ilkel teknolojiler gibi hayatta kalma becerilerini öğrendi [40] Kasabaya gitmek için eski bir bisiklet kullandı ve yerel kütüphaneden bir gönüllü, klasik eserleri orijinal dillerinde okumak için sık sık kütüphaneyi ziyaret ettiğini söyledi. Diğer Lincoln sakinleri daha sonra böyle bir yaşam tarzının bölgede alışılmadık olmadığını söyledi.[41]

Kaczynski, gayrimenkul geliştirme ve endüstriyel projeler nedeniyle kulübesinin etrafındaki vahşi arazinin tahrip edilmesi nedeniyle doğada barış içinde yaşamanın imkansız olduğuna karar verdi.[40] Buna karşılık olarak, 1975'te yakınlardaki gelişmelere karşı sabotaj eylemleri yapmaya başladı[42] ve kendisini Jacques Ellul'un çalışmalarındaki gibi sosyoloji ve siyaset felsefesi hakkında okumaya adadı.

Bombalama
Kaczynski'nin bombalarından birinin FBI kopyası, bir zamanlar Washington, DC'deki şu anda feshedilmiş olan Newseum'da sergilenirken

1978 ile 1995 yılları arasında Kaczynski, üç kişiyi toplu olarak öldüren ve 23 kişiyi yaralayan, gittikçe karmaşıklaşan bir dizi bomba postaladı veya elden gönderdi. Toplamda 16 bomba Kaczynski'ye atfedildi. Bombalama cihazları yıllar içinde büyük farklılıklar gösterse de, ilk birkaç tanesi dışında tümü, Kaczynski'nin daha sonra "Özgürlük Kulübü"[43] olarak nitelendirdiği "FC" harflerini içeriyordu. Cihazlarda kasıtlı olarak yanıltıcı ipuçları bıraktı ve parmak izi bırakmamak için bunları hazırlarken son derece özen gösterdi; bazı cihazlardaki gizli parmak izleri, Kaczynski'ye atfedilen harflerde bulunanlarla eşleşmedi.

İlk bombalamalar

Kaczynski'nin ilk posta bombası, Northwestern Üniversitesi'nde malzeme mühendisliği profesörü olan Buckley Crist'e gönderildi. 25 Mayıs 1978'de, Crist'in iade adresini taşıyan bir paket Chicago'daki Illinois Üniversitesi'ndeki bir otoparkta bulundu. Paket, Crist'e "iletildi", paketi kendi göndermediği için şüphe duyan Crist kampüs polisine başvurdu. Memur Terry Marker, patlayan ve sol elini yaralayan paketi açtı.[44]

Kaczynski, Mayıs 1978 bombalaması için Illinois'e döndü ve bir köpük kauçuk fabrikasında babası ve erkek kardeşiyle çalışmak için bir süre orada kaldı. Ancak, Ağustos 1978'de, kısa bir süre ilişki kurduğu bir kadın denetmen hakkında aşağılayıcı şeyler yazdığı için kardeşi tarafından kovuldu.[45][46] Kadın denetmen daha sonra Kaczynski'yi "zeki, sessiz" olarak anlattı, ancak tanıdıklarının çok azını hatırladı ve herhangi bir romantik ilişkileri olduğunu kesin bir şekilde inkar etti.[47]

İlk 1978 bombalamasını havayolu yetkililerine gönderilen bombalar takip etti ve 1979'da American Airlines Flight 444'ün kargo ambarına bir bomba yerleştirildi. Hatalı bir zamanlama mekanizması bombanın patlamasını engelledi. Yetkililer, bombanın patlaması durumunda "uçağı yok etmeye" yetecek güce sahip olduğunu söylediler.[44] Bir uçağı bombalamak federal bir suç olduğundan, Üniversite ve Havayolu Bombardıman Uçağı için UNABOM davasını oluşturan Federal Araştırma Bürosu olaya karıştı.

