Buzullaşma

Bir buzullaşma (ya da buzullaşma periyodu bir buzul çağı boyunca daha soğuk geçen ve buzulların ilerlediği (binlerce yıl süren) aralıklı bir zaman dönemidir. Diğer yandan, Buzullaşmalararası ise buzullaşma periyotları arasında geçen daha ılıman iklim dönemleridir. Son buzul periyodu yaklaşık 15,000 yıl önce sona ermiş olup[1] halen süren Holosen dönemi bir buzullaşmaarası periyottur. Kuaterner buzullaşma (2.588 myö’nden günümüze kadar) boyunca birden fazla sayıda buzullaşma ve buzullaşmalararası periyotlar olmuştur.

Kuaterner buzul çağı
Buzullaşma ve buzullaşmalararası döngüler gösterildiği gibi 800,000 yıl geçmişe kadar buzul çekirdeği örneklerinden elde edilen atmosfer CO2 seviyelerindedir. Devre isimleri Kuzey Amerika ve Avrupa Alpleri altbölümlendirmelerinin bir parçasıdır. Her iki altbölümlendirme arasındaki bağıntı henüz deneysel özelliktedir.

Son buzullaşma periyodu

Son buzullaşma periyodu Kuaterner boyunca gerçekleşen son buzullaşma periyodu olup yaklaşık 110,000 yıl önce başlamış ve yaklaşık 15,000 yıl önce sona ermiştir.[1] Bu buzullaşma periyodu boyunca Kuzey yarıkürede birçok alan buzullaşmış ve oluştukları alanların coğrafi dağılımına göre isimlendirmeler yapılmıştır: Viskonsin (Kuzey Amerika), Devensiyan (Büyük Britanya), Midlandiyan (İrlanda), Vürm (Alpler), Veichsel (kuzey orta Avrupa) ve Llankuihue (Şili). Son buzul ilerlemesi en yüksek genişlemesine yaklaşık günümüzden 18,000 yıl önce erişmiştir. Buz örtüsü Avrupa’da kuzey Almanya’ya ulaşmıştır.

Gelecek buzullaşma periyodu
Ayrıca bakınız: Milankoviç Döngüsü

Yörüngesel çeşitlenmeler tahmin edilebildiklerinden beri[2] yörüngesel çeşitlenmeye bağlı iklim olasılıkları bilgisayar programları aracılığı ile tahmin edilebilmektedir. Bunun için gerekli iki bilgi olan insan etkisine bağlı küresel ısınmaya yol açan kısa dönemdeki insana bağlı antopojenik etkilerin daha geniş süreçteki yansımaları ve yörüngesel baskının iklim üzerine etkileri tam olarak anlaşılamamıştır.

Berger ve Loutre çalışmalarına göre mevcut ılıman iklimin önümüzdeki 50,000 yıl içinde sona ereceğini öne sürmektedirler.[3]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. J. Severinghaus, E. Brook (1999). "Abrupt Climate Change at the End of the Last Glacial Period Inferred from Trapped Air in Polar Ice". Science. 286 (5441). ss. 930-4. doi:10.1126/science.286.5441.930. PMID 10542141.
  2. F. Varadi, B. Runnegar, M. Ghil (2003). "Successive Refinements in Long-Term Integrations of Planetary Orbits" (PDF). The Astrophysical Journal. Cilt 592. ss. 620-630. Bibcode:2003ApJ...592..620V. doi:10.1086/375560. 28 Kasım 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2014.
  3. Berger A, Loutre MF (2002). "Climate: An exceptionally long interglacial ahead?". Science. 297 (5585). ss. 1287-8. doi:10.1126/science.1076120. PMID 12193773.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.