Çin'de Hristiyanlık

Çin'de Hristiyanlık ilk kez 7. yüzyılda Tang Hanedanı döneminde meydana çıktı, ancak 16. yüzyılda Cizvit misyonerler tarafından Çin halkına tekrar tanıtılmasına kadar Çin'de kökleşmedi.[2] Günümüz Çin'deki Hristiyan nüfus Katolik, Protestan, Evanjelikal ve az sayıda Ortodoks Hristiyandan oluşur. Hristiyanlığın Çin'deki tarihi Taoizm, Mahayana Budizmi ya da Konfüçyüsçülük kadar uzun olmazsa da en az 7. yüzyıldan beri Çin'de vardır ve son 200 yıl içerisinde çok etkili bir rol oynamıştır.[3] 1970'lerin sonlarında uygulanan ekonomik açılma sırasında dine ilişkin faaliyetlere uygulanan kısıtlamaların hafifletilmesinden beri Çin'deki Hristiyanların sayısı büyük oranda artmıştır; 1949 yılı öncesinde yaklaşık dört milyon Hristiyan vardı (üç milyonu Katolik, bir milyonu ise Protestan).[4]

Xi'an Steli, Tang Hanedanı dönemi M.S. 781 yılında dikilmiş bir stel; Hristiyanlığın Çin'deki erken tarihinin 150 yılını belgeler.[1] Hem Çince hem de Süryanice metinler içerir.

Çinli Hristiyanlar hakkında doğru verilere erişmek zordur. Ülke içerisinde en son yapılan araştırmalara göre, Çin'de günümüzde yaklaşık 31 milyon Hristiyan bulunmaktadır.[5] Buna rağmen, bazı uluslararası Hristiyan örgütleri bu sayıdan onmilyonlarca daha fazla Hristiyanın olduğunu, ancak bu Hristiyanların kendilerini kamu ortamda Hristiyan olarak tanımlamamaya tercih ettiklerini iddia etmektedir.[6] Çin'de dinî faaliyetler hükûmet makamları tarafından yine sık denetilmeye devam etmektedir. 18 yaşı üzerindeki Çinlilere ancak hükûmet tarafından resmen onaylanmış Hristiyan gruplara üye olmalarına izin verilmektedir; yasal olarak onaylanan bu gruplar, hepsi Üç Benlik Yurtseverliği Hareketi, Çin Hristiyan Konseyi veya Çin Yurtsever Katolik Derneği'ne bağlıdır.[7] Buna rağmen, birçok Hristiyan gayriresmî ağların veya kayıt dışı cemaatların çerçevesinde faaliyette bulunmaktadır; bu tür ağlar ve cemaatler "ev kilisesi" veya "yeraltı kilise" olarak bilinir, ve 1950'lerde birçok Çinli Protestan ve Katoliğin sözde kendi inançlarını temsil etmek için kurulmuş devlet yapılarını reddetmeye başladıkları zaman ortaya çıkmaya başladı.[8] Bu tür grupların üyeleri bazı araştırmacılarca Çinli Hristiyanların "sessiz çoğunluğu"nu temsil ettikleri ve birçok farklı teolojik geleneğe ait oldukları ileri sürülmektedir.[9]

Ayrıca bakınız

Wikimedia Commons'ta Çin'de Hristiyanlık ile ilgili çoklu ortam kategorisi bulunur.

Kaynakça

Dipnot
  1. Hill, Henry, ed (1988). Light from the East: A Symposium on the Oriental Orthodox and Assyrian Churches. Toronto, Kanada. ss. 108–109
  2. Bays, Daniel H. (9 Haziran 2011). A New History of Christianity in China (İngilizce). John Wiley & Sons. ss. 7-15, 18-21. ISBN 978-1-4443-4284-0.
  3. Daniel H. Bays. A New History of Christianity in China. (Chichester, West Sussex ; Malden, MA: Wiley-Blackwell, Blackwell Guides to Global Christianity, 2012). 978-1-4051-5954-8.
  4. Miller, 2006. ss. 185-186
  5. "China Family Panel Studies"in 2012 yılı anketi. Yayın: The World Religious Cultures baskı 2014: 卢云峰：当代中国宗教状况报告——基于CFPS（2012）调查数据. "Arşivlenmiş sürüm" (PDF). 9 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2014.
  6. Wielander 2013, s. 3
  7. Johnstone, Patrick (2001). Operation World. Londra: Paternoster. s.165
  8. Goossaert, Vincent and David A. Palmer. The Religious Question in Modern China. Chicago: The University of Chicago Press (2011), ss. 380-387.
  9. Hunter, Alan & Kim-Kwong Chan. Protestantism in Contemporary China. Cambridge: Cambridge University Press (1993), s. 178.

Kaynakça
  • James Miller. Chinese Religions in Contemporary Societies. ABC-CLIO, 2006. 978-1-85109-626-8
  • Gerda Wielander. Christian Values in Communist China. Routledge, 2013. 978-0-415-52223-6
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.