Bell AH-1Z Viper

Bell AH-1Z Viper, H-1 yükseltme programının bir parçası olarak Amerika Birleşik Devletleri Deniz Piyadeleri için geliştirilmiş olan AH-1W SuperCobra baz alınarak yapılmış Amerikan çift motorlu bir saldırı helikopteri. AH-1Z, dört bıçaklı, yataksız, kompozit ana rotor sistemine, yükseltilmiş şanzımana ve yeni bir hedef nişan sistemine sahiptir. Üreten Bell Huey ailesinin en son üyelerinden AH-1Z, varyant mektubunun askeri fonetik alfabesi telaffuzuna dayanarak "Zulu Cobra" olarak da adlandırılır.

AH-1Z Viper
Türü Saldırı helikopteri
Ulusal köken  ABD
Üretici Bell Helicopter
İlk uçuş 8 Aralık 2000
Hizmete giriş 30 Ekim 2010
Durumu Etkin
Ana kullanıcı ABD Deniz Piyade Kolordusu
Diğer kullanıcılar Türk Hava Kuvvetleri
Üretim aralığı 2000-
Üretim sayısı 62[1]
Birim maliyeti 27 milyon Amerikan doları[2]
31 milyon Amerikan doları (yeni üretim)[3]
Gelişimi Bell AH-1 SuperCobra

Geliştirme

Üzerine Geliştirilen Model

AH-1Z'nin görünüşü, temel olarak Bell 412'den dört bıçaklı ana rotor sistemi ile donatılmış bir AH-1S olan Bell 249'a dayanır. Bu helikopter, 1980'de Farnborough Airshow'da Bell'in Cobra II tasarımını gösterdi. Cobra II, Hellfire[4] füzeleri, yeni bir hedefleme sistemi ve geliştirilmiş motorlarla donatılmış olacaktı. Daha sonraki Cobra 2000 önerisi General Electric T700 motorları ve dört bıçaklı bir rotoru içeriyordu. Bu tasarım ABD Deniz Piyadeleri'nden ilgi gördü ancak yeterli bütçe yoktu. 1993'te Bell, İngiltere'nin yeni saldırı helikopteri programı için AH-1W tabanlı bir versiyon önerdi. Türev CobraVenom modern bir dijital kokpit içeriyordu ve TOW[5], Hellfire[4] veya Brimstone[6] füzeleri taşıyabilir. CobraVenom tasarımı, dört bıçaklı rotor sistemine geçilerek 1995 yılında değiştirildi. Ancak AH-64D[7] bunun yerine o yıl seçildi.

H-1 Yükseltme Programı

1996 yılında Amerika Birleşik Devletleri Deniz Piyade Kolordusu, H-1 yükseltme programını, 180 AH-1W'yi AH-1Z'lere yükseltmek ve 100 UH-1N'i UH-1Y'lere yükseltmek için Bell Helicopter ile bir sözleşme imzalayarak başlattı. H-1 programı, işletme maliyetlerini azaltmak için önemli ölçüde tasarım ortaklığına sahip tamamen modernize saldırı ve hizmet helikopterleri yarattı. AH-1Z ve UH-1Y, %84'ün üzerinde aynı bileşen için ortak bir kuyruk bomunu, motorları, rotor sistemini, aktarma organlarını, aviyonik mimariyi, yazılımı, kontrolleri ve ekranları paylaşır.

Bell, H-1 programının mühendislik üretim geliştirme (EMD) aşamasında, Bell-Government entegre bir test ekibine katıldı. AH-1Z programı 1996'dan 2003'e kadar yavaşça bir araştırma ve geliştirme operasyonu olarak ilerlemiştir. Mevcut iki kanatlı yarı sert, teetering rotor sistemi, dört kanatlı, mafsalsız, yataksız rotor sistemi ile değiştirilmektedir. Dört kanatlı konfigürasyon, artırılmış uçuş zarfı, maksimum hız, dikey tırmanma oranı, faydalı yük ve azaltılmış rotor titreşim seviyesi gibi uçuş özelliklerinde iyileştirmeler sağlar.

