Farhud

Farhud, Yahudilerin Şavuot bayramı sırasında, 1-2 Haziran 1941 tarihlerinde, Irak Krallığı'ndaki Bağdat'ta Yahudilere yapılan pogrom veya "zorla tahliye" olayıdır. Ayaklanma, Nazi yanlısı Reşid Ali Geylani hükümetinin çökmesinden sonra başlayan otorite boşluğunda gerçekleşti. Başlangıçta müdahaleden kaçınan İngiliz güçleri katliamların genel bir anarşi halinde devam etmesi üzerine kargaşa çıkaranlara müdahale etti. Saldırılar sonucunda 175 Yahudi öldü ve 1000 Yahudi yaralandı. Yahudilerin malları yağmalandı ve 900 Yahudi evi harabeye çevrildi.[1] 1951'e kadar, Irak'ın Yahudi nüfusunun %80'ini oluşturan 110,000 Yahudinin çoğu başta İsrail'e olmak üzere ülkeyi terketti.[2] Farhud için "Holokost'un unutulmuş pogromu" ve "Irak Yahudi cemaatinin sonunun başlangıcı" denildi; Yahudiler bölgede 2600 yıldır yaşıyordu.[3]

Farhud
Farhud kurbanları için toplu mezar, 1946
Bölge  Irak
Tarih 1-2 Haziran 1941
Saldırı türü
 Pogrom
Ölü 175
Yaralı 1000

Erken tarih

Babil Sürgünü'nde bölgeye yerleşen Yahudiler Babil'de 2500 seneden daha uzun bir süredir yaşıyordu (bkz. Irak'taki Yahudilerin tarihi). 1941'e kadar yaklaşık 150,000 Irak Yahudisi tarımda, bankacılıkta, ticarette ve hükûmet bürokrasisinde yani Irak yaşamının her alanında aktif rol alıyordu.

Osmanlı İmparatorluğu'nun I.Dünya Savaşını kaybetmesiyle Milletler Cemiyeti Irak'ı İngilizlerin hakimiyetine bıraktı. Krallık koltuğunu Faysal bin Hüseyin'den alan Gazi bin Faysal 1939'da bir araba kazasında hayatını kaybedince İngilizler başa Abdullah'ı getirdi.

Bu tarihe kadar modern Irak Yahudi tarihinde buna benzer iki pogrom gerçekleşmişti; biri 1776'da Basra'da, diğeri 1828'de Bağdat'ta. Yahudiler, Irak'taki tarihleri boyunca çeşitli saldırılara maruz kaldılar,[4] birçok kere sinagoglarının yıkılması kararı verildi ve bazen de İslam dinine geçmeleri için zorlandı.[5]

Farhud öncesi olaylar

Propaganda

1932 ila 1941 yılları arasında Irak'ın Almanya elçiliğinin başında bulunan Fritz Grobba antisemitist ve faşist hareketleri destekledi. Entelektüeller ve ordu yetkilileri Nazi partisinin misafiri olarak Almanya'yı ziyaret ettiler, ve gazetelerde antisemit makaleler yayımlandı. Alman elçiliği, el-Alem el-Arabi isimli gazeteyi satın alıp antisemit propagandalara devam ettiler ve Mein Kampf'ın Arapça tercümesini yayımladılar. Alman elçiliği, Hitler Gençliğini model alan el-Fetva isimli gençlik örgütünü destekledi.

Altın Meydan darbesi
Ana maddeler: 1941 Irak darbesi ve Anglo-Irak Savaşı

Michael Eppel, "The Palestinian Conflict in Modern Iraq" ("Modern Irak'ta Filistin İhtilafı") isimli kitabında Farhud olayı için Irak'taki Alman ideolojisini ve aşırı milliyetçiliği sorumlu tutar; bu ikisi de Altın Meydan darbesinde doruğa çıktı:

1941'de, "Altın Meydan" olarak bilinen Nazi yanlısı Irak yetkililerinden oluşan grup General Reşid Ali Geylani liderliğinde 1 Nisan'da Abdullah'a karşı başarılı bir darbe girişiminde bulundu. Yeni Irak hükûmeti vakit kaybetmeden ülkelerindeki İngiliz askerleriyle bağımsızlık için yüzleşti. Anlaşmaya göre İnglizlerin, askerlerini Irak topraklarında konuşlandırmaya ve transit geçirmeye hakları vardı. İngilizler amaçlarını belli etmek için Hidistan'daki birliklerini Irak'a getirme kararı aldı. Irak buna karşı çıkıp İngilizlere kafa tuttu, Basra'da ve Bağdat'ın güneyi ve batısında İngiliz askerleriyle yüzleşti. Almanlar, Habbaniya'daki İngiliz hava istasyonunun bombalanması için Irak'a 26 savaş uçağı sundu fakat Irak ve Almanlar adına bu başarısızlıkla sonuçlandı.

