Dördüncü Reich

Menşei

"Üçüncü Reich" terimi, Arthur Moeller van den Bruck tarafından 1923 tarihli Das Dritte Reich kitabında kullanılmıştır. Kutsal Roma İmparatorluğu'nu (962-1806) "İlk Reich", Alman İmparatorluğu'nu (1871-1918) "İkinci Reich" olarak tanımlamıştır. "Üçüncü Reich" ise Avusturya da dahil olmak üzere tüm Alman halklarını içeren ideal bir devletti. Modern bağlamda bu terim Nazi Almanyası anlamına gelir. Naziler tarafından rejimlerini geriye dönük olarak yeniden adlandırılan Birinci ve İkinci Reich'ların halefi devleti olarak meşrulaştırmak için kullanıldı.

"Dördüncü Reich" terimi çeşitli şekillerde kullanılmıştır. Neo-Naziler bunu, çoğunlukla Nazi Almanyası'na atıfta bulunarak, ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere, etnik olarak saf bir ırktan oluşan devletin öngörülen canlanışını tarif etmek için kullandılar.[1]

Neo-Nazizm
1937'deki Almanya Haritası

Neo-Naziler, Dördüncü Reich ile Aryan üstünlüğü, antisemitizm, Lebensraum, agresif militarizm ve totalitarizmi de öne sürmektedirler.[2]

Dördüncü Reich'ın kurulması üzerine, Alman neo-Naziler Almanya'nın nükleer silahlar edinmesini ve 1937'den itibaren Almanya'nın eski sınırlarını yeniden genişletmek için nükleer silahı bir şantaj olarak kullanma tehdidini önermektedirler.

David Myatt tarafından 1990'ların başında yayınlanan broşürlere dayanarak, birçok neo-Nazi Almanya'da Dördüncü Reich'ın yükselişinin Batı İmparatorluğu'nun kurulmasına yol açacağına inanmışlardır.[3] Ağırlıklı olarak Avrupa kökenli halkların (yani Avrupa, Rusya, Anglo-Amerika, Avustralya, Yeni Zelanda ve Güney Afrika) nüfusu olan tüm bölgeleri kapsayan pan-Aryan dünya imparatorluğu hayalleri oluşmuştur.[4]

Avrupa Birliği'ndeki Alman etkisini göstermek için kullanımı

Avrupa'nın çeşitli bölgelerindeki bazı yorumcular, "Dördüncü Reich" terimini Almanya'nın Avrupa Birliği içinde uyguladığına inandıkları etkiyi göstermek için kullandılar.[5][6][7] Örneğin, Simon Heffer, Daily Mail'de Almanya'nın Avrupa mali krizi tarafından daha da güçlendirilen ekonomik gücünün "Avrupa'nın gizlilik ile ekonomik kolonizasyonu" olduğunu yazdı. Berlin, "Avrupa ulusunun liderliğini devirmek" için ordular yerine ekonomik baskı kullanıyor. Bu, "Dördüncü Reich'ın yükselişini" oluşturduğunu söylüyor.[8] Benzer şekilde, The Guardian'dan Simon Jenkins, "eski Avrupa'nın son nefesinin... Alman üstünlüğünü aramak" için büyük bir ironi olduğunu yazdı. Devlet adamı Richard J. Evans'a göre, Almanofobik yorum dalgasına neden olan Alman yeniden birleşmesinden bu yana bu tür bir dil duyulmamıştı. Karşı dengeleme perspektifinde The Economist'teki "Charlemagne" (Şarlman) köşe yazarı, Alman hegemonya perspektifinin gerçeğe uymadığını bildiriyor.[9]

Birçok neo-Nazi tarafından kullanılan Schutzstaffel (SS) bayrağı

Ağustos 2012'de İtalyan gazetesi Il Giornale, Alman hegemonyasına karşı bir protesto olarak "Dördüncü Reich" (Quarto Reich) ifadesini yazdı.[10]

Bu bakış açısı, 2016'da AB referandumuna ve müteakip müzakerelere kadar İngiltere'de özel bir çekiş kazandı.[11]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Bullen, Jamie (17 Ekim 2016). "Conspiracy theorist discussed 'Fourth Reich' in final interview". Evening Standard (İngilizce). 29 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2018.
  2. Reitman, Janet (2 Mayıs 2018). "All-American Nazis: Inside the Rise of Fascist Youth in the U.S." Rolling Stone (İngilizce). 20 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2018.
  3. These writings of Myatt included the 14 pamphlets in his Thormynd Press National-Socialist Series, most of which were republished by Liberty Bell Publications (Reedy, Virginia) in the 1990s, and essays such as Towards Destiny: Creating a New National-Socialist Reich [archived at https://web.archive.org/web/20040712101315/http://www.geocities.com/myattns/newreich.html] and a constitution for the 'fourth Reich' [archived at https://web.archive.org/web/20041208070520/http://www.geocities.com/myattns/cons_reich.html]
  4. Goodrick-Clarke, Nicholas (2002). "Chapter 4: Imperium and the New Atlantis; Chapter 11: Nazi Satanism and the New Aeon". Black Sun (Goodrick-Clarke book). New York: N.Y. University Press. ISBN 978-0814731550.
  5. Heffer, Simon (15 Mayıs 2016). "The Fourth Reich is here - without a shot being fired". The Daily Telegraph (İngilizce). 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017.
  6. "Merkels Tyskland - Fjärde Riket?" [Merkel's Germany - Fourth Reich?]. Yle (İsveççe). 4 Mayıs 2016. 8 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2018.
  7. "'The Fourth Reich': What Some Europeans See When They Look at Germany". Spiegel Online. 23 Mart 2015. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017.
  8. Evans, Richard J. (24 Kasım 2011). "The myth of the Fourth Reich". The New Statesman (İngilizce). 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019.
  9. Charlemagne (11 Haziran 2019). "Wurst among equals: Contrary to popular belief, Germany does not in fact run the EU". The Economist. 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2019.
  10. "Germany outraged by Italian newspaper's 'Fourth Reich' headline". 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2020.
  11. O'Toole, Fintan (16 Kasım 2018). "The paranoid fantasy behind Brexit | Fintan O'Toole". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. 28 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2018.

Bibliyografi
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.