Beluçça

Beluçça (بلوچی), İsa öncesinde Hazar ve komşu bölgelerinde hüküm süren Pers ve Med uygarlıkları ile bağı olan bir dildir.[1] Hint-Avrupa dil ailesine bağlı bir kuzeybatı İran dili olan Beluçça aynı gruptan olan Farsçayla yakından ilişkilidir. Günümüzde Pakistan, Belucistan, doğu İran ve Afganistan'da konuşulmaktadır. Afganistan'da halkın bazı bölgelerde çoğunluğunun konuştuğu bölgesel dillerden biridir.[2] Yoğun olarak konuşulduğu bölgeler için üçüncü resmi dil olarak kabul edilmektedir.

İran dillerinin dağılımını gösteren harita.

Beluçça İran, Pakistan, Afganistan, Hindistan, İran Körfezi, Türkiye, Arap Yarımadası, Türkmenistan ve Doğu Afrika'da konuşulur. Hint-Avrupa dil ailesinin İran grubunun bir üyesi olarak sınıflandırılır. Bu yüzden Farsça, Peştuca, Kürtçe, Dari, Tacik, Osetya dilleriyle benzeşir.

Doğu ve batı olmak üzere iki ana lehçesi vardır. Beluçça konuşanların toplam sayısı tahmin etmek zordur. Beluçça'nın bir lehçesi olan Batı Beluçça'yı konuşan kişi sayısı daha yaygındır. Dili altı milyon kadar insanın konuştuğu düşünülmektedir. Batı lehçesi içinde ise iki ayrı lehçe, Rakhşani ve Makrani vardır. Doğu Beluçça lehçeleri (Belucistan, Pencap ve Sindh'in kuzey-doğu bölgelerinde) konuşulduğu bölgelerde, yazılı olarak çok az kullanılması sonucu gelişememiştir.

Kaynakça
  1. Harrison, Selig S. "Devletsiz Uluslar 4". balochvoice.com. 8 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2009.
  2. Kazu, İbrahim Yaşar; Gülece, Sadık. "AFGANİSTAN EĞİTİM SİSTEMİNİN İNCELENMESİ". 5 Eylül 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2009.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.