Winston Churchill, Franklin D. Roosevelt'e telegraf çekip Ortadoğu'da petrol rezervleri bulunduğundan bölgenin Almanların eline geçmesi elde edilecek zaferi zorlaştıracağını bildirdi. Bu telegraf sadece Irak'la ilgili olmayıp bütün Ortadoğu'daki sorunları ele alıyordu.

25 Mayıs'ta Hitler, Alman hücum operasyonunu hızlandıran 30. Düzen'i yürürlüğe soktu: "Ortadoğu'daki Arap Özgürlük Hareketi, İngiltere'ye karşı doğal müttefiğimizdir. Bu bağlamda Irak'ın bağımsızlığının özel bir önemi vardır... Bu nedenle, Ortadoğu'da ilerleyip Irak'a destek vermeye karar verdim."

30 Mayıs'ta, İngiliz kuvvetlerinin oluşturduğu Kingcol birliği Tugay J.J. Kingstone önderliğinde Bağdat'a ulaştı. "Altın Meydan" ve destekçileri İran üzerinden Almanya'ya kaçtı. Kingcol'da Glubb Paşa olarak da bilinen Binbaşı John Bagot Glubb'ın yönetiminde Arap birlikler de bulunuyordu.

31 Mayıs'ta Abdullah liderliğini devam ettirmek için Bağdat'a geri uçtu. İngiliz destekli bir kontra darbeyi engellemek için Bağdat'a yanına İngilizleri almadan girdi.

Farhud'dan önce antisemit olaylar

Farhud görgü tanıklarından Sami Michael şunu aktarmıştır: "Amtisemit propaganda yerel radyodan ve Arapça yayın yapan Berlin Radyosundan düzenli olarak yapılmaktaydı. Okula giden yolda, duvarlarda 'Hitler Yahudi mikropları öldürüyordu' şeklinde çeşitli anti-Yahudi sloganlar yazılmıştı. Müslüman dükkân sahipleri, olası bir anti-Yahudi ayaklanmasında kendilerine zarar gelmesini önlemek için dükkânlarına 'Müslüman' yazmıştı."

Bağdat Yahudi cemaati sekreteri Şalom Derviş'in anlattığına göre, Farhud olayından birkaç gün önce Yahudi evleri kırmızı palmiye baskılarıyla ("Hamsa") El-Fetva gençliği tarafından işaretlenmişti.

Farhud'dan iki gün önce hükûmet bakanı Yunus Sabavi kendini Bağdat valisi ilan etti, cemaat lideri haham Sasson Khduri'yi yanına çağırtıp güvenlik gereği üç gün boyunca evden çıkmamalarını tavsiye etti. Araştırma komisyonu, Yunus'un niyetinin Yahudileri öldürmek olduğunu ortaya çıkardı. Yunus'un Bağdat'taki hakimiyeti sadece birkaç saat sürdü.

Raşid Ali hükümetinin düştüğü sırada yalan dedikodu çıkarılıp Yahudilerin İngiliz hava kuvvetlerine aynalarla işaret verdiği duyuruldu.

Farhud (1-2 Haziran 1941)

Irak hükûmeti ve İngiliz kaynaklarına göre saldırılar, Irak Yahudilerinden oluşan bir delegenin Abdullah'ı ziyaret etmek için Çiçekler Sarayı'na (Kasr el Zuhur) gittiği sırada Al Khurr Köprüsünda bir güruhun delegeye saldırısıyla başladı. Saldırılar El Rusafa ve Abu Sifyan'da devam etti ve ertesi gün polislerin saldırganlara katılmasıyla şiddetlendi. Yahudilere ait dükkânlar yakıldı ve sinagog harabeye çevrildi.