Kaczynski her bombada yanlış ipuçları bıraktı ve bunları inandırıcı kılmak için bulmayı zorlaştırdı. İlk ipucu, her bombada bir yere (genellikle boru uç kapağında) gizlenmiş FC harflerinin bulunduğu metal bir plakaydı. Başka bir ipucu, patlamayan bir bombanın içinde bırakılan bir notu içeriyordu; "Wu - Çalışıyor! Sana söylemiştim - RV."[48] Bir başka ipucu da Eugene O'Neill'in kutularını göndermek için kullandığı 1 dolarlık pullardı.[49] Sloan Wilson'ın Ice Brothers romanının bir kopyasına gömülü bir bomba gönderdi.[44] FBI, Kaczynski'nin suçlarının doğa ve ağaç temasına sahip olduğunu teorileştirdi. Sık sık bombalarına ağaç dalı ve ağaç kabuğu parçaları dahil etti ve seçilen hedefler arasında Percy Wood ve Profesör Leroy Wood vardı. Suç yazarı Robert Graysmith, "tahta takıntısı"nın "büyük bir faktör" olduğunu belirtti.[50]

Sonraki bombalamalar

İlk ciddi yaralanma 1985 yılında, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri'nde yüksek lisans öğrencisi ve kaptan olan John Hauser'in dört parmağını ve bir gözünde görmeyi kaybetmesiyle meydana geldi.[51] Bomba, Kaczynski'nin diğerleri gibi, el yapımı ve ahşap parçalardan yapılmıştı.[52]

38 yaşındaki bilgisayar mağazası sahibi Hugh Scrutton, 1985 yılında mağazasının otoparkına yerleştirilen çivi ve kıymık yüklü bir bomba ile öldürüldü. 20 Şubat 1987'de Utah, Salt Lake City'de bir bilgisayar mağazasına benzer bir saldırı meydana geldi. Bir kereste parçası gibi gizlenen bomba, Gary Wright'ı mağazanın otoparkından çıkarmaya çalışırken yaraladı. Patlama, Wright'ın sol kolundaki sinirleri kopardı ve 200'den fazla şarapnel parçası vücuduna saplandı.

Kaczynski, altı yıllık bir aradan sonra 1993'te Yale Üniversitesi'nde bilgisayar bilimleri profesörü olan David Gelernter'e bir bomba postaladı. Gelernter ciddi şekilde yaralanmış olmasına rağmen iyileşti. Aynı hafta sonu, Kaczynski, San Francisco'daki California Üniversitesi'nden Charles Epstein'ın evine bir bomba postaladı ve Epstein paketi açtıktan sonra birkaç parmağını kaybetti. Kaczynski daha sonra Gelernter'in bir davranış genetikçisi olan erkek kardeşi Joel Gelernter'i aradı ve ona "Sıradaki sensin" dedi.[53] Massachusetts Teknoloji Enstitüsünden genetikçi Phillip Sharp, iki yıl sonra bir tehdit mektubu aldı.[54]

1994 yılında, Burson-Marsteller yöneticisi Thomas J. Mosser, New Jersey, North Caldwell'deki evine gönderilen bir posta bombasıyla öldürüldü.[55] Bunu, kereste endüstrisi lobi grubu California Ormancılık Derneği'nin başkanı Gilbert Brent Murray'in emekli olan önceki başkan William Dennison'a hitaben bir posta bombasıyla öldürülmesi izledi.[54]