AH-1Z ilk olarak 8 Aralık 2000'de uçtu. Bell, programın uçuş testi aşaması için Temmuz 2002'de Birleşik Devletler Donanması Donanma Hava Sistemleri Komutanlığı'na (NAVAIR[8]) Temmuz 2002'de Donanma Hava İstasyonu Patuxent Nehri'nde üç prototip uçak teslim etti. Düşük oranlı ilk üretim Ekim 2003'te başladı, 2018'e kadar teslimatlar yapıldı. 2006 yılının sonlarında NAVAIR[8], Meggitt Defense Systems[9] ile mevcut bağlantılı besleme sisteminin silah besleme güvenilirliğini artırmak için yeni bir bağlantısız 20 mm mühimmat taşıma sistemi geliştirmek için bir sözleşme imzaladı. Bu sistemler artık Afganistan'daki savaş sırasında iyi sonuçlar veren AH-1W ve AH-1Z filolarına uyarlanıyor.

Şubat 2008'de ABD Donanması sözleşmeyi son 40 AH-1Z'nin daha önce planlanan AH-1W'lerin yeniden üretimi yerine yeni uçaklar olarak inşa edileceği şekilde ayarladı. Eylül 2008'de Deniz Kuvvetleri, Deniz Piyadeleri için ilave 46 uçak istedi ve sipariş edilen toplam sayı 226'ya ulaştı. 2010 yılında, Deniz Piyadeleri 189 AH-1Z sipariş etmeyi planladı, bunların 58'i yeni uçaklardı, teslimatlar 2022'ye kadar devam edecekti. 10 Aralık 2010 tarihinde, Donanma Dairesi AH-1Z'yi tam oranlı üretim için onayladı.

Dizayn

AH-1Z, entegre bir silah platformunda yükseltilmiş askeri aviyoniklere, silah sistemlerine ve elektro-optik sensörlere sahip yeni rotor teknolojisini içerir. Hayatta kalma yeteneğini geliştirdi(İyileştirilmiş beka kabiliyeti) ve daha uzun mesafelerde hedefler bulabilir ve onlara hassas silahlarla saldırabilir.

Dört kanatlı rotorları ve daha uzun saplama kanatlarını gösteren bir hava şovunda "AH-1Z"

AH-1Z'nin yeni yataksız, mafsalsız rotor sistemi, dört kanatlı mafsallı sistemlere göre %75 daha az parçaya sahiptir. Bıçaklar, artan balistik hayatta kalma kabiliyetine sahip kompozitlerden yapılmıştır ve amfibi hücum gemilerinde depolama için yarı otomatik bir katlama sistemi vardır. Yeniden tasarlanan iki kanat saplaması daha uzundur ve her biri AIM-9 Sidewinder[10] gibi bir füze için kanat uç istasyonu ekler. Her kanatta 2,75 inç (70 mm) Hydra 70[11] roket kapsülleri veya AGM-114 Hellfire[4] dört füze fırlatıcıları için iki istasyon daha var. AN / APG-78 Longbow[12] ateş kontrol radarı, kanat uçlu bir istasyona da monte edilebilir.

Kaska monteli ekranlar giyen AH-1Z pilotları (ekranlar gösterilmemiştir)

AH-1Z modelinin entegre aviyonik sistemi (IAS) Northrop Grumman[13] tarafından geliştirilmiştir. Sistem iki görev bilgisayarı ve bir otomatik uçuş kontrol sistemi içerir. Her mürettebat istasyonunda iki adet 8 × 6 inç çok işlevli sıvı kristal ekran (LCD) ve bir adet 4.2 × 4.2 inç çift işlevli LCD bulunur. İletişim paketi, ABD Donanması RT-1824 tümleşik telsiz, UHF / VHF, COMSEC ve modemi tek bir birimde birleştirir. Navigasyon paketi, gömülü bir GPS ataletsel navigasyon sistemi (EGI), bir dijital harita sistemi ve Meggitt'in havada asılı kaldığında silah teslimatına izin veren düşük hava hızlı hava veri alt sistemi içerir.

