Batı İran dilleri

Batı İran dilleri, Eski Farsça (M.Ö. 6. yüzyıl) ve Medce dönemlerine dayanan, İran dillerinin bir dalıdır.

Batı İran dilleri
Coğrafi dağılım Batı Asya, Orta Asya, Kafkasya, Batı Güney Asya
Sınıflandırma Hint-Avrupa dilleri
Alt bölümler
  • Kuzeybatı İran dilleri
  • Güneybatı İran dilleri (Farsça)

Diller

Geleneksel Kuzeybatı şubesi, genetik bir gruptan ziyade Güneybatı olmayan diller için bir şemsiye terimdir. Batı İran dilleri aşağıdaki gibi listelenebilir:[1][2]

Eski İran dilleri
Orta İran dilleri
Yeni İran dilleri
  • Kuzeybatı I
  • Kuzeybatı II
    • Beluçça
    • Khuri (Kavir)
    • Tati dilleri
      • Talışça
      • Tati/Azeri dilleri: Eski Azerice †, Harzandi, Karingani, Kho'ini, Khalkhal, Yukarı Taromi, Rudbari, Güney Tati, Eştehardi, Kazvin
      • Merkez/Merkez Yaylası (Kerman dilleri)[3]
        • Kuzeybatı: Khunsari, Mahallati, Vanişani, Judeo-Golpaygani
        • Güneybatı: Gazi, Sedehi, Ardestani, Nohuji, Sajzi, Jarkuya'i, Rudashti, Kafrudi, Kafruni, Judeo-Esfahani
        • Kuzeydoğu: Arani, Bidgoli, Delijani, Nashalji, Abuzaydabadi, Kohrudi, Badrudi, Kamu'i, Jovşakani, Meyma'i, Abyana'i, Soi, Badi, Natanzi, Kaşa'i, Tari, Tarki, Judeo-Kaşani
        • Güneydoğu: Zerdüşt Dari, Nayini, Zefra'i, Varzeney, Tudeşki, Keyjani, Abçuya'i
  • Kuzeybatı III
  • Güneybatı

Halaç dilinin İrani olduğu iddia edilmiştir, ancak Halaçlar bir Türk dili konuşur.

Orta İran’ın lehçeleri genetik gruplama yerine coğrafidir. Daha çok Merkezi ve İsfahan illerinde konuşulur. Genç nesiller Farsça konuşmayı bu dillere kıyasla tercih etmektedir.[3]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. Gernot Windfuhr, 2009, "Dialectology and Topics", The Iranian Languages, Routledge
  2. Languages preceded by question marks, and many of the varieties of Persian, are from other sources. The dialects of the Central Plateau are from the source provided there.
  3. Central dialects 5 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Gernot Windfuhr, Encyclopedia Iranica

Kitap kaynakları

  • Compendium Linguarum Iranicarum, ed. Rüdiger Schmitt. Wiesbaden: L. Reichert Verlag, 1989; s.   99.

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.