Bombalama tablosu
Tarih yer Patlama Kurban (lar) Mağdur (lar) ın mesleği Yaralanmalar
25 Mayıs 1978 Illinois: Northwestern Üniversitesi Evet Terry Marker Üniversite polis memuru Küçük kesikler ve yanıklar
9 Mayıs 1979 Illinois: Northwestern Üniversitesi Evet John Harris Mezun öğrenci Küçük kesikler ve yanıklar
15 Kasım 1979 Illinois: Chicago'dan Washington, DC'ye American Airlines Flight 444 (patlama uçuş ortasında meydana geldi) Evet On iki yolcu Çoklu Ölümcül olmayan duman inhalasyonu
10 Haziran 1980 Illinois: Orman Gölü Evet Percy Wood United Airlines Başkanı Vücudun ve yüzün çoğunda şiddetli kesikler ve yanıklar
8 Ekim 1981 Utah: Utah Üniversitesi Bomba etkisiz hale getirildi Yok Yok Yok
5 Mayıs 1982 Tennessee: Vanderbilt Üniversitesi Evet Janet Smith Üniversite sekreteri Ellerde ciddi yanıklar; vücuda şarapnel yaraları
2 Temmuz 1982 California: California Üniversitesi, Berkeley Evet Diyojen Angelakos Mühendislik profesörü Elde ve yüzde şiddetli yanıklar ve şarapnel yaraları
15 Mayıs 1985 California: California Üniversitesi, Berkeley Evet John Hauser Mezun öğrenci Sağ kolda dört parmak kaybı ve atardamarın kopması; sol gözde kısmi görme kaybı
13 Haziran 1985 Washington: Auburn'deki Boeing Şirketi Bomba etkisiz hale getirildi Yok Yok Yok
15 Kasım 1985 Michigan: Michigan Üniversitesi Evet James V. McConnell Psikoloji profesörü Geçici işitme kaybı
Nicklaus Suino Araştırma asistanı Yanıklar ve şarapnel yaraları
11 Aralık 1985 Kaliforniya: Sacramento Evet Hugh Scrutton Bilgisayar mağazası sahibi Ölüm
20 Şubat 1987 Utah: Salt Lake Şehri Evet Gary Wright Bilgisayar mağazası sahibi Sol kolda ciddi sinir hasarı
22 Haziran 1993 Kaliforniya: Tiburon Evet Charles Epstein Genetikçi Kısmi işitme kaybı ile her iki kulak zarında ciddi hasar, üç parmak kaybı
24 Haziran 1993 Connecticut: Yale Üniversitesi Evet David Gelernter Bilgisayar bilimleri profesörü Şiddetli yanıklar ve şarapnel yaraları, sağ gözde hasar, sağ el kaybı
10 Aralık 1994 New Jersey: Kuzey Caldwell Evet Thomas J. Mosser Reklam Müdürü Ölüm
24 Nisan 1995 Kaliforniya: Sacramento Evet Gilbert Brent Murray Kereste endüstrisi lobicisi Ölüm
Referanslar:[56][57]

Sanayi Toplumu ve Geleceği
Sanayi Toplumu ve Geleceği'nin el yazısı taslağı

1995 yılında Kaczynski medya kuruluşlarına birkaç mektup yazarak, hedeflerini özetleyen ve 35.000 kelimelik makalesi Sanayi Toplumu ve Geleceği'ni göndereceğini,[58] makalenin önemli bir gazete tarafından harfi harfine basılaması halinde "terörizmden vazgeçeceğini" belirtti.[59][60][61]

Makalenin yayınlanıp yayınlanmaması konusunda tartışmalar vardı, ancak Başsavcı Janet Reno ve FBI Direktörü Louis Freeh, kamu güvenliği endişesi nedeniyle ve bir okuyucunun yazarı teşhis edebilmesi umuduyla yayınlanmasını tavsiye etti. Washington Post, makaleyi 19 Eylül 1995'te yayınladı.[62][63]

Özet

Sanayi Toplumu ve Geleceği, Kaczynski'nin "Sanayi Devrimi ve sonuçları insan ırkı için bir felaket oldu" iddiasıyla başlar.[64][65] Teknolojinin toplum üzerinde istikrarsızlaştırıcı bir etkisi olduğunu, hayatı doyumsuz hale getirdiğini ve yaygın psikolojik acılara neden olduğunu yazıyor.[66] Çoğu insanın teknolojik gelişmeler nedeniyle zamanlarını gereksiz uğraşlarla geçirdiğini savunuyor; insanların bilimsel çalışma, eğlence tüketimi ve spor takımlarını takip etme gibi yapay hedeflere doğru çabalarına "vekil etkinlikler" adını veriyor. Teknolojinin olumsuz etkilerini anlayan ancak bunu pasif olarak kaçınılmaz olarak kabul eden insanların aksine, teknolojik ilerlemenin durdurulabileceğine inanıyor.[67] "Vahşi doğaya" dönüş çağrısında bulunuyor.

Psikiyatrist Keith Ablow, Fox News'da Kaczynski'nin "insanları öldürmek ve sakatlamaktan suçlu olduğunu" ancak "fikirlerinin çoğunda kesinlikle doğru olduğunu" belirtti ve Endüstri Toplumu ve Geleceği ile Aldous Huxley'in Cesur Yeni Dünya eseri ve George Orwell'ın Bin Dokuz Yüz Seksen Dört eserini karşılaştırdı.[68] John Zerzan ve John Moore gibi anarko-primitivist yazarlar Kaczynski'nin savunmasına geldiler ve aynı zamanda eylemleri ve fikirleri hakkında çekinceleri vardı.[69][70]

Araştırma
Jeanne Boylan tarafından oluşturulan Unabomber'ın ünlü kompozit taslağı

Posta bombalarının yapımında kullanılan malzeme nedeniyle, şüpheli, başlangıçta davadan sorumlu olan ABD Posta Müfettişleri tarafından "Hurdalık Bombacısı" olarak etiketlendi.[71]