Mürettebat Thales "Top Owl" miğfer monteli görüş ve görüntüleme sistemi ile donatılmıştır. Top Owl'un 24 saat gündüz / gece kapasitesi ve 40° görüş alanına sahip binoküler ekranı vardır. Vizör projeksiyonu, ileriye dönük kızılötesi (FLIR) veya video görüntüleri sağlar. AH-1Z, motor egzozlarını, karşı önlem dağıtıcılarını, radar uyarısını, gelen / yoldaki füze uyarısını ve gövde üstü lazer spot uyarı sistemlerini kapsayan Hover, Kızılötesi Bastırma Sistemini (HIRSS) içeren hayatta kalma ekipmanına sahiptir.

Lockheed Martin Hedef Görme Sistemi (TSS), üçüncü nesil bir FLIR sensörü[14] içerir. TSS gündüz, gece veya olumsuz hava koşullarında hedef görme sağlar. Sistem çeşitli görünüm modlarına sahiptir ve FLIR veya TV[15] ile takip edebilir. Aynı sistem KC-130J Hasat HAWK'da[16] da kullanılmaya devam etmekte.

Operasyonel Geçmişi

AH-1Z, Mayıs 2005'te deniz deneme uçuş testini tamamladı. 15 Ekim 2005 tarihinde USMC, Donanma Hava Sistemleri Komutanlığı aracılığıyla filoya giren ilk AH-1Z üretim helikopterinin teslimini kabul etti. AH-1Z ve UH-1Y gelişim testlerini 2006 başlarında tamamladılar. 2006 yılının ilk çeyreğinde uçaklar, NAS Patuxent Nehri'ndeki Operasyonel Test Birimi'ne transfer edildi ve operasyonel değerlendirme (OPEVAL[17]) testine başladılar.

Şubat 2008'de AH-1Z ve UH-1Y OPEVAL[18] testinin ikinci ve son kısmına başladı. AH-1Z testi, hedefleme sistemlerindeki sorunlar nedeniyle 2008 yılında durdurulmuştur. AH-1Z daha sonra 30 Eylül 2010'da savaşa hazır ilan edildi.

Dış bağlantılar

2000 yılında Türk Ordusu tedarik için AH-1Z'yi seçti; bu daha sonra 2004'te iptal edildi.

Eylül 2012'de ABD Kongresi, Güney Kore tarafından 36 AH-1Z Viperi ve ilgili teçhizat ve silahlar için olası Yabancı Askeri Satışlar (YAS) hakkında bilgilendirildi. AH-1Z Viper, sipariş için Boeing AH-64 Apache[7] ve TAI / AgustaWestland T129 ATAK'a[19] karşı yarışıyordu. 2013 yılının Nisan ayında, Güney Kore AH-64E[7]'nin seçildiğini duyurdu.

Nisan 2015'te ABD Dışişleri Bakanlığı, Hellfire füzeleri, ilgili ekipman ve 952 milyon dolar değerinde destek ile 15 adet AH-1Z Viper için Pakistan'a olası bir YAS satışını onayladı. Pakistan, Eylül 2018'e kadar 9 AH-1Z helikopteri alacaktı. Temmuz 2018 itibarı ile ABD ve Pakistan arasındaki siyasi gerilimler nedeniyle Pakistan'ın emri askıya alındı. 12 uçaktan dokuz tanesi inşa edilmiş ancak iki ülke arasındaki sürtünmeye çözüm bekleyen Arizona'daki 309. AMARG[20] üssünde depolanmıştır.