Prof. Zvi Yehuda'ya göre El Geylani Camisi'nin kışkırtmasıyla başlayan olaylar önceden tasarlanmıştı. Prof. Yehuda, bu sonuca varmak için görgü tanıklarının yorumlarını ve uygulanan metotları inceledi.[6]

Ayaklanmanın ikinci gününde, 2 Haziran'da, İngiliz kuvvetleri saldırıları sokağa çıkma yasağı koyarak bastırdı ve yasağı ihlal edenlere ilk görüşte ateş açtı. London Sunday Times'da gazeteci Tony Rocca'nın araştırmalarına göre saldırılara müdahalenin geç kalınmasının sebebi dönemin İngiliz elçisi Kinahan Cornwallis'in kişisel kararıdır; altında çalışan memurların ayaklanmayı bastırması için istekte bulunmasına rağmen Londra'dan gelen emirleri hiçe sayarak beklemeye karar vermiştir.[7] Diğer bazı görüşlere göre ise İngilizler olayların yatışmasını beklemiştir çünkü Yahudiler ile Müslümanlar arasındaki bir çatışma işlerine gelmekteydi.[8]

Sonuç

Farhud sonucunda 180 Yahudi öldü, 240'ı yaralandı, 586 Yahudilere ait işyeri yağmalandı ve 99 Yahudi evi yıkıldı.[9] Aralarında ordu yetkilileri ve polislerin de bulunduğu sekiz saldırgan Irak hükümetince ölüme mahkûm edildi. Bazı kaynaklar rakamları farklı göstermektedir: 200 Yahudi ölü, 2000'den fazla yaralı, 900 Yahudi evi ve yüzlerce işyeri yağmalanıp yıkıldı.[10] Bernard Lewis'a göre "resmi" istatistiklerde 600 Yahudi ölü, 240 yaralı vardır fakat resmi olmayan rakamlar daha da yüksektir.[11]

Farhud, Irak Yahudileri için dönüm noktalarından biridir. Yahudiler, saldırıların, boykotların, el koymaların ve 1951'de neredeyse tamamiyle kovulmanın hedefi haline geldi.

2003 itibarıyla Irak'taki Yahudi nüfusu 100'den azdır. 2008'de ise bu sayı yedi kişi daha azaldı.[12]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Martin Gilbert. The atlas of Jewish history 10 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., William Morrow and Company, 1993. pg. 114. ISBN 0-688-12264-7.
  2. United States. Dept. of State. External Research Division. Middle East, Volume 14 16 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Europa Publications, 1960. pg. 139.
  3. Abraham H. Miller. Remembering the Farhud 11 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Frontpagemag.com., June 01, 2006.
  4. The terror behind Iraq's Jewish exodus 6 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Julia Magnet (The Telegraph, April 16, 2003)
  5. Bat Ye'or, The Dhimmi, 1985, p.61
  6. "Nehardea Magazine". 10 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2010.
  7. "Memories of Eden - Haaretz - Israel News". 30 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2010.
  8. Shenhav, 2002, p. 30.
  9. Levin, 2001, p. 6.
  10. The Middle East's Forgotten Refugees 23 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Semha Alwaya
  11. Lewis, Bernard. Semites and Anti-Semites. 1999, page 158
  12. "Baghdad Jews Have Become a Fearful Few - NYTimes.com". 28 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2010.

İlgili yayınlar
  • Cohen, Hayyim (1966). The Anti Jewish Farhud in Baghdad 1941. (Middle Eastern Studies, 3, 2–17)
  • Levin, Itamar (2001). Locked Doors: The Seizure of Jewish Property in Arab Countries. (Praeger/Greenwood) ISBN 0-275-97134-1
  • Shamash,Violette (2008,2010) "Memories of Eden: A Journey Through Jewish Baghdad."(Forum Books, London; Northwestern University Press, Evaston, IL, USA)
  • Shenhav, Yehouda (2002). Ethnicity and National Memory: The World Organization of Jews from Arab Countries (WOJAC) in the Context of the Palestinian National Struggle. (British Journal of Middle Eastern Studies. 29 (1), 27–56)
  • Kedouri Elie (1974) The Sack of Basra and the Farhud in Baghdad, (Arabic Political Memoirs. London), pp. 283–314.
  • Meir-Glitzenstein Esther (2004). Zionism in an Arab Country: Jews in Iraq in the 1940s. (London and New York: Routledge)
  • Zvi Yehuda and Shmuel Moreh, Al-Farhud: the 1941 pogrom in Iraq. (Magnes Press and The Vidal Sassoon International Center for the Study of Antisemitism) 1992 Hebrew, 2010 English

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.