FBI Müfettişi Terry D. Turchie, UNABOM soruşturmasını yürütmek için atandı.[72] 1979'da FBI, Alkol, Tütün ve Ateşli Silahlar Bürosu (ATF) ve ABD Posta Teftiş Servisi'nden 125 ajanı içeren FBI liderliğindeki bir görev gücü kuruldu. Görev gücü 150'den fazla tam zamanlı personele ulaştı, ancak bombaların geri kazanılan bileşenlerinin analizi ve kurbanların yaşamlarına ilişkin soruşturma, bombalarını esasen mevcut hurda malzemelerden yapan şüphelinin kimliğinin belirlenmesinde pek işe yaramadı.

1980'de FBI'ın Davranış Bilimleri Birimindeki ajanlarla çalışan baş ajan John Douglas, kimliği belirsiz bombacının psikolojik profilini yayınladı. Suçluyu ortalamanın üzerinde zekası ve akademi ile bağlantıları olan bir adam olarak tanımladı. Bu profil daha sonra suçluyu bilim alanında akademik bir diplomaya sahip biri olarak nitelendirmek için rafine edildi, ancak bu psikolojik temelli profil 1983'te atıldı. FBI analistleri tarafından, geri kazanılan bomba parçalarındaki fiziksel kanıtlara odaklanan alternatif bir teori geliştirildi. Bu rakip profilinde şüpheli mavi yakalı bir uçak teknisyeni olarak nitelendirildi.[73]

Industrial Society and Its Future'ın yayınlanmasından önce, Ted'in erkek kardeşi David Kaczynski, karısı tarafından Ted'in Unabomber olduğu şüphelerini takip etmesi için teşvik edildi.[74] David ilk başta kayıtsızdı, ancak Eylül 1995'te yayımlandıktan bir hafta sonra manifestoyu okuduktan sonra bu olasılığı daha ciddiye almaya başladı. Eski aile evraklarını araştırdı ve Ted'in, manifestoya benzer ifadeler kullanarak teknolojinin suistimalini protesto etmek için gazetelere gönderdiği 1970'lere ait mektupları buldu.[75]

Manifesto yayınlanmadan önce FBI, halktan Unabomber'ı tanımlamasına yardımcı olmasını isteyen birçok basın toplantısı düzenledi. Bombacının, bombalamalarına başladığı Chicago bölgesinden olduğuna, Salt Lake City'de çalıştığına veya onunla bir bağlantısı olduğuna ve 1990'larda San Francisco Körfez Bölgesi ile bazı bağlantıları olduğuna ikna oldular. Manifesto metninin tamamı yayınlanmadan önce yayınlanan bu coğrafi bilgilerin yanı sıra manifestodan alıntılarda yer alan ifadeler, David'in karısını, kocasını manifestoyu okumaya teşvik etmeye ikna etti.[76][77]

Yayınlandıktan sonra

Manifesto yayınlandıktan sonra, FBI aylarca günde binden fazla çağrı aldı. Unabomber'dan geldiği iddia edilen birçok mektup da UNABOM Görev Gücü'ne gönderildi ve binlerce şüpheli ipucu incelendi. FBI yeni liderlerle meşgulken, Kaczynski'nin erkek kardeşi David, Ted'in faaliyetlerini gizlice araştırmak için Chicago'da özel dedektif Susan Swanson'u tuttu.[78] David daha sonra, Swanson tarafından elde edilen kanıtları organize etmesi ve FBI ile temas kurması için Washington, DC avukat Tony Bisceglie'yi işe aldı. David, FBI'ın kardeşiyle iletişim kurma girişiminin şiddetli bir sonucundan korktuğu için, kardeşini Ruby Ridge veya Waco Siege gibi bir FBI baskını tehlikesinden korumak istedi.[79]

1996 yılının başlarında, Bisceglie ile çalışan bir müfettiş, eski FBI rehine müzakerecisi ve suç profilcisi Clinton R. Van Zandt ile temasa geçti. Bisceglie, Van Zandt'tan manifestoyu David'in kardeşinden aldığı el yazısıyla yazılmış mektupların kopyalarıyla karşılaştırmasını istedi. Van Zandt'ın ilk analizi, altı aydır kamuya açık olan manifestoyu aynı kişinin yazmış olma ihtimalinin yüzde 60'tan daha yüksek olduğunu belirledi. Van Zandt'ın ikinci analitik ekibi daha da yüksek bir olasılık belirledi. Bisceglie'nin müvekkilinin derhal FBI ile iletişime geçmesini tavsiye etti.[79]