2016 yılında Bell, AH-1Z'yi Mil Mi-24[21]'lerini emekli olacak Polonya ve Çek Cumhuriyeti'ne satmakla da ilgilendi. Aralık 2019'da Çek Cumhuriyeti, ABD'yi Çek Hava Kuvvetleri için 4 adet AH-1Z helikopterinin satışıyla sonuçlandırdı. Kraliyet Fas Hava Kuvvetleri'nin 2016 yılında AH-1Z helikopterlerini tedarik etmekle ilgilendiği bildirildi.

Kasım 2016'da Bell Helicopter, AH-1Z Viper'da potansiyel işbirliği için Rumen hava sahası şirketi IAR - Ghimbav Brasov Group[22] ile bir mutabakat zaptı imzaladı. Ağustos 2017'de Romanya ayrıca, bir dizi AH-1Z'nin potansiyel satın alınması için Romanya devletine ait ROMARM[23] ile ortak girişim kurmak üzere Bell Helicopter ile bir niyet mektubu imzaladı.

2017'de Bell, AH-1Z ile birlikte UH-1Y Venom'u[18] Eurocopter Tiger[24] helikopterlerinin yerine Avustralya Ordusuna gönderme talebinde bulundu.

Temmuz 2017'de Bell Helicopter ve Polish Armaments Group[25], UH-1Y Venom ve AH-1Z Viper helikopterleri üzerinde işbirliği yapma niyetiyle, daha geniş bir modernizasyon çabasının bir parçası olan Polonya Kruk saldırı helikopteri satın alma programı için potansiyel bir teklif oluşturan bir mektup yazdı.

Ekim 2017'de Tayland Savunma Bakanı Prawit Wongsuwan, Tayland'ın eski AH-1F Cobra saldırı helikopterleri filosunun yerine geçmeye çalıştığını ve konuyu incelemek için bir tedarik komitesi başlatacağını belirtti. Kraliyet Tayland Ordusu yetkilileri çıktı ve Ordunun Bell AH-1Z Viper'a ve Agusta A129 Mangusta[26], Mil Mi-28 HAVOC[27], CAIC Z-10[28], Bell AH-1 SuperCobra[29] ve Boeing AH-64 Apache[7]'ye baktığını söyledi.

27 Nisan 2018'de ABD Savunma Güvenliği İşbirliği Ajansı, ABD Dışişleri Bakanlığı onayı aldığını ve Kongreye 12 AH-1Z, 26 T-700 GE[30] 401C motor ve silahların ABD için tahmini bir maliyetle satılması olasılığını bildirdiğini duyurdu. 911,4 milyon dolar. Kasım 2018'de Bahreyn, teslimatları olan 12 adet AH-1Z siparişinin 2022'de başlamasını onayladı.

30 Nisan 2020'de ABD Savunma Güvenliği İşbirliği Ajansı, ABD Dışişleri Bakanlığı onayı aldığını ve Kongreye Filipinler'e altı AH-1Z saldırı helikopteri ve ilgili ekipmanı tahmini 450 milyon dolar veya altı karşılığında olası bir satış için bildirdiğini duyurdu. AH-64E Apache[7] saldırı helikopterleri ve ilgili ekipmanı tahmini maliyeti 1,5 milyar dolar.

Kullanıcılar
Bahreyn
Bahreyn Kraliyet Hava Kuvvetleri (12 adet siparişte)
Çek Cumhuriyeti
Çek Hava Kuvvetleri (4 adet siparişte)
Amerika Birleşik Devletleri
ABD Deniz Piyadeleri Kolordusu

Teknik Özellikler (AH-1Z Viper)
AH-1Z çizim

Bell Özellikleri, Uluslararası Askeri Uçak Dizini, 2002–2003, Modern Battlefield Savaş Uçakları