Şubat 1996'da Bisceglie, Ted Kaczynski tarafından yazılan 1971 makalesinin bir kopyasını FBI'da Molly Flynn'e verdi.[72] Makaleyi San Francisco merkezli görev gücüne iletti. FBI profil uzmanı James R. Fitzgerald[80][81], dilbilimsel analizi kullanarak yazılarda benzerlikler fark etti ve denemelerin ve manifesto yazarının neredeyse kesinlikle aynı olduğunu belirledi. Bombalamalardan ve Kaczynski'nin hayatından toplanan gerçeklerle birleştirildiğinde, analiz, tüm soruşturmanın başkanı Terry Turchie tarafından imzalanan bir arama emrinin temelini oluşturdu.

David Kaczynski anonim kalmaya çalışmıştı, ancak kısa süre sonra kimliği belirlendi ve birkaç gün içinde bir FBI ajan ekibi, David ve karısıyla Washington, DC'deki avukatları ile görüşmek üzere gönderildi.[82]

David, FBI'dan kimliğinin gizli kalacağına ve kardeşinin onu kimin teslim ettiğini öğrenmeyeceğine dair güvence almıştı, ancak kimliği Nisan 1996'nın başlarında CBS News'e sızdırıldı. CBS spikeri Dan Rather, akşam haberlerinde CBS'nin haberi vermesinden 24 saat önce talepte bulunan FBI direktörü Louis Freeh'i aradı. FBI, arama emrini bitirmek ve Montana'daki federal bir yargıç tarafından çıkarılması için çabaladı; Daha sonra FBI tarafından bir iç sızıntı soruşturması yapıldı, ancak sızıntının kaynağı hiçbir zaman tespit edilemedi.

Tutuklanması

FBI ajanları, 3 Nisan 1996'da Kaczynski'yi dağınık bir durumda bulunduğu kulübesinde tutukladı. Kabinde yapılan bir arama, bomba bileşenlerini, bomba yapımı deneylerini içeren 40.000 elle yazılmış günlük sayfasını, Unabomber suçlarının açıklamalarını ve postaya gönderilmeye hazır bir bombayı ortaya çıkardı.[83]

Suçlu savunması

Bir federal büyük jüri, Nisan 1996'da Kaczynski'yi on adet yasadışı taşıma, postalama ve bomba kullanma ve üç cinayet suçlamasıyla suçladı.

Montana federal kamu savunucuları Michael Donahoe ve Judy Clarke başkanlığındaki Kaczynski'nin avukatları, ölüm cezasından kaçınmak için bir delilik savunmasına girmeye çalıştı, ancak Kaczynski bu stratejiyi reddetti. Kaczynski 9 Ocak'ta kendini asarak intihar etmeye çalıştı.[84] Theodore Kaczynski'yi inceleyen psikiyatrist Dr. Sally Johnson, paranoid şizofreni ve paranoid kişilik bozukluğundan muzdarip olduğu sonucuna vardı.[85] Adli psikiyatrist Park Dietz, Kaczynski'nin psikotik olmadığını ancak şizoid veya şizotipal kişilik bozukluğu olduğunu söyledi.[86]

21 Ocak 1998'de Kaczynski'nin "psikiyatrik tanılara rağmen" yargılanmaya yetkili olduğu açıklandı.[87][88] 22 Ocak 1998 tarihinde suçu kabul ederek şartlı tahliye ihtimali olmadan ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı. Daha sonra istemsiz olduğunu iddia ederek bu savunmayı geri çekmeye çalıştıysa da Yargıç Garland Ellis Burrell Jr. talebini reddetti ve Amerika Birleşik Devletleri Dokuzuncu Daire Temyiz Mahkemesi bu kararı onadı.[89]

Hapis cezası
Kaczynski hapishanede

Kaczynski, Floransa, Colorado'da bir süpermax hapishanesi olan ADX Florence'da şartlı tahliye olasılığı olmaksızın sekiz ömür boyu hapis cezasını çekiyor.[90]