Genel Özellikleri
  • Mürettebat: iki: pilot, yardımcı pilot/silahtar (CPG)
  • Kapasite: 6.661 lb (3.021 kg)
  • Uzunluk: 58 ft 3 in (17,8 m)
  • Rotor Çapı: 48 ft (14,6 m)
  • Yükseklik: 14 ft 4 in (4,37 m)
  • Disk Alanı: 1,808 ft² (168.0 m²)
  • Boş Ağırlık: 12.300 lb (5.580 kg)
  • Mühimmat: 5.764 lb (2.620 kg)
  • Maks. Kalkış Ağırlığı: 18.500 lb (8.390 kg)
  • Rotor Sistemi: 4 Bıçaklı ana rotor, 4 Bıçaklı kuyruk rotoru
  • Güç Kaynağı: 2 × General Electric T700-GE-401C turboshaft[30], 1,800 shp (1,340 kW) aynı
AH-1Z, Miramar Hava Gösterisi'ndeki önden görünüşü

Performans
  • Seyir Hızı: 296 km/h (184 mph, 160 kt)
  • En Yüksek Hız: 411 km/h (255 mph, 222 knots) [dalışta]
  • Menzil: 685 km (426 mi, 370 mil)
  • Savaş Yarıçapı: 231 (144 mil, 125 nmi) with 1,130 kg (2,500 lb) yük
  • Servis Menzili: 6.000+ m (20.000+ ft)
  • Saniyede Tırmanma Hızı: 14,2 m/s (2,790 ft/min)

Silahlanma
  • Makineli: 1 × 20 mm (0,787 inç) M197 üç namlulu döner top A / A49E-7 kulesinde (750 mermi kapasiteli)
  • Silah Yatağı: Saplama kanadında 6 pilon istasyona kadar.
  • Roketler: 2,75 in (70 mm) Hydra 70 ya da APKWS II roketleri – Bağlı olduğu LAU-68C/A (7 atış) ya da LAU-61D/A (19 atış) yuvası (yükseltilebilir olan 76 adet kilitlenmeyen ya da 28 adet güdümlü (kilitlenebilen) roket)
  • Füzeler:
    • AIM-9 Sidewinder[10] havadan havaya füze – 2 kanada da 1'er adet takılabilir (maks. 2 füze)
    • AGM-114 Hellfire[4] havadan karaya füze – Dört adet 4 yuvarlak M299 füze fırlatıcısına monte edilmiş 16 füze, her kanatta 2 tane.

Kaynakça
  1. AH-1Z 12 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Helis.com
  2. "AH-1Z Viper enters production as substantially new aircraft". Flight Global. 20 Aralık 2010. 20 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2020.
  3. "Fiscal Year (FY) 2011 Budget Estimates, Aircraft Procurement, Vol. I, BA 1–4" (PDF). US: Department of the Navy. Şubat 2010: 27. 2 Mart 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2011.
  4. "AGM-114 Hellfire". 13 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  5. "TOW Missile Wired". 10 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  6. "Brimstone Missile". 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  7. "Boeing AH-64 Apache". 28 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  8. "NAVAIR Air Systems Command". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  9. "MEGGITT Defense Systems". 18 Ekim 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  10. "AIM-9 Sidewinder". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  11. "Hydra 70 Rockets". 21 Mayıs 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  12. "APG-78 Longbow". 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  13. "Northrop Grumman". 4 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  14. "FLIR Systems". 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  15. "TV(Television) Guided Missile". 6 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  16. "Lockheed Martin KC-130". 29 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  17. "OPEVAL". 21 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  18. "Bell UH-1Y Venom". 27 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  19. "TUSAŞ T-129 Atak". 4 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  20. "AMARG Base". 23 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  21. "Mil Mi-24". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  22. "IAR - Ghimbav Brasov Group". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  23. "ROMARM". 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  24. "Eurocopter Tiger". 13 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  25. "Polish Armaments Groups (PAG)". 28 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  26. "Agusta A129 Mangusta". 8 Temmuz 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  27. "Mil Mi-28 HAVOC". 22 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  28. "CAIC Z-10". 5 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  29. "Bell AH-1 SuperCobra". 13 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  30. "General Electric T-700". 16 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.