2016 yılında, Kaczynski'nin tutukluluğunun başlarında, sırasıyla 1993 Dünya Ticaret Merkezi bombalamasının ve Oklahoma Şehri bombalamasının failleri olan Ramzi Yousef ve Timothy McVeigh ile arkadaş olduğu bildirildi. Üçlü din ve siyaseti tartıştı ve 2001'de McVeigh'in idamına kadar süren bir dostluk kurdu.[91]

aczynski's cabin was seized by the U.S. government and was on display at the Newseum in Washington, D.C.[92] In October 2005, Kaczynski offered to donate two rare books to the Melville J. Herskovits Library of African Studies at Northwestern University's campus in Evanston, Illinois, the location of his first two attacks. Northwestern rejected the offer due to already having copies of the works.[93]

Michigan Üniversitesi Özel Koleksiyonlar Kütüphanesinin bir parçası olan Labadie Koleksiyonu, Kaczynski'nin tutuklanmasından bu yana 400'den fazla kişiyle yaptığı yazışmalara ev sahipliği yapıyor.[94][95] Yazıları, Michigan Üniversitesi'nin özel koleksiyonlarındaki en popüler seçkiler arasındadır. Çoğu muhabirin kimliği 2049'a kadar gizli kalacaktır.[96]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Terrorism in Perspective. Sage Publications. 2007. ISBN 978-1-4129-5015-2. ... Kaczynski was a disenchanted mathematics professor turned anarchist
  2. "Major Executive Speeches". Federal Bureau of Investigation. 6 Şubat 2008. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  3. A New Understanding of Terrorism: Case Studies, Trajectories and Lessons Learned. 9 Temmuz 2009. ISBN 978-1-4419-0115-6. 24 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  4. "Theodore J. Kaczynski". The Harvard Crimson. 21 Mayıs 2012. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  5. Protest and Organization in the Alternative Globalization Era: NGOs, Social Movements, and Political Parties. 2010. ISBN 978-0-230-62024-7.
  6. "Adrift in Solitude, Kaczynski Traveled a Lonely Journey". Los Angeles Times. 14 Nisan 1996. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  7. "The Unabomber's family photo album". Chicago Tribune. 21 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
  8. 27 Aralık 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Theodore Richard Kaczynski
  9. "Wanda Teresa Kaczynski in the Global, Find A Grave Index for Burials at Sea and other Select Burial Locations, 1300s-Current". 27 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  10. McFadden, Robert D. (26 Mayıs 1996). "Prisoner of Rage – A special report From a Child of Promise to the Unabom Suspect". The New York Times. 9 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  11. "A Stranger In The Family Picture". The Washington Post. 16 Haziran 1996. 3 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  12. Chase 2004.
  13. "The Kaczynski brothers and neighbors". Chicago Tribune. 17 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  14. A Mind for Murder – The Education of The Unabomber and the Origins of Modern Terrorism. 1. New York: W. W. Norton & Co., Inc. 2004 [2003]. ss. 107-108. ISBN 978-0-393-32556-0. 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2017.
  15. "The Profile of a Loner". The Washington Post. 7 Nisan 1996. 11 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  16. Encyclopedia of Murder and Violent Crime. SAGE Publications. 2003. s. 268.
  17. Alston (Haziran 2000). "Harvard and the Making of the Unabomber". The Atlantic Monthly. 285 (6). ss. 41-63. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2017.
  18. "Harvard's Experiment on the Unabomber, Class of '62". Psychology Today. 25 Mayıs 2012. 21 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  19. "My Brother, the Unabomber". Life Tips. Medium. 25 Şubat 2016. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2016.
  20. "A Dangerous Mind". The Washington Post. 2 Mart 2003. 8 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  21. Mind Wars: Brain Science and the Military in the 21st Century. Bellevue Literary Press, NYU School of Medicine. 2012. ISBN 978-1-934137-43-7.
  22. "MKUltra: Inside the CIA's Cold War mind control experiments". The Week. 22 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2017.
  23. "Harvard and the Making of the Unabomber". The Atlantic. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2017.
  24. Harvard and the Unabomber: The Education of an American Terrorist. New York City: W. W. Norton & Company. 2003. ss. 18-19. ISBN 978-0-393-02002-1.
  25. Chase (1 Haziran 2000). "Harvard and the Making of the Unabomber". The Atlantic Monthly. ss. 41-65. 9 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2008.
  26. "Oops". RadioLab. 28 Haziran 2010. 8 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  27. "CIA Shrinks & LSD". CounterPunch. 18 Ekim 1999. 7 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2015.
  28. "He came Ted Kaczynski, he left The Unabomber". The Michigan Daily. 16 Mart 2006. 14 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  29. Ostrom, Carol M. (6 Nisan 1996). "Unabomber Suspect Is Charged – Montana Townsfolk Showed Tolerance For 'The Hermit'". The Seattle Times. 27 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  30. Hunting the Unabomber: The FBI, Ted Kaczynski, and the Capture of America’s Most Notorious Domestic Terrorist (İngilizce). Thomas Nelson. 2020. ss. 78-79. ISBN 978-0-7180-9234-4. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  31. "GENDER CONFUSION, SEX CHANGE IDEA FUELED KACZYNSKI'S RAGE, REPORT SAYS" (İngilizce). 12 Eylül 1998. 18 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  32. "The Unabomber Revisited: Reexamining the Use of Mental Disorder Diagnoses as Evidence of the Mental Condition of Criminal Defendants" (İngilizce). 8 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  33. "Published [Academic] Works of Theodore Kaczynski". 8 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2015.
  34. Howe, Peter J. (5 Nisan 1996). "Meteoric Talent that Burned Out". Boston Globe. 1 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2009.
  35. "A neo-Luddite manifesto?". The Tech. 10 Kasım 2016. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  36. "Kaczynski's Dissertation Would Leave Your Head Spinning". Los Angeles Times. 21 Temmuz 1996. 4 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  37. Perez-Pena, Richard (5 Nisan 1996). "On the Suspect's Trail: the Suspect; Memories of His Brilliance, And Shyness, but Little Else". The New York Times. 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  38. Unabomber: A Desire to Kill. Berkeley Publishing Group. 1998. ss. 11-12. ISBN 978-0-425-16725-0.
  39. "125 Montana Newsmakers: Ted Kaczynski". Great Falls Tribune. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ağustos 2011.
  40. "Interview with Ted Kaczynski, Administrative Maximum Facility Prison, Florence, Colorado". Earth-First Journal. Haziran 1999. 18 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2009.
  41. Kifner (5 Nisan 1996). "On the suspect's trail: Life in montana; gardening, bicycling and reading exotically". The New York Times. 4 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  42. Brooke (14 Mart 1999). "New portrait of Unabomber: Environmental saboteur around Montana village for 20 years". The New York Times. 4 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  43. "The Communiques of Freedom Club, § Letter to San Francisco Examiner". Wildism.org. 11 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2015.
  44. "The Unabomber: A Chronology (1978–1982)". Court TV. 20 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2008.
  45. "Ted Kaczynski's Family on 60 Minutes". CBS News. 15 Eylül 1996. 24 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2015.
  46. "Kaczynski was fired '78 after allegedly harassing co-worker". USA Today. 13 Kasım 1996.
  47. Johnson (19 Nisan 1996). "Woman Denies Romance With Unabomber Suspect". The New York Times. 26 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  48. Blumenthal (18 Aralık 1994). "Death in the Mail – Tracking a Killer: A special report.; Investigators Have Many Clues and Theories, but Still No Suspect in 15 Bombings". The New York Times. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  49. "The end of anon: literary sleuthing from Shakespeare to Unabomber". The Guardian. Londra. 16 Ağustos 2001. 5 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2008.
  50. Unabomber: A Desire to Kill. Berkley Publishing. 1997. ISBN 0-425-16725-9.
  51. "The Unabomber: A Chronology (1985–1987)". Court TV. 26 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  52. Claiborne, William (11 Nisan 1996). "Kaczynski Beard May Confuse Witness". The Washington Post. s. A11.
  53. Shogren (25 Haziran 1993). "Mail Bomb Attack Leaves Yale Computer Scientist in Critical Condition". Los Angeles Times. 1 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2009.
  54. "The Unabomber: A Chronology (1988–1995)". Court TV. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  55. "U.S. v. Kaczynski Trial Transcripts". Court TV. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  56. "The Unabomber's Targets: An Interactive Map". CNN. 1997. 13 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  57. Lardner, George (14 Nisan 1996). "To Unabomb Victims, a Deeper Mystery". The Washington Post. s. A01. 4 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  58. Chase, Alston. A Mind for Murder: The Education of the Unabomber and the Origins of Modern Terrorism. W. W. Norton & Company, Incorporated. p. 84. 0-393-02002-9.
  59. "Unabomber Sends New Warnings". latimes. 1 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  60. "A Delicate Dance". Newsweek. 21 Nisan 1996. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  61. "Excerpts From Letter by 'Terrorist Group', FC, Which Says It Sent Bombs". The New York Times. 26 Nisan 1995. 7 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2009.
  62. "WashingtonPost.com: Unabomber Special Report". 4 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  63. "WashingtonPost.com". 4 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  64. "Excerpts from Unabomber document". United Press International. 19 Eylül 1995. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  65. Kaczynski 1995
  66. "From His Tiny Cabin To The Lack Of Electricty And Water, Kaczynski's Simple Lifestyle In Montana Mountains Coincided Well With His Anti-Technology Views". Deseret News. 11 Nisan 1996. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  67. "The Unabomber's Legacy, Part I". Wired. 17 Nisan 1998. 13 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  68. "Was the Unabomber correct?". Fox News. 25 Haziran 2013. 10 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  69. "Whose Unabomber?". 18 Mart 2009. 18 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  70. "The Unabomber: A Hero For Our Time". crimethinc.com. 11 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2010.
  71. Unabomber: A Desire to Kill. Berkley Publishing Group. 1997. s. 74. ISBN 978-0-425-16725-0.
  72. Taylor (5 Mayıs 1998). "New Details Of Stakeout In Montana". SFGate. 14 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018.
  73. "Don't Shoot". The New Yorker. 22 Temmuz 1996. 26 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  74. Kaczynski, David (9 Eylül 2007). "Programme 9: 9th September 2007". RTÉ Radio 1. 13 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  75. Johnston, David (5 Nisan 1996). "On the Suspect's Trail: the Investigation; Long and Twisting Trail Led To Unabom Suspect's Arrest". The New York Times. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2008.
  76. Perez-Pena, Richard (7 Nisan 1996). "Tapestry of Links in the Unabom Inquiry". The New York Times. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2008.
  77. Claiborne, William (21 Ağustos 1998). "FBI Gives Reward to Unabomber's Brother". The Washington Post. 4 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2011.
  78. Kovaleski (20 Ocak 1997). "Kaczynski Letters Reveal Tormented Mind". The Washington Post. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2017.
  79. Belluck (10 Nisan 1996). "In Unabom Case, Pain for Suspect's Family". The New York Times. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2008.
  80. Davis (Ocak–Şubat 2017). "Historian Spotlight – James Fitzgerald". The FBI National Academy Associates Inc. 22 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2018.
  81. Davies (22 Ağustos 2017). "FBI Profiler Says Linguistic Work Was Pivotal In Capture Of Unabomber". National Public Radio, Inc. 10 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2018.
  82. Johnston, David (5 Mayıs 1998). "17-Year Search, an Emotional Discovery and Terror Ends". The New York Times. 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2008.
  83. "Unabomber suspect is caught, ending eight-year man-hunt". CNN. 1996. 8 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2009.
  84. Staff writer(s) (9 Ocak 1998). "Suspected Unabomber in suicide attempt". BBC News. 3 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  85. "Kaczynski, Theodore "Ted" (The Unabomber) | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. 8 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2020.
  86. "Terrorism, Resentment and the Unabomber". Psychology Today. 8 Nisan 2008.
  87. "Doctor Says Kaczynski Is Competent For Trial". Chicago Tribune. 21 Ocak 1998. 3 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2020.
  88. "Revolutionary suicide". Salon. 21 Ocak 1998. 27 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  89. "The Unabomber: A Chronology (The Trial)". Court TV. 30 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2008.
  90. Kovaleski, Serge F. (22 Ocak 2007). "Unabomber Wages Legal Battle to Halt the Sale of Papers". The New York Times. 24 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2008.
  91. "The Unabomber's not-so-lonely prison life" (İngilizce). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2017.
  92. "Newseum – Unabomber". Newseum. 1 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015.
  93. "NU rejects Unabomber's offer of rare African books". The Daily Northwestern. 31 Ekim 2005. 24 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009.
  94. Herrada, Julie. "Letters to the Unabomber: A Case Study and Some Reflections." Archival Issues (2003): 35–46.
  95. Bailey (25 Ocak 2016). "Letters from a serial killer: Inside the Unabomber archive". Yahoo News. 25 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2016. It has been almost 20 years since Ted Kaczynski’s trail of terror came to an end. Now a huge trove of his personal writings has come to light, revealing the workings of his mind — and the life he leads behind bars.
  96. "Labadie Manuscripts". University of Michigan Library. 23 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2